เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 346 เล่นบทแฟน

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 346 เล่นบทแฟน

แจ็คสันหยุดเพื่อคิดและพูดว่า “ถ้าครั้งเดียวคุณจะได้หนึ่งหมื่น แต่หากเปลี่ยนเป็นระยะยาวการต่อรองราคาจะง่ายกว่า คำอธิบายคร่าว ๆ ก็คือ… ผมมีเพื่อนคนนึงที่แม่ของเขาตอแยให้เขาพาแฟนไปรู้จัก แต่เพื่อนผมไม่ต้องการที่จะแต่งงาน เขาถึงไม่สามารทำเช่นนั้นได้ เขาเลยให้ผมช่วยหาใครสักคนที่เหมาะสมเพื่อไปแสดงเป็นแฟนเขา แค่แสดง การถูกเนื้อต้องตัวเป็นสิ่งที่จำเป็น แต่คุณไม่ต้องห่วง มันจะไม่ถึงขั้นที่ใกล้ชิดจนเกินไป ถ้าครอบครัวเขาไม่ยอมรับคุณ คุณก็จะไม่ถูกจ้างต่อ แต่ถ้าครอบครัวเขายอมรับคุณ คุณก็จะต้องแสดงต่อ ๆ ไป ถ้าคุณมองว่าราคามันไม่เหมาะสม คุณสามารถต่อรองได้เลย”

แค่แสดงเป็นแฟนเขาก็ได้รับเงินหนึ่งหมื่นเลยหรอ? ทิฟฟานี่ตกลงโดยไม่คิดแม้แต่วินาทีเดียว “ราคานี้ดีพอแล้ว อย่างไรก็ตาม ฉันจะพูดไว้ตรงนี้เลยว่า การถูกเนื้อต้องตัวก็มีขีดจำกัดของมัน ถ้าเขาทำอะไรเกินเลย ฉันจะตามไปจัดการคุณ”

ทั้งคู่กลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันทันที ทิฟฟานี่ทานอาหารอย่างมีความสุขก่อนที่จะกลับไปงีบที่บ้าน

เวลา 17.30 น. แจ็คสันโทรหาทิฟฟานี่ทันทีและได้จัดการส่งชุดให้เธออีกด้วย มันดูเหมือนเสื้อเชิ้ตสีขาวเรียบง่ายพร้อมถุงน่องและกระโปรงสั้นสีดำ ป้ายราคาที่ยังติดอยู่ทำให้หัวใจของทิฟฟานี่เต้นแรงเป็นเวลานาน เธอไม่ได้จับอะไรที่ฟุ่นเฟือยเช่นนี้มานานแล้ว

เธอสวมเสื้อผ้าและพบว่าเธอใส่มันได้พอดีเป๊ะอย่างกับว่ามันถูกตัดมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ โดยเฉพาะช่วงเอวและหน้าอก ส่งผลให้ถ่อนบนของร่างกายเธอดูดีจริง ๆ เธอชอบชุดนี้มาก ๆ แต่อย่างไรก็ตาม เธอจะต้องคืนเสื้อผ้าพวกนี้ เธอจึงไม่กล้าที่จะตัดป้ายราคามันออก

เมื่อเธอลงมาถึงด้านล่าง แจ็คสันก็มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ดวงตาเขาเหมือนจะเป็นประกายดั่งแสงดาว เห็นได้ชัดว่าเขาพอใจมาก “ขึ้นรถเลย”

เธอขึ้นไปนั่งที่เบาะข้างคนขับอย่างเป็นกันเอง “คุณมารับฉันทำไม? คุณจะไปบ้านเพื่อนคุณกับฉันหรอ? มันจะไม่แปลกหรอ? คุณบอกข้อมูลเกี่ยวกับเพื่อนของคุณหน่อยสิ เรื่องนี้จะต้องความแตกแน่นอนหากฉันไปโดยไม่รู้แม้ชื่อของเขา ฉันจำเป็นที่จะต้องมีตัวตนปลอมไหม? เช่นประวัติครอบครัว? มันต้องเป็นเรื่องสมมติเพราะฉะนั้นเราควรตกลงกันก่อน มันจะดีมากหากฉันต้องสวมบทบาทนี้ในระยะยาว แบบนี้ฉันจะได้หาเงินได้เพิ่มด้วย”

แจ็คสันกระแอมในลำคอและตอบเธอด้วยสีหน้าจริงจัง “ไม่จำเป็นต้องประดิษฐ์ต้นกำเนิดของคุณหรอก ทุกคนรู้จักคุณแล้ว ส่วนในเรื่องของเพื่อนผม… คุณมีข้อมูลที่จำเป็น ๆ หมดแล้ว”

หมดแล้ว? ทิฟฟานี่สับสน “ฉันเคยเจอเพื่อนคุณหรอ? เลิกทำตัวซ่อนเร้นและบอกฉันมาสักทีว่าเขาเป็นใคร”

“ไม่มีเพื่อนหรอก จริง ๆ แล้ว คนนั้นก็คือผมเอง” แจ็คสันตัดสินใจที่จะบอกความจริง ไม่ช้าก็เร็วเขาก็ต้องบอกอยู่ดี

“จอดรถเดี๋ยวนี้!” ทิฟฟานี่สะดุ้งด้วยความตกใจ

แจ็คสันเหยียบเบรกทันที แต่ไม่ลืมที่จะล็อกประตูรถ “ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะปกปิดคุณ ผมแค่กลัวว่าคุณจะไม่ตกลงด้วย ตอนนี้คุณรู้แล้ว แต่คุณก็ตกลงไปแล้ว เพราะฉะนั้นคุณจะไม่สามารถย้อนกลับไปได้ คุณจะต้องไป ไม่ว่าคุณจะเต็มใจหรือไม่”

เขาจะทำให้เธอเป็นบ้า ทุกครั้งที่เธอนึกถึงแม่เขา ซัมเมอร์ เวสต์ เธอจะกังวลใจอย่างมาก เธอยังคงชอกช้ำจากการที่คุณหญิงเวสต์เคยขู่ให้เธอไปดูแลแจ็คสันในโรงพยาบาลเป็นเวลาครึ่งเดือน นับประสาอะไรกับการต้องไปบ้านเขาและแกล้งเป็นแฟนสาวของแจ็คสัน เธอจะไม่มีวันไปแม้ว่าเธอจะต้องดื่มเหล้าเป็นร้อย ๆ ขวดก็ตาม “แจ็คสัน เวสต์ คุณกำลังจะส่งฉันเข้าปากเสือ ฉันกลัวแม่คุณ ฉันจะไม่ไป! ปลดล็อกรถเดี๋ยวนี้! ฉันจะไปเปลี่ยนชุดและคืนมันให้ตอนนี้เลย!

แจ็คสันจ้องมองเธออย่างไร้เดียงสา “ไม่ คุณจะตบตีผมให้ตายก็ได้ แต่ผมจะไม่ทำ ผมบอกแม่ไปแล้วว่าคุณจะไปทานมื้อค่ำที่บ้านด้วย แม่ต้องฆ่าผมแน่ ๆ ถ้าคุณไม่ไป คิดดี ๆ ถ้าผมตาย คุณก็จะเสียงาน อย่าคิดว่าผมพูดเกินความเป็นจริงนะ ลูกชายที่ไม่สามารถสืบทอดวงศ์ตระกูลต่อไปได้ไร้ประโยชน์ในสายตาของแม่ผม เอาอย่างงี้ ผมจะขึ้นเงินเดือนให้คุณเป็นสองเท่า ถ้านั้นยังไม่มากพอ ผมขึ้นให้ห้าหรือสิบเท่าเลยก็ได้”

ทิฟฟานี่สับสนอย่างมาก การขึ้นเงินเดือนห้าถึงสิบเท่านั้นมันมากเกินไป เธอรับไว้ไม่ได้หรอก แต่อย่างไรก็ตาม เธอไม่อยากจะไปจริง ๆ

อยู่ ๆ แจ็คสันก็ดึงป้ายราคาที่เธอซ่อนไว้ในคอเสื้อของเธอออก “เสื้อผ้าพวกนี้ราคาแพงใช้ได้เลยนะ ตอนนี้พวกมันเป็นของคุณแล้ว ถ้าคุณไม่รับมันไว้ผมจะหักมันจากเงินเดือนของคุณ”

ทิฟฟานี่ต่อยหน้าอกเขาด้วยความโกรธ “แจ็คสัน เวสต์ คุณอยากตายมากเลยใช่ไหม?”

สีหน้าท่าทางของแจ็คสันเปลี่ยนไปทันที เขากดหน้าอกตนเองและพิงพวงมาลัยราวกับว่าเขากำลังเจ็บปวดอย่างมาก ทิฟฟานี่จำได้ว่าเขาเพิ่งถูกปลดออกจากโรงพยาบาลเมื่อไม่นานมานี้ก่อนที่เหงื่อเย็นเธอจะแตกด้วยความตกใจ “ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ! ฉันลืมไปว่าคุณเพิ่งออกจากโรงพยาบาล คุณโอเคไหม? เจ็บไหม? คุณอยากไปโรงพยาบาลเพื่อให้หมอตรวจหน่อยไหม? ฉันไม่ได้จะทำให้คุณขุ่นเคืองนะ แต่ทำไมคุณต้องทำตัวต่ำแบบนี้ตลอดด้วย? คุณก็รู้ว่าฉันไม่มีปัญญาซื้อเสื้อผ้าพวกนี้หรอก คุณจะดึงป้ายออกทำไม… ก็ได้ ฉันสัญญาว่าฉันไปด้วย โอเคไหม? แต่เราต้องไปโรงพยาบาลก่อน จะได้รู้ว่าคุณไม่ได้เป็นอะไร ถ้าคุณตายด้วยหมัดของฉันชีวิตฉันต้องจบลงแน่ ฉันไม่อยากใช้อีกครึ่งชีวิตอยู่ในห้องขังนะ…”

“คุณพูดแล้วนะ! ผมไม่เป็นอะไร ไปกัน ไปเจอแม่ผมกันเถอะ” แจ็คสันยืดหลังของเขาให้ตรงและขับรถต่อไปอย่างสบายดีราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ทิฟฟานี่ตกใจมากเมื่อเห็นสิ่งนี้ จริงที่เขาว่ากันว่าประสบการณ์มีค่า เธอโดนเขาหลอกอีกแล้ว…

เธอตัดสินใจแล้วตัดสินใจเล่า เธอไม่สามารถปล่อยให้ข้อตกลงทางธุรกิจนี้ดำเนินต่อไปในระยะยาวได้ มันต้องเป็นข้อตกลงเพียงครั้งเดียว ตอนแรกเธอวางแผนที่จะพึ่งพาแหล่งรายได้พิเศษนี้ แต่แจ็คสันหลอกเธอก่อน เพราะฉะนั้นเธอจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้คุณหญิงเวสต์ไม่ยอบรับเธอ!