เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 402 ของขวัญที่เหมาะสมกับความรุ่งเรืองในอดีตของเรา

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 402 ของขวัญที่เหมาะสมกับความรุ่งเรืองในอดีตของเรา

โดยปกติแล้วอีธานจะไม่ยอมรับว่าเขาเป็นลูกนอกสมรสของตระกูลเทรมอนต์ เขาปิดบังความเย็นชาในดวงตาของเขาและยิ้มให้เธออย่างสมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่เขาจะสามารถทำได้ “ไม่ค่อยมีใครรู้เรื่องนี้ ถ้าคุณไม่เชื่อผมคุณสามารถถามทิฟฟ์หรือโทรหาพี่ชายของผมเองเลยก็ได้ อีกอย่าง ผมได้นำสัญญาการโอนที่ดินผืนนั้นมาด้วย คุณสามารถตรวจสอบความถูกต้องได้” อีธานหยิบข้อตกลงนั้นออกมา

ลิเลียนตรวจสอบมันและเชื่อเขาหลังจากที่เธอเห็นว่าเอกสารนั้นเป็นของจริง “นายบอกว่า… จะคุยเรื่องทิฟฟ์เหรอ? พวกนายจะกลับไปคบกันเหรอ?”

อีธานพยักหน้า “ใช่ เมื่อไม่กี่วันที่แล้วผมประสบอุบัติเหตุทางรถยนตร์และทิฟฟ์ก็ได้มาดูแลผม ตอนนั้นผมมีเหตุผลส่วนตัวที่ทำให้ผมต้องเลิกกับเธอ แต่ตอนนี้ทุกอย่างลงตัวแล้วและผมก็ปรารถนาที่จะแต่งงานกับทิฟฟ์ อย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถให้คำตอบผมได้เพราะเธอกังวลว่าคุณจะไม่เห็นด้วย ผมจึงมาหาคุณวันนี้โดยไม่ได้แจ้งเธอไว้ ดูเหมือนว่าผมจะมาเช้าไปหน่อย เธอยังนอนอยู่หรอ?”

ในที่สุดลิเลียนก็ยิ้มออก “ใช่ เธอนอนอยู่ เธอน่าจะตื่นในไม่ช้า เราคุยกันก่อนดีกว่า ฉันไม่ได้ไม่เห็นด้วยอะไรขนาดนั้นนะถ้าพวกนายจะกลับมาคบกันโดยเฉพาะเพราะตอนนี้นายก็ไม่ได้เป็นคนจนเหมือนในอดีต อย่างน้อยนายก็สามารถทำให้เธอมีชีวิตที่ดีได้ ทีนี้ประเด็นหลักก็คงจะเป็นนิสัยของนาย นายคงจะไม่ทิ้งลูกสาวฉันอีกใช่ไหม? การแต่งงานไม่ใช่สิ่งที่เด็กจะทำกันเล่น ๆ นะ เพราะฉะนั้นนายควรจะแน่ใจเรื่องนี้ก่อน”

เพื่อแสดงความมุ่งมั่นของเขาอีธานพูดชัดเจนและตรงไปตรงมา “ผมรู้ คุณอยากได้อะไรก็บอกผมมา ผมมีบ้านและรถที่ซื้อไว้สำเร็จแล้ว หลังจากที่ตึกของผมสร้างเสร็จมันจะสร้างรายได้ที่มั่นคงให้ผมอย่างมหาศาลจากการเก็บค่าเช่า นอกจากนั้น ผมยังมีบริษัทของตัวเองที่ผมยังต้องดูแล”

ดวงตาของลิเลียนเป็นประกายทันที “นายจะพึ่งตัวเองจริง ๆ เหรอ? ในเมื่อนายก็มีเชื้อเทรมอนต์ นายก็ควรจะได้รับมรดกครึ่งนึงไม่ใช่เหรอ? นายไม่มีวันทำเงินได้ครึ่งนึงของมูลค่ามรดกนั้นด้วยตัวเองด้วยซ้ำ แต่แน่นอน ฉันแค่ถามเฉย ๆ ส่วนเรื่องของขวัญนั้น… ฮืม ครอบครัวเลนเคยเป็นครอบครัวที่มีอิทธิพลเช่นกัน ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องที่ไม่คาดคิดนั้นพวกเราก็คงไม่มาอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ฉันยังคงคาดหวังจำนวนเงินที่เหมาะสมกับความรุ่งเรืองในอดีตของเรา นายสามารถให้ได้เท่าไหร่?”

เธอฉลาดพอที่ให้อีธานเป็นคนเสนอตัวเลขมาก่อน ถ้ามันสูงกว่าที่เธอคิดว่า เธออาจจะขอมากกว่านั้นได้ แต่ถ้ามันต่ำกว่าที่เธอคิดไว้ เธอก็สามารถเรียกเพิ่มได้ อย่างไรเธอก็ไม่ได้เสียอะไรอยู่แล้ว

อย่างไรก็ตาม อีธานรู้จักลิเลียนดีพอที่จะรู้ว่าต้องหลีกกับดักที่เธอสร้างไว้อย่างไร “คือ คุณเลน การคุยเรื่องเงินกันมันไม่เหมาะสมเท่าไหร่นะ เนื่องจากบ้านที่คุณอยู่ตอนนี้สภาพไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ผมจะให้บ้านใหม่คุณเป็นการเริ่มต้น หลังจากที่ผมกับทิฟฟ์แต่งงานกัน อะไรที่เป็นของผมก็จะกลายเป็นของเธอด้วย”

บ้านหลังหนึ่งในเมืองหลวงมีราคาสูงมาก ไม่เพียงแค่นั้น มูลค่าของมันจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ลิเลียนเบื่อบ้านเช่าหลังนี้มานานแล้ว ถึงอย่างนั้น เธอก็ยังรู้สึกว่าบ้านหลังหนึ่งยังน้อยเกินไปสำหรับคนอย่างอีธานที่เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเทรมอนต์ “ครอบครัวเทรมอนต์ไม่ได้ขี้เหนียวใช่ไหม? พี่ชายของนายคงไม่ปล่อยให้นายแต่งงานโดยไม่ให้อะไรเลยใช่ไหม?”

อีธานขมวดคิ้วเล็กน้อย “จริง ๆ แล้วผมไม่ต้องการที่จะพึ่งพาครอบครัวเทรมอนต์หรือพี่ชายของผม ถึงผมจะไม่ได้ร่ำรวยเท่าเขา แต่ผมก็มีปัญญาที่จะมีชีวิตที่หรูหราได้ ที่ดินที่เขาให้มาเป็นของขวัญล่วงหน้าแล้ว ผมว่าคุณน่าจะรู้ดีกว่าคนอื่นว่าเขาใช้เงินมากแค่ไหนเพื่อได้มันมา”

ถึงตอนนี้ ลิเลียนพอจะเริ่มเดาได้แล้วว่าอีธานเป็นลูกนอกสมรสของครอบครัวเทรมอนต์เพราะที่ผ่านมาไม่เคยมีใครรู้เลยว่าครอบครัวเทรมอนต์มีลูกชายอีกคนนอกเหนือจากมาร์ค ดังนั้นจึงไม่น่าเป็นไปได้ที่เขาจะได้รับทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของครอบครัวจากมาร์ค แค่มาร์คใจดีซื้อที่ดินให้ผืนนั้นให้ก็ดีแค่ไหนแล้ว ลิเลียนเองก็พอใจกับเงินที่เธอได้รับมาจากการขายที่ดินนั้นแล้วเพราะเงินจำนวนนั้นก็เพียงพอที่จะทำให้เธอมีฐานะร่ำรวยเหมือนแต่ก่อนได้ เธอเกือบจะนำเงินนั้นไปซื้อบ้านอยู่แล้ว แต่จู่ ๆ ก็มีคนมาเสนอบ้านให้เธอฟรี ๆ ไม่เพียงเท่านั้น แต่ยังเป็นชายหนุ่มที่มีความสามารถและมีพื้นฐานครอบครัวที่ดีเช่นอีธาน ในอนาคตเธอคงจะได้จากเขาอีกเยอะ หลังจากที่เธอคิดไตร่ตรองสักพักเธอจึงพยักหน้า “ฉันไม่ขัดข้องอะไรแล้ว นายไปคุยกับทิฟฟ์เอาเองแล้วกัน เด็กนั่นยังไม่ลุกจากเตียงเวลานี้ เดี๋ยวฉันไปปลุกเธอให้ ระหว่างนี้ก็ตามสบายเลยนะ”

ลิเลียนลุกขึ้นและเดินไปที่ห้องของทิฟฟานี่ อีธานถอนหายใจอย่างโล่งอก ถึงแม้ว่าเขาจะเบื่อหน่ายลิเลียนนิดหน่อย แต่เขาก็ต้องทนอยู่กับเธอเพราะเธอเป็นว่าที่แม่เขยของเขา ถ้าไม่อย่างนั้นเขาคงจะแสดงอาการต่อต้านเธอไปแล้ว

“อะไรนะ! อีธานมาเหรอ?” เสียงที่ตกใจของทิฟฟานี่ดังออกมาจากห้องนอนเธอ

ลิเลียนตีตูดทิฟฟานี่อย่างแรง “หุบปากและลุกขึ้นเร็ว ๆ เลย!”

ทิฟฟานี่ลุกขึ้นนั่งพร้อมผมที่ยุ่งเหยิง เธอต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะเข้าใจสถานการณ์ต่อหน้าเธอในที่สุด อีธานมาหาแม่ของเธอเพื่อสู่ขอเธอ! เธอจะออกไปพบเขาแบบนี้ได้อย่างไร? เธอต้องผ่านห้องนั่งเล่นเพื่อไปล้างหน้าที่ห้องน้ำ แต่เธอไม่อยากให้อีธานเห็นเธอในชุดนอน!

แม้ว่าพวกเขาจะเคยเห็นกันในทุก ๆ แบบในช่วงเวลาที่คบกันมาสามปีที่ผ่านมา แต่วัฏจักรนั้นได้รีเซ็ตตัวเองเนื่องจากพวกเขาเลิกรากันไปนานแล้ว

เมื่อลิเลียนต้องเร่งเธอเป็นครั้งที่สองทิฟฟานี่ถึงวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อชำระช้างตัวเองด้วยความเร็วแสง ตอนที่เธอเสร็จเวลาก็ผ่านไปแล้วครึ่งชั่วโมง แต่อีธานไม่ได้หมดความอดทนและยังคงมีรอยยิ้มอยู่บนหน้าเขา “ทิฟฟ์ ฉันเห็นมาทุกส่วนของเธอแล้ว ไม่เห็นมีอะไรต้องอายเลย”

ทิฟฟานี่ยิ้มอย่างกลืนไม่ได้คายไม่ออก “แฮ่ ๆ… เอิ่ม… เราไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันดีไหม? เดี๋ยวฉันเลือกร้านเอง อยากกินอะไรกัน?”

อีธานมองไปที่เธอด้วยสายตาที่คำนวณท่าทางเธอเล็กน้อย “ฉันจองโต๊ะไว้ที่ร้าน ไวท์ วอเตอร์ เบย์ คาเฟ่ ไว้เรียบร้อยแล้ว ฉันมั่นใจว่าคุณเลนจะต้องชอบร้านนั้นแน่นอน แจ็คสันนี่จัดการร้านอาหารเก่งจริง ๆ”