เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 54 เต็มไปด้วยขวากหนาม
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 54 เต็มไปด้วยขวากหนาม
แอเรียนต้องการที่จะหนีโดยสัญชาตญาณ แต่เธอกลัวที่จะยั่วยุเขาให้บ้าคลั่ง ดังนั้นเธอจึงกัดฟันและนิ่งภาวนาว่าเขาจะหลับไปในไม่ช้า…
ยิ่งเธอหวังในสิ่งหนึ่งมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งเกิดขึ้นเป็นอย่างอื่น เขาไม่เพียงแต่จะออกนอกลู่นอกทาง แต่ดูเหมือนว่าเขาจะติดมันและกลายเป็นว่ารู้สึกรำคาญกับการที่เสื้อผ้าของเธอเข้ามาขวางทาง มือของเขาเปลี่ยนทิศทางและสอดเข้าไปในคอเสื้อของเธอ!
เธอกลั้นหายใจตอนนี้แก้มของเธอร้อนผ่าวราวกับถูกไฟไหม้ สุดท้ายไม่สามารถทนได้อีกต่อไปเธอพึมพำอย่างระมัดระวัง “มาร์ค…”
เขาได้ยินเสียงของเธอ “อืมม…?”
“คุณควรจะพักผ่อนแต่หัวค่ำ… ไปนอนได้เเล้ว…” เธอกลัวเกินกว่าที่จะพูดอะไรอีก เธอยังแน่ใจว่าเธอได้ระวังคำพูดของเธอแล้ว
เขาขยับเข้ามาใกล้เพื่อให้พวกเขาใกล้กันเพียงปลายจมูกและจ้องมองเธอผ่านสายตาที่พร่ามัวและเมาของเขา “คุณอยากจากไปหรือไม่? ผมให้โอกาสคุณ…”
จากนั้น เขาพลิกตัวขึ้นไปบนตัวของเธอ และฉีกชุดนอนด้วยมือของเขา
พื้นที่ผิวขนาดใหญ่ของเธอสัมผัสกับอากาศ หน้าอกของเธอรู้สึกหนาวสั่น
ทันใดนั้น เธอก็เหมือนปลาที่ติดอยู่บนบก สิ่งที่เธอคิดได้คืออ้าปากและดิ้นรนหาอากาศ
มาร์คไม่ลืมที่จะปิดไฟในห้องไปพร้อมกัน เธอจ้องมองไปที่ร่างเงาทำลายล้างที่อยู่ด้านบนร่างของเธอ ภายใต้การปกคลุมของความมืด
กลิ่นแอลกอฮอล์ที่รุนแรงบนร่างกายของเขาและมือที่มีกำลังมากขึ้นทำให้เธออยากจะวิ่งหนี เธอเอื้อมมือออกไปตามสัญชาตญาณและผลักเขาออกไป จากนั้นก็รีบหนีจากข้างใต้ร่างเขา “คุณเมา! นอนพักซะเถอะ…” เธอรบเร้า พลางจับชุดนอนแนบชิดกายตัวเองขณะที่เธอยืนอยู่ข้างเตียง
การมองเห็นของมาร์คค่อย ๆ กระจ่างขึ้นในความมืด การแสดงออกของเขาแข็งกระด้างและเย็นชา “นี่… คุณรู้สึกขยะแขยงเหมือนกันไหม ตอนที่ วิล ซีวาน แตะต้องตัวคุณน่ะ?”
แอเรียนแข็งทื่อ เธอไม่มีทางหวนนึกถึงความทรงจำจากคืนนั้นเมื่อสามปีก่อน ด้วยเหตุนี้เธอจึงไม่รู้ว่าเธอมีปฏิกิริยาอย่างไรกับวิล อย่างไรก็ตามเห็นได้ชัดว่ามาร์คไม่สามารถผ่านช่วงจุดที่สำคัญนี้ไปได้…
แม้ว่าเขาจะสัมผัสเธอ แม้ว่า… เธอเต็มใจที่จะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับเขา แต่เหตุการณ์นั้นก็จะเป็นขวากหนามอยู่เคียงข้างพวกเขาเสมอ พวกเขาไม่สามารถเอามันออกไปได้และมันจะทรมานพวกเขาไปเรื่อย ๆ
หลังจากเงียบไปสักพัก พายุก็มาถึง มาร์คเดินเข้าไปในห้องทำงานหลังจากระบายความผิดหวังทิ้งความยุ่งเหยิงไว้ข้างหลัง
แอเรียนนั่งลงที่ด้านข้างของเตียงอย่างเงียบ ๆ ในขณะเดียวกันแมรี่ก็ถอนหายใจขณะทำความสะอาด “แอริ คนรับใช้อย่างพวกเราไม่ควรกังวลกับเรื่องระหว่างคุณกับนายท่าน แต่…มันจะไม่ดีเลยถ้าคุณทั้งคู่ยังคงเป็นแบบนี้ต่อไป เธอควรพูดในสิ่งที่เธอคิด อย่าได้ปิดบังมันเลย”
แอเรียนส่ายหัวของเธออย่างดื้อรั้น “หนูสบายดี…”
…
มาร์คไม่กลับบ้านในอีกสองสามวันข้างหน้า
ครอบครัวของทิฟฟานี่มีความทุกข์ยากมากขึ้นเรื่อย ๆ และแอเรียน ก็วิตกกังวล อย่างไรก็ตามมาร์คยังคงปฏิเสธที่จะพบเธอ
ตอนนี้สัญญาระหว่าง ไกลด์ ดีไซน์ และ เทรมอนต์ เสร็จสมบูรณ์แล้ว เธอซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบ ต้องส่งแบบร่างไปที่ เทรมอนต์ ทาวเวอร์ เธอรู้ว่านี่คงเป็นโอกาสเดียวที่เธอจะได้พบกับมาร์ค
คราวนี้เลขาของมาร์คอยู่ใกล้ ๆ ตามที่คาดไว้ เธอเป็นผู้หญิงที่คล้ายกับนางแบบระดับชั้นนำ ร่างกายและใบหน้าของเธอเป็นสิ่งที่ดีที่สุด เธอยังสามารถทำให้สูททำงานธรรมดาดูมีสไตล์ได้อีกด้วย เธอไม่สามารถละสายตาจากเธอได้
“ไม่ว่าจะเป็นอะไร ก็ฝากไว้กับฉันได้เลยค่ะ โดยปกติแล้วคุณเทรมอนต์ไม่ต้อนรับแขก” เลขากล่าวเมื่อเธอเห็นแอเรียน
