เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 306 เขาชอบเธอไหม

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 306 เขาชอบเธอไหม

แอเรียนพูดไม่ออกขณะเดินไปทำความสะอาด อาหารที่ซื้อกลับบ้านมาสองวันที่แล้วมีกลิ่นที่น่ากลัวราวกับว่ามันเริ่มเน่า การตั้งครรภ์ทำให้เธอไวต่อกลิ่นมากขึ้น เธอจึงไม่อาจหักห้ามตนเองไม่ให้คลื่นไส้อาเจียนได้ เมื่อลิเลียนตระหนักถึงสถานการณ์เธอก็อุทานว่า “ป้าลืมไปว่าหนูท้อง! ปล่อยมันไว้ เดี๋ยวป้าเก็บเอง หนูไปล้างตัวแล้วไปพักผ่อนซะ! หนูอยากกินอะไรไหม? เดี๋ยวป้าสั่งมาให้!”

แอเรียนส่ายหัวพร้อมกลั้นหายใจและเก็บขยะออกจากโต๊ะกาแฟ “คุณป้าเลน ทิฟฟ์ก็เหนื่อยจากงานเหมือนกัน คุณป้าไม่ควรสร้างภาระให้เธอด้วยงานเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้ ทั้ง ๆ ที่คุณป้าสามารถจัดการมันเองได้ งานอื่น ๆ เช่นถูพื้นหรือทำความสะอาดบ้านค่อยทำในช่วงสุดสัปดาห์ก็ได้”

ลิเลียนพยักหน้าเห็นด้วยแต่สายตาของเธอจับจ้องไปที่โทรทัศน์ทำให้เห็นได้ชัดว่าเธอเพียงแค่ตอบกลับลวก ๆ ไปอย่างนั้น

แอเรียนไม่อยากพูดอะไรอีก จึงยิบเสื้อผ้าแล้วตัดสินใจที่จะไปอาบน้ำ

วันนี้เธอเลิกงานค่อนข้างเร็ว แต่ก็ยังรู้สึกอ่อนเพลียอยู่ดี สิ่งที่เธออยากทำก็คือการนอนหลับให้เต็มอิ่ม แต่เธอกลับหิวมากกว่า ในตัวเธอไม่เหลือพลังงานแม้แต่หยดเดียว

เมื่อเธอออกจากห้องน้ำลิเลียนก็ยื่นจานที่เต็มไปด้วยผลไม้ให้เธอ “กินอะไรก่อนสิ ถ้าหนูไม่ชอบก็ไปขอให้ทิฟฟ์ทำสิ่งที่หนูต้องการได้ อีกอย่าง ป้าจะถามว่าหนูจะรอให้คลอดก่อนที่จะบอกมาร์คเกี่ยวกับลูกจริง ๆ หรอ? ถ้าบอกเขาตอนนี้ เขาคงไม่ห้ามให้หนูเก็บลูกไว้หรอก หากหนูยอมทำตามเงื่อนไขของพวกเทรมอนต์ หนูจะเป็นดั่งราชินีที่มีคนคอยบริการมากมาย ที่นี่หนูจะต้องทำงานหนักทุกวัน มันจะเหนื่อยเอานะ”

แอเรียนคิดในใจว่าการที่เธออยู่ที่นี่นั้นรบกวนลิเลียนรึเปล่า เธอรู้สึกเสียใจเมื่อคิดว่าตนเองไม่ถูกต้อนรับ เธอจึงถามเบา ๆ ว่า “หนู… หนูรบกวนคุณป้ารึเปล่า?”

ลิเลียนโบกมือปฏิเสธ “ไม่ ไม่เลย ป้าแค่ไม่อยากเห็นหนูต้องทำงานหนักแบบนี้ทั้ง ๆ ที่ท้องอยู่ ป้าเลยถามดู กินนี่สิ ผลไม้ดีต่อผิวพรรณเด็กนะ”

แอเรียนยิ้มแบบฝืน ๆ และรับจานผลไม้ไปทานในห้องนอน ทิฟฟานี่กำลังเหมอลอยบนเตียง แอเรียนจึงสงสัย “ทิฟฟ์ ทำไมวันนี้ดูไร้ชีวิตชีวาจังเลย? เรื่องงานหรอ?”

ทิฟฟานี่ส่ายหัว “งานราบรื่นดี ไม่มีปัญหา จริง ๆ มันดีเกินไปจนฉันกลัวด้วยซ้ำ ฉันโหลดแอพพลิเคชั่นติดตามการตั้งครรภ์มาตอนที่ฉันไม่มีอะไรทำที่ออฟฟิศและใส่ข้อมูลของเธอลงไปเพื่อที่ฉันจะได้รู้ว่าเธอไม่ควรกินอะไรและควรกินอะไรเพิ่ม มันจะช่วยให้ฉันสามารถดูแลเธอแล้วก็ลูกเธอได้ดีขึ้น แต่ใครจะไปรู้ว่าแจ็คสันจะมาเห็นเข้าแล้วถามฉันว่าใครท้อง? ฉันแพนิค ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้อยากบอกมาร์ค ฉันเลยกลัวว่าถ้าแจ็คสันรู้แล้วเรื่องจะต้องถึงหูมาร์ค ฉันเลยโกหกเขาไปว่าฉันท้องเอง แต่เรื่องที่พีคที่สุดก็คือ หลังจากนั้นอยู่ ๆ เขาก็พาฉันไปที่ร้านอาหาร ไวท์ วอเตอร์ส เบย์ และยังทำอาหารให้ฉันด้วยตนเอง ฉันคิดไม่ตกว่าเขาจะทำเช่นนั้นทำไม! นี้คือสิ่งที่เขาเรียกกันว่าสุภาพบุรุษหรอ? แบบนี้ไม่ข้ามเส้นไปหน่อยรึ?”

“ตอนนั้นฉันกินไม่ลงด้วยซ้ำ ฉันพยายามฝืนแล้วแต่มันก็ไม่ได้ผล ฉันรู้สึกแย่มาก ฉันไม่อยากโกหกเขา แล้วเขาก็ดันเชื่อฉันด้วย เขาบอกว่าจะทำมื้อเที่ยงมาให้ฉันทุกวันเพราะผู้หญิงที่ตั้งครรภ์ต้องทานอาหารที่สมดุลทางหลักโภชนาการ อย่างกับว่าฉันท้องจริง ๆ และอุ้มท้องลูกของเขา! เขาวิเคราะห์ข้อดีและข้อเสียให้ฉันฟังด้วยซ้ำ และยังบอกว่าฉันต้องไปเอาลูกออกให้เร็วที่สุด ถ้าหากฉันพร้อมเมื่อไหร่เขาจะไปเป็นเพื่อน ฉันสาบานได้เลย มันต้องมีอะไรผิดปกติกับเขาแน่ ๆ…”

แอเรียนรู้สึกถดถอย “ทิฟฟ์… ปกติเธอสนิทกับเขาเช่นนี้ไหม? เธอสนิทกันนอกเหนือจากที่เขาเป็นหัวหน้าเธอไหม?”

ทิฟฟานี่ส่ายหัวอย่างรุ่นแรงแทนคำตอบ “ปกติฉันไม่ค่อยยุ่งกับเขาเวลาทำงานอยู่แล้ว พวกเราแทบจะไม่คุยหรือแม้แต่เจอหน้ากันด้วยซ้ำ”

แอเรียนลองเดา ๆ ดู “เขาไม่ได้ชอบเธอใช่ไหม? ถ้าไม่ได้ชอบ แล้วเขาจะขอให้เธอนอนกับเขาทำไม? ถึงจะนอนอย่างเดียวก็เถอะ ทำแบบนี้มันค่อนข้างชัดเจนนะ”

ชอบเธอหรอ? ทิฟฟานี่ขนลุกเมื่อได้ยินเช่นนั้น “แอริ อย่าพูดแบบนั้นดีกว่า ฉันก็เคยออกเดทมาบ้าง ถ้าเขาชอบฉัน ฉันก็คงรับรู้ไปแล้ว ถูกไหม? อีกอย่าง ฉันไม่ได้ชอบเขา เขาเหมือนน้ำพุทองสำหรับฉัน : ฉันสามารถไปเอาทองทีละเล็กน้อยจากเขาได้เมื่อฉันต้องการ แต่จะให้ฉันเอาหมดเลย ฉันทำไม่ได้หรอก และฉันก็ไม่อาจดูแลรักษาน้ำพุนั้นได้ด้วย ฉันห่วยในเรื่องแบบนั้น ที่เขาขอให้ฉันนอนด้วย ฉันคิดว่าคงเป็นเพียงเพราะเขาต้องการจับจ้องฉันมากกว่า”