เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 1374 การแข่งขันรอบชิงชนะเลิศ 3

ตอนที่ 1,374 การแข่งขันรอบชิงชนะเลิศ 3

หากเอ่ยถึงเรื่องความแข็งแกร่งของร่างกาย หลินเป่ยเฉินแทบไม่เคยพ่ายแพ้ผู้ใด

เขามักเป็นผู้ชนะด้วยซ้ำ

โดยเฉพาะร่างที่ผ่านการฝึกฝนวิชากระบี่เร้นกาย ซึ่งบัดนี้อยู่ในขั้นกระบี่กระดูกเพชร นอกจากเซียวปิงแล้ว ความแข็งแกร่งของหลินเป่ยเฉินก็ไม่เป็นรองใครทั้งสิ้น

เมื่อโคจรพลังศักดิ์สิทธิ์ แขนที่ได้รับบาดเจ็บของเขาก็หายดีเป็นปลิดทิ้ง

ในสมองของหลินเป่ยเฉินเกิดความคิดนับไม่ถ้วน

เขาตัดสินใจยังไม่ใช้กระบี่เงินนอกสายตา

เด็กหนุ่มตั้งใจจะเก็บมันเอาไว้เป็นไพ่เด็ดของตนเอง

หากเขายังไม่รู้ว่าพานตั่วชิงมีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับใดกันแน่ หลินเป่ยเฉินจะไม่มีวันนำกระบี่เงินนอกสายตาออกมาใช้งานเด็ดขาด

“สีหน้าของเจ้ากำลังบอกว่าเจ้าตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง คงนึกกลัวขึ้นมาแล้วสินะ”

พานตั่วชิงหัวเราะเหยียดหยามเย้ยหยัน ก่อนพูดต่อ “กาลเวลาได้เปลี่ยนไปแล้ว วันนี้ เจ้าไม่มีสิทธิ์ที่จะมาหัวเราะเยาะข้าอีก… เจี๋ยนเซียวเหยา เจ้าเข้าใจแล้วหรือไม่ว่าความแข็งแกร่งที่แท้จริงนั้นเป็นเช่นไร?”

“ความแข็งแกร่งอย่างนั้นหรือ?”

หลินเป่ยเฉินหัวเราะในลำคอด้วยความตลกขบขัน

เขายิงฟันยิ้มอวดฟันขาววับที่เรียงตัวเป็นระเบียบ “พานตั่วชิง วันนี้ข้าจะบอกความจริงที่โหดร้ายให้เจ้าได้รู้ ไม่ว่าเจ้าเตรียมอะไรมาใช้จัดการกับข้า ก็นับว่าเป็นความพยายามที่สูญเปล่าแล้ว”

กล่าวจบ หลินเป่ยเฉินยกมือซ้ายขึ้นมาช้า ๆ

ส่วนมือขวาตะแคงขึ้นมาในลักษณะที่เหมือนกำลังถืออะไรบางอย่าง

ในดินแดนทวยเทพ มีเพียงฉู่เหินกับไต้จือฉุนเท่านั้นที่รู้ว่าการกระทำเช่นนี้หมายถึงอะไร

นี่คือวิชาฝ่ามือลำแสงพิฆาตอันเป็นเอกลักษณ์ของหลินเป่ยเฉินในจักรวรรดิเป่ยไห่

วิชานี้เคยสังหารยอดฝีมือมาแล้วนับไม่ถ้วน

เพียงแต่ว่า…

ฉู่เหินกับไต้จือฉุนหันมองหน้ากันด้วยความพิศวง

ที่นี่คือดินแดนทวยเทพ วิชายุทธ์ของโลกมนุษย์จะสามารถใช้ได้จริง ๆ หรือ?

ในเวลาเดียวกันนี้ หลินเป่ยเฉินผู้ยืนอยู่บนสะพานหินโบราณก็หรี่ตาลงเล็กน้อย

หวังว่ามันจะได้ผล

“ลองดูฝีมือของข้าหน่อยเป็นไร… วิชาฝ่ามือลำแสงเทพเจ้าพิฆาตมาร!”

เด็กหนุ่มตะโกนชื่อที่เพิ่งตั้งขึ้นมาสด ๆ ร้อน ๆ ก่อนจะเหนี่ยวไกยิงปืนไรเฟิล AWM

นี่คือปืนซุ่มยิงที่มีระยะสังหารยาวไกลและมีอานุภาพทำลายล้างมากที่สุด ยามอยู่ในจักรวรรดิเป่ยไห่ ปืนกระบอกนี้สังหารยอดฝีมือมาแล้วนับจำนวนไม่ถ้วน

และครั้งนี้เพื่อรับประกันถึงชัยชนะในการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศ หลินเป่ยเฉินก็ถึงกับยอมจ่ายศิลาบูชาอีกสามพันก้อนในแอปเถาเป่าเพื่อซื้อชุดอุปกรณ์เสริมมาอย่างครบถ้วน

เขาเองก็อยากรู้เช่นกันว่าปืนไรเฟิล AWM ที่ได้รับการอัปเกรดจะมีพลังทำลายล้างขนาดไหน?

แป๊ก!

ได้ยินเสียงเหมือนคนกดแป้นพิมพ์ดีด

ปืนไรเฟิลพิฆาตของเขาติดกระบอกที่เก็บเสียง ตัวปืนสั่นไหวเล็กน้อย ก่อนจะเกิดเสียงดังเพียงแผ่วเบา

เป็นเสียงที่ไพเราะอย่างประหลาด

ด้วยระยะที่อยู่ประชิดตัวถึงเพียงนี้ หลินเป่ยเฉินไม่จำเป็นต้องเล็งแม้แต่น้อย

ร่างของพานตั่วชิงสะดุ้งเฮือก กว่าจะทันรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น ตัวคนก็ลอยกระเด็นออกไป ศีรษะผงะหงายไปด้านหลัง

โครม!

ร่างในรัศมีทองคำกลิ้งกระเด็นไปหลายสิบวา ก่อนจะกระแทกก้อนหินใหญ่แตกกระจาย เศษฝุ่นผงตลบฟุ้งในอากาศ พานตั่วชิงนอนแน่นิ่งราวกับเป็นกระสอบป่านเก่าขาดใบหนึ่ง…

ภาพเหตุการณ์นี้ล้วนทำให้กลุ่มผู้ชมประหลาดใจ

“นี่มันอะไรกัน?”

“เกิดอะไรขึ้น?”

“นี่คืออานุภาพการโจมตีระดับเทพเจ้าตัวจริงใช่หรือไม่?”

“พานตั่วชิง… คงได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้วกระมัง?”

เสียงอุทานดังขึ้นไปทั่วเมืองเยี่ยเฉิงราวกับคลื่นสึนามิที่ซัดใส่หน้าม่านพลังถ่ายทอดสด

แต่หลินเป่ยเฉินผู้ยืนอยู่บนสะพานหินกลับไม่ได้รุกเร้าเข้าไปโจมตีต่อเนื่อง เด็กหนุ่มเลือกที่จะถอยหลังมาตั้งหลักบนขอบสะพานฝั่งตะวันออก

สองมือของเขายังคงยกปืนไรเฟิลขึ้นพร้อมยิงได้ทุกเมื่อ ดวงตาเบิกโตสำรวจมองทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่เบื้องหน้า

ทันใดนั้น…

แป๊ก!

เสียงเหมือนคนกดแป้นพิมพ์ดีดดังขึ้นอีกครั้ง

ร่างหนึ่งลอยกระเด็นขึ้นมาในอากาศ

เป็นร่างของพานตั่วชิง

เขาเคลื่อนกายมาข้างหน้าด้วยความเร็วสูงสุด ตั้งใจจะเล่นงานหลินเป่ยเฉินตอนที่ไม่ทันตั้งตัว แต่แล้วกลับถูกกระสุนปืนไรเฟิลสอยร่วงจากกลางอากาศ ตัวคนจึงลอยกระเด็นกลับไปอีกครั้ง

กระสุนไม่พลาดเป้า

หลินเป่ยเฉินเหนี่ยวไกยิงอย่างต่อเนื่อง

แป๊ก! แป๊ก! แป๊ก!

เสียงกดแป้นพิมพ์ดีดดังขึ้นติด ๆ กัน

กระสุนศักดิ์สิทธิ์ถูกยิงออกไปทั้งหมดห้านัด

ร่างของพานตั่วชิงกระตุกเฮือกอยู่กลางอากาศ ก่อนจะร่วงลงไปกระแทกกับกองหินที่ปลายสะพานฝั่งตะวันตกเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ส่งฝุ่นผงฟุ้งตลบขึ้นท้องฟ้า…

ปืนไรเฟิล AWM เมื่อได้รับการอัปเกรด ซองบรรจุกระสุนของมันก็สามารถยิงต่อเนื่องได้ถึงเจ็ดนัด

ขณะนี้ ยังเหลือกระสุนอยู่ในซองอีกสองนัด

หลินเป่ยเฉินยืนถือปืน แต่ไม่ได้ยิงอีก

เขามั่นใจว่ากระสุนห้านัดที่ยิงออกไปก่อนหน้านี้เข้าเป้าทั้งหมด

บัดนี้ ได้เวลารอดูผลที่เกิดขึ้น

สามลมหายใจผ่านไป

กลุ่มคนผู้รับชมการถ่ายทอดสดรู้สึกว่านี่คือช่วงเวลาที่ยาวนานไม่ต่างจากสามร้อยปี

พานตั่วชิงเสียชีวิตแล้วหรือไม่?

ทุกคนเห็นกับตาว่าการโจมตีครั้งที่สองเมื่อสักครู่ บุรุษหนุ่มผู้เป็นตัวแทนจากเผ่าเทพตะวันร่างกายกระตุกหลายครั้งกลางอากาศ

หมอกควันและฝุ่นผงเริ่มจางลง

แว่วเสียงฝีเท้าดังมาจากด้านในกลุ่มหมอกควันและฝุ่นผงนั้น

หลินเป่ยเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย

เพราะเขาเห็นพานตั่วชิงเดินออกมาอย่างแช่มช้า

เสื้อคลุมสีขาวและชุดเกราะทองคำที่ห่อหุ้มส่วนสำคัญของร่างกายล้วนแตกกระจายหายไป เผยให้เห็นถึงมัดกล้ามเนื้อกำยำที่อยู่ด้านใน ทุกคนสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนถึงรูโบ๋ที่ปรากฏขึ้นกลางหว่างคิ้ว ลำคอและตรงหัวใจของพานตั่วชิง นี่ล้วนเป็นบาดแผลที่เกิดขึ้นจากการโจมตีของหลินเป่ยเฉินก่อนหน้านี้ทั้งสิ้น

พานตั่วชิงได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว

นอกจากนั้น เปลือกตาของพานตั่วชิงยังกลายเป็นสีแดง ขอบตาบวมช้ำเป็นสีดำ ดูแปลกประหลาด ไม่ปกติ

หลินเป่ยเฉินพลันเกิดสังหรณ์อัปมงคลขึ้นมา

กระสุนที่เขายิงออกไปห้านัดเมื่อสักครู่ หนึ่งนัดเข้ากลางหน้าผาก หนึ่งนัดเจาะทะลุลำคอ หนึ่งนัดทะลวงหัวใจ และอีกสองนัด…

ยิงเข้าเบ้าตาซ้ายขวาของพานตั่วชิง

แต่บัดนี้ หมอนี่กลับยังไม่ตาย

ซ้ำตายังไม่บอด

หรือว่า…

หลินเป่ยเฉินสูดหายใจลึก

ไอ้หมอนี่มันเก่งกว่าที่คิดแฮะ

ในเวลาเดียวกันนี้

“พลังโจมตีแข็งแกร่งใช้ได้ สามารถสังหารเทพเจ้าขั้นกลางได้ไม่ยาก”

พานตั่วชิงเงยหน้าขึ้นมาจ้องมองหลินเป่ยเฉินอย่างช้า ๆ

ริมฝีปากยกตัวเป็นรอยยิ้มเล็กน้อย

สีหน้าเหยียดหยามเย้ยหยัน

“นี่คงเป็นท่าไม้ตายของเจ้าแล้วสินะ ขอชื่นชมว่ามีอานุภาพรุนแรง ย่อมสามารถสังหารเทพเจ้าได้แน่นอน… แต่น่าเสียดายที่ไม่สามารถระคายผิวข้าแม้แต่น้อย”

พูดจบ กล้ามเนื้อบนลำตัวก็สั่นกระตุก

แล้วผิวหนังบริเวณรูโบ๋ที่ปรากฏอยู่กลางหน้าผาก กลางหัวใจและบนลำคอก็เริ่มเชื่อมต่อกันพร้อมกับมวลกล้ามเนื้อ ลำแสงสีทองเป็นประกายระยิบระยับ คล้ายกับกำลังรีดเค้นอะไรบางอย่าง…

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

พลัน ปลอกกระสุนสามนัดที่มีหลินเป่ยเฉินเห็นเพียงผู้เดียวก็กระเด็นตกลงสู่พื้นหิน

ทันใดนั้น บาดแผลบนหน้าผาก ลำคอและหัวใจของพานตั่วชิงก็สลายหายวับไป

ไม่ใช่สิ

พวกมันไม่ได้สลายหายวับไป

เพราะพวกมันไม่ได้เกิดบาดแผลขึ้นมาตั้งแต่แรก

กระสุนจากปืนไรเฟิล AWM ของหลินเป่ยเฉินไม่สามารถทะลวงผิวหนังทำอันตรายพานตั่วชิงได้แม้แต่น้อย เมื่อสักครู่นี้ ผิวหนังและกล้ามเนื้อของพานตั่วชิงเพียงยุบตัวบุ๋มลงไปตามแรงอัดกระแทกเท่านั้น

และเมื่อเพ่งตามองดูอย่างละเอียด หลินเป่ยเฉินก็ตกใจกับลักษณะผิวหนังของอีกฝ่ายไม่น้อย เพราะผิวหนังของพานตั่วชิงไม่ได้มีลักษณะเป็นผิวหนังมนุษย์อีกแล้ว บุรุษหนุ่มกลับมีผิวหนังเป็นเกล็ดมังกรทองคำ เรียงรายอัดแน่นซ้อนทับกันเป็นชั้น ๆ อยู่ทั่วร่างกาย…

เกล็ดทองคำแต่ละแผ่นมีขนาดเท่ากับเมล็ดข้าว

พวกมันเรียงตัวชิดกันไม่มีช่องว่าง หากไม่สังเกตมองดูให้ดี ก็จะเข้าใจได้ว่าพานตั่วชิงมีผิวหนังเป็นทองคำเรียบเนียน

ที่กระสุนจากปืนไรเฟิล AWM ไม่สามารถทำอะไรได้ก็เพราะเกล็ดทองคำพวกนี้สินะ?

หลินเป่ยเฉินยุติแผนการที่จะใช้ปืนไรเฟิลพิฆาตพานตั่วชิง

กระสุนห้านัดเมื่อสักครู่ มีสองนัดเข้าเบ้าตาอย่างจัง แต่กระสุนกลับไม่สามารถทะลวงเปลือกตาเข้าไปได้ เพียงเท่านี้ก็เป็นสิ่งที่พิสูจน์แล้วว่าการโจมตีรูปแบบนี้ใช้ไม่ได้ผล

ปืนไรเฟิล AWM ยังมีอานุภาพไม่มากพอที่จะฆ่าพานตั่วชิง

เพราะหมอนี่มีความแข็งแกร่งมากเกินไป!!