เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 52 ไม่อยากเจอเธอ

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 52 ไม่อยากเจอเธอ

กลิ่นน้ำหอมที่คละคลุ้ง มาร์ค เทรมอนต์ ผลักเธอออกไปด้วยสัญชาตญาณ ทั้งการจ้องมองและน้ำเสียงของเขาเย็นชามาก “อยู่ห่าง ๆ!”

ทั้งบูธเงียบสนิทมีเพียงเสียงเพลงที่ดังของบาร์เท่านั้นที่ช่วยไว้ได้

แอรี่ คินซีย์ ตกใจน้ำตาไหลและหวั่นไหวเพราะนี่เป็นครั้งแรกของเธอที่ได้เห็นด้านนี้ของ มาร์ค เทรมอนต์ “พี่มาร์คที่รัก… ทำไมคุณถึงใจร้ายกับฉันขนาดนี้? ฉันก็แค่เป็นห่วง…”

บาร์เกิร์ลข้าง ๆ พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียง คนทั้งเมืองรู้ดีว่า มาร์ค เทรมอนต์ เป็นคนอ่อนโยนและไร้ที่ติ เป็นสิ่งที่ดีเลิศของความสมบูรณ์แบบในขณะที่เขาเป็นมิตรกับทุกคนและทุกสิ่ง

อย่างไรก็ตาม แจ็คสัน เวสต์ และเอริก นาธาเนียล ไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อย รู้จักกันมาสิบกว่าปีพวกเขาเข้าใจกันและกันดีกว่าเข้าใจตัวเองอีก

กังวลว่าเรื่องอื้อฉาวจะเกิดขึ้นหากมีคนทำให้เอะอะ หนุ่มทั้งสองคนหิ้วปีกมาร์ค เทรมอนต์ “กลับกันเถอะ?”

“ฉันไม่อยากเจอเธอ…” มาร์ค เทรมอนต์ พึมพำเบา ๆ

“แล้วนายอยากไปที่ไหน? เอริกจะไปส่งนาย วันนี้เขาไม่ได้ดื่ม ดังนั้นก็ขับรถได้” แจ็คสัน เสนอ

ไม่มีอะไรออกจากมาร์ค เทรมอนต์ มาสักระยะหนึ่งแล้ว จากนั้นเอริกก็แนะนำว่า “เราจะไปที่โรงแรมและตัดสินใจหลังจากที่เขาสร่างเมา ฉันจะไปส่งเขาเอง นายก็สนุกต่อไปได้เลย”

แจ็คสัน เวสต์ เห็นด้วย เนื่องจากเขายังไม่ได้เพลิดเพลินไปกับชีวิตยามค่ำคืนตามที่ใจต้องการ “อย่างนั้นฉันจะฝากเขาไว้กับนายด้วยนะ”

แอรี่ คินซีย์ ออกจากบาร์กับเอริก นาธาเนียล และมาร์ค เทรมอนต์ เอริกถามเธอหลังจากที่พวกเขาเข้าไปในรถ “แอรี่ คินซีย์ คุณจะกลับไปไหม? ผมจะไปส่งคุณก่อนแล้วค่อยไปส่งมาร์ค!”

แอรี่ คินซีย์ ยังคงหวั่นไหวกับการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของมาร์ค เทรมอนต์ ทำให้ตอนนี้ แอรี่ คินซีย์ ไม่กล้าอยู่ใกล้กับมาร์ค เทรมอนต์ มากเกินไป อย่างไรก็ตามเธอยังคงชัดเจนกับเป้าหมายของเธอ “ไม่ ฉันอยากอยู่ดูแลพี่มาร์ค!”

เอริกไม่ได้โง่เขลากับผลที่ตามมาของชายหญิงคู่หนึ่งที่อยู่ลำพังในห้องเดียวกันและปฏิเสธอย่างแท้จริงว่า “ผมดูแลเขาได้ คุณควรกลับบ้านนะ”

แอรี่ คินซีย์ ยืนกรานต่อไปด้วยน้ำเสียงที่น่ารัก “ไม่เอา… ฉันต้องการดูแลพี่มาร์คที่รักของฉัน…”

เอริกรู้สึกปวดหัวกับสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ ก่อนหน้านี้เขาโทรหาแอเรียน วินน์ สองครั้งทางโทรศัพท์ของมาร์ค ดังนั้นเขาจึงจำหมายเลขของเธอได้โดยไม่รู้ตัว เขาส่งข้อความถึงเธอว่า “มาร์คเมาที่บาร์เดิม มาเลย”

แอเรียน วินน์ ยังไม่หลับ เดาว่าน่าจะเป็นแจ็คสัน เวสต์ หรือเอริก นาธาเนียล เมื่อเธอเห็นข้อความ และไม่อยากให้พวกเขารอนานเกินไป เธอจึงรีบลุกขึ้นและใส่เสื้อคลุม

เธอไม่ต้องการปลุกพ่อบ้านเฮนรี่ เนื่องจากเธอไม่ใช่เด็กน้อยแล้ว แอเรียนจึงวิ่งตรงไปยังทางแยกที่ห่างจากคฤหาสน์เทรมอนต์ มากกว่าครึ่งไมล์เล็กน้อยเพื่อเรียกรถแท็กซี่ การวิ่งอย่างหนักหน่วงในเวลาต่อมา เธอรู้สึกราวกับว่าปอดของเธอกำลังจะระเบิด เมื่อเธอถูกกลืนไปด้วยอากาศยามค่ำคืนที่หนาวจัด

แอรี่ คินซีย์ รู้สึกไม่สบายใจเมื่อเห็นว่าเอริก นาธาเนียล ยังไม่ได้สตาร์ทรถ “เอริก คุณกำลังรออะไรอยู่? ไปกันเถอะ!”

เอริกพิงเบาะของเขาและตอบอย่างเมินเฉย “เราจะรออีกสักหน่อย มาร์คเมาเกินไป ถ้าเขาเกิดอ้วกขึ้นมาจะทำยังไง? เราจะรอดูว่าอาการเขาเป็นยังไงและไปเมื่อเขาจะไม่อ้วก ฉันพึ่งซื้อรถคันนี้มา ควรจะระมัดระวังหน่อย”

แอรี่ คินซีย์ ไม่สามารถปฏิเสธได้ เธอได้ขอให้คนขับรถออกไปเมื่อมาถึงบาร์ก่อนหน้านี้ โดยไม่ได้วางแผนที่จะกลับบ้าน ไม่ว่าเธอจะปล่อยให้เอริก นาธาเนียล ขับรถหรือเรียกแท็กซี่ด้วยตัวเอง อย่างไรก็ตาม เธออยากจะตายดีกว่าที่จะนั่งในรถแท็กซี่ที่คนทุกประเภทนั่งมาเพราะมันทำให้เธอรังเกียจ

เมื่อแอเรียน วินน์ มาถึง เอริก นาธาเนียล ก็มองไปที่เธออย่างรวดเร็วเเละแสร้งทำเป็นบังเอิญ เขาเลื่อนกระจกลงมาและทักทายเธอว่า “แอเรียน!”

แอรี่ คินซีย์ ขมวดคิ้วและเลื่อกระจกลงเพื่อมองไปที่แอเรียนราวกับว่ากำลังท้าทายเธอ “เขาอยู่ข้าง ๆ ฉัน ทำไม? เธอมาที่นี่เพื่อเขาอย่างนั้นเหรอ? เขาบอกว่าคืนนี้ไม่อยากกลับเลย เขาไม่อยากเจอหน้าเธอ!”