เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 366 อยู่ค้างคืน

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 366 อยู่ค้างคืน

ณ บ้านของครอบครัวเวสต์

ทิฟฟานี่กำลังคุยกับซัมเมอร์อย่างสนุกสนาน มองแวบแรกพวกเขาดูเหมือนแม่และลูกสาวคู่หนึ่ง ความสัมพันธ์ของพวกเขาดีมากจนแจ็คสันดูเหมือนจะไม่เข้าพวกทั้ง ๆ เขาเป็นลูกชายของซัมเมอร์ เขานั่งอยู่ตรงนั้นพร้อมกอดพุดเดิ้ลของซัมเมอร์ไว้ในอ้อมแขน ชายร่างสูงในชุดสูทอุ้มลูกสุนัขขนปุยเป็นภาพที่น่ารักทีเดียว แม้แต่ทิฟฟานี่เองก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเขาอยู่สองสามครั้ง

ดูเหมือนซัมเมอร์จะนึกอะไรบางอย่างได้เมื่อจู่ ๆ เธอก็พูดขึ้นมาว่า “ทิฟฟ์ นี่เป็นครั้งที่สองที่เธอมาที่นี่ใช่ไหม? คืนนี้ไม่ต้องกลับหรอก มันดึกมากแล้ว คืนนี้นอนค้างคืนที่นี้และอยู่เป็นเพื่อนฉันก่อน มันนานมาแล้วด้วยที่แจ็คสันได้มาพักที่นี่กับฉัน”

สีหน้าของทิฟฟานี่ค่อย ๆ ตึงเครียด เธอกล่าวว่า “หนูคิดว่านั่นคงไม่เหมาะสมเท่าไหร่นะคะคุณเวสต์ แม่ต้องบ่นหนูแน่ ๆ ถ้าหากหนูอยู่ค้างคืน เขาไม่ให้หนูค้างคืนที่อื่นแม้แต่บ้านของแฟนก็ตาม เขาเข้มงวดกับเรื่องแบบนั้นมาก”

ซัมเมอร์ผิดหวังเล็กน้อย “อย่างนั้นเหรอ? มันเป็นเรื่องดีนะที่ครอบครัวของเธอเป็นห่วงเรื่องแบบนี้ แต่ฉันอยากให้เธออยู่ต่อจริง ๆ เอาแบบนี้ไหม? ทำไมเธอไม่เอาเบอร์ติดต่อแม่มาให้ฉัน? ฉันจะโทรหาเขาเอง อันที่จริงฉันมองข้ามเรื่องนี้ไปเลย ฉันควรจะไปเยี่ยมแม่ของเธอตั้งนานแล้ว เราจะเป็นสะใภ้กันเร็ว ๆ นี้ ฉันควรเริ่มทำความรู้จักกับแม่เธอได้แล้ว”

‘โทรหาลิเลียนเหรอ?’ ทิฟฟานี่รู้สึกประหม่าจนฝ่ามือของเธอเหงื่อออก ถ้าลิเลียนรู้ว่าเธออยู่ที่บ้านของตระกูลเวสต์ลิเลียนต้องจะมาที่นี่เพื่อเยี่ยมซัมเมอร์โดยเร็ว ด้วยเหตุนี้ทิฟฟานี่ถึงไม่มีวันให้ลิเลียนรู้ว่าเธอแอบอ้างเป็นแฟนของแจ็คสัน “ป้าซัมเมอร์ ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้นหรอกค่ะ แม่ของหนูมักเข้านอนเร็ว ตอนนี้เขาคงหลับไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเขามักจะอ้างว่าเขาต้องการนอนเพื่อความสวยของเขา เขาเลยมักจะปิดโทรศัพท์ในขณะนอน” ทิฟฟานี่ค่อนข้างรู้สึกผิดที่ต้องโกหกซัมเมอร์ เวลานี้ลิเลียนน่าจะกำลังเล่นไพ่นกกระจอกอยู่ข้างนอก

ซัมเมอร์ตอบว่า “งั้นพรุ่งนี้ฉันจะไปเยี่ยมเขา ฉันจะอธิบายทุกอย่างในนามของเธอ แจ็คสันเป็นผู้ชายที่ดี ฉันแน่ใจว่าแม่ของเธอจะชอบเขา เขาจะต้องเห็นด้วยกับความสัมพันธ์ของเธอและแจ็คสันอย่างแน่นอน ฉันจะให้อธิบายให้เขาฟังเอง เขาจะไม่โกรธแน่นอน ถ้าอย่างนั้นก็เอาเป็นว่าตกลงตามนี้นะ เธอไปนอนกับแจ็คสันในห้องของเขาได้ ฉันขอให้คนทำความสะอาดไว้เรียบร้อยแล้ว ฉันขอตัวไปนอนก่อนนะ ราตรีสวัสดิ์” หลังจากนั้นเธอก็หาวและรับพุดเดิ้ลจากแจ็คสันไป

ทิฟฟานี่ตกใจมาก หลังจากที่ซัมเมอร์จากไปเธอก็ดุแจ็คสันด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “แจ็คสัน คุณเป็นใบ้เหรอ?”

แจ็คสันโบกมือของเขา “ก็ก่อนหน้านี้คุณคุยกันอยู่เลย ผมจะรู้ได้อย่างไรว่าคุณกำลังคุยอะไรกัน? คุณไม่ได้ปฏิเสธเขาเหรอ? มันดูเหมือนว่าผมไม่จำเป็นต้องเข้าไปแทรก ยังไงก็ตาม คุณสามารถห้ามปรามแม่ผมอีกครั้งก็ได้นะ… ”

ปฏิกิริยาของแจ็คสันทำให้เธอโกรธ เธอกระโจนตัวเข้าหาเขาพร้อมกับพยายามที่จะข่วนใบหน้าของเขา “คุณตั้งใจทำแบบนี้ใช่ไหม? แล้วคืนนี้เราจะทำอย่างไรกันดี?”

เขาปกป้องใบหน้าของเขาจากเธอ แต่อารมณ์เขาค่อนข้างจะขบขันจนเขาหัวเราะออกมา “เตียงในห้องผมค่อนข้างใหญ่ จริงๆ นะ อันที่จริง ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยนอนเตียงเดียวกันมาก่อน เราจะยึดติดกฎเดิม แค่นอน เราจะไม่ทำอย่างอื่น โอเคไหม? อย่าข่วนหน้าผม คุณจะต้องรับผิดชอบถ้าคุณทำลายใบหน้าของผม…”

ทิฟฟานี่หน้าแดงและถอยห่างจากแจ็คสัน “ไม่มีทาง ฉันจะนอนบนเตียง ส่วนคุณก็ไปนอนที่พื้น ฉันตกลงที่จะแสดงต่อหน้าแม่ของคุณ ฉันไม่ได้ตกลงที่จะนอนกับคุณด้วย… คุณจะต้องจ่ายเงินให้ฉันเพิ่ม ไม่ จริง ๆ แล้ว ฉันจะไม่ยอมทำอย่างนั้นแม้ว่าคุณจะจ่ายเงินให้ฉันเพิ่มก็ตาม” เธอกำลังตกอยู่ในความยากลำบาก เธอยอมทำตามคำขอที่ไม่มีเหตุผลของเขาจนกว่าเขาจะยกเลิกการหมั้นของเขา หลังจากนั้นเธอจะไม่มีวันตกลงกับเรื่องแบบนี้อีกแน่นอน

แจ็คสันไม่ได้บังคับเธอต่อ “ตกลง ตอนนี้ก็ค่อนข้างจะดึกแล้ว คุณควรจะไปนอนซะ ผมจะไปหาเสื้อผ้าให้คุณ ที่ห้องนอนมีห้องน้ำในตัว”

ทิฟฟานี่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องยอม เธอเดินไปรอบ ๆ ห้องเมื่อแจ็คสันกำลังหาเสื้อผ้าให้เธอ ดูเหมือนว่าแจ็คสันไม่มีงานอดิเรกอะไรเป็นพิเศษ ห้องเขาสะอาด เป็นระเบียบเรียบร้อยและดูค่อนข้างว่างเปล่า มีรูปถ่ายของเขาตอนเรียนมัธยมอยู่บนตู้ข้างเตียง ตอนนั้นเขาดูเด็กและไร้เดียงสา แม้กระทั่งรอยยิ้มของเขาก็ดูจริงใจและเรียบง่าย

แม้ว่าเธอจะเดินดูรอบ ๆ จนเสร็จแล้วก็ตามก็ยังคงไม่มีวี่แววของแจ็คสัน เธอไม่เหลือทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องอาบน้ำก่อน เมื่อเธออาบน้ำไปได้ครึ่งทางก็มีคนมาเคาะประตูห้องน้ำ เธอหยิบผ้าขนหนูจากด้านข้างมาพันรอบตัว จากนั้นเธอก็เปิดประตูเล็กน้อย แจ็คสันยื่นชุดนอนให้เธอ เธอรู้สึกประหม่าเมื่อเห็นสิ่งที่เขายื่นให้ ‘นี่ชุดนอนเหรอ? ทำไมต้องเป็นชุดเดรสผ้าไหม? เป็นลูกไม้สีดำด้วย…’

เธอไม่เคยใส่เสื้อผ้าเซ็กซี่ขนาดนี้มาก่อนโดยเฉพาะชุดที่มีคอวีลึกแบบนี้ เธอเริ่มเอะใจ ‘ชุดนี้ไม่ได้เป็นของแม่เขาแน่นอน แล้วมันจะเป็นชุดนอนของใครล่ะ? มีเด็กสาวคนอื่นเคยมาที่นี่ก่อนหน้านี้ด้วยหรอ? แต่ซัมเมอร์บอกฉันว่าฉันเป็นผู้หญิงคนแรกที่แจ็คสันพากลับบ้าน… ’

เธออาบน้ำเสร็จและสวมใส่ชุดเดรสนั้นอย่างไม่เต็มใจ เธอยังเอาผ้าขนหนูพันรอบตัวเองอีกชั้นด้วยซ้ำ “ชุดนี้ของใคร? คุณต้องการให้ฉันใส่ชุดนี้และนอนในห้องเดียวกับคุณอย่างงั้นหรอ?”

แจ็คสันเหลือบมองเธอโดยไม่แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับร่างกายของเธอ “มันเป็นของแม่ผม”

ราวกับว่าเธอจะเชื่ออะไรแบบนั้น “อย่าโกหกฉัน ชุดนี้จะเป็นของแม่คุณได้อย่างไร? แม่คุณจะใส่ชุดเดรสลูกไม้สีดำแบบนี้ทำไม? นี่มุกหรือเปล่าเนี่ย?”

เขาหัวเราะออกมา “ปกติผมไม่ได้อาศัยอยู่ที่นี่ แม่ผมสามารถสวมใส่อะไรก็ได้โดยไม่ต้องกังวล อีกอย่าง เขาบอกว่ามันเป็นของขวัญจากเพื่อนสนิทและเขาไม่เคยใส่มันเลย ผมจะนอนบนพื้นและคุณก็นอนบนเตียงไป ผมจะมองไม่เห็นอะไรเลยแม้ว่าคุณจะนอนเปลือยก็ตาม พอแค่นี้ก่อน ผมจะไปอาบน้ำ รีบนอนแต่หัวค่ำเถอะ พรุ่งนี้ผมมีการประชุมที่จะต้องเข้าร่วม”