เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 1502 การต่อสู้แห่งโชคชะตา 2

ตอนที่ 1,502 การต่อสู้แห่งโชคชะตา 2

เว่ยหมิงเฉินมั่นใจในความแข็งแกร่งของตนเอง

เพราะร่างแยกของเขาเคยต่อสู้กับหลินเป่ยเฉินตัวจริงมาแล้วหลายครั้ง เว่ยหมิงเฉินจึงรู้ดีว่าหลินเป่ยเฉินไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตนเอง

และอีกอย่าง ขณะนี้เขาสามารถปลดผนึกพลังปราณธาตุได้ทั้งห้าชนิด ระดับพลังความแข็งแกร่งจึงเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมหลายเท่า และนั่นก็ทำให้เว่ยหมิงเฉินมั่นใจว่าบัดนี้ตนเองเป็นผู้ที่แข็งแกร่งไร้เทียมทานในใต้หล้าแล้ว

ในเมื่อหลินเป่ยเฉินบุกมาหาเขาเองถึงที่ ก็ใช้โอกาสนี้กำจัดขวากหนามทิ้งไปเลยแล้วกัน!

และก็ยังมีหญิงเสียสติแซ่ชิน

ส่งลงหลุมไปพร้อมกันเลยดีกว่า

พลังปราณธาตุทั้งห้าชนิดระเบิดออกมาจากรอบร่างกายของเว่ยหมิงเฉิน

“แม่นางน้อย ไม่คิดจะทำความเคารพบิดาสักหน่อยหรือ?”

เว่ยหมิงเฉินหัวเราะเยาะใส่นักพรตหญิงชิน

แววตาของนักบวชสาวมีแต่ความเย็นชาตอบกลับมา

หลินเป่ยเฉินชักสีหน้าด้วยความโกรธแค้น “ตัวบัดซบ เจ้ากล้ามองข้ามข้าได้อย่างไร?”

เว่ยหมิงเฉินชะงักเล็กน้อย

หลินเป่ยเฉินกล้ากล่าววาจาอวดดีถึงเพียงนี้เชียวหรือ?

แต่เว่ยหมิงเฉินก็ไม่อยากจะพูดอะไรให้เสียเวลาอีก จึงยกมือโบกวูบด้วยความมั่นใจและกล่าวว่า “พวกเจ้าลงหลุมไปพร้อมกันเลยก็แล้วกัน”

“เฮอะ ข้าคือหลินเป่ยเฉินเชียวนะ เจ้าต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายลงหลุม”

เด็กหนุ่มในชุดมือกระบี่สีขาวระเบิดเสียงคำราม ก่อนจะนำแว่นกันแดดออกมาสวมใส่ นำสเปรย์แต่งผมออกมาฉีดใส่ศีรษะ ยกมือเสยผมไปทางด้านหลัง เรียบร้อยดีแล้วจึงเปิดแอป NetEase Cloud Music โดยไม่ลังเล…

บทเพลงประกอบละครโทรทัศน์ชุดหวงเฟยหงดังกังวานในหูของเขา

พลังในร่างกายเพิ่มสูงขึ้น

ในเวลาเดียวกันนี้ หลินเป่ยเฉินก็อัญเชิญชุดเกราะอมตะออกมา

เพียงเท่านี้ เขาก็พร้อมที่จะต่อสู้ได้ทุกเมื่อ

“ที่รัก เอ๊ย… พี่ชิน ท่านยืนรออยู่ตรงนี้ คอยดูข้าแก้แค้นแทนท่านให้ดี นี่จะเป็นการต่อสู้แบบตัวต่อตัว ไม่มีผู้อื่นเข้ามาเกี่ยวข้องเด็ดขาด”

หลินเป่ยเฉินกล่าวด้วยความมั่นใจ

หลังจากนั้น เขาก็ระเบิดพลังอัคคีเทวะ เปลวไฟลุกโชนขึ้นทั่วกระบี่เงินที่ถืออยู่ในมือ เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นสี่สิบห้าองศา มั่นใจว่านี่คือท่วงท่าที่ทำให้ตนเองดูเท่มากที่สุดแล้ว

นักพรตหญิงชินยังคงยืนอยู่ในความเงียบ ไม่แสดงสีหน้าใด ๆ ออกมา

หลินเป่ยเฉินควงกระบี่

ใช้ออกไปด้วยกระบวนท่ากระบี่ที่หก

คมกระบี่สาดประกายวูบ

แม้ว่าพวกเขาจะยังอยู่ห่างกันพอสมควร แต่เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น ลำแสงกระบี่ของหลินเป่ยเฉินก็เข้าถึงตัวเว่ยหมิงเฉินแล้ว

ในอากาศเต็มไปด้วยลำแสงกระบี่

ไม่ต่างจากแสงดาวตก

“เด็กน้อยเอ๋ย”

เว่ยหมิงเฉินถือกระบี่มังกรดำอยู่ในมือ เมื่อเขายกมือขึ้นควงกระบี่ กำแพงแห่งสายลมก็ปรากฏขึ้นดูดซับพลังโจมตีจากหลินเป่ยเฉินหมดสิ้น

ไม่ใช่แต่เพียงหลินเป่ยเฉินผู้เดียวเท่านั้นที่สามารถใช้วิชากระบี่สิบเจ็ดคาบสมุทร

ร่างของหลินเป่ยเฉินเคลื่อนกายเป็นลำแสง กระบี่ของเขาโจมตีอย่างต่อเนื่อง

ลำแสงกระบี่สีเงินแผ่ปกคลุมทั่วร่างกายเว่ยหมิงเฉิน

นี่คือการโจมตีที่หนักหน่วงรุนแรง

เว่ยหมิงเฉินผู้โด่งดังลอยตัวอยู่กับที่และใช้มือเพียงข้างเดียวตวัดกระบี่ต้านทานการโจมตี โดยในเวลาเดียวกันนี้ เขาก็โคจรพลังอัคคีเทวะลงไปที่กระบี่ของตนเอง

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

คมกระบี่ปะทะกันอย่างต่อเนื่อง

สะเก็ดไฟสาดกระจาย

ทุก ๆ การเคลื่อนไหว ทุก ๆ กระบวนท่า ล้วนมีพลังการโจมตีที่รุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ

หลินเป่ยเฉินโจมตีต่อเนื่องถึงยี่สิบลมหายใจ แต่ก็ยังไม่สามารถเอาชนะได้

เว่ยหมิงเฉินผู้มีความแข็งแกร่งยิ่งกว่าภูผาหินกำแพงทองแดงยังคงยืนหยัดอยู่ในตำแหน่งเดิมพลางระเบิดเสียงหัวเราะดังกังวาน “ให้ตายเถอะ ข้าตั้งใจส่งผ่านคัมภีร์กระบี่สิบเจ็ดคาบสมุทรและคัมภีร์ห้าธาตุหลอมวิญญาณฉบับไม่สมบูรณ์ให้กับเจ้า… ถึงเจ้าจะตั้งใจฝึกฝนพวกมันสำเร็จ แต่ก็สู้ข้าที่ฝึกฝนคัมภีร์ฉบับสมบูรณ์ไม่ได้หรอก… หืม?”

ท้ายประโยคเสียงหัวเราะขาดหายไปอย่างกะทันหัน

เพราะไม่ทราบเลยว่าปลายกระบี่เงินในมือหลินเป่ยเฉินสามารถทิ่มแทงทะลุหน้าอกข้างซ้ายของเขาเข้ามาได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เมื่อฝ่ายตรงข้ามโคจรพลังลมปราณอัดเข้ามา หน้าอกฝั่งซ้ายของเว่ยหมิงเฉินก็ระเบิดกระจายเช่นเดียวกับอวัยวะภายในอีกหลายส่วน

ม่านฝนโลหิตโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้า

เว่ยหมิงเฉินมีเลือดไหลทะลักออกปากออกจมูก พลังในร่างกายเสื่อมถอยลง

จังหวะนี้ เขาก็เห็นว่าพลังอัคคีเทวะที่หลอมรวมอยู่กับกระบี่เงินในมือหลินเป่ยเฉินพลันสลายหายไป ปรากฏว่าเด็กหนุ่มใช้เพียงพลังของตัวกระบี่ล้วน ๆ ก็สามารถแทงทะลวงหน้าอกของเขาได้แล้ว!

เพราะเหตุใดกัน?

กระบี่เงินหน้าตาธรรมดาเล่มนี้มีความแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ได้อย่างไร?

คำถามใหญ่ปรากฏขึ้นในจิตใจของเว่ยหมิงเฉินอย่างไม่อาจควบคุมได้

แต่ทันใดนั้น เขาก็ไม่มีเวลาคิดถึงปัญหานี้อีกแล้ว

เพราะลมหายใจต่อมา ลำแสงกระบี่สีเงินสายหนึ่งได้พุ่งเข้ามาจากทางด้านหลังและเสียบทะลุหน้าอกฝั่งขวาโดยตรง…

พลังทำลายล้างหนักหน่วงรุนแรง

นี่คือการโจมตีที่ทำให้ร่างกายเกินทนทานรับไหว เว่ยหมิงเฉินจึงระเบิดเสียงร้องออกมาด้วยความคลุ้มคลั่งและเจ็บปวด

“ชินเหลียนเซิน… ย้ากกก!”

เว่ยหมิงเฉินหันหน้ามองไปทางด้านหลัง

กระบี่ที่แทงข้างหลังเขานั้นอยู่ในมือนักพรตหญิงชิน

ปรากฏว่านักพรตหญิงชินแอบมาดักทางถอยหนีของเว่ยหมิงเฉินเอาไว้เรียบร้อยแล้ว

“พวกเจ้า…”

เว่ยหมิงเฉินผู้ได้รับบาดเจ็บสาหัสมีดวงตาร้อนผ่าวด้วยไฟแค้น

ไหนว่าจะสู้กันตัวต่อตัวไม่ใช่หรือ?

“เจ้าเป็นอะไรไป?”

หลินเป่ยเฉินควงกระบี่เงินโจมตีใส่ร่างกายช่วงล่างของเว่ยหมิงเฉินด้วยความรวดเร็ว โลหิตสาดกระจายในอากาศ เด็กหนุ่มแสยะยิ้มด้วยความสะใจ “เจ้าคิดจริง ๆ หรือว่าข้าจะสู้กับเจ้าแบบตัวต่อตัว? เจ้านี่มันไร้เดียงสาเกินไปแล้ว”

กล่าวจบ กระบี่เงินในมือก็ปกคลุมไปด้วยพลังอัคคีเทวะอีกครั้ง และหลินเป่ยเฉินก็ใช้ออกมาด้วยกระบวนท่าจากคัมภีร์กระบี่สิบเจ็ดคาบสมุทร

ไม่เปิดโอกาสให้เว่ยหมิงเฉินได้พักหายใจแม้แต่น้อย

แต่ถึงอย่างไรก็ตาม เว่ยหมิงเฉินคือผู้ที่ปลดผนึกพลังปราณธาตุได้ครบทั้งห้าชนิดแล้ว

วงแหวนสีเขียวเรืองรองออกมาจากแผ่นหลังของเขา

พลังปราณธาตุไม้ถูกใช้งาน

เพียงพริบตาเดียว ร่างกายของเว่ยหมิงเฉินก็ฟื้นฟูขึ้นมาอีกครั้ง กระบี่มังกรดำในมือตวัดฟาดฟันรับการโจมตีจากหลินเป่ยเฉินกับนักพรตหญิงชินได้อย่างคล่องแคล่วว่องไว

นี่คือจุดแข็งของวิชาห้าธาตุหลอมวิญญาณ

พลังปราณธาตุไม้มีสรรพคุณช่วยฟื้นฟูอาการบาดเจ็บได้ดีที่สุดในโลก

แต่เมื่อสักครู่นี้ เว่ยหมิงเฉินก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสไม่ใช่น้อย

แม้ว่าพลังปราณธาตุไม้จะช่วยฟื้นฟูอาการบาดเจ็บได้จริง แต่ก็ผลาญพลังในร่างกายไปไม่น้อยเช่นกัน

หากพลังในร่างกายหมดสิ้น ก็ไม่มีทางฟื้นฟูอาการบาดเจ็บได้อีกแล้ว

หลินเป่ยเฉินจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเว่ยหมิงเฉินและตัดสินใจยั่วยุให้อีกฝ่ายใช้พลังออกมาให้หมด

เขายังคงกล่าววาจาเหยียดหยามเว่ยหมิงเฉินต่อไป

“ตัวโง่งม เจ้าคิดจริง ๆ หรือว่าข้าจะลงมือแต่เพียงผู้เดียว?”

“เจ้าคิดหรือว่าข้าจะสู้กับเจ้าอย่างสุภาพบุรุษ? ตัวร้ายกาจไร้มนุษยธรรมเช่นเจ้า มีค่าอันใดให้ต่อสู้กันอย่างยุติธรรม…”

“เจ้าคงโกรธแค้นแล้วสินะ?”

“เก่งจริงก็ฆ่าข้าให้ได้สิ”

หลินเป่ยเฉินลงมือโจมตีพร้อมกับหัวเราะเยาะในเวลาเดียวกัน

เว่ยหมิงเฉินผู้โด่งดังมีสีหน้าเคร่งเครียด เขากำลังโกรธแค้นอยู่จริง ๆ ดวงตาร้อนผ่าวราวกับมีเปลวไฟแผดเผา ไม่ทราบเป็นเพราะเหตุใด ยิ่งจ้องมองหลินเป่ยเฉินมากเท่าไหร่ เว่ยหมิงเฉินก็ยิ่งรู้สึกเคียดแค้นมากเท่านั้น

นักพรตหญิงชินถึงกับช่วยโจมตีอีกแรง

หลังผ่านการช่วยเหลือหลินเป่ยเฉิน และดูดซับพลังในแดนสุขาวดี ก็ดูเหมือนว่านักพรตหญิงชินจะมีระดับพลังแข็งแกร่งมากขึ้น แผ่นหลังของนางมีปีกกระบี่งอกออกมาถึงแปดคู่ กระบี่ลำแสงเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นในมือ และกระบี่เล่มนั้นก็กำลังฟาดฟันออกมาด้วยความดุดันเกรี้ยวกราด…

นี่คือพลังแห่งความโกรธแค้นที่ถูกกักเก็บเอาไว้เป็นระยะเวลาหลายร้อยปี

นักพรตหญิงชินเปิดเผยให้เห็นด้านอำมหิตดุดันของตนเอง ทุกกระบวนท่าที่โจมตีออกมา หากฝ่ายตรงข้ามไม่ตาย ก็ต้องเป็นนางเองที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส

หลินเป่ยเฉินเห็นอย่างนี้ก็อดตกใจขึ้นมาไม่ได้

นักพรตหญิงชินสมควรเป็นเพียงผู้ช่วยเหลือของเขาไม่ใช่หรือ? แต่นี่นางกำลังขโมยซีนเขาเลยไม่ใช่หรือไง?

โชคดีที่เว่ยหมิงเฉินมีฝีมือกระบี่แข็งแกร่ง จึงสามารถรับมือการโจมตีของนางได้อย่างไม่มีปัญหา และเมื่อต้องรับมือกับหลินเป่ยเฉินอีกด้านหนึ่ง เว่ยหมิงเฉินจึงไม่มีเวลาตอบโต้นักพรตหญิงชินอีกแล้ว

ในเวลาเดียวกันนี้

การต่อสู้ที่เกิดขึ้นได้ดึงดูดความสนใจจากเหล่าผู้คนที่อยู่ล้อมรอบภูเขาศักดิ์สิทธิ์

กลุ่มเทพอสูรจำนวนหนึ่งเมื่อเห็นว่าเว่ยหมิงเฉินกำลังจะตกเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ พวกเขาก็รีบพุ่งตรงเข้ามายังเขตต่อสู้เตรียมพร้อมช่วยเหลือ

“ที่รักจ๋า ช่วยหยุดพวกเขาที”

หลินเป่ยเฉินส่งเสียงร้องตะโกน

นักพรตหญิงชินลังเลเล็กน้อย ก่อนจะกระพือปีกกระบี่บนแผ่นหลังและบินไปสกัดกั้นกลุ่มเทพอสูรที่ต้องการเข้ามาช่วยเหลือเว่ยหมิงเฉิน

ด้วยเหตุนี้ เว่ยหมิงเฉินจึงรู้สึกว่าพลังกดดันเริ่มเบาบางลง

“ข้าจะทำให้พวกเจ้าได้ตายอย่างทรมาน…”

เว่ยหมิงเฉินคำรามออกมาด้วยความดุร้าย

ก่อนที่แผนการใหญ่ของเขาจะสำเร็จ เว่ยหมิงเฉินจะสามารถทนรับความพ่ายแพ้อันย่อยยับเช่นนี้ได้อย่างไร?

แต่เสียงพูดยังไม่ทันขาดหาย

สวบ!

เสียงที่แปลกประหลาดก็ดังขึ้น

ปรากฏว่ากระบี่เงินที่เคยลุกโชนด้วยเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ในมือหลินเป่ยเฉินพลันดับวูบลง มันสลัดหลุดพ้นการพัวพันจากกระบี่มังกรดำและแทงทะลุใส่กลางหว่างคิ้วของเว่ยหมิงเฉิน

คมกระบี่ได้เสียบทะลุสมองของเขาแล้ว…