เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 9 มาร์ค เทรมอนต์ กลับมาแล้ว

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 9 มาร์ค เทรมอนต์ กลับมาแล้ว

เมื่อพวกเขาส่งงาน ติวเตอร์หัวเราะเยาะเย้ยขณะที่มองไปที่ภาพวาดของเธอ

“เธอวาดมาร์ค เทรมอนต์ เหรอ? ปกติเธอดูขรึมๆนะ แต่ตอนนี้เธอดูเหมือนผู้หญิงส่วนใหญ่ทั่วไป พวกเธอก็วาดมาร์ค เทรมอนต์ แต่ของเธอออกมาดีที่สุด เธอมีรูปของเขาหรอ? ดูหน่อยสิ”

ติวเตอร์ที่อายุใกล้จะสามสิบที่ยังขึ้นคานอยู่ เธอหลงใหลมาร์ค เทรมอนต์ และยังพูดพล่ามถึงเขาให้นักเรียนฟังทุกวัน

แอเรียน วินน์ ส่ายหัวแล้วบอกว่า “หนูไม่มีรูปค่ะ…”

ติวเตอร์คอตก

“แต่เธอวาดเขาออกมาดีมากๆเลย? ทั้งหมดนี้ล้วนมาจากจินตนาการของเธอเหรอ? เธอเคยพบเขาเป็นการส่วนตัวไหม? มีน้ำใจหน่อยสิ ให้ฉันดูรูปหน่อยนะ เอ่อ รูปวาดของเธอ… ดูเหมือนเขาจะกำลังนั่งอยู่บริเวณในบ้าน? ในอินเตอร์เน็ตไม่มีรูปแบบนี้นะ เธอไปได้รูปแบบนี้มาจากไหนเหรอ?”

ทิฟฟานี่ เลน ไม่อดทนอีกต่อไป

“ทำไมต้องเซ้าซี้ด้วยคะ? เธอบอกว่าเธอไม่มีรูปถ่ายก็คือไม่มี ฝีมือการวาดรูปของเธอน่ะ ออกมาดีเสมอ คุณไม่รู้จักนักเรียนของตัวเองเหรอคะ?”

เมื่อเจอนักเรียนที่มาจากครอบครัวที่มีอำนาจอย่างทิฟฟานี่ต่อต้านเข้า ติวเตอร์คิดทบทวนก่อนจะทำอะไรออกไป “โอเค ก็ได้ๆ ฉันรู้ว่าแอริอยู่ในการดูแลของเธอ ฉันไม่เอารูปแล้วก็ได้ โอเคไหม?”

“เธอทำได้ยังไงกันเนี่ย เธอไม่เคยเจอมาร์ค เทรมอนต์ นี่นา หรือว่าเคย? ฉันเคยเห็นเขาครั้งนึงนะ ในงานเลี้ยงน่ะ ฉันคิดว่าเธอจะแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นซะอีก แต่ฉันรู้แล้วว่าเธอก็เพ้อถึงผู้ชายในอุดมคติของสาวๆทั้งประเทศด้วย ฮี่ฮี่…” ทิฟฟานี่ถามแอเรียนหลังเลิกเรียน

นิสัยเงียบๆของแอเรียน เธอไม่ได้เพ้อฝันอะไรถึงมาร์ค เทรมอนต์ เธอจะจินตนาการไปทำไมในเมื่อพวกเขาก็อยู่ใต้ชายคาเดียวกันทุกวัน? เธอก็ต้องวาดออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบอยู่แล้วเพราะเขาอยู่ในจิตใจของเธออย่างฝังลึกลงไปยันก้นบึ้ง เธอไม่สามารถหนีออกไปจากความหวาดกลัวนี้ที่เขานำมาสู่เธอได้

“แอริ ฉันได้ยินมาว่า มาร์ค เทรมอนต์ จะมาร่วมงานของมหาวิทยาลัยเราในปีนี้ด้วย มันก็ไม่แปลกหรอกเนอะ เพระาว่าเขามีส่วนช่วยเหลือมหาวิทยาลัยนี้มากมาย มันก็สมเหตุสมผลแล้วล่ะ ที่มหาลัยจะเขิญเขามา” ทิฟฟานี่พูดและเธอก็ชินกับการไม่ตอบโต้อะไรของแอริมานานแล้ว

กิจกรรมของมหาวิทยาลัยจะจัดขึ้นในทุกๆภาคเรียนก่อนที่จะปิดเทอมฤดูหนาวและฤดูร้อน มันไม่มีอะไรเลยนอกจากโปรแกรมที่น่าเบื่อและการพูดคุยที่มหาวิทยาลัยจัดให้

มีเวลาเกือบอีกยี่สิบเอ็ดวัน ก่อนที่จะถึงวันงาน มาร์ค เทรมอนต์ จะกลับมาจากการเดินทางไปทำธุระแล้ว

“แอริ พวกเราไม่มีเรียนกันในช่วงบ่ายแล้วล่ะ ไปเที่ยวกันเถอะ ฉันจะพาเธอไปเล่นสเก็ตน้ำแข็ง มีลานสเก็ตน้ำแข็งแห่งใหม่ด้วยนะ สนามสกีอยู่ไกลเกินไป ฉันจะพาเธอไปที่นั่นในช่วงวันหยุดนะ” ทิฟฟานี่รีบเอ่ยปากชวนเธออย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าแอเรียนกำลังเก็บข้าวและดูเหมือนว่าเธอจะกำลังออกไป

แอเรียนขมวดคิ้วทั้งสองข้าง เธอกังวัลเกี่ยวกับเรื่องที่มาร์ค เทรมอนต์ กำลังกลับมาบ้านด้วยความเศร้าอีกครั้ง ถ้าเธอถูกจับได้ว่าไม่อยู่บ้านอีกครั้ง เธอไม่ได้คิดว่าเธอคงไม่ได้รับการอภัยง่ายๆเเน่

“เธอว่าไงนะ? ไปกันเถอะ ไปกันเลย” ทิฟฟานี่เหวี่ยงแขนด้วยท่าทางน่ารัก

แอเรียนส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ “ไปไม่ได้ ฉันต้องรีบกลับบ้านแล้ว”

ทิฟฟานี่เกาะแขนของเธออย่างดื้อดึง “ทำไมเธอรีบกลับบ้านทุกวันเลยล่ะ ที่บ้านเธอเคร่งมากหรอ? พี่ชายของเธอจะกัดเธอหรือไง?”

“อืม” แอเรียนทำเสียงในลำคอ อันที่จริงมาร์ค เทรมอนต์ กลืนเธอเข้าไปได้ทั้งตัวเลยล่ะ

ทิฟฟานี่พูดไม่ออก และสงสัยเกี่ยวกับพี่ชายของเธอ เมื่อเห็นว่าแอเรียนจริงจังแค่ไหน ทิฟฟานี่ทำได้เพียงปล่อยแขนและปล่อยเธอไปเพราะเธอไม่อยากให้แอเรียนตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก

เมื่อออกจากมหาวิทยาลัยมาแล้ว ก่อนที่โซ่จักรยานของแอเรียนหลุดอย่างกระทันหัน เธอก็มาได้ครึ่งทางแล้ว

เธอไม่รู้จะซ่อมมันอย่างไร จึงทำได้เพียงเข็นรถจักรยานนั้นไป หิมะตกหนักอีกแล้ว มือที่ไม่เคยได้รับการดูแลของเธอก็แตกเพราะความหนาวเย็นและแก้มของเธอก็แดงระเรื่อจากพายุน้ำเเข็ง

ท้องฟ้ามืดลง แอเรียนกับมาถึงบ้าน ค่ำคืนที่หอบล้อมไปด้วยความหรูหราของคฤหาสน์เทรมอนต์ที่ไม่สามารถบดบังความวามของมันได้ มาร์ค เทรมอนค์ รักในความเงียบสงบ ดังนั้นสถานที่ตั้งจึงค่อนข้างไกลจากมหาวิทยาลัยเซาธ์ไลน์ อย่างไรก็ตามถ้าไม่มีจักรยาน แอเรียนก็คงลำบากมาก

เมื่อเข้าประตูมา แมรี่ลากเธอไปยังห้องของพี่เลี้ยงเด็กและ ทำให้ตัวเธออุ่นด้วยการเปิดเครื่องทำความร้อน

“เกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอถึงกลับมาช้าล่ะ หนาวมากด้วยใช่ไหม ถ้าเธอคิดว่ามันยากที่จะคุยกับท่าน เดี๋ยวฉันจะไปคุยให้เองนะ แล้วเธอไม่มีเสื้อผ้าที่มันหนากว่านี้เลย”

แอเรียนถูมือที่ชาและเย็นของเธอเข้าด้วยกันและพรางตอบไปเบาๆว่า “เขาให้เงินหนูแล้ว แต่หนูยังไม่ได้ใช้จ่ายอะไร”

เธอคงจะรู้สึกผิดที่ใช้จ่ายเงินนั้น

แมรี่จิ้มที่หน้าผากของเธออย่างหงุดหงิด “ท่านให้เงินเธอ เเต่เธอไม่ยอมใช้ ดื้ออะไรขนาดนี้เนี่ย หลายปีที่ผ่านมาตั้งแต่เหตุการณ์นั้น ท่านไม่ได้ดูแลเธอไม่ดี ท่านกลับมาวันนี้และเธอก็กลับมาช้าอีกครั้ง เขาต้องตามหาเธอแน่”

มาร์ค เทรมอนต์ กลับมาแล้ว?