เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 95 ความคิดอันชั่วร้ายของแอเรียน

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 95 ความคิดอันชั่วร้ายของแอเรียน

เขาหมายถึงอะไรกับ “ผมรู้ว่าควรทำอะไร”? แอเรียนแอบสงสัยว่าเขากำลัง “สตาร์ทเครื่องยนต์” แต่ใบหน้าที่ดูบึ้งตึงของเขาบอกเธอว่าไม่เป็นเช่นนั้น… ด้วยเหตุนี้เธอจึงเริ่มสงสัยว่ามีบางอย่างผิดปกติในใจของเธอ

เขาหลับไปทันทีที่เขาล้มตัวลงนอน บางทีเขาอาจหมดแรง

แอเรียนนอนอยู่ข้างเตียงอย่างระมัดระวังหลังอาบน้ำ เธอนอนไม่หลับแต่กลัวการเคลื่อนไหวมากเกินไป ความรู้สึกนั้นมันเหลือทนจริง ๆ

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของมาร์คก็ดังขึ้น มันถูกทิ้งไว้บนตู้ข้างเตียงข้าง ๆ เธอ เธอลุกขึ้นและขโมยไปอย่างรวดเร็ว หน้าจอโทรศัพท์ที่สว่างขึ้นแสดงข้อความส่วนหนึ่งว่า ‘มาร์คที่รักคุณหลับหรือยัง? ฉันผิดไปแล้ว ฉันคิดถึงคุณ คุณมาหาฉันได้ไหม…’

ส่วนถัดไปของข้อความไม่ปรากฏ แต่เธอเดาได้ว่ามันคืออะไร – แอรี่อยากเจอเขา!

หากเธอต้องสร้างความแตกแยก ความเกลียดชังของเธอกับมาร์คก็ถือว่าหมดหนทางแก้ไขและเปราะบาง อย่างไรก็ตามความเกลียดชังของเธอที่มีต่อแอรี่และเฮเลนนั้นท่วมท้นราวกับท้องทะเล

ความคิดที่ “ชั่วร้าย” ก่อตัวขึ้นในหัวของเธอ เธอจะตอบข้อความให้เขา น่าเสียดายที่เมื่อเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเธอพบว่ามีการป้องกันด้วยรหัสผ่าน

แอเรียนมองผ่านความทรงจำของเธออย่างระมัดระวัง เธอจำได้ว่าเห็นมาร์คพิมพ์รหัสผ่านในบางโอกาส เมื่อรู้จักเขาเขาจะชอบใช้ตัวเลขเดียวกัน

เธอลองใช้มันและป้อนหมายเลข 1027 ตามที่คาดไว้โทรศัพท์ปลดล็อก

“เขาหลับอยู่” คือคำตอบที่เธอส่งไป

เเอรี่รีบโทรไป แอเรียนรับแล้ว เธอลดระดับเสียงก่อน เสียงอันแหลมคมของแอรี่ดังขึ้นเมื่อมีการเชื่อมต่อสาย “เธอเป็นใคร?!”

เธอไม่ยอมจำนนง่าย ๆ เสียงของเธอนุ่มนวล แต่เต็มไปด้วยความสูงส่ง “จะมีใครอีกล่ะ? แอรี่ คินซีย์ ฉันไม่เหมือนคุณนะ ฉันไม่ใจกล้าที่จะเกลือกกลั้วกับผู้ชายที่แต่งงานแล้วในวัยอย่างคุณ… และแม่ของคุณก็สนับสนุนคุณอย่างไร้ยางอายเช่นกัน”

แอรี่ถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อได้ยินเสียงของแอเรียน เธอคิดว่ามาร์คเจอคนรักใหม่แล้ว หลังจากยืนยันว่ามันไม่ได้เป็นความจริงเธอก็เริ่มด่าทอเธอ “เธอเป็นคนที่ขาดความสามารถในการยึดเหนี่ยวเขา โทษฉันทำไม? มาร์คที่รักยอดเยี่ยมในทุก ๆ เรื่อง แต่เธอ เธอเป็นข้อบกพร่องเดียวของเขา เขาควรจะไล่เธอออกไปให้ไกลที่สุด!”

แอเรียนมุดอยู่ใต้ผ้าห่มและลดเสียงลงให้มากที่สุด “ช่างน่าเสียดายที่เขาจะไม่ไล่ฉันไปสักที จำไว้ด้วย แอรี่ ฉันกำลังเดินทางไปทำธุรกิจกับเขาและจะอยู่กับเขาในอีกสองวันข้างหน้า ฉันไม่รังเกียจถ้าคุณต้องการมาพบเขา มันขึ้นอยู่กับว่าเขาจะตอบสนองอย่างไร”

แอรี่ระเบิดด้วยความโกรธ “อย่าได้ใจไปหน่อยเลย! เขาและฉันมีความเห็นไม่ตรงกันเพียงเล็กน้อย ทำไมเธอถึงคิดว่าถึงตาเธอแล้ว? คนอื่นอาจไม่รู้เรื่องนี้ แต่ฉันรู้ดีว่าคนที่เกลียดและน่ารังเกียจที่สุดในโลกสำหรับเขา ก็คือเธอ!”

แอเรียนกลัวมาร์คตื่นเธอจึงไม่ได้ทะเลาะกับแอรี่ต่อ แต่วางสายไป

ขณะที่เธอโผล่หัวออกมาจากผ้าห่มเธอก็รู้สึกได้ถึงมือที่โอบรอบเอวของเธอ “… คุณเรียนรู้วิธีเช็คโทรศัพท์ของผมตั้งเเต่เมื่อไหร่?”

เธอกลืนน้ำลายอย่างประหม่า เขาไม่ได้ยินเสียงคุยของเธอและคิดเพียงว่าเธอกำลังแอบดูโทรศัพท์ของเขา…

กลับไปที่ความรู้สึกของเธอ แอเรียนกระซิบว่า “เปล่า… ฉันแค่ดูเวลาเท่านั้นเอง… ฉันนอนไม่หลับ…” เธอวางโทรศัพท์กลับไปที่ตู้ข้างเตียงขณะที่เธอพูดแบบนี้ แต่ยังไม่ทันที่จะลบบันทึกการโทร

ขณะที่เธอหันกลับไปนอนมือของเขาก็เลื่อนไปมาใต้เสื้อผ้าของเธอ “คุณจะหลับไปเมื่อคุณเหนื่อย…”