เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 50 คุณสมควรได้รับไหม

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 50 คุณสมควรได้รับไหม?

หากเป็นเช่นนั้นแสดงว่าเธอทำผิดพลาดอย่างร้ายแรงแอเรียนกลายเป็นคนที่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอย่างสุด ๆ

แมรี่ตบต้นขาของตัวเอง “ใช่แล้ว นายท่านไม่ได้ทำอะไรเลยในวันเกิดของเขามาหลายปีแล้วฉันก็เกือบลืมไปแล้วเช่นกัน! ดูความทรงจำของฉันสิ ฉันควรจะเตือนแอริให้เร็วกว่านี้!”

แอเรียนลุกขึ้นยืนอย่างอ่อนแรง “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร หนูจะไปตามหาเขา”

เธอทำให้มันฟังดูสบาย ๆ แต่ข้างในเธอแทบขาดใจ เธอไม่กล้าเข้าไปในห้องทำงานด้วยซ้ำ

เธอชงชาและนำไปที่ห้องทำงานและเคาะประตู เสียงที่โกรธเกรี้ยวของมาร์ค เทรมอนต์ ดังมาจากด้านใน “ออกไปซะ!”

แอเรียนรู้ว่าตอนนี้เธอต้องไม่ถอยหลังและรั้งตัวเองเพื่อเข้าไปเปิดประตู “ฉันไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณ…”

“ออกไป!” มาร์ค เทรมอนต์ โยนหนังสือในมือลงกับพื้น ความโกรธของเขารู้สึกเหมือนฤดูหนาวแห่งความตาย

แอเรียนก้มลงหยิบ แต่เห็นมาร์ค เทรมอนต์ จากไปเหมือนลมกระโชกแรง

เธอมีลางสังหรณ์ว่า เธอไม่รู้ว่าครั้งต่อไปเขาจะกลับบ้านไหม เธอจึงตั้งใจว่าจะไม่ปล่อยให้เขาจากไปแบบนั้น เธอเรียกเขาด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน “มาร์ค เทรมอนต์! ฉันสามารถทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ… ช่วยฉันสักครั้ง!”

มาร์ค เทรมอนต์ หยุดอยู่ทางเดินของเขาราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

ไม่กี่วินาทีต่อมาเขาก็รีบหันกลับไปหาเธอและใช้มือบีบคางของเธอ “ใช่สิ? คุณมีน้ำใจต่อคนอื่นเสมอนี่ ใช่ไหมล่ะ?”

ชาดำในมือของแอเรียนหล่นลง ถ้วยแตกเป็นเสี่ยง ๆ น้ำชาเดือดซึมผ่านรองเท้าแตะบาง ๆ ของเธอทำให้เท้าของเธอไหม้หลังจากความเหน็บหนาวของเธอที่แลกเปลี่ยนกับมาร์ค เทรมอนต์

“แล้วคุณไม่เหมือนกันเหรอ? คุณอ่อนโยนกับทุกคนยกเว้นฉัน” เสียงของเธอสั่น

“ฮะ… คุณสมควรได้รับไหมล่ะ?” มาร์ค เทรมอนต์ หัวเราะเยาะและผลักเธอออกไป

หลังของแอเรียนกระแทกเก้าอี้เธอกลั้นไม่ให้ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แม้จะมีอาการสั่นและทรงตัวด้วยการหนุนโต๊ะ “ใช่เเล้ว… ฉันไม่สมควรได้รับมัน เพราะคุณเกลียดฉันมาก คุณเก็บฉันไว้เคียงข้างทำไม?! คุณควรให้ฉันอยู่ไกลจากคุณ จะดีที่สุดถ้าคุณไม่ได้เจอฉันอีก!”

มาร์ค เทรมอนต์ ไม่ได้พูดอะไร ความเยือกเย็นที่ปกคลุมเขารู้สึกเหมือนจะปะทุได้ทุกเมื่อ

แอเรียนพร้อมที่จะรับมัน เมื่อพ่อบ้านเฮนรี่เข้ามาที่ห้องทำงาน

“นายหญิงครับ ของขวัญที่คุณเตรียมไว้ให้นายท่านอยู่นี้เเล้วครับ”

มาร์ค เทรมอนต์ จ้องไปที่กล่องของขวัญที่อยู่ในมือของเฮนรี่ด้วยความรู้สึกที่แปลกใหม่ประกายไปทั่วดวงตาของเขา

แอเรียนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็มองไปที่เฮนรี่อย่างซาบซึ้ง แต่ก็รู้สึกผิดเล็กน้อยในเวลาเดียวกัน

ทุกคนต่างหวังในสิ่งที่ดีที่สุดระหว่างเธอกับมาร์ค เทรมอนต์ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ตั้งแต่เริ่มต้น …

เฮนรี่วางของขวัญลงแล้วเดินออกไปและปิดประตูห้องทำงาน

มาร์ค เทรมอนต์ สงบสติอารมณ์และลากเก้าอี้มานั่ง ดึงบุหรี่ออกมาด้วยความหงุดหงิดก่อนจะโยนมันลงบนพื้นเมื่อเขาเหลือบไปมองคนตรงหน้า “คุณมีอะไรจะพูดอีก?”

แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ เลือกที่จะไม่เปิดเผยความจริงเกี่ยวกับของขวัญ “ฉันได้พูดในสิ่งที่ฉันต้องการแล้ว”

บรรยากาศตึงเครียดและเงียบงัน ในที่สุดเธอก็ไม่สามารถทำให้เขาอยู่ได้

หลังจากมาร์ค เทรมอนต์ จากไปเธอก็ทำความสะอาดห้องทำงานอย่างเงียบ ๆ จัดชั้นหนังสือเมื่อเห็นว่ามันค่อนข้างรก