เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 315 ทุกอย่างเพื่อการแสดง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 315 ทุกอย่างเพื่อการแสดง
หัวใจของแอเรียนค่อย ๆ เต้นช้าลงเมื่อแมรี่เดินขึ้นไปชั้นบน เธอไม่เคยคาดหวังว่าการตั้งครรภ์ของเธอจะถูกเปิดเผยเร็วขนาดนี้ มาร์คจะมีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อเห็นเธอ?
เธอไม่ทันได้มีเวลาให้คิดนานก่อนที่แมรี่จะกลับมาชั้นล่าง “แอริ นายท่านขอให้เธอไปพบเขาข้างบน นายท่านเพิ่งตื่น”
แอเรียนส่งสายตาที่มั่นใจให้ทิฟฟานี่ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นและมุ่งหน้าขึ้นไปชั้นบน เธอรู้สึกได้ถึงเดจาวูเมื่อเธอเดินเข้าไปที่ห้องนอนที่เคยเป็นของเธอและมาร์ค ห้องนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นของมาร์ค ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่รู้กลิ่นนั้นไม่ทำให้แอเรียนหนักใจอีกต่อไป
มาร์คไม่ได้อยู่บนเตียงแต่เธอได้ยินเสียงน้ำไหลจากในห้องน้ำ เสียงไม่เหมือนกับเขากำลังอาบน้ำ เขาน่าจะแค่ล้างหน้าแปรงฟันมากกว่า
เธอเดินไปหยุดที่หน้าหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศสและรอเขาอย่างอดทน 10 นาทีผ่านไป มาร์คเดินออกมาจากห้องน้ำโดยยังสวมชุดนอน ผมเขาไม่ได้หวี ผิดกับลุคปกติของเขา ภาพลักษณ์สบาย ๆ ของผมเขาทำให้เขาดูกระเซิงและสบายตัว
เขาเหลือบมองเธออย่างไม่สนใจจากนั้นก็เดินไปที่หัวเตียงและจิบชาดำที่แมรี่เตรียมไว้ให้ “มีอะไรก็พูดมา”
แอเรียนหยิบเงินสดและกุญแจรถออกมาและวางมันไว้ที่โต๊ะเล็ก ๆ ข้างตัวเธอ “ฉันมาเพื่อคืนสิ่งนี้ ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณ แต่ตอนนี้ฉันไม่จำเป็นที่จะต้องใช้สิ่งเหล่านี้”
มือที่ถือแก้วกาแฟแข็งขึ้น เขาเย้ยหยันอย่างเหยียดหยาม “เธอไม่มีสิทธิ์เลือกที่จะปฏิเสธ ฉันไม่เคยชอบการถูกประนาม เรายังไม่ได้หย่ากัน อย่าทำเหมือนกับว่าฉันใจร้ายกับเธอ ฉันไม่สามารถควบคุมได้ว่าเธออยากจะอยู่ที่ไหนหรือจะใช้ชีวิตแบบไหนเพราะนั้นมันไม่เกี่ยวกับฉัน แต่ตราบใดที่เธอยังเป็นคุณหญิงเทรมอนต์ ฉันจะไม่ยอมให้เธอทำชื่อฉันเสื่อมเสีย”
ความหนาวเย็นไหลลงมาที่มือและเท้าของแอเรียน เธอก้มหัวลงและพูดว่า “ฉันเข้าใจ… ถ้าทั้งหมดนี้เป็นแค่การแสดง ฉันจะเล่นตามบท อย่างไรก็ตาม ฉันจะไม่ใช้สิ่งที่คุณให้กับฉัน เมื่อถึงเวลา ฉันจะคืนให้คุณทุกอย่าง”
การโต้ตอบในครั้งนี้ทำให้รู้สึกหมดหนทาง อุณหภูมิในบรรยากาศลดลงถึงองศาที่เยือกเย็น มาร์คไม่สามารถแม้แต่จะรับรู้ความร้อนในชาของเขาได้ แต่เขาก็ไม่ได้ต้องการที่จะทะเลาะกันให้ใหญ่โตอีก มันเป็นความรู้สึกของความไร้อำนาจที่เขาเองไม่เคยได้รับรู้มาก่อน ไม่แม้แต่ในการงาน แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกถึงมันเต็ม ๆ เขาไม่เคยคาดฝันว่าสุดท้ายแล้วเธอจะเป็นคนที่ทำให้เขายอมขุกเข่าจนได้
“ตามใจเธอเลย” เขาตอบในที่สุดก่อนที่จะเมินเธอและเดินจากไปที่ห้องทำงาน
ทิฟฟานี่ตกใจเมื่อเห็นแอเรียนกลับลงมาจากชั้นบนพร้อมกับเงินสดและกุญแจในมือ “เป็นไงบ้างแอริ? เธอไม่ได้เอาไปคืนเขาหรอ?”
เธอส่ายหน้า “ฉันจะเก็บพวกนี้ไว้ให้เขาชั่วคราว มันเป็นแค่การแสดงน่ะ อย่างน้อยทุกคนจะได้เชื่อว่าเขาเป็น ‘สามี’ ที่ค่อนข้างจะดีมากมาโดยตลอด”
ทิฟฟานี่รู้สึกแปลก ๆ กับเรื่องนี้ “เธอได้พูดถึงลูกไหม? เธอจะเอาลูกไว้รึเปล่า? เขาคิดว่าไง? เธอคุยกันถึงเรื่องนี้รึเปล่า? หรือไม่สนใจกันเลย? เขาไม่สนใจหรอที่เธอท้อง? สิ่งเดียวที่ทำได้ตอนนี้คือต้องเล่นละครให้สื่อดูหรอ?”