เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 385 ผมเป็นแพะรับบาปของคุณ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 385 ผมเป็นแพะรับบาปของคุณ
แอเรียนมองไปที่มาร์คด้วยสัญชาตญาณพร้อมกับถามว่า “เราไปค้นหามันได้ไหม? เราต้องการมันโดยด่วน”
“ได้สิ!” ลิเลียนตอบด้วยความตื่นเต้นราวกับวาาเธอเมายา “จะดีมากเลยถ้าพวกเธอหามันเจอเพราะตอนนี้เราก็ต้องการเงินอยู่ ที่ดินนั้นเหมือนดั่งร่มในวันที่ฝนตกเพราะมันมีค่ามาก! เธอเหมือนดาวนำโชคของฉันเลยแอริ! ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเรามีที่ดิน มันต้องเป็นของเราแม่ลูกแน่นอนเพราะพ่อของสามีและสามีของฉันเสียไปแล้ว ไม่ต้องสงสัยเลย! รีบไปเร็ว ไปช่วยฉันหามัน!”
มาร์คลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ของเขาเพราะพวกเขากำลังจะออกไปแล้ว อย่างไรก็ตาม จู่ ๆ โทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะเขาก็ดังขึ้น เขาได้ยินเสียงอีธานที่ปลายสายก่อนที่เขาจะทักได้พูดอะไรด้วยซ้ำ “ให้ผมเดานะ คุณกำลังจะไปที่บ้านลิเลียนเพื่อหาใบประกาศนียบัตรของที่ดินนั้นใช่ไหม? คือ ผมมีเรื่องจะบอกคุณก่อนที่คุณจะไป”
มาร์คถามด้วยหน้าที่ขมวดคิ้ว “นายกำลังพยายามจะทำอะไร?”
อีธานหัวเราะอย่างเยือกเย็น “ตอนที่ผมค้นของของจอร์จผมเจอจดหมายที่ยังไม่ได้ถูกส่งด้วย เขาเขียนถึงคุณ! คุณเดาเนื้อหาในจดหมายนั้นได้ไหม?”
มาร์คเงียบไปชั่วครู่ก่อนที่เขาจะถามว่า “นายต้องการอะไร?”
อีธานหัวเราะด้วยความสะใจ “ผมไม่ได้ต้องอะไรทั้งนั้น แต่ผมจะได้ครอบครองที่ดินนั้นแน่นอน ถ้าคุณใจถึงคุณจะแข่งกับผมก็ได้ ไว้ค่อยคุยกันนะ ผมแน่ใจว่าคุณคงไม่มีอารมณ์ที่จะคุยตอนนี้ ผมแค่โทรมาเพื่อทำการตกลงกับคุณ ผมจะเก็บความลับของคุณถ้าคุณเก็บความลับของผม โอ้ โทษที ผมเป็นแพะรับบาปของคุณ”
ข้อนิ้วของมาร์คเปลี่ยนเป็นสีขาวด้วยแรงที่เขากำโทรศัพท์ หลังจากที่เงียบไปสักพักเขาก็ตอบว่า “ไว้ค่อยคุยกันที่อื่น เดี๋ยวฉันจะส่งข้อความไปหา” เขาวางสายโดยไม่รอคำตอบจากอีธาน อย่างไรก็ตาม เขาส่งข้อความไปหาอีธานว่าให้เลิกยุ่งกับทิฟฟานี่
อีธานตอบกลับแทบจะทันที “นั้นมันเรื่องส่วนตัวของผม อย่ายุ่ง”
มาร์คจ้องโทรศัพท์โดยไม่ละสายตา แต่เขาไม่ได้ตอบอีธานต่อ สุดท้ายเขาก็ตั้งสติได้และหันไปมองแอเรียน “ค่อยไปกันวันหลังเถอะ เดี๋ยวฉันจะให้คนไปส่งลิเลียนก่อน”
แอเรียนสับสนว่าทำไมแผนเขาถึงเปลี่ยนไปกระทันหันหลังจากที่มาร์คได้รับสายนั้น ทั้ง ๆ ที่พวกเขาเพิ่งจะตกลงกันเมื่อกี้เอง เธอพอจะเดาเหตุผลได้จึงเลือกที่จะประโลมลิเลียนก่อนแล้วค่อยถามมาร์คทีหลัง “ป้าเลน ป้ากลับบ้านก่อนนะเดี๋ยวเราค่อยคุยกัน หรือป้าจะลองหามันก่อนเลยก็ได้ ถ้าป้าหาเจอป้าก็แค่โทรมาบอกหนู”
ลิเลียนกังวลว่าพวกเขาจะเปลี่ยนใจจึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? พวกเธอไม่สนใจที่ดินนั้นแล้วหรอ? ครอบครัวเทรมอนต์เป็นคนเดียวที่จะสามารถซื้อมันได้…”
แอเรียนพยายามที่จะปลอบเธอ “ไม่ มันไม่ใช่อย่างที่ป้าคิด เราแค่มีเรื่องด่วนที่จะต้องจัดการก่อน หนูจะติดต่อไปหาป้าอย่างเร็วที่สุด ตกลงนะคะ?
ลิเลียนรู้ว่าตัวเองคงเร่งเรื่องนี้ไม่ได้ ถ้าเธอต้องการที่จะทำเงินจากที่ดินนั้นอันดับแรกเธอควรจะไปหาโฉนดที่ดินให้เจอก่อน
หลังจากที่ลิเลียนกลับไปแอเรียนก็ถามทันทีว่า “เกิดอะไรขึ้น? เมื่อกี่ใครโทรมา?”
มาร์คนั่งจมอยู่กับความคิดที่เก้าอี้ทำงานของเขา ท้ายที่สุดเขาก็ตอบเธอก่อนที่เธอจะถามเขาใหม่ “อีธานอยากได้ที่ดินและทิฟฟานี่ เขาดูจริงจังมาก”
แอเรียนตะลึงไปเสียววินาทีก่อนที่เธอจะถามว่า “เมื่อกี่อีธานโทรมาหรอ? เขาต้องการอะไร? ทิฟฟ์ไม่มีวันให้อภัยในสิ่งที่เขาทำกับครอยครัวเธอ สิ่งที่เขาทำมันให้อภัยไม่ได้เลยและเขาจะทำลายชีวิตของทิฟฟ์!”
มาร์คเก่าคิ้วตัวเองด้วยความโกรธ เขาคิดถึงแต่จดหมายที่อีธานพูดถึง “ตอนนี้ฉันแน่ใจที่จะซื้อที่ดินนั้น แต่อย่างไรก็ตาม เขาอยากได้ทั้งที่ดินและทิฟฟานี่ ฉันตกใจมากที่เขาชอบทิฟฟานี่จริง ๆ อย่างไรก็ตาม ฉันแน่ใจว่าความรักไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเขา ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ได้ทำสิ่งเลวร้ายพวกนั้น”
จริง ๆ แอเรียนรู้เรื่องนี้หมดโดยที่ไม่ต้องอธิบาย เธอเพียงอยากรู้ว่าพวกเขาควรทำอย่างไรต่อไปดี “ตอนนี้เราทำอะไรได้บ้าง? ทำไมเราไม่ไปตามหาใบประกาศนียบัตรเจ้าของที่ดิน? เราก็ไปหาโฉนดที่ดินก่อนแล้วค่อยบอกความจริงกับทิฟฟ์เมื่อเราได้ที่ดินแล้ว ถึงเวลานั้นแผนเขาก้จะล้มเหลว ทำไมเราไม่ไปบ้านทิฟฟ์กัน?”
ความไม่แน่นอนหลายอย่างรออยู่ข้างหน้าและจดหมายฉบับนั้นก็ประแจในแผนการของเขา เขาลังเลที่จะบอกความจริงกับเธอ “อย่ายุ่งกับฉัน อย่ายุ่งเรื่องนี้ เดี๋ยวฉันจัดการเอง นี่ไม่ใช่แค่เรื่องของทิฟฟ์ แต่มันเป็นเรื่องระหว่างฉันกับอีธาน”
แอเรียนไม่ถามต่อ หลังจากที่เธอใจเย็นลงเธอเลยลองโทรหาทิฟฟานี่อีกที เธอตกใจที่คราวนี้สายถูกเชื่อมต่อสำเร็จ “เฮ้ แอริ ฉันขอโทษ อีธานเพิ่งซื้อโทรศัพธ์ใหม่ให้ฉัน ฉันทำอันเก่าพังเมื่อวาน มีอะไรด่วนไหม? คุยผ่านโทรศัพธ์ได้รึเปล่า? ตอนนี้ฉันอยู่ที่ทำงานและหลังเลิกงานฉันต้องไปดูแลอีธาน”
แอเรียนตัดสินใจที่จะบอกความจริงกับทิฟฟานี่ผ่านโทรศัพธ์ เธอกลัวว่าสถานการณ์จะเปลี่ยนอีก “อยู่ห่างจากอีธานให้ได้ไกลที่สุดที่เธอจะทำได้ เขา…”
มีคนกระชากโทรศัพธ์เธอไปก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอหันกลับไปเพื่อดูด้วยความสับสนเมื่อเห็นมาร์คยืนอยู่ข้างหลังเธอ “มีอะไรเหรอ?”
