เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 46 ถั่วแห่งความรัก

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 46 ถั่วแห่งความรัก

กลับจากทำงาน แอเรียนอาบน้ำอุ่นจากนั้นเธอก็จิบชาดำที่แมรี่ให้กับเธอ

“ขอบคุณค่ะ แม่นมแมรี่!”

แมรี่เฝ้าดูเธอด้วยความรัก “แอริ เธอน่ารักขึ้นด้วยคำพูดของเธอเมื่อกี้นี้ ฮะ เธอเคยเป็นคนขี้อายมาก เป็นเรื่องจริงที่ผู้คนเปลี่ยนไปหลังจากการเรียนจบและเข้าสู่โลกแห่งการทำงาน เธอควรพยายามพูดคุยกับนายท่านให้มากขึ้นด้วย โดยปกติเขาไม่ใช่คนพูด เธอควรจะใช้เวลาร่วมกันอย่างไร ถ้าคุณทั้งคู่เก็บตัวไม่พูด?”

ความจริงที่กล่าวถึงมาร์ค เทรมอนต์ ทำให้แอเรียน วินน์ ยิ้มได้ แต่เธอไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไร

ทันใดนั้นเสียงของพ่อบ้านเฮนรี่ก็ดังขึ้นจากประตู “ท่านครับ!”

เมื่อเห็นว่ามาร์ค เทรมอนต์ อยู่บ้าน แมรี่จึงเดินเข้าไปในครัวเพื่อกระตุ้นให้พ่อครัวเตรียมอาหารเย็น

แอเรียนหยิบชาดำและนั่งบนโซฟา ดูเหมือนว่าเธอจะสนใจธุระของตัวเอง อย่างไรก็ตามจิตใจของเธอกลับฉายภาพโดยอัตโนมัติเมื่อแอรี่ คินซีย์ เข้าไปในร้านอาหารในขณะที่เกี่ยวแขนกับมาร์ค เทรมอนต์ เธอไม่สามารถระบุได้ว่าเธอกำลังรู้สึกอะไร แต่เหมือนมีหมอกควันหนาปกคลุมหัวใจของเธอ

เขาถอดเสื้อโค้ทของเขาออกซึ่งสัมผัสได้จากสภาพอากาศ เขาส่งให้เฮนรี่ จากนั้นเขาก็ขึ้นไปชั้นบนโดยไม่ละสายตาจากแอเรียน

เมื่อพวกเขานั่งหันหน้าเข้าหากันในช่วงมื้ออาหารเย็น ไม่มีใครพูดอะไร บรรยากาศที่หนักหน่วงทำลายความอยากอาหารของทุกคนเท่านั้น

แมรี่เสิร์ฟอาหารจานสุดท้ายและพูดยิ้ม ๆ ว่า “จานนี้ชื่อถั่วแห่งความรัก มีมากกว่านี้อีก”

แอเรียน วินน์ และมาร์ค เทรมอนต์ วางช้อนซ่อมลงพร้อมกัน ถึงแม้พวกเขาจะตอบสนองแบบนั้นแต่แมรี่ก็ยังคงตักอาหารให้พวกเขา “ลองสิคะ”

แอเรียนไม่สบายใจที่แมรี่รู้สึกอึดอัดจึงบังคับตัวเองให้หยิบช้อนส้อมขึ้นมาอีกครั้งและกินต่อ อย่างไรก็ตามมาร์ค เทรมอนต์ ทำเป็นเดินขึ้นไปชั้นบน

แมรี่ไม่ทราบเหตุผลของการเป็นปรปักษ์ครั้งนี้แมรี่ลดเสียงลงและถามว่า“แอริ เธอเถียงกับคุณท่านอีกแล้วหรือ?”

“เปล่าค่ะ ไม่ต้องสนใจหนูหรอก ไปทำงานบ้านของคุณต่อเถอะนะ” แอเรียนส่ายหัว

แมรี่ถอนหายใจและกลับไปจัดการงานของเธอในครัวต่อ แอเรียนไม่ได้แตะต้องอาหารจานนั้นตลอดทั้งมื้อเย็นเลย

มาร์ค เทรมอนต์ ไม่ได้กลับไปที่ห้องนอน เขาใช้เวลาอยู่ในห้องทำงานจนดึกดื่น

ในที่สุดแอเรียนก็ชินกับเตียงของเขาสักที เธอเผลอหลับไปชั่วครู่หลังจากมื้อเย็น บางทีการไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันอาจเป็นวิธีเดียวที่จะรักษาความปองดองกันเอาไว้ได้

หมอกหนาปกคลุมท้องฟ้าในตอนเช้าในขณะที่อากาศเริ่มเย็นลงอย่างไม่น่าเชื่อ ตื่นขึ้นมาเพื่อหาผ้าห่มเพิ่ม เธอไม่สงสัยเลยว่าแมรี่ต้องเอามันมาคลุมตัวเธอกลางดึก แอเรียนรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ห่อหุ้มเธอไว้ภายใน

แมรี่เสิร์ฟอาหารเช้าเรียบร้อยแล้วเมื่อเธอลงไปชั้นล่าง “นายหญิงคะ ไปทำงานหลังจากทานอาหารเสร็จเถอะค่ะ ท้องของคุณยังไม่แข็งแรงที่สุด”

‘นายหญิง’ … แอเรียนรู้ว่ามาร์ค เทรมอนต์ อาจจะอยู่ในห้องนั่งเล่น

“ตกลงค่ะ แม่นมแมรี่ ขอบคุณที่เอาผ้าห่มมาให้ฉันอีกผืนในตอนกลางคืนนะคะ” เธอตอบด้วยรอยยิ้ม

แมรี่ตอบอย่างประหลาดใจว่า “ดิฉันไม่ได้ห่มผ้าผืนอื่นให้คุณ เมื่อคืนค่อนข้างหนาวและดิฉันอยากจะทำแบบนั้น แต่เป็นห้องของคุณชาย… ดิฉันไม่สามารถเข้าไปได้ตามที่ฉันต้องการ…”

แอเรียนตะลึง เธอมองข้ามคำพูดของเธอ นอกเหนือจากงานทำความสะอาดแล้วไม่มีใครสามารถเข้าไปในห้องของมาร์ค เทรมอนต์ ได้ง่ายๆ แล้วใครล่ะที่ห่มผ้าให้กับเธอ!

เธอมองไปที่มาร์ค เทรมอนต์ ซึ่งอยู่บนโซฟาโดยไม่รู้ตัว ขณะนี้เขากำลังพิงโซฟาและอ่านหนังสืออย่างสบาย ๆ โดยสวมชุดสบาย ๆ เขาดู… ค่อนข้างบ้าน ๆ แต่แอเรียนก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าเขาทำมัน!