เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 307 ลิเลียนไม่น่ารัก

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 307 ลิเลียนไม่น่ารัก

จับจ้องหรอ? ในชีวิตของแอเรียนเธอไม่เคยพบใครที่มีความต้องการแปลก ๆ แบบนี้มาก่อน จึงยากที่เธอจะจินตนาการตามได้

อยู่ ๆ ทิฟฟานี่ก็พูดราวกับเพิ่งนึกได้ว่า “เธอยังไม่ได้กินอะไรใชไหม? เธออยากกินอะไร? เดี๋ยวฉันไปดูในตู้เย็นก่อนว่าเรามีวัตถุดิบอะไรบ้าง หรือถ้าไม่มีเราก็ต้องสั่งอาหารมา”

ทิฟฟานี่ค้นตู้เย็นจนเกลี้ยงแต่ไม่เจอแม้แต่ผักสักชิ้น “แอริ เราไม่เหลืออะไรเลย พรุ่งนี้ฉันจะตื่นไปตลาดแต่เช้า คืนนี้เธออยากกินอะไรก่อนดี?”

แอเรียนกังวลเรื่องความสะอาดเมื่อต้องสั่งอาหารมาที่บ้าน ในความเป็นจริงร้านค้าจำนวนมากมีความสะอาดไม่ถึงมาตรฐานด้วยซ้ำ อีกอย่าง ไม่มีใครอยากสั่งอาหารมา เธอจึงตัดสินใจที่จะออกไปหาอะไรกินดีกว่า “เราไปหาอะไรกินข้างนอกดีกว่าไหม? อะไรก็ได้”

ลิเลียนที่ได้ยินสองคนนี้คุยกันเป็นคนแรกที่แสดงการสนับสนุนอย่างกระตือรือร้น “ใช่ ออกไปหาอะไรกินกันเถอะ เราไม่มีอะไรที่บ้านเลย ไปกันเถอะ ไปกัน!”

ทิฟฟานี่ดมกลิ่นที่ลอยในอากาศ “แม่ แม่ทานข้าวแล้วไม่ใช่หรอ? ยังกินได้อีกหรอ?”

ลิเลียนกรอกตาไปที่ทิฟฟานี่ “อาหารที่สั่งมามันไม่อร่อย แม่กินไปไม่กี่คำเอง ตอนนี้แม่หิวอีกแล้ว”

ทิฟฟานี่ไม่ได้พูดอะไร เธอไม่ยักรู้ว่าลิเลียนเป็นคนเห็นแก่ตัวเช่นนี้ ตอนที่พ่อเธอยังอยู่เธอไม่เคยทันได้สังเกต ตอนนี้ เธอรับรู้แล้ว ถ้าเธอจำไม่ผิด ลิเลียนไม่เคยสั่งอาหารเผื่อเธอเลย ทิฟฟานี่จำเป็นที่จะต้องตัดกิเลสตัณหาของตนเองทุกอย่าง แต่ลิเลียนกลับนึกถึงแต่ตนเอง

เมื่อมาถึงร้านอาหารราคาประหยัดในละแวกของพวกเขา ลิเลียนก็เช็ดเบาะและโต๊ะของเธอด้วยผ้าเช็ดปากอย่างรังเกียจ เธอดึงหน้าเมื่อเด็กเซิร์ฟมาจดอาหารของพวกเขา “ที่นี่ไม่ใช่ริมถนนด้วยซ้ำ ทำไมสุขอนามัยของคุณถึงแย่จัง?”

เด็กเซิร์ฟถึงกับงง พวกเขาไม่มีลูกค้ามากนักในช่วงเวลานี้และร้านก็ถือว่าสะอาดพอสมควร โดยรวมมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น

ทิฟฟานี่สั่งอาหารอย่างยิ้มแย้มและรอจนกว่าพนักงานจะเดินหายไปก่อนที่เธอจะหุบยิ้ม “แม่ก็บ่นทุกเรื่องเวลาที่แม่ไม่พอใจอะไร หนูรู้จักแม่ดี แม่คิดว่าเราจะไปร้านอาหารหรู ๆ ใช่ไหม? ได้โปรด ดูเงินในกระเป๋าตนเองสะก่อน อย่าฝันเลยถ้าหากไม่มีปัญญา แล้วก็เลิกทำให้หนูหงุดหงิดตลอดเวลาได้แล้ว! ถ้าอยากกินก็กิน ไม่อยากก็แค่กลับบ้านไป”

แอเรียนจำเป็นต้องแทรกขึ้นมาเพื่อให้สถานการณ์สงบลง “ทิฟฟ์ ไม่เป็นไรหรอก เรามากินให้อร่อยกันเถอะ”

ลิเลียนดูโกรธมากกว่าทิฟฟานี่ในขณะที่เธอฟูมฟาย “ไม่เป็นไรหรอกหนูแอเรียน หนูไม่จำเป็นต้องเป็นผู้สร้างสันติหรอก ป้ารู้จักทิฟฟานี่ดี เธอคงคิดว่าป้าเป็นภาระเธอ ถ้าป้ารู้ดีกว่านี้ ป้าจะไม่คลอดเธอออกมาตั้งแต่แรก แต่ก่อนป้าพยายามอย่างเต็มที่เพื่อมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับเธอในทุกสิ่ง แต่ตอนนี้เธอกลับไม่สนใจป้าอย่างไม่น่าเชื่อ ป้าอยู่คนเดียวยามที่เธอไปทำงาน ป้าต้องกินอาหารตามสั่งสกปรก ๆ แต่เธอก็ดึงหน้าใส่ป้าทุกวันและหาว่าป้าใช้เงินฟุ่มเฟือย เธอให้ป้าแค่เดือนละ 2000 ดอลลาร์เอง เงินเท่านั้นยังไม่พอจะซื้ออาหารให้สุนัขด้วยซ้ำ!”