เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 1541 หัวขโมยพืชผล

ตอนที่ 1,541 หัวขโมยพืชผล

ตู้ม!

แขนข้างหนึ่งของชายฉกรรจ์ชุดดำระเบิดกระจาย

“เจ้า…”

ดวงตาสาดประกายดุร้าย

ร่างของหลินเป่ยเฉินเซถอยหลังเล็กน้อย เมื่อโทรศัพท์มือถือได้รับการอัปเกรดอุปกรณ์ ปืนอินทรีหิมะก็มีแรงถีบมากเกินคาดคิด

“ขอโทษที ยิงผิดไปหน่อย”

หลินเป่ยเฉินยกมือขึ้นเหนี่ยวไกอีกครั้งอย่างไม่ลังเล

ตู้ม!

ศีรษะของชายฉกรรจ์ชุดดำระเบิดหายไปครึ่งหนึ่ง

ม่านโลหิตสาดกระจาย

การยิงในครั้งนี้ หลินเป่ยเฉินเตรียมรับแรงถีบเอาไว้แล้ว ดังนั้น กระสุนของเขาจึงไม่พลาดเป้าอีก

ชายฉกรรจ์ชุดดำเสียชีวิตลงโดยไม่มีโอกาสได้พูดอะไรอีกสักคำ

และเพื่อให้แน่ใจว่าอีกฝ่ายตายแล้วจริง ๆ หลินเป่ยเฉินจึงยิงซ้ำเข้าไปอีกสามนัดซ้อน เมื่อแน่ใจว่าอีกฝ่ายตายแล้ว เขาจึงสามารถถอนหายใจออกมาได้อย่างโล่งอก

การเผชิญหน้าครั้งนี้นับว่าอันตรายจริง ๆ

หากโทรศัพท์มือถือไม่ได้รับการอัปเกรด หากปืนอินทรีหิมะไม่ได้มีอานุภาพในการโจมตีรุนแรงมากขึ้น เกรงว่าผู้ที่ต้องลงไปนอนกองเป็นซากศพก็คงจะกลายเป็นตัวเขาเสียเอง

หลินเป่ยเฉินต้องยอมรับเลยว่าหลังจากที่โทรศัพท์มือถือได้รับการอัปเกรด อาวุธที่ซื้อหามาจากแอปเถาเป่าก็มีความแข็งแกร่งมากกว่าเดิมหลายเท่า อย่างน้อยก็แข็งแกร่งมากพอที่จะสังหารผู้คนในแดนมหาแผ่นดินได้แล้ว

เมื่อชายฉกรรจ์ชุดดำเสียชีวิตลงไป หมอกสีเทาที่ปิดกั้นอยู่รอบกระท่อมก็สลายตัวลง

หลังจากนั้น หลินเป่ยเฉินก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปตรวจค้นซากศพอย่างระมัดระวัง

เพื่อค้นหาทรัพย์สินของมีค่า

เป็นสิ่งที่หลินเป่ยเฉินต้องทำอยู่เสมอ

สุดท้าย หลินเป่ยเฉินก็ได้เงินมาอีกห้าสิบตำลึงเงินพร้อมด้วยตั๋วแลกเงินมูลค่าหนึ่งร้อยตำลึงเงินอีกสองฉบับ

มีคัมภีร์ฝึกวิชายุทธ์อยู่บ้าง แต่ไม่พบเจออาวุธเลยสักชิ้น

ไม่มีเบาะแสว่าชายฉกรรจ์ผู้นี้เป็นใครมาจากไหน

แต่หลินเป่ยเฉินก็ไม่ได้อยากรู้สักเท่าไหร่อยู่แล้ว

ถึงรู้ไปเขายังจะทำอะไรได้อีกหรือ?

บัดนี้ หลินเป่ยเฉินเป็นเพียงเด็กหนุ่มในดินแดนแปลกหน้า ไม่มีอำนาจ ไม่มีอิทธิพล มีเพียงความใสซื่อบริสุทธิ์ราวกับดอกไม้งามกลางขุนเขา แล้วเขายังจะสามารถทำอะไรได้อีก?

หลินเป่ยเฉินยืนใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็ตัดสินใจโยนศพของชายฉกรรจ์ชุดดำออกไปนอกรั้ว และหมุนตัวเดินกลับมาซ่อมแซมกระท่อมของตนเอง

แต่ซ่อมมาได้ครึ่งทาง หลินเป่ยเฉินก็รู้สึกว่าผู้สูงส่งอย่างเขาไม่ควรต้องมาทำงานใช้แรงงานเช่นนี้เลย นี่คือเรื่องที่เสียเวลาและเปล่าประโยชน์มากเกินไป ดังนั้น เด็กหนุ่มจึงกดเข้าไปในแอปเถาเป่าและสั่งซื้อเต็นท์สนามสำหรับใช้งานกลางแจ้งมาหนึ่งหลัง

และนั่นก็เป็นจังหวะเดียวกับที่เสียงของเสี่ยวจี้แจ้งเตือนขึ้นมาว่าการดาวน์โหลดแอป Zhuanzhuan กับเกม Happy Farm ได้เสร็จสิ้นลงแล้ว

หลินเป่ยเฉินกดติดตั้งโดยไม่ลังเล

แอปพลิเคชันแรกที่เขาเลือกติดตั้งก็คือแอป Zhuanzhuan

นี่คือแอปพลิเคชั่นที่มีไว้สำหรับซื้อขายสินค้ามือสอง หลินเป่ยเฉินเคยใช้งานตอนที่อยู่โลกมนุษย์ใบเก่า แต่เมื่อมันมาอยู่ในโทรศัพท์มือถือเครื่องนี้ หลินเป่ยเฉินก็คิดว่ามันคงไม่ได้มีความสามารถเพียงใช้ซื้อขายสินค้ามือสองแน่ ๆ

แต่เขาก็คิดผิด

เพราะมันมีความสามารถเพียงใช้ซื้อขายสินค้าเท่านั้นจริง ๆ

หลินเป่ยเฉินจึงจัดการประกาศขายปืนอินทรีหิมะกระบอกเก่า รวมไปถึงปืนยิงจรวดและปืนกลมือที่ซื้อหามาใช้งานครั้งอาศัยอยู่ในดินแดนทวยเทพ

อาวุธชุดนี้เขาซื้อหามาก่อนที่โทรศัพท์มือถือจะได้รับการอัปเกรด พลังทำลายล้างของมันต่ำต้อยเกินไปที่จะสามารถใช้งานได้ในแดนมหาแผ่นดิน อย่าว่าแต่ใช้สังหารผู้คนเลย นำมาตัดต้นไม้ยังทำไม่ได้ด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้น จึงขายทิ้งออกไปดีกว่า

และสิ่งที่ทำให้หลินเป่ยเฉินแทบกระอักเลือดตายก็คือ อาวุธทุกชิ้นที่เขาซื้อหามาด้วยเงินทองมหาศาลนั้น เมื่อนำมาขายเลหลังในแอป Zhuanzhuan พวกมันกลับมีราคาเพียงชิ้นละยี่สิบตำลึงเงินเท่านั้น

ช่างน่าเจ็บใจเหลือเกิน

หลินเป่ยเฉินคัดเลือกสิ่งของเหลือใช้นำมาวางขายในแอป Zhuanzhuan

เพียงไม่นาน เขาก็ได้รับเงินสี่สิบห้าตำลึงเงิน

แต่ถึงอย่างไรก็น่าเจ็บใจอยู่ดี

ในขณะนี้ การชาร์จโทรศัพท์ให้แบตเตอรี่เต็มร้อยหนึ่งครั้งจะต้องเสียค่าใช้จ่ายสิบตำลึงเงิน ดังนั้น ในอีกสิบวันต่อจากนี้ หลินเป่ยเฉินก็ไม่ต้องห่วงเรื่องการชาร์จแบตโทรศัพท์อีกแล้ว

เมื่อเปรียบเทียบกับแอปพลิเคชันสำหรับซื้อขายสินค้ามือสองอย่างแอป Xianyu นั้น ถือว่าแอป Zhuanzhuan มีบริการที่รวดเร็วทันใจ สินค้าประกาศขายไม่ทันไรก็มีผู้ซื้อ หลินเป่ยเฉินจึงได้เงินอย่างเร็วไว เหมาะสมสำหรับสถานการณ์ของเขาในขณะนี้เป็นอย่างยิ่ง

หลังจากนั้น หลินเป่ยเฉินกดเข้าไปในเกม Happy Farm

เขาสงสัยเกี่ยวกับเกมเกมนี้เป็นอย่างยิ่ง

เกม Happy Farm บนโลกมนุษย์ใบเก่าของเขาเป็นเพียงเกมปลูกผักทั่วไปเท่านั้น ไม่ทราบว่ามันจะมีความเปลี่ยนแปลงใดบ้างหรือไม่?

เมื่อเปิดเกมขึ้นมา หลินเป่ยเฉินก็ได้เห็นรูปแบบเกมที่คุ้นเคย

“หืม? ภาพสวยใช้ได้เลยนี่หว่า”

เกม Happy Farm ในความทรงจำของหลินเป่ยเฉินมีหน้าตาเป็นเพียงภาพการ์ตูนสองมิติราบเรียบธรรมดา แต่บัดนี้ มันกลับกลายเป็นเกมสามมิติหน้าตาสวยงาม มีสถานที่มากมายให้สำรวจไม่ว่าจะเป็นสวนผักวิเศษ แปลงผักสมุนไพร ทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ และยังมีปุ่มกดให้เลือกใช้งานได้มากมาย ไม่ว่าจะเป็นการออกคำสั่งกำจัดศัตรูพืช คำสั่งใส่ปุ๋ยหรือคำสั่งรดน้ำพรวนดิน

หลินเป่ยเฉินไถหน้าจออยู่พักใหญ่ก็พบเข้ากับปัญหาสำคัญ

ไม่มีเมล็ดพันธุ์

เมื่อไม่มีเมล็ดพันธุ์ แล้วจะปลูกพืชผักได้อย่างไร?

หากเป็นเช่นนี้ ต่อให้มีที่ดินก็ไร้ประโยชน์

ไม่ว่าสำรวจดูภายในตัวเกมอย่างไร หลินเป่ยเฉินก็ยังไม่พบเมล็ดพันธุ์สำหรับการปลูกพืชผลอยู่ดี

ดังนั้น หลินเป่ยเฉินจึงกดออกมาจากสวนผักของตนเองและออกไปสำรวจดูสวนผักของคนอื่น ๆ ที่อยู่ใกล้เคียง บางทีเขาอาจจะขโมยพืชผักและเมล็ดพันธุ์บางส่วนมาบ้างก็ได้

ความสนุกของเกม Happy Farm ไม่ใช่การปลูกผัก แต่เป็นการขโมยพืชผักของคนอื่น ๆ ต่างหาก

เกม Happy Farm ที่ไม่มีการขโมยพืชผัก มันจะไปสนุกได้อย่างไร

ภาพบนหน้าจอโทรศัพท์เปลี่ยนไป

สิ่งที่ปรากฏอยู่ในขณะนี้คือสวนผักที่ตั้งอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง มันถูกรายล้อมด้วยกลุ่มหมอกและก้อนเมฆหนา หลินเป่ยเฉินรู้สึกคุ้นตายอดเขาแห่งนี้อย่างประหลาด

และหนึ่งในยอดเขาที่สูงเสียดฟ้า ก็คือพื้นที่เกษตรกรรมที่เต็มไปด้วยพืชผลนานาชนิด ต้นหญ้าขึ้นเขียวชอุ่ม ต้นผลไม้ออกดอกออกผลอุดมสมบูรณ์ บ่งบอกถึงการได้รับการดูแลเป็นอย่างดี

“สวนผักหนงซัว?”

หลินเป่ยเฉินอ่านชื่อสวนผักที่ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอ

หนงซัวน่าจะเป็นชื่อคนแน่ ๆ

แต่เป็นชื่อใครก็ไม่รู้

แต่คนผู้นี้ค่อนข้างประมาทเลินเล่อ ไม่เลี้ยงสุนัขเฝ้าสวนไว้เลยสักตัวเดียว ไม่กลัวผู้คนเข้ามาขโมยพืชผลบ้างหรือไงนะ?

หลินเป่ยเฉินกดเข้าไปในสวนผักอย่างไม่ลังเล ก่อนจะแตะนิ้วลงไปบนหน้าจอและเริ่มต้นขโมยผลผลิต

หลินเป่ยเฉินไม่รู้ว่าตนเองสามารถขโมยได้เท่าไหร่ แต่ตราบใดที่ยังไม่มีข้อความแจ้งเตือน เขาก็ยังกดขโมยต่อไปเรื่อย ๆ

หลังจากนั้นไม่นาน

เมื่อขโมยพืชผลจนถึงจำนวนที่เป็นขีดจำกัดของตัวเกม หลินเป่ยเฉินก็กดกลับออกมาจากสวนผักหนงซัวด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

“เฮ้อ ช่างเป็นความรู้สึกที่คุ้นเคยจริง ๆ…”

หลินเป่ยเฉินมีความสุขอย่างอธิบายไม่ถูก

แม้มันจะเป็นเพียงเกมปลูกผักธรรมดา แต่เด็กหนุ่มก็พบว่านี่คือความรู้สึกเหมือนตอนที่เขายังอยู่โลกมนุษย์ใบเก่า โดยเฉพาะปฏิบัติการขโมยพืชผลของคนอื่น หลินเป่ยเฉินเล่นเกมนี้ด้วยจิตใจที่ผ่อนคลายและเผลอหัวเราะออกมาโดยไม่รู้ตัว

จังหวะที่เขากำลังจะกดออกมาจากเกม Happy Farm เสียงของเสี่ยวจี้ก็ดังขึ้นว่า “นายท่านต้องการถอนพืชผลที่เก็บมาได้ออกมาเลยไหมเจ้าคะ?”

ว่าไงนะ?

หลินเป่ยเฉินสะดุ้งโหยง

นี่เขาสามารถถอนผลผลิตที่ขโมยออกมาได้ด้วยหรือ?

หรือว่านี่จะเป็นความสามารถใหม่ของเกม Happy Farm ในโทรศัพท์เครื่องนี้?

เมื่อพลังปราณถูกดูดออกไปจากร่างกาย การถอนพืชผลก็เสร็จสมบูรณ์

หลินเป่ยเฉินเบิกตาโตจ้องมอง ‘ผักและผลไม้’ กองใหญ่ที่อยู่เบื้องหน้าตนเองอย่างใช้ความคิด

ผักและผลไม้เหล่านี้มีหน้าตาไม่ธรรมดา แม้มันจะไม่ใช่ของวิเศษอย่างผลเซียนเหนือฟ้า แต่ก็เห็นได้ชัดเจนว่าต้องไม่ใช่ผักและผลไม้ทั่วไปแน่นอน พวกมันมีกลิ่นหอมเป็นพิเศษ เพียงใช้สายตามองดูก็รู้แล้วว่ารสชาติต้องอร่อยมาก

“กร๊วบ…”

หลินเป่ยเฉินหยิบผลไม้ลูกหนึ่งที่มีหน้าตาเหมือนลูกแอปเปิ้ลขึ้นมากัดกิน น้ำหวานของมันไหลซึมผ่านต่อมรับรส ส่งกลิ่นหอมหวนไปทั่วปาก

และเมื่อหลินเป่ยเฉินเคี้ยวกลืนลงท้อง กระแสพลังที่บริสุทธิ์ก็ไหลเวียนไปทั่วร่างกายของเขา ช่วยเสริมสร้างพลังปราณธาตุทั้งห้าชนิด เช่นเดียวกับพลังจากโอสถวิเศษและผลเซียนเหนือฟ้าให้แข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น

“โอ๊ะ ช่วยเสริมสร้างพลังในร่างกายได้ด้วยแฮะ”

หลินเป่ยเฉินยิ้มออกมาด้วยความดีใจ

เขาจ้องมองกองผักและผลไม้ที่อยู่เบื้องหน้า ก่อนจะเริ่มต้นรับประทานจนหมดเกลี้ยงในพริบตาเดียว

มวลพลังบริสุทธิ์พลุ่งพล่านอยู่ในร่างกาย

หลินเป่ยเฉินนอนตีพุงอยู่หน้ากระท่อมที่พังทลาย ในสมองกำลังขบคิดว่าตนเองได้พบเจอเส้นทางทำเงินอีกหนึ่งหนทางแล้วสินะ

ในเวลาเดียวกันนี้

ณ ยอดเขาหลิวหลี่อันเป็นที่ตั้งของสำนักกระบี่เหินฟ้า

ยอดหญิงงามอันดับหนึ่งประจำสำนักผู้มีหน้าที่คอยดูแลสวนผักและผลไม้วิเศษต้องล้มลงกับพื้นดินอย่างหมดแรง ก่อนส่งเสียงกรีดร้องกึกก้องสวนผักของตนเองแทบเสียสติว่า “สักวันเจ้าจะต้องตาย ผู้ใดก็ตามที่เข้ามาขโมยผลหัวใจมังกรและสมุนไพรวิเศษของข้าไปนั้น ข้าจะต้องฆ่ามันให้ได้ กรี๊ดดดดดด…”