เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 1532 รับประทานผลปีศาจ

ตอนที่ 1,532 รับประทานผลปีศาจ

คลื่นความร้อนที่แผ่ออกมาจากผลไม้สีแดงเหล่านั้นดึงดูดความสนใจของทุกคน

“ดูน่าอร่อยจังเลยนะขอรับ”

หวังจงกลืนน้ำลายเอื๊อก

หลังจากเดินทางกันมาอย่างยาวนาน ทุกคนย่อมรู้สึกหิวโหย

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงคิดอะไรได้บางอย่างจึงตะโกนออกมาว่า “อย่าขยับ… ผลไม้นี้มีพิษ”

นางตีสีหน้าตื่นกลัวและกล่าวต่อ “ทุกคนถอยกลับมา… ต้นไม้ผีสางต้นนี้เติบโตอยู่ในบึงน้ำดำ ย่อมมีที่มาที่ไปไม่ธรรมดา มิหนำซ้ำ หน้าตาของมันยังดูไม่น่าไว้ใจ เหตุไฉนจึงได้มีสีสันสดใสถึงเพียงนี้?”

เมื่อได้ยินคำพูดของเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิง ทุกคนก็รู้สึกตกตะลึง

นั่นสินะ

ที่นางพูดมาก็มีเหตุผล

พวกเขาเริ่มถอยหลังกลับ

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงเป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เดินตรงออกไปข้างหน้าและสำรวจรอบ ๆ ต้นไม้ประหลาดอยู่หลายครั้ง “ให้ตายเถอะ นี่เป็นผลไม้ที่มีพิษร้ายแรงมาก ปล่อยไว้จะเป็นอันตราย เดี๋ยวข้าจะเสียสละจัดการมันให้พวกเจ้าเอง…”

นางเอื้อมมือออกไปเด็ดผลปีศาจนำมารับประทานคำใหญ่

หนึ่งลูกหมดไปอย่างรวดเร็ว

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงทำท่าจะเด็ดลูกที่สองมารับประทานต่อเนื่อง

หลินเป่ยเฉินรีบเดินเข้าไปจับข้อมือของนางเอาไว้และถามว่า “อยากจะกินคนเดียวหมดเลยหรือไง?”

“หา? เจ้าพูดอะไรของเจ้า…”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงรีบกลืนน้ำหวานจากผลปีศาจที่ยังตกค้างอยู่ในปากลงคออย่างรวดเร็วและโต้แย้งด้วยความฉุนเฉียว “ข้าพยายามจะรับพิษแทนทุกคนต่างหาก… นี่ข้ากำลังเสียสละตนเองอยู่นะ… เจ้ารีบปล่อยมือข้าเดี๋ยวนี้ สตรีของเจ้ากำลังจ้องมองอยู่ อย่าทำอะไรข้านะ ไม่งั้นข้าร้องให้คนช่วยจริง ๆ ด้วย…”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงคิดเจ็บใจที่ตนเองยังฟื้นฟูพลังกลับมาได้ไม่เท่าหลินเป่ยเฉิน และเนื่องจากเด็กหนุ่มใช้พลังจากวิชาห้าธาตุหลอมวิญญาณ เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงจึงไม่สามารถขัดขืนได้เลย

สุดท้าย เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงก็ทำได้เพียงจ้องมองหลินเป่ยเฉินเก็บผลปีศาจทั้งแปดลูกนั้นลงมาจากต้นไม้

“บอกมาว่านี่เป็นผลไม้ชนิดใดกันแน่?”

หลินเป่ยเฉินถามเสียงเข้ม

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงกะพริบตาปริบ ๆ น้ำตาคลอเต็มสองเบ้า ตอบด้วยน้ำเสียงของผู้บริสุทธิ์ที่ถูกใส่ร้ายป้ายสีว่า “มันเป็นผลไม้มีพิษจริง ๆ นะ โอ๊ย ข้าถูกพิษของมันเล่นงานแล้ว…”

นางล้มลงไปบนพื้นดิน น้ำลายฟูมปาก แขนขาชักกระตุก

หลินเป่ยเฉินพูดอะไรไม่ออก

เล่นใหญ่เล่นโตจริง ๆ

“นี่เรียกว่าผลเซียนเหนือฟ้า เป็นผลไม้วิเศษในตำนาน เมื่อรับประทานเข้าไปแล้วก็จะเกิดผลไม่ต่างจากเปลี่ยนกระดูกเลาะเส้นเอ็น ปรับพื้นฐานโครงสร้างร่างกาย… มันถูกยกย่องให้เป็นผลไม้วิเศษที่หายากที่สุด และเป็นสมบัติล้ำค่าที่ทุกคนในแดนมหาแผ่นดินอยากจะมีไว้ในครอบครอง”

จักจั่นทองคำผู้บินเบี้ยว ๆ อยู่ในอากาศพูดออกมา

ทุกคนสูดหายใจลึก ดวงตาร้อนผ่าวขึ้นมาทันที

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงเลิกชักกระตุกและรีบลุกขึ้นมายืนแก้ต่างให้กับตนเอง “อย่าได้ไปฟังที่จักจั่นผีตัวนี้พูด พวกมันเป็นผลไม้พิษจริง ๆ เชื่อข้าเถอะ ข้าจะรับพิษแทนทุกคนเอง”

ทุกคนได้แต่มองหน้าเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงตาขวาง

แต่ถึงกระนั้น หลินเป่ยเฉินก็ยังรอคอยต่อไปอีกเล็กน้อย

เมื่อเห็นว่าเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงไม่มีอาการว่าจะถูกพิษเล่นงานใด ๆ มิหนำซ้ำ ใบหน้าของนางยังกลายเป็นสีแดงระเรื่อ พลังในร่างกายเพิ่มพูน สุดท้าย เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงก็ต้องนั่งลงหลอมรวมพลังกระแสใหม่ที่ปรากฏขึ้นมาในร่างกายของตนเอง

หลังจากมั่นใจแล้ว หลินเป่ยเฉินก็รับประทานผลเซียนเหนือฟ้าหนึ่งลูก

ผลไม้สีแดงสดนั้นเมื่อมาอยู่ในมือก็ให้ความรู้สึกร้อนฉ่าไม่ต่างจากกำลังถือถ่านเผาไฟอยู่หนึ่งก้อน แต่เมื่อรับประทานเข้าไปในปากแล้ว พวกมันกลับให้ความรู้สึกเย็นชุ่มฉ่ำ และเมื่อกลืนลงไปถึงในกระเพาะ คลื่นพลังจำนวนมากก็ไหลเวียนไปทั่วร่างกายโดยทันที

ไม่มีผลข้างเคียง!

ไม่มีผลเสียต่อร่างกาย!!

หลังจากนั้น หลินเป่ยเฉินก็แบ่งผลเซียนเหนือฟ้าให้แก่ทุกคนคนละลูก

“รับประทานเถอะ หลังจากนั้นก็รีบหลอมรวมพลังซะ”

เซียวปิง หวังจง องค์ชายเจี้ยนอวี่ อากวงและคนอื่น ๆ รีบรับประทานกันอย่างรวดเร็ว

เจ้าจักจั่นทองคำก็รับประทานเช่นกัน มันขยายหัวของตนเองจนมีขนาดใหญ่เท่ากับศีรษะมนุษย์ จึงสามารถเขมือบผลเซียนเหนือฟ้าเข้าไปได้ทั้งลูกในคำเดียว เมื่อทุกคนเห็นเช่นนั้น ก็อดรู้สึกเหงื่อตกไม่ได้

ให้ตายสิ

จักจั่นทองคำตัวนี้เป็นสัตว์อสูรจริง ๆ ด้วย

ต่อจากนั้น กลุ่มคนก็นั่งหลอมรวมพลังอยู่บนเกาะหินกลางบึงน้ำ

ในจำนวนผู้คนกลุ่มนี้ หวังจงคือผู้ที่กระตือรือร้นมากที่สุด

ชายชราออกกำลังกายด้วยการวิดพื้นไม่หยุดยั้ง พลังลมปราณแผ่ออกมาจากร่างกายอย่างเกรี้ยวกราด

เวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูป

หลินเป่ยเฉินสามารถหลอมรวมพลังได้ช้ากว่าทุกคน

เพราะเดิมทีในร่างกายของเขามีพลังจากโอสถวิเศษอยู่แล้ว เมื่อเพิ่มเติมพลังจากผลเซียนเหนือฟ้าเข้าไป กระแสพลังทั้งสองชนิดจึงตีกันชุลมุนวุ่นวาย ไม่ต่างจากก่อนหน้านี้เคยมีเส้นผมอยู่เพียงเส้นเดียว แต่บัดนี้ เขากลับมีเส้นผมยี่สิบถึงสามสิบเส้นรัดพันกันยุ่งเหยิง

นอกจากนี้ หลินเป่ยเฉินยังพบว่าพลังในร่างกายของตนเองเพิ่มมากขึ้นและร่างกายก็ยังแข็งแกร่งมากขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ

ผิวหนังของเขามีลำแสงสีดำแดงเรืองรองออกมาจากรูขุมขนเป็นระยะ

นี่หมายความว่าร่างกายของเขากำลังปรับตัวกับสภาพแวดล้อมใหม่

เมื่อเห็นว่าทุกคนยังคงนั่งหลอมรวมพลังกันอยู่ที่เดิม หลินเป่ยเฉินก็ลุกขึ้นเดินเรืองแสงตรงไปหยุดยืนอยู่เบื้องหน้าต้นเซียนเหนือฟ้า

“มันจะตายแล้วหรือยังหว่า?”

สิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็คือเมื่อพวกเขาเด็ดผลไม้หน้าตาประหลาดนั้นลงมาจากต้นเซียนเหนือฟ้า ต้นไม้วิเศษต้นนี้ก็เหี่ยวแห้งตายซากโดยทันที ไม่ต่างจากต้นไม้ที่ยืนตายซากมาหลายร้อยปี

“น่าเสียดายจริง ๆ ตอนแรกว่าจะหักกิ่งเอาไปลองปลูกดูสักหน่อย…”

หลินเป่ยเฉินพึมพำกับตนเอง

แต่ทันใดนั้น เขาก็เกิดความคิดบรรเจิด หลินเป่ยเฉินจัดการถอนรากถอนโคนต้นเซียนเหนือฟ้าและเก็บมันเอาไว้ในพื้นที่เก็บไฟล์ออนไลน์ของแอปสวิ่นเล่ย

เมื่อจัดการเรื่องนี้เสร็จเรียบร้อย คนอื่น ๆ ก็หลอมรวมพลังเสร็จสิ้นพอดี

ทุกคนมีความแข็งแกร่งเพิ่มมากขึ้นอย่างน่ามหัศจรรย์

โดยเฉพาะเจ้าจักจั่นทองคำ ปีกที่แตกหักและขาที่ขาดหายไปก็งอกกลับคืนมาใหม่แล้ว

หลินเป่ยเฉินลองนำก้อนหินมาทิ่มแขนของเซียวปิง ปรากฏว่าก้อนหินแหลมคมไม่สามารถทำอันตรายเด็กหนุ่มร่างอ้วนได้อีก

“พี่ใหญ่ นี่หมายความว่าร่างกายของพวกเราปรับตัวได้แล้วใช่หรือไม่?” เซียวปิงอุทานออกมาด้วยความดีใจ

“น่าจะเป็นเช่นนั้น”

หลินเป่ยเฉินได้แต่ตอบจากการคาดเดาของตนเอง

พลังชีวิตของพวกเขาเพิ่มมากขึ้น

“หืม? ต้นไม้หายไปไหนแล้วล่ะ?”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงมองไปที่หลุมลึกบนพื้นดิน หลุมนี้เคยเป็นตำแหน่งที่ตั้งของต้นเซียนเหนือฟ้า นางตั้งใจจะถอนรากถอนโคนมันเอามาเก็บเอาไว้ ไม่ทราบเลยว่าเป็นสุนัขตัวใดมาชิงลงมือตัดหน้านางไปเสียก่อน

“อ้อ มันคงกลัวพวกเราจนมุดดินหนีไปแล้วน่ะ…” หลินเป่ยเฉินตอบ

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงหันกลับมามองหน้าเขาด้วยความสงสัย

จักจั่นทองคำพูดว่า “ต้นไม้ชนิดนี้ถือเป็นต้นไม้วิเศษ มันย่อมมีวิญญาณเป็นของตนเอง เป็นไปได้ว่าเมื่อผลของมันถูกเด็ดออกไป มันจึงรู้สึกไม่ปลอดภัยและรีบหลบหนีไปก็เป็นได้…”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงจำต้องเชื่อโดยทันที

พวกเขาออกเดินทางกันต่อ

เมื่อหลอมรวมพลังจากผลเซียนเหนือฟ้าเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็สามารถเดินทางได้เร็วมากขึ้น และยิ่งเดินทางได้เร็วมากเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งสัมผัสได้ว่าพลังในร่างกายก็เริ่มคงที่มากเท่านั้น

ปรากฏว่าการเดินทางก็นับเป็นการหลอมรวมพลังชนิดหนึ่งเช่นกัน

หนึ่งชั่วยามผ่านไป ใกล้มืดค่ำแล้ว

หมอกหนารอบตัวเริ่มกลายเป็นสีดำทะมึน ทุกคนได้ยินเสียงกระซิบกระซาบฟังหลอนหู บางครั้งถึงกับเห็นเงาคนเลือนรางอีกด้วย!

และยังมีคลื่นพลังแปลกประหลาดในอากาศ

สีหน้าของทุกคนเคร่งเครียด

มีอันตรายซ่อนตัวอยู่ในความเงียบ

ต้องรีบออกไปจากบึงน้ำแห่งนี้ให้ได้โดยเร็วที่สุด

หลินเป่ยเฉินมองเส้นทางการเดินทางบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ เหลือระยะทางอีกเพียงสิบลี้ พวกเขาก็จะได้ออกไปจากบึงน้ำมรณะแห่งนี้แล้ว เด็กหนุ่มจึงตะโกนเสียงดังว่า “เร่งความเร็วกันหน่อย พวกเราต้องออกไปจากที่นี่ก่อนจะมืด…”

ทุกคนรีบเร่งความเร็ว

หวังจงถึงกับกระโดดขึ้นไปนั่งขี่อยู่บนแผ่นหลังของเสี่ยวหู

ส่วนเด็กสาวรอยสักมังกรหลงหน่าก็แบกองค์ชายเจี้ยนอวี่อยู่บนแผ่นหลังเช่นกัน

หลังจากนั้นไม่นาน

หลินเป่ยเฉินหรี่ตาลง

ในเส้นทางของแอปไป่ตู้ แมป ปรากฏจุดสีแดงจำนวนมากแสดงขึ้นมาบนเส้นทางด้านหน้า เห็นได้ชัดว่ามีสิ่งมีชีวิตกำลังรอคอยพวกเขาอยู่

แต่ไม่มีสัญญาณแจ้งเตือนถึงอันตราย

หลินเป่ยเฉินลังเลเล็กน้อย ก่อนตัดสินใจเดินหน้าต่อไป

และแล้ว

พวกเขาก็ได้พบกับมนุษย์ผู้สวมใส่ชุดหนังแปลกประหลาดหลายสิบคน

“พวกเจ้าเป็นใคร?”

“มีคนเดินออกมาจากป่าฝนเขียวได้อย่างไร?”

“หรือพวกมันเป็นอสูรจำแลงกายปลอมตัวมา?”

“หยุดนะ อย่าขยับ อย่าเข้ามาใกล้”

คนกลุ่มนั้นตกตะลึงกับการปรากฏตัวของพวกหลินเป่ยเฉินเป็นอย่างยิ่ง ราวกับว่าได้พบเห็นฝูงปลากลางทะเลทรายอย่างไรอย่างนั้น

พวกเขาขยับออกมายืนขวางหน้ากลุ่มของหลินเป่ยเฉิน

แต่โชคดีที่ภาษาในการสื่อสารนั้นใช้ภาษามนุษย์เช่นเดียวกับแผ่นดินตงเต้า ดังนั้นหลินเป่ยเฉินจึงฟังเข้าใจได้เป็นอย่างดี

“พวกเราเป็นเพียงนักพเนจรที่หลงทางขอรับ…”

หลินเป่ยเฉินตอบคำถามอย่างรวดเร็วและถามกลับไปว่า “ไม่ทราบว่าพวกท่านเป็นผู้ใด?”

“ข้าเป็นผู้อาวุโสจากสำนักกระบี่เหินฟ้า อวี้อู๋อู่”

ชายชราผมสีเทาผู้มีหน้าตาเกลี้ยงเกลา สวมใส่เสื้อคลุมหนังท่าทางน่าเคารพกล่าว

สำนักกระบี่เหินฟ้า?

หลินเป่ยเฉินหัวใจกระตุกวูบ

เขานึกถึงป้ายไม้ไผ่ที่ตนเองเก็บอยู่กับตัวขึ้นมาทันที

คิดไม่ถึงเลยว่าเพิ่งมาถึงแดนมหาแผ่นดินได้ไม่ทันไร หลินเป่ยเฉินก็ได้พบกับผู้คนจากสำนักกระบี่เหินฟ้าแล้ว!