เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 86 งานหมั้น
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 86 งานหมั้น
ทิฟฟานี่คว้าข้อมือของเธอ “มาเถอะ ออกไปจากที่นี่กันเถอะ!”
แอเรียนไม่เข้าใจเรื่องนี้ “เธอต้องอธิบายเรื่องนี้กับฉัน… ฉันไปไม่ได้ มาร์คจะอารมณ์เสียถ้าฉันออกไป…”
“เขาไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเธอจะอยู่หรือตาย ทำไมเธอต้องสนใจด้วย ถ้าเขาโกรธ? ฉันสามารถมองทะลุเขาได้ เขาไม่รักเธอและเขากำลังทรมานเธอ! เขาต้องการเอาชีวิตเธอ!” ทิฟฟานี่ใกล้จะบ้าแล้ว การแสดงออกของเธอเป็นภาพที่น่ากลัว
แอเรียนทำอะไรไม่ถูกจากปฏิกิริยาของเธอ “ทิฟฟ์… เธอกำลังพูดอะไร?”
ตอนนี้ทิฟฟานี่ลุกลี้ลุกลนและโกรธมาก “เธอรู้ไหมว่านี่คืองานหมั้นของใคร? ของวิล ซีวาน ไง! ฉันไม่อยากบอกเธอ ฉันรู้เรื่องนี้ตอนที่ฉันคุยกับวิลเมื่อวานนี้ มาร์คจะไม่รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร? เขาพาเธอมาที่นี่โดยรู้เท่าทันทุกอย่าง เขาอยากเห็นเธอเจ็บปวดเหรอ? หรือเพื่อยั่วยุวิล? ฉันไม่รู้ว่าเธอรักวิลหรือไม่ แต่วิลรักเธอ เขาตกลงที่จะแต่งงานแบบคลุมถุงชนโดยครอบครัวของเขาเพียงเพื่อที่เขาจะได้กลับมาที่ประเทศและใกล้ชิดเธอมากขึ้นเพื่อพบเธอ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเจ้าสาวหน้าตาเป็นอย่างไรจนถึงวันนี้ นี่คือเงื่อนไขของมาร์ค งานหมั้นของเขาเป็นเพียงตั๋วกลับเข้าประเทศ เธอเข้าใจไหม?”
แอเรียนตกตะลึง เธอจ้องมองมาร์คที่กำลังหัวเราะอย่างร่าเริงกับผู้คนรอบข้างที่ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน เธอยากที่จะเชื่อเรื่องนี้… เขาจะลดตัวมาถึงขั้นนี้ได้อย่างไร? เขาทำแบบนี้ได้อย่างไรกัน…
ทิฟฟานี่คาดเดาปฏิกิริยาของเธอมานานแล้ว “ไปกันเถอะแอริ ฉันจะพาเธอออกไปจากที่นี่ ฉันจะแบกรับผลกระทบทั้งหมดที่อาจตามมาเอง”
“คุณจะแบกรับอะไร? เป็นเพียงงานหมั้น ไม่จำเป็นต้องพูดเกินจริงขนาดนั้น” แจ็คสัน เวสต์ และเอริก นาธาเนียล เดินเข้ามาหาพวกเขาพร้อมกับถือแก้วแชมเปญในมือ
ทิฟฟานี่รู้สึกเขินเล็กน้อยเมื่อเห็นแจ็คสัน เธอไม่ลืมว่าผู้ชายคนนั้นบังคับให้เธอเรียกเขาว่า “พ่อ” ที่ลานจอดรถ “หลีกไปค่ะ นี่ไม่ใช่ธุระของคุณ”
แจ็คสันมองไปที่แอเรียน “เรื่องของคุณไม่ใช่ธุระของผม แต่เธอ… ผมต้องเรียกเธอว่า ‘พี่สะใภ้’ หยุดดิ้นรนเถอะ มันไม่มีประโยชน์หรอก”
ถูกต้อง มันไม่มีประโยชน์ ทั้งหมดนี้เป็นส่วนหนึ่งในแผนของมาร์ค เทรมอนต์
แอเรียนหัวเราะขึ้นมา “ไม่เป็นไร ทิฟฟ์ เขาไม่ได้อยากเห็นว่าฉันมีปฏิกิริยาอย่างไรเหรอ? ไม่เป็นไร…”
เธออยากรู้ว่ามาร์คเคยทะเลาะกับความคิดตัวเองตอนที่เขาขอให้เธอมาหรือเปล่า อย่างไรก็ตามเธอพบว่ามันน่าหัวเราะในเวลาเดียวกัน เขาไม่เคยแสดงความมีน้ำใจให้เธอเลยเหรอ?
ทันใดนั้นแจ็คสันก็สังเกตเห็นแอรี่ที่กำลังมุ่งหน้ามาหาพวกเขาด้วยใบหน้าที่เฉยเมย เขาก้าวไปข้างหน้าเพื่อหยุดเธอ “คุณไม่รู้จักพวกเขาดีนักใช่ไหม?”
แอรี่ยังไม่ปล่อยท่าทางที่ชั่วร้ายของเธอออกมา เธอขมวดคิ้วและพูดว่า “แล้วคุณสนิทกับพวกเขาเหรอ? ไม่ต้องกังวล แอเรียนเป็นพี่สาวของฉัน ฉันจะไม่ทำอะไรเธอหรอก แต่ฉันจะดูแลผู้หญิงข้าง ๆ เธอเอง!”
แจ็คสันชี้ไปที่มาร์คที่ยืนอยู่ห่างออกไป “ไปสิ ถ้าคุณต้องการ พี่มาร์คจะคิดยังไงถ้าเห็นคุณ? ผมกลัวว่าการปั่นป่วนในโอกาสที่มีความสุขของวิล ซีวาน จะดูไม่ดีสำหรับคุณหนูคินซีย์จากครอบครัวคินซีย์ที่ภาคภูมิใจนะครับ”
แอรี่เยาะเย้ยจากนั้นก็หันกลับไปและเดินไปหามาร์ค
เป็นเวลาบ่ายสองโมง แอเรียนไม่ได้ยินคำพูดที่ลึกซึ้งของบาทหลวงเลยแม้แต่คำเดียว เนื้อเพลงที่ปลอบโยนและไพเราะเหล่านี้มีไว้เพื่อกวนใจเธอเท่านั้น
คู่สามีภรรยาหน้าตาดีโผล่มาจับมือกันขณะที่ประตูโบสถ์ค่อย ๆ เปิดออก แอเรียนรู้สึกได้ถึงความเปรี้ยวที่พุ่งขึ้นในจมูกของเธอเมื่อเธอเห็นวิล ผู้ชายคนนี้ต้องทนทุกข์ทรมานมากเพราะเธอ ชายหนุ่มที่สง่างามครั้งหนึ่งเคยเปลี่ยนไปมากในเวลาเพียงสามปีสั้นๆ เขาดูสงบลง แต่รอยยิ้มของเขาไม่อบอุ่นอย่างที่เคยเป็น แต่กลับมีนัยยะของความขมขื่น
ทิฟฟานี่บีบมือที่เย็นเฉียบของเธอ “อย่าร้องไห้… แอริ…อย่าให้ใครเห็น” เธอกระซิบ
