เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 343 ฉันจะไม่ยอมให้ใครทำร้ายเขา

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 343 ฉันจะไม่ยอมให้ใครทำร้ายเขา

“เกิดอะไรขึ้น?” หลังจากที่นิ่งไปนาน ในที่สุดเธอก็สงบสติอารมณ์ของเธอและมีเสียงขึ้นมาอีกครั้ง

“ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แม่ของคุณมาที่บ้านของผมประมาณบ่ายสองของเมื่อวานนี้ และให้ข้อมูลบางอย่างกับผม มันเกี่ยวกับปัญหาของบริษัทของมาร์ค ผมไปที่ออฟฟิศของมาร์คเพื่อรอเขา เพราะเขาออกไปทำงานบางอย่างข้างนอกให้เสร็จ และเขาก็ประสบอุบัติเหตุระหว่างทางที่กลับมา ผมไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นในช่วงเวลานั้น ผมเจอพยานคนหนึ่ง แต่พวกเขาบอกว่าเป็นมาร์คเองที่ขับรถเร็วเกินขีดจำกัดความเร็ว จากนั้นจู่ ๆ ก็สูญเสียการควบคุมและชนกับเกาะกลางถนน” แจ็คสันอธิบายด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

เกินขีดจำกัดความเร็ว? แอเรียนรู้จักมาร์คเป็นอย่างดี เขาใจเย็นตลอดเวลาและมีสติในทุกสิ่งที่เขาทำ เขาจะขับรถจนเกิดขีดจำกัดความเร็วได้อย่างไร?

เธอโยนความผิดไปให้เฮเลนโดยสัญชาตญาณ “เธอมีข้อมูลที่มีประโยชน์อะไรบ้าง? เธอออกจากคินซีย์แล้ว ตอนนี้เธอไม่มีอะไรแล้ว เธอจะช่วยมาร์คได้อย่างไร? ทำไมในทุก ๆ ครั้ง เธอจะต้องทำมันในช่วงเวลาแบบนั้น? คุณคิดจริง ๆ เหรอว่ามันเป็นไปได้ที่มาร์คจะเร่งความเร็วจนพ้นขีดจำกัดความเร็วภายใต้สถานการณ์ที่ปกติ? คุณจะเชื่ออย่างนั้นเหรอ? คุณเป็นเพื่อนของเขา ควรรู้จักเขาเป็นอย่างดีสิ ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นในตอนนั้นและบังคับให้เขาต้องทำแบบนั้น!”

แจ็คสันเองก็ทำอะไรไม่ถูก “ใจเย็น ๆ ก่อน ผมได้ดูข้อมูลนั้นแล้ว แม่ของคุณให้บางคนลงมือสืบ เธอต้องการช่วยมาร์คจริง ๆ อย่ามองโลกไงแง่ร้าย สำหรับอุบัติเหตุของมาร์ค ผมคิดเหมือนทุกอย่างที่คุณพูด ผมไม่เชื่อว่าเขาจะขับรถเลยขีดจำกัดความเร็วเพียงเพราะเขารีบกลับมาที่ออฟฟิศ ต้องมีบางอย่างเร่งด่วนเกิดขึ้น ผมจะตรวจสอบเรื่องนี้ หรือไม่ก็รอให้มาร์คฟื้นและทุกอย่างจะชัดเจน มาร์คยังคงอยู่ในการดูแลผู้ป่วยหนักในขณะนี้ ผมขอให้คุณมาเพื่อที่คุณได้กังวลน้อยลง กลับบ้านได้แล้วนะครับ สุขภาพของคุณสำคัญที่สุดแล้ว”

จากนั้นเขาก็มองไปที่ทิฟฟานี่อย่างมีความหมาย ทิฟฟานี่บีบมือของแอเรียน “แอริ ฉันจะพาเธอกลับบ้าน เราจะโทรหาเธอในตอนที่มาร์คฟื้นขึ้นมา มันเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสำหรับเธอที่อยู่ในสถานการณ์ปัจจุบันของเธอ ปล่อยมันไว้ให้เราจัดการนะ”

แอเรียนไม่ได้ตอบกลับ น้ำตาไหลจากดวงตาของเธอเมื่อเธอจ้องมองมาร์คผ่านหน้าต่างกระจก ทิฟฟานี่ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก่อนที่เธอจะลากแอเรียนออกจากโรงพยาบาล

เมื่อพวกเธอก้าวออกจากโรงพยาบาล อากาศที่แจ่มใสจู่ ๆ ก็ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆที่มืดครึม ละอองฝนขนาดใหญ่เริ่มเทลงมาด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้น ในช่วงเวลาไม่กี่นาที มันก็กลายเป็นฝนที่ตกหนัก ราวกับท้องฟ้ากำลังระบายอารมณ์ที่กักเก็บเอาไว้เป็นเวลานาน

วันนี้ทิฟฟานี่แอบขับรถ Audi มาขณะที่ลิเลียนยังคงหลับอยู่ มันเป็นเรื่องที่ดีที่เธอทำ ไม่อย่างนั้นพวกเขาทั้งสองคนคงจะจบลงด้วยการเปียกโชก

เมื่อเธอขึ้นรถ จู่ ๆ แอเรียนก็พูดขึ้น “ฉันไม่อยากกลับบ้าน พาฉันไปหาเฮเลนหน่อย”

ทิฟฟานี่มีท่าทางลังเล “แอริ… มันไม่ใช่ความคิดที่ดีจริง ๆ ใช่ไหม? ฉันสามารถบอกมาร์คว่าเธอมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกับมาร์คเหมือนกัน ไม่อย่างนั้นเธอคงจะไม่อยากไปเผชิญหน้ากับเฮเลนเพียงเพราะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับมาร์ค เขาสำคัญกับเธอมากกว่าแม่ของเธอเอง แต่… มาตัดสินกันที่จุดเริ่มต้น มันไม่เหมาะสมที่เราจะไปพบกับแม่ของเธอในตอนนี้ อะไรจะเกิดขึ้นถ้าเธอพยายามที่จะช่วยมาร์คขึ้นมาจริง ๆ ? จะมีทฤษฎีสมคบคิดมากมายได้อย่างไร?”

แอเรียนตกอยู่ในความเงียบไปชั่วขณะ เธอพูดถูก มาร์คสำคัญกับเธอมากกว่าเฮเลน คนหนึ่งเป็นแม่ที่ทิ้งเธอไปและอีกคนคือผู้ชายที่เลี้ยงดูเธอมา เห็นได้ชัดว่าใครสำคัญกว่ากัน ความสงสัยของเธอที่มีต่อเฮเลนไม่ได้มาจากการสูญเสียการควบคุมความโกรธและอารมณ์ของเธอ แต่เป็นเพราะว่าเธอไม่คิดว่าเฮเลนจะเป็นคนแบบนั้นได้”

เธอไม่เคยลืมสิ่งที่เฮเลนทำในอดีต

เธอไม่เคยลืมว่าเธอพยายามเกลี้ยกล่อมเธออย่างไรให้ไปจากมาร์คและยกเขาให้กับแอรี่พร้อมกับวิธีที่เธอใช้มะเร็งเป็นข้ออ้างในการหลอกล่อเธอ ผู้หญิงแบบนั้นจะทำอะไรที่ทำให้เธอเสียผลประโยชน์เป็นศูนย์ได้อย่างไร? และมาร์คก็ลงเอยด้วยการประสบอุบัติเหตุ เธอต้องไปพบเฮเลนและถามเธอให้ละเอียด!

เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และพูดขึ้น “เธอไม่รู้จักเฮเลน เธอพูดถูกว่ามาร์คสำคัญกับฉันมากกว่าเธอ เฮเลนไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากคนที่ผ่านมาที่ให้กำเนิดฉัน มาร์ค… ฉันคงจะไม่ได้อยู่ที่นี่ถ้าไม่ใช่เขา เธอคิดบ้างไหมว่าผู้หญิงคนหนึ่งต้องเผชิญกับหายนะอะไรบ้างหากเธอไม่ได้รับการปกป้องที่มีอำนาจของเขา? ฉันกลัวเหมือนกันเมื่อคิดถึงมัน ถ้าฉันเป็นเด็กกำพร้า ถ้าฉันไม่ได้เข้ามาอยู่ในตระกูลเทรมอนต์ ในขณะที่อาศัยอยู่มุมมืดและสิ้นหวัง ขณะที่ความกล้าของฉันเสือกไสและทำร้ายฉันเมื่อฉันโตขึ้น ฉันไม่สนใจว่ามาร์คจะเกลียดฉันมากแค่ไหน ฉันจะไม่ยอมให้ใครทำร้ายเขา เหมือนกับที่เขาปกป้องฉัน!”

อารมณ์ของเธอมีอิทธิพลต่อทิฟฟานี่ และเธอไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น “ตกลง ฉันจะพาเธอไปพบเธอ อย่างไรก็ตาม เธอไม่ควรโทรหาเธอและนัดพบเธอเหรอ? ฉันรู้ว่าบ้านพวกคินซีย์อยู่ที่ไหนแต่เธอไม่ได้อยู่ที่นั่นอีกแล้ว… เธอต้องสัญญากับฉันว่าจะไม่ทำอะไรบุ่มบ่าม ค่อย ๆ พูด ค่อย ๆ จากัน ทำความเข้าใจกับสถานการณ์ก่อนหลังจากนั้นค่อยตกลงกัน”

แอเรียนหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาและลบเบอร์โทรศัพท์ของเฮเลนออกจากแบล็กลิสต์ของเธอ เมื่อย้อนกลับไปตอนที่เธอใส่เธอลงในแบล็กลิสต์ เธอไม่เคยคิดว่าเธอจะเป็นคนที่ลบเธอออกจากมัน “คุณอยู่ที่ไหน?” เธอถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาเมื่อโทรติด “ดิฉันอยากจะพบคุณ”

ในทางกลับกันเฮเลนรู้สึกตกใจ เสียงของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน “ลูกอยากจะเจอแม่เหรอ? ตอนนี้เหรอ? ตอนนี้ฝนตกหนักมาก มันจะสะดวกสำหรับลูกเหรอ? แม่จะไปหาลูกได้อย่างไร? ลูกอยู่ที่ไหน?”

แอเรียนมองไปรอบ ๆ พลางจ้องมองไปที่ป้ายของร้านกาแฟ “ดิฉันจะรอคุณที่ไวโอเล็ต คาเฟ่”