เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 339 นาฬิกาของเขา

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 339 นาฬิกาของเขา

เมื่อมองไปที่นาฬิกา ลมหายใจของแอเรียนก็ชะงักลงชั่วครู่ ขณะที่เธอหน้าซีดเผือดลงทันที เธอรู้สึกคับคล้ายคับคลาว่านาฬิกาเรือนนั้นจะเป็นเรือนเดียวกับที่มาร์คมักจะสวมอยู่เป็นประจำ เธอไม่ได้ให้ความสนใจกับสิ่งที่หายไปบนข้อมือของเขาเมื่อเขากลับมาที่บ้านเมื่อคืน… มันหมายความว่าเขาไปอยู่กับแอรี่ก่อนที่เขาจะกลับมาที่คฤหาสน์เทรมอนต์

การแสดงออกของเธอเปลี่ยนไป แอรี่วางนาฬิกาเอาไว้ตรงหน้าของเธอด้วยความดูถูก “ไม่ต้องไปโทษพี่มาร์คที่รัก เขารับภาระความกดดันมากมายเมื่อเร็ว ๆ นี้ และเธอก็กำลังท้อง มันไม่สะดวก… แม้ว่าจะไม่ใช่ฉัน แต่เขาก็จะมีผู้หญิงคนอื่นเหมือนกัน เธอจะต้องเสียใจไม่ว่าจะเป็นทางใดก็ตาม ฉันกำลังทำหน้าที่ของเธอเพื่อเธออยู่ เธอไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉันก็ได้”

แอเรียนหยิบนาฬิกาขึ้นมาและลุกขึ้น “ฉันจะกลับไปทำงานถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว”

เมื่อเธอบรรลุเป้าหมายของเธอแล้ว แอรี่ก็ไม่จำเป็นจะต้องอยู่อีกต่อไป “เอาสิ บอกเอริกด้วยว่าบริษัทใหม่ของเขาดูดี หวังว่าเขาจะมีอนาคตที่สดใสเพื่อฉัน”

เมื่อกลับไปที่โต๊ะทำงานของเธอ ความคิดของแอเรียนสับสนวุ่นวายเมื่อเธอมองไปที่นาฬิกา หลังจากนั้นไม่นานเธอก็เก็บนาฬิกาและกลับไปทำงาน เพราะว่าเป็นของมาร์ค เธอจึงควรส่งคืนให้กับเจ้าของที่แท้จริง

เมื่อเธอกลับไปที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์ ในตอนกลางคืน แมรี่จัดการอุ่นอาหารค่ำเอาไว้รอแล้ว “แอริ ไปล้างมือแล้วมาทานข้าว ฉันได้ยินนายท่านบอกว่าคุณคิดว่าอาหารรสชาติจืดจนเกินไปในครั้งที่แล้ว ดังนั้นวันนี้ฉันจึงใส่เครื่องเทศเพิ่มลงไป โบราณว่าไว้ว่าจะเป็นลูกชายถ้าคุณอยากของเปรี้ยว ขณะที่ถ้าเป็นลูกสาวคุณจะอยากกินของเผ็ด ๆ จะต้องมีสาวน้อยสองคนอยู่ในท้องของคุณ!”

แอเรียนไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะตลก นาฬิกาในกระเป๋าสตางค์ของเธอให้ความรู้สึกเหมือนระเบิดเวลา “แม่นมแมรี่คะ มาร์คจะกลับมาทานอาหารค่ำไหมคะ?”

แมรี่ส่ายหัว “เขาโทรกลับมาที่บ้านว่าเขาจะไม่กลับบ้านมาทานอาหาร เขาขอให้คุณเข้านอนไปก่อนหลังจากที่รับประทานอาหารค่ำแล้วโดยที่ไม่ต้องรอเขา ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เขาจะกลับบ้านไม่ว่าจะดึกแค่ไหนก็ตามตราบใดที่คุณอยู่ที่นี่”

หลังจากรับประทานอาหารค่ำแล้ว แอเรียนก็มาเล่นกับเจ้าข้าวปั้นนิดหน่อยก่อนที่จะกลับไปที่ห้องของเธอ เธอรู้สึกสดชื่นขึ้นหลังจากที่อาบน้ำ เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ ขณะที่เธอพยายามฝืนตัวเองให้ตื่นอยู่ เธอต้องการรอให้เขากลับมาที่บ้านเพื่อคืนนาฬิกาให้กับเขาด้วยตัวของเธอเอง

เป็นเวลาเกือบตีหนึ่งเมื่อรถของมาร์คมาถึงที่คฤหาสน์ เทรมอนต์ เขารู้สึกแปลกใจนิดหน่อยที่เมื่อเขามาถึงแอเรียนยังคงตื่นอยู่โดยนั่งอยู่บนเตียงเมื่อเขาเข้ามาภายในห้องนอน “ทำไมเธอยังไม่นอนอีก?”

แอเรียนหยิบนาฬิกาออกมาและส่งคืนให้กับเขา “เผื่อว่าคุณยังคงหลับอยู่เมื่อฉันตื่นขึ้นมาวันพรุ่งนี้ มันคงไม่ดีที่ฉันจะรบกวนคุณค่ะ ดังนั้นฉันจึงอยู่รอจนกว่าคุณจะกลับมาที่บ้านเพื่อคืนมันให้กับคุณ แอรี่ขอให้ฉันคืนมันให้กับคุณค่ะ”

เมื่อมองไปที่นาฬิกา การจ้องมองของมาร์คก็หม่นลงเล็กน้อย เขาไม่รับไป “ทิ้งไว้ตรงนั้นแหละ ฉันจะไปอาบน้ำ”

เมื่อเขาเข้าไปในห้องน้ำ แอเรียนก็ขมวดคิ้ว นี่คือปฏิกิริยาของเขาอย่างนั้นหรือ? เขาดูไม่เหมือนกับว่าเขากำลังจะอธิบาย…

เธอโยนนาฬิกาลงบนโต๊ะที่ข้างเตียงด้วยความรำคาญ เธอนอนลงแล้วตะแคงหันข้าง เมื่อมาร์คออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูที่พันรอบกายเอาไว้ เธอก็ขยับตัวของเธอไปที่ด้านข้างและพูดขึ้นด้วยเสียงที่อู้อี้ “ฉันห้ามไม่ได้ที่คุณกับแอรี่จะยังคงอยู่ด้วยกัน แต่กรุณาขอร้องอย่าให้เธอมาหาฉันได้อีกได้ไหม? ตอนนี้ฉันไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว ฉันมีลูกอยู่ในท้องด้วย ฉันไม่อยากให้ตัวเองอารมณ์เสียค่ะ ฉันไม่ได้ขอให้คุณเป็นสามีที่ดีหรือเป็นพ่อที่ดี แต่ฉันไม่ได้ล้ำเส้นที่ขอเรื่องแบบนี้ทำได้ใช่ไหมคะ?”

มาร์คนั่งลงบนเตียงและถอนหายใจออกมา “ฉันพบเธอตอนที่ฉันอยู่ที่ต่างประเทศ เธอบอกว่าเธอมาเที่ยวและเจอฉันด้วยความบังเอิญ รบเร้าให้ฉันเลี้ยงอาหาร ตอนนั้นฉันติดลูกค้าอยู่ ฉันจึงไม่สามารถพูดอะไรได้มากนัก ฉันไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่นาฬิกาของฉันหายไปหรือทำไมมันถึงไปอยู่ที่เธอ”

แอเรียนยังคงเงียบอยู่ เขาไม่ได้อธิบายในทันทีทว่าหลังจากที่เขาอาบน้ำแล้ว เขากำลังคิดหาข้อแก้ตัวระหว่างที่เขากำลังอาบน้ำอยู่หรือเปล่า? คำพูดของแอรี่เต็มไปด้วยความใกล้ชิดสนิทสนมกับเขา เธอไม่ใช่คนโง่!

หลังจากนั้นสักครู่ มาร์คก็ลุกขึ้นไปปิดไฟภายในห้อง เสียงลมหายใจของพวกเขาชัดเจนในความมืด ทว่าด้วยเหตุผลบางประการที่คืนนี้คงจะต้องทะเลาะกัน

หลังจากที่เงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็ถามขึ้น “ยังไม่นอนอีกเหรอ?”

เพราะไม่อยากคุยกับเขา แอเรียนจึงหันกลับมาเพื่อเป็นคำตอบว่าเธอนอนไม่หลับ!

“ฉันไม่ได้ทำจริง ๆ หยุดคิดจินตนาการถึงเรื่องต่าง ๆ ได้แล้ว ฉันบอกว่าฉันไม่ได้ติดต่อกับเธอ คือฉันหมายความแบบนั้นตามที่ฉันพูด ตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมาฉันไม่เคยติดต่อกับเธอเลย” น้ำเสียงของมาร์คบ่งบอกถึงความรู้ทำอะไรไม่ถูกและความเหนื่อยล้า

“จริงที่คุณไมได้ติดต่อกับเธอ เธอเป็นคนที่ติดต่อกับคุณ และคุณ คุณปฏิเสธว่าไม่มีใคร!” เสียงอู้อี้ของแอเรียนดูเหมือนจะเจือปนไปด้วยเสียงสะอื้นเพราะมันฟังดูเศร้าอย่างไม่น่าเชื่อ มันรู้สึกไม่เหมาะสม ดังนั้นเธอจึงเปลี่ยนไปใช้น้ำเสียงอื่นแทนและพูดต่อ “คุณก็รู้ว่าฉันไม่ชอบให้คุณมีอะไรกับเธอ ผู้หญิงคนอื่นไม่เป็นไร แต่ไม่ใช่เธอ นอกจากให้นาฬิกากับฉันแล้ว เธอยังพูดว่าเธอจะทำให้ฉันคืนทุกสิ่งทุกอย่างที่เฮเลนให้ฉัน มันเป็นไปไม่ได้ ฉันไม่ได้ต้องการของของเฮเลนค่ะ แต่ถ้านั่นเป็นสิ่งที่แอรี่ต้องการ ฉันจะไม่ปล่อยไป”

ในความมืดนั้น มือของมาร์คลูบไล้ไปตามสะโพกของเธอ หลังจากนิ่งไปชั่วขณะสองวินาที เขาเลื่อนมือออกไป “ฉันไม่ได้อ้าแขนรับใครเลย มันเป็นสถานการณ์ที่ฉันอยู่ เอาล่ะ เธอควรไปนอนก่อน มันดึกแล้ว”

วันรุ่งขึ้น แอเรียนตื่นสาย มาร์คตื่นเช้ากว่าเธอ ถ้าเป็นช่วงที่ผ่านมาเรื่องนี้ไม่มีทางเกิดขึ้น หลังจากตั้งครรภ์ การนอนหลับของเธอก็ไม่อาจควบคุมได้อีกต่อไป แอเรียนรู้สึกประหลาดใจที่พบว่ามาร์คไม่ได้สวมนาฬิกาที่แอรี่คืนกลับมา เขาเปลี่ยนไปใส่เรือนอื่นที่ยี่ห้อเดียวกันและมีสีคล้ายกันแทน

เมื่อไปที่สนามหญ้า เธอทักทายกับเฮนรี่ที่กำลังตัดแต่งกิ่งไม้อยู่ “สวัสดีตอนเช้าค่ะ ลุงเฮนรี่”

เฮนรี่เหลือบมองพระอาทิตย์ที่อยู่บนหัวของเขา “มันไม่เช้าอีกต่อไปแล้ว… นายหญิง วันนี้ดูเหมือนว่าคุณจะอารมณ์ดี”