เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 347 เป็นหมัน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 347 เป็นหมัน
ทิฟฟานี่ทึ่งเล็กน้อยเมื่อพวกเขามาถึงที่บ้านของครอบครัวเวสต์ ในเมืองหลวงบ้านแบบนี้ต้องมีราคาไม่น้อยแน่นอน ทุกรายละเอียดของมันแสดงถึงร่องรอยของประวัติศาสตร์ สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่มีค่ามากจนไม่สามารถระบุมูลค่าได้ เธออดไม่ได้ที่จะหยุดและชื่นชมต้นไม้อายุกว่าร้อยปีในสวน เพียงต้นไม้นี้ต้นเดียวก็ราคาสูงแล้ว
“คุณสามารถมาได้บ่อย ๆ เท่าที่คุณต้องการเลยนะ” แจ็คสันแซวอย่างติดตลก
“อ่ะจ้า” ทิฟฟานี่กลอกตาใส่เขาและย่ำเข้าบ้านด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอราวกับว่าเธอไม่มีมารยาทเลย นี้เป็นแผนของเธอ — ยิ่งคุณหญิงเวสต์ไม่ชอบเธอมากเท่าไหร่ยิ่งดีเท่านั้น
ซัมเมอร์ เวสต์ นั่งดื่มชาอยู่ในห้องนั่งเล่นตอนที่พวกเขาเดินเข้ามา เธออุ้มพุดเดิ้ลสีเทาอ่อนไว้ในอ้อมแขน เมื่อเธอเห็นทิฟฟานี่เธอพูดด้วยสีหน้าที่กึ่งยิ้ม “เธอคนนี้แรงไม่เบาเลยนะ แต่ก็ดีแล้ว ดีกว่าแสร้งทำเป็นดอกไม้ที่บอบบาง”
ในหัวของทิฟฟานี่สับสนไปหมด ด้วยไอคิวของเธอ เธอไม่สามารถบอกได้ว่าคุณหญิงเวสต์กำลังประชดประชันหรือพูดด้วยความจริงใจ
เธอเดินไปที่โซฟาตรงข้ามคุณหญิงเวสต์และนั่งลง “น้องหมาสวยงามจังเลยนะคะคุณเวสต์ คุณคงใช้ความพยายามอย่างมากในการบำรุงรักษามัน”
ซัมเมอร์ เวสต์ กลอกตาใส่มาร์ค “ถูกต้อง ฉันไม่มีหลานให้เล่นด้วยฉันก็เลยเบื่อ ฉันจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องเลี้ยงสุนัข เธอกับแจ็คสันคบกันมานานแค่ไหนแล้ว?”
“ยังไม่นานค่ะ” ทิฟฟานี่ตอบ “เรายังศึกษาดูใจกันอยู่ เรายังไม่รู้จักกันอย่างสนิทสนมลึกซึ้งขนาดนั้น”
แจ็คสันรู้ตัวว่าทิฟฟานี่พยายามจะเล่นงานเขา เขาจึงต้องขึ้นไปชั้นบนอย่างไม่มีทางเลือก “แม่ ผมต้องจัดการบางอย่างในบริษัท แม่คุยกับทิฟฟ์ไปก่อนนะ”
ทิฟฟ์? นี่เป็นครั้งแรกที่ทิฟฟานี่ได้ยินเขาเรียกเธอด้วยชื่อนั้น เธอยังคงรู้สึกขนลุกทั่วตัวทั้ง ๆ ที่รู้ว่านี่เป็นเพียงการแสดงเท่านั้น
เมื่อแจ็คสันจากไปแล้ว คุณหญิงเวสต์ก็วางสุนัขลงและลุกมานั่งข้าง ๆ ทิฟฟานี่ “เธอบอกว่าพวกเธอเพิ่งรู้จักกันและยังไม่ได้สนิทสนมกันขนาดนั้น เธอกำลังบอกว่าเธอยังไม่ได้ทำ ‘มัน’ เลยอย่างงั้นหรอ?”
“มัน?” ทิฟฟานี่รู้สึกราวกับว่ามีสายฟ้าผ่าบนท้องฟ้า จริงอยู่ว่าเธอเป็นผู้หญิงสมัยใหม่และสามารถพูดเรื่องเซ็กส์ได้ทุกเมื่อที่เธอต้องการ แต่เธอกำลังคุยกับผู้อาวุโสกว่าอยู่ เขาคงไม่คาดคิดให้เธอพูดถึงเรื่องนี้ใช่ไหม? มันคงจะดีกว่าถ้าเธอจะสงวนตัว “ ‘มัน’? ‘มัน’ คืออะไรคะ?”
คุณหญิงเวสต์ทำเสียง จุ ๆ ด้วยลิ้นของเธอ “หยุดเสแสร้งได้แล้ว ฉันเชื่อว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่แจ็คสันพากลับบ้าน เพราะฉะนั้นเธอจะต้องแต่งงานกันอย่างช้าที่สุดก็ภายในสิ้นปีนี้ ฉันอยากเลี้ยงหลานจะแย่แล้ว”
เมื่อทิฟฟานี่ได้ยินเช่นนี้ เธอก็เริ่มคิดว่าซัมเมอร์ให้ความสำคัญกับเด็กผู้ชายมากกว่าเด็กผู้หญิงเพราะเธอพูดถึงแต่การอยากมีหลานมาก ถ้าทิฟฟานี่แกล้งบอกว่าเธอไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ ความประทับใจของซัมเมอร์ที่มีต่อเธอคงจะลดลงอย่างแน่นอน เมื่อเธอคิดเช่นนั้นเธอจึงตอบกลับไปอย่างรู้สึกผิดว่า “คุณเวสต์ หนูไม่อยากโกหกคุณ เห็นแก่ความต้องการที่อยากจะเลี้ยงหลานแล้ว… หนูว่าคุณควรจะให้แจ็คสันหาแฟนใหม่ดีกว่า หนูได้รับแจ้งเมื่อปีที่แล้วว่าหนูไม่สามารถตั้งครรภ์ได้และจะไม่สามารถมีลูกได้แล้ว หนูขอโทษ”
พรวด!
แจ็คสันพ่นน้ำชาออกมา เขาเพิ่งมาถึงหัวบันไดด้วยถ้วยชา เขาเกือบตกบันไดด้วยความประหลาดใจเสียแล้ว เขาจ้องไปที่ทิฟฟานี่ด้วยสีหน้าที่งงงวย ผู้หญิงคนนี้มีเป้าหมายที่จะทำให้ชีวิตเขาวุ่นวายหรือเปล่า?
คุณหญิงเวสต์มองมาที่แจ็คสัน เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกดึงเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องยุ่งเหยิงนี้แจ็คสันจึงเลือกที่จะถอยหนี “อ่า… ผมยังทำงานไม่เสร็จ ผมแค่แวบมาดูเฉย ๆ ได้โปรดคุยกันต่อเลย…” เขาหายตัวเข้าไปในห้องทำงานทันทีและส่งข้อความให้ทิฟฟานี่: คุณอยากตายหรอ? คุณพูดดี ๆ ไม่ได้เหรอ? คุณหมายความว่าอะไร “ไม่สามารถตั้งครรภ์ได้”? คุณพอใจกับการรับเงินแค่ครั้งเดียวจริง ๆ หรอ?
ทิฟฟานี่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของเธอ แต่ไม่ได้ตรวจดู เธอรู้ว่านั่นเป็นข้อความจากแจ็คสัน เธอจะไม่ยอมดู!
คุณหญิงเวสต์แสดงใบหน้าที่ดูครุ่นคิดเมื่อเธอรู้ว่าทิฟฟานี่ “เป็นหมัน” เธอหยุดเป็นเวลานานก่อนที่จะถอนหายใจ “ถ้าเธอเป็นหมันโดยกำเนิดเราก็ไม่มีทางเลือกอื่นมากนัก เมื่อถึงเวลาเราค่อยตามหาแม่อุ้มบุญกัน ไม่ต้องกังวล พวกเราเวสต์ก็มีขีดจำกัดของเรา เราไม่ยอมให้แจ็คสันไปถูกเนื้อต้องตัวแม่อุ้มบุญเด็ดขาด เราผสมเทียมแทนได้”
คราวนี้ทิฟฟานี่ถึงกับกระวนกระวาย “ไม่อย่างอย่างนั้น… คุณเวสต์ คุณไม่ติดอะไรจริง ๆ หรอคะ? คุณเพิ่งพูดว่าคุณอยากมีหลายมากไม่ใช่หรอคะ? คุณยอมรับเรื่องที่หนูไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ได้อย่างไร?”
คุณหญิงเวสต์จ้องเธออย่างจริงจัง “แล้วจะให้ฉันทำอย่างไร? จะให้ฉันบอกแจ็คสันให้เลิกกับเธอหรอ? นั้นเป็นเรื่องที่ไม่ควรนะ ฉันยังมีอีกหลายวิธีที่ฉันจะมีหลานได้ ฉันชอบความตรงไปตรงมาและความเถนตรงของเธอ แจ็คสันของเราเป็นคนที่มีน้ำใจมาก เธอสองคนจะเติมเต็มซึ่งกันและกัน เธอเข้ากันได้ดีมาก เอาล่ะ ได้เวลาทานอาหารแล้ว เธอไม่เรียกแจ็คสันที ฉันได้ยินมาว่าเธอทำงานที่บริษัทเขา หลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จเธอก็ควรกลับนะ ฉันจะไม่รบกวนเวลาเธอมาก คนหนุ่มสาวควรทำงานหนัก”
ทิฟฟานี่เดินเข้าไปในห้องทำงานด้วยคำถามในหัวเต็มไปหมด “แจ็คสัน แม่ของคุณไม่มีปัญหาอะไร เขาบอกว่าเขาไม่สนใจว่าฉันจะท้องได้หรือไม่ เขาประชดใช่ไหม? เขาต้องประชดแน่ ๆ เขาบอกให้เรากลับทันทีที่เราทานข้าวกันเสร็จด้วย เขาต้องไม่ชอบฉันแต่ไม่กล้าบอกตรง ๆ เลยจะไล่ฉันกลับ ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ ๆ!”
แจ็คสันจ้องมองเธออย่างไม่พอใจ “คุณพยายามที่จะทำให้ทุกอย่างพังใช่ไหม? ผมจะบอกคุณให้นะ การกระทำของคุณตรงกับความพอใจของแม่ผมหมด เขาไม่ได้ประชดและเขาจะไม่มีวันไม่กล้าบอกอะไรตรง ๆ ถ้าเขาไม่ชอบคุณเขาจะต้องตำหนิและด่าว่าคุณไปแล้ว เขาไม่ได้บอกให้เรากลับทันทีที่เราทานอาหารเสร็จเพราะเขาไม่ได้ชอบคุณและต้องการที่จะไล่คุณไป แต่เพราะ… เขาอยากให้เรามีเวลาอยู่ด้วยกันมากกว่า อย่างไรก็ตาม เขาดูพอใจในตัวคุณมาก วันหลังมาทานอาหารที่นี้ใหม่นะ”
ทิฟฟานี่ไม่ย่อท้อ เรื่องนี้ยังไม่จบง่าย ๆ หรอก เธอจะทำให้คุณหญิงเวสต์เกลียดเธอจนได้
