เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 341 “สะกดรอยตาม”
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 341 “สะกดรอยตาม”
เฮเลนหยิบกระเป๋าของเธอและหลังจากนั้นก็ออกไปในทันที เธอไม่ได้คิดที่จะทานอะไรอยู่แล้ว การออกจากบ้านคินซีย์ของเธอไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้นหมาด ๆ ฌองและแอรี่แทบจะไม่ตามหาเธอ เพราะว่าจู่ ๆ พวกเขาก็เชิญเธอกลับมา มันอาจจะไม่ใช่อาหารกลางวันที่ไม่มีพิษภัย เธออาจจะคาดหวังไว้มาก
แอรี่ตบโต๊ะด้วยความโมโห “แอเรียน วินน์! ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอหนีไปเพราะเรื่องนี้!”
ฌองรู้สึกตกใจ นี่ยังคงเป็นลูกสาวของเขาที่รู้จักแค่เพียงวิธีแสดงความน่ารักและดีหรือเปล่า? ทำแววตาของเธอจึงดูอันตราย…?
…
ณ คฤหาสน์ตระกูลเวสต์ ซัมเมอร์นั่งอยู่ที่ข้างเตียงของแจ็คสันเพื่อปอกแอปเปิ้ลให้กับเขาขณะที่บ่นไปด้วย “ดูลูกสิ เราควรจะทำอย่างไรถ้าลูกพิการในครั้งต่อไปที่ลูกถูกทำร้าย? ตระกูลเวสต์ต้องการทายาท ลูกจะทำให้แม่โหยหาอย่างนี้ไม่ได้ เมื่อไรลูกจะแต่งงาน?”
แจ็คสันรู้สึกปวดหัวขึ้นมา “คุณแม่ครับ… ไม่ได้เหรอครับ? เป้าหมายในชีวิตของผมคือพัฒนาตระกูลเวสต์ขึ้นมา ก่อนที่ผมจะมีความสุขกับมัน ผมยังไม่อยากแต่งงาน”
ซัมเมอร์เยาะเย้ยเขา “ตระกูลเวสต์ไม่เหมือนเทรมอนต์ แต่ก็ไม่เลว ความจริงแล้วการเป็นที่หนึ่งในเมืองหลวงดีที่สุด แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้าลูกแซงเทรมอนต์ล่ะ? ลูกจะต้องเหนื่อยเปล่า ๆ เมื่อไม่มีทายาทมารับช่วงต่อธุรกิจ เลิกล้อเล่นกับแม่ ลูกสร้างครอบครัวแล้วจากนั้นก็มีอาชีพ เข้าใจไหม? แม่คิดว่าลูกจะต้องลงจากเตียงและไปวิ่งเล่นสักสองสามวัน แม่จะให้เวลาลูกหนึ่งเดือน ถ้าไม่ได้ลูกสะใภ้ในอนาคตก็ไม่ต้องกลับมา แม่จะปลดลูกออกจากตำแหน่งCEOของบริษัทอีกด้วย แม่ตัดสินใจแล้ว”
ซัมเมอร์รักษาคำพูดของเธอมาโดยตลอด แจ็คสันรู้เรื่องนี้ดี นอกจากได้แต่ถอนหายใจแล้วเขายังไม่สามารถทำอะไรได้อีก
แม่บ้านมาที่ประตูและพูดขึ้นด้วยเสียงเบาเป็นกระซิบ “คุณผู้หญิง คนที่ชื่อเฮเลน แคมเมอร์แรนมาที่นี่เพื่อขอพบคุณผู้ชายเล็กค่ะ”
ซัมเมอร์รู้สึกงุนงง “ใครคือเฮเลน แคมเมอร์แรน ฟังดูเหมือนเป็นผู้หญิง… แจ็คสัน เธอเป็นคนรักของลูกเหรอ?”
แจ็คสันหน้าซีด “คุณแม่! หยุดเรื่องไร้สาระของคุณแม่ซะ! นั่นคือแม่ยายของมาร์ค! เชิญเธอเข้ามาก่อน ผมไม่สามารถลงจากเตียงได้…”
เมื่อตระหนักได้ถึงความผิดพลาดของเธอ ซัมเมอร์จึงหุบปากของเธอ “เอาล่ะ เอาล่ะ นอนลงก่อน มันเป็นเรื่องน่าอายที่พบกับแขกแบบนี้ แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้…”
ไม่นานนักเฮเลนก็ถูกเชิญเข้ามา เธอแปลกใจเมื่อเห็นสภาพที่แจ็คสันเป็นอยู่ “คุณคือ…”
แจ็คสันหัวเราะอย่างเก้ ๆ กัง ๆ “ไม่เป็นไรครับ อ่า… คือมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ?” เขาคิดไม่ออกว่าทำไมเฮเลนถึงมาหาเขา ถ้ามีอะไรเธอควรจะไปหามาร์คแทน…
เฮเลนหยิบเอกสารออกมาจากกระเป๋าของเธอในทันที “ช่วงนี้มาร์คค่อนข้างยุ่ง ฉันไม่สามารถไปพบเขาได้ ดังนั้นฉันจึงมาหาคุณ คุณสองคนเป็นเพื่อนกัน ฉันเชื่อว่าคุณทราบถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นล่าสุดและต้องการช่วยเหลือเขาเหมือนกัน นี่คือสิ่งที่ฉันรวบรวมมาจากการขอให้คนอื่นช่วยสืบมาให้ฉัน ฉันหวังว่ามันจะมีประโยชน์กับเขา”
เมื่อแจ็คสันได้ยินว่ามันเกี่ยวข้องกับมาร์ค เขาก็ลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็วและหยิบข้อมูลไปตรวจสอบอย่างละเอียด “ขอบคุณครับ มันน่าจะเป็นประโยชน์ ผมจะให้มาร์คตรวจสอบพวกเขา โอ้ ใช่ คุณสามารถไปหาแอเรียนแทนได้ ทำไมคุณถึงมาหาผมแทน? แม้ว่าเธอ… จะไม่อยากพบคุณจริง ๆ แต่เธออาจจะไม่ใจร้ายเมื่อมันเกี่ยวข้องกับมาร์คใช่ไหมครับ?”
เฮเลนยิ้มอย่างด้วยความลำบากใจ “ฉันก็คิดแบบนั้น แต่ฉันยังคงคิดว่ามันดีกว่าที่มาเจอคุณ แอเรียนกำลังตั้งครรภ์ ฉันไม่อยากให้เธอเป็นกังวล ผู้ชายอย่างคุณจัดการเรื่องธุรกิจคงจะดีกว่า ตอนนี้ฉันออกมาจากตระกูลคินซีย์แล้ว ฉันสามารถช่วยมาร์คได้เท่านี้ ตอนนี้ฉันจะต้องไปแล้วถ้าไม่มีอะไรนอกเหนือจากนี้”
แจ็คสันเรียกให้แม่บ้านมาส่งแขกออกไป เมื่อเฮเลนกลับไป ซันเมอร์ก็แอบเข้ามาในห้องของเขาอีกครั้ง “นั่นคืออะไร?”
ไม่ชอบให้ซัมเมอร์เข้ามายุ่งวุ่นวายทุกเรื่อง แจ็คสันจึงตอบออกไป “เฮ้… แม่ไปเล่นอย่างอื่นได้ไหม?”
ซัมเมอร์กลอกตามองไปที่เขา “แม่เตือนเลยนะ หนึ่งเดือน ไม่ต้องคิดจะกลับบ้านถ้าลูกไม่พาผู้หญิงกลับมา แม่จะตัดแม่ตัดลูกกับลูกแน่นอน แล้วไล่ลูกออกจากตระกูลเวสต์และยกเลิกบัตรเครดิตของลูกด้วย แม่จะคอยดูว่าลูกจะทำอย่างไร!”
เพราะไม่สามารถอดทนกับเธอได้ แจ็คสันจึงลุกขึ้นและเปลี่ยนเป็นมุ่งหน้าออกไป เขากำลังจะไปที่ทำงานของมาร์ค ข้อมูลที่อยู่ในมือไม่สามารถรอได้ มันจะดีกว่าปัญหาจะได้รับการแก้ไขโดยเร็วที่สุด
ในตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้อย่างแข็งแรงนักและแม้แต่การเดินยังรู้สึกเหมือนกับว่าเป็นงานที่น่าเบื่อ มันสร้างความทรมานให้กับแจ็คสัน เมื่อเขามาถึงที่เทรมอนต์ ทาว์นเวอร์ พนักงานต้อนรับบอกกับเขาว่ามาร์คออกไปแล้ว เขาทำได้แค่รอในห้องทำงานของมาร์คและส่งข้อความให้เขากลับมาเมื่อเสร็จธุระแล้ว
เมื่อมาร์คได้รับข้อความของแจ็คสันเขากำลังเข้าร่วมประชุมประมูลราคาอยู่ ด้วยความลังเลอยู่ครู่หนึ่งเขาจึงตัดสินใจออกจากงานกลางคัน
เมื่อเขาลุกขึ้นเพื่อออกไป เขาไม่ได้สังเกตเห็นใครบางคนที่ตามเขาออกมาจากมุมหนึ่ง
เมื่อกลับมายังรถของเขา เขาโทรหาแจ็คสันขณะที่เขาขับรถ “ข้อมูลนี้มีประโยชน์ใช่ไหม?”
เมื่อไม่นานมานี้แจ็คสันใช้เวลาพักฟื้นเป็นเวลาหลายวัน แจ็คสันจึงไม่แน่ใจเกี่ยวกับธุรกิจของมาร์ค “ผมไม่รู้ คุณจะรู้เมื่อกลับมาและดูเอง ผมไม่สามารถอธิบายให้เข้าใจในโทรศัพท์”
เมื่อวางสาย มาร์คเห็นรถคันสีดำสะกดรอยตามเขามา ถ้าเขาจำไม่ผิด รถคันนั้นสะกดรอยตามเขาตั้งแต่เขาออกจากงานประมูล งานประมูลไม่ได้อยู่ในจุดศูนย์กลางของเมือง ดังนั้นเขาจึงต้องขับรถผ่านเส้นทางเปลี่ยวเพื่อกลับไปที่ออฟฟิศของเขา มาร์คไม่สามารถเร่งความเร็วเพื่อรักษาระยะของการถูก “สะกดรอยตาม” ของเขาออกไปให้ไกลที่สุด
