เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 38 ฉันอยากเจอเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 38 ฉันอยากเจอเธอ
ไม่มีเวลาที่แอเรียน วินน์ จะพินิจพิเคราะห์ว่าเธอได้ยินเสียงนี้มาจากไหน ดังนั้นเธอจึงแปลกใจเมื่อก้าวเข้ามาในห้องทำงานละเห็นเอริก นาธาเนียล
“คุณ…”
เอริก นาธาเนียล ประกายยิ้มเล็ก ๆ ให้เธอ “ใช่ ผมเป็นเจ้านายของคุณแล้ว อย่างไรก็ตามอย่าคิดว่าผมจะช่วยคุณใต้โต๊ะนะ ผมไม่เล่นพรรคเล่นพวก นั่งก่อนสิ. ผมมีบางอย่างจะบอกคุณดอนน์”
ไซมอน ดอนน์ รู้สึกประหลาดใจที่เอริก นาธาเนียล รู้จักแอเรียน วินน์ และรู้สึกหวาดหวั่นโดยไม่รู้ตัว เขารีบยิ้ม “คุณนาธาเนียล มีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้บ้างครับ?”
เอริกดูเป็นมิตรและยินดีต้อนรับ แต่เขายิ้มอย่างน่ากลัวที่มุมริมฝีปากของเขา นอกจากนี้เขายังอวดรูปลักษณ์ที่งดงามของเขา แม้แต่ไซมอน ดอนน์ ซึ่งเป็นผู้ชายก็พบว่าเขามีเสน่ห์เย้ายวน อย่างไรก็ตามเมื่อคำพูดของเขาก่อนกน้านี้ คำพูดของเขาไม่ค่อยต้อนรับซะเลย
เรียกค่าตอบแทนของคุณที่ฝ่ายบุคคล และออกไป”
รอยยิ้มบนใบหน้าของไซมอน ดอนน์ แข็งทันที “อะ–อะไรนะครับ? ทำไมกัน? ผมทำงานได้ไม่ดีเหรอครับ?”
เอริก นาธาเนียล เลิกคิ้วโค้งเมื่อเขาตอบว่า “ไม่ ผมแค่ไม่ชอบคุณ”
ไซมอน ดอนน์ ถึงกับสลบ เขาคิดว่าเจ้านายคนใหม่จะต้องมีอารมณ์ดี เพราะเขายิ้มเก่ง ไม่คาดคิดว่าเขาจะเข้าปะทะอย่างรุนแรงทันทีที่ก้าวเข้าสู่ตำแหน่ง
ก่อนที่ไซมอน ดอนน์ จะออกไป สายตาของเขาก็ส่องประกายไปที่แอเรียน วินน์
แอเรียนยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ สิ่งนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอ
หลังจากไซมอน ดอนน์ จากไป เอริก นาธาเนียล ก็พูดกับเธอว่า “คุณไม่ต้องทำงานตลอดทั้งวัน กลับไปพักผ่อนเถอะ คุณคงต้องเหนื่อยกับการดูแลมาร์คเมื่อคืนนี้ อย่าเข้าใจผิดว่าเป็นการเล่นพรรคเล่นพวก หากคุณไม่อยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ คุณก็จะไม่มีประสิทธิภาพในการทำงาน กลับมาหลังจากพักผ่อนให้เต็มที่แล้วเถอะ”
แอเรียน อยากจะบอกว่า เธอใช้ความพยายามในการดูแลมาร์ค เทรมอนต์ อย่างน้อยที่สุดเมื่อวานนี้ แต่เธอกลับเหนื่อยล้า เธอจึงตอบอย่างซาบซึ้งว่า “ก็ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ”
เมื่อกลับไปที่คฤหาสน์เทรมอนต์ แอเรียนเห็นร่างที่คุ้นเคยเอนนั่งอยู่บนโซฟาเมื่อเธอเข้ามาในห้องโถงและรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย มาร์ค เทรมอนต์ ซึ่งเป็นคนบ้างานมาโดยตลอด แต่ยังไม่ได้อยู่ในที่ทำงานของเขา
มีความลังเลอยู่สองวินาทีว่าเธออยากจะทักทายเขา ก่อนที่แอเรียนจะเดินขึ้นไปชั้นบนโดยไม่มีเสียง
มาร์ค เทรมอนต์ วางนิตยสารลงในมือด้วยสีหน้าเข้ม ความโกรธที่เกือบจะระเบิดของเขาถูกระงับเมื่อเขาเห็นว่าเธอดูทรุดโทรมแค่ไหน
ได้รับข้อความ มาร์ค เทรมอนต์ เหลือบไปมองแวบหนึ่งมันคือเอริก นาธาเนียล
“ฉันทำตามที่นายพูดแล้วนะ ให้เธอกลับบ้านก่อนและไล่ไซมอน ดอนน์ ออกด้วย นายเป็นหนี้ฉันหนึ่งมื้อนะ อย่าลืมล่ะ”
มาร์ค เทรมอนต์ ไม่ตอบกลับเขาโยนโทรศัพท์มือถือไปด้านข้าง ถ้าเขารู้ว่าแอเรียนจะดึงหน้าเศร้า ๆ มาที่เขา เขาก็อาจจะไม่ปล่อยให้เธอกลับบ้าน
เมื่อตอนสองทุ่มแอเรียนตื่นขึ้นมาด้วยสายโทรจากทิฟฟานี่ เลน เมื่อเธอเห็นว่าใครโทรหาเธอ เธอก็รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก
“ทิฟฟ์?”
ทิฟฟานี่ เลน ร้องตระะโกนด้วยความตื่นเต้นตลอดสาย “แอริ ฉันกลับมาแล้ว! ฉันอยู่ที่สนามบินแล้ว พรุ่งนี้เจอกัน! เธอมาได้ใช่ไหม?”
แอเรียนนตอบว่า “พรุ่งนี้ฉันต้องทำงาน ฉันจะพบเธอหลังเลิกงานนะ”
เธอยึดมั่นกับตารางเวลาของเธอมาโดยตลอดถือวินัยในการทำสิ่งที่เธอควรทำในเวลานั้น ๆ
ไม่คาดคิดว่าทิฟฟานี่ เลน จะกลับมาเร็วขนาดนี้ แอรียนรู้สึกเหมือนชีวิตก่อนหน้านี้ที่เธอต้องเผชิญความยากลำบาก ตอนนี้มันได้ไปจากเธอแล้ว
แมรี่ก็เคาะ “นายหญิง ได้เวลารับประทานอาหารแล้วค่ะ”
แอเรียนวางสายและเข้าใจแล้ว ปกติแล้วแบบนี้มันหมายความว่ามาร์ค เทรมอนต์ อยู่บ้าน เมื่อแม่นมแมรี่เปลี่ยนวิธีเรียกเธอ
ใบหน้าระรื่นของเเอเรียนเมื่อเธอกำลังเดินลงไปข้างล่าง ความสุขของเธอช่างแตกต่างอย่างสิ้นเชิงเมื่อเปรียบกับมาร์ค เทรมอนต์ ที่ดูดุดันอยู่ตอนนี้
นั่งที่โต๊ะอาหาร แอเรียนมีความอยากอาหารมากพอ เธอได้รับอาหารสองอย่างและซุปหนึ่งชาม เมื่อพิจารณาอยู่ครู่หนึ่เธอก็พูดว่า “พรุ่งนี้ฉันมีอะไรต้องทำหลังเลิกงาน ฉันอาจจะกลับบ้านช้ากว่าปกติ”
มาร์ค เทรมอนต์ ไม่ได้ตอบกลับ เพียงแต่ถอนหายใจเเรง ๆ ใส่เธอ
เธอหยุดไปครู่หนึ่งก่อนที่พูดต่อ “ทิฟฟานี่กลับมาแล้วฉันอยากไปเจอเธอ”
