เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 1620 ห้องพักฝั่งตรงข้าม - novel-lucky

ตอนที่ 1,620 ห้องพักฝั่งตรงข้าม

แสงไฟสว่างไสว

ภาพของเมืองใหญ่สะท้อนอยู่บนกระจกหน้าต่างในห้องพักของหลินเป่ยเฉิน

หลินเป่ยเฉินถึงกับตกตะลึงไปอีกครั้ง

เขารู้สึกเหมือนตนเองได้กลับสู่โลกมนุษย์

“ครั้งนี้เรามาถึงเมืองหลันจี๋ซิงพร้อมกันกับหลิงเฉิน อีกไม่นาน เราคงทำตามคำสัญญาได้สำเร็จแล้ว”

เด็กหนุ่มตั้งหน้าตั้งตารอที่จะได้พบเจอกับหลิงเฉินอีกครั้ง

เมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย สิ่งแรกที่หลินเป่ยเฉินทำก็คือการปรับแต่งการทำงานของแอปพลิเคชันต่าง ๆ ในโทรศัพท์มือถือ เพื่อเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้แก่ตนเองโดยเร็วที่สุด

สามวันก่อน เมื่อผ่านพ้นการโจมตีของปีศาจหญิงเฉาคง หลินเป่ยเฉินก็ใช้เวลาระหว่างเดินทางอยู่บนเรือเหาะรุ่งอรุณดูดซับพลังปราณจากเส้นทางดาราจักร พร้อมกันนั้นเขาก็รับประทานสมุนไพรวิเศษไปหลายชนิด ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเลื่อนขั้นพลังขึ้นมาอย่างก้าวกระโดดและอยู่ในขอบเขตจอมเทพระดับ 9 แล้ว

ถือเป็นการเลื่อนขั้นพลังได้อย่างปาฏิหาริย์

แต่เพียงเท่านี้ยังไม่พอหรอก

การปรากฏตัวของปีศาจหญิงเฉาคงและเฟิงเสี่ยวไป๋ซึ่งมีพลังอยู่ในขั้นจอมจักรพรรดิทั้งคู่ ทำให้หลินเป่ยเฉินรู้สึกร้อนใจขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล

เพราะบุคคลทั้งสองคือยอดฝีมือแห่งอาณาจักรหลิวเยวียนที่แท้จริง

แต่หลินเป่ยเฉินเชื่อว่ายังคงมียอดฝีมืออีกมากมายที่ยังไม่ได้ปรากฏตัวออกมา

ไม่ว่ายอดฝีมือเหล่านั้นจะซ่อนตัวอยู่ในดินแดนใดก็ตาม…

ด้วยเหตุนี้ ขั้นพลังในปัจจุบันของเขาจึงแทบไม่มีประโยชน์อันใดเลย

หลินเป่ยเฉินอยากจะแข็งแกร่งมากขึ้นในชนิดที่ผู้คนต้องสะท้านไปทั่วเส้นทางดาราจักร... โดยเฉพาะการที่ตนเองเกือบต้องตายด้วยน้ำมือของปีศาจหญิงเฉาคง นั่นก็ทำให้เด็กหนุ่มได้รู้ซึ้งถึงใจว่าหากเขาอยากจะควบคุมโชคชะตาของตนเองให้ได้ เขาก็ทำได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้นคือรีบแข็งแกร่งให้มากกว่านี้โดยเร็วที่สุด

ดังนั้น เขาจึงต้องเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้แก่ตนเอง

และนี่ก็คือเป้าหมายแรกของหลินเป่ยเฉิน!

ส่วนเป้าหมายต่อไปก็คือเมื่อบรรลุขั้นจอมเทพศักดิ์สิทธิ์ได้เมื่อไหร่ เขาก็จะสามารถเปิดประตูมิติสู่ดินแดนตงเต้าได้เมื่อนั้น และเขาก็จะต้องหาทางรักษาเฉียนเหมย เฉียนเจิน ฉู่เหิน กงกงและคนอื่น ๆ ให้จงได้

เมื่อปรับแต่งการทำงานแอปพลิเคชันในโทรศัพท์มือถือเรียบร้อย หลินเป่ยเฉินก็เปิดเข้าไปในเกม Happy Farm

เขากดค้นหา

แน่นอนว่าผลการค้นหาย่อมแสดงให้เห็นถึงสวนผักจำนวนมากที่ถูกปลูกอยู่ในบริเวณนี้ ไม่ว่าจะเป็นสวนผักกองทัพเกาเฟิง สวนผักกองทัพชิงเหยียน สวนผักกองทัพเทียนเหมย สวนผักกองทัพเซินหลาน ไปจนถึงสวนผักตระกูลฮั่ว

สวนผักแต่ละแห่งมีอาณาเขตกว้างใหญ่ สมุนไพรที่ปลูกอยู่ในนั้นก็มีแตกต่างมากมายหลายชนิด บางแห่งถึงกับมีสมุนไพรหายากเพาะปลูกอยู่เสียด้วยซ้ำ

น่าเสียดายเพียงอย่างเดียวก็คือสวนผักแทบทุกแห่งมีสุนัขเฝ้ายาม

สุดท้าย หลินเป่ยเฉินก็กดเข้าไปขโมยผลผลิตจากสวนผักตระกูลฮั่ว โชคดีที่ไม่มีผู้ใดจับเขาได้ เด็กหนุ่มจึงขโมยสมุนไพรวิเศษที่เรียกว่าซานซิงกัวมาเต็มตะกร้า

คืนนั้น หลินเป่ยเฉินกำลังนอนแช่น้ำอุ่นอย่างสบายอารมณ์

แต่แล้ว…

ครืด!

แผ่นหยกที่วางไว้ข้างอ่างอาบน้ำก็สั่นสะเทือนขึ้นมา

หลินเป่ยเฉินรีบหยิบแผ่นหยกมาถือและเมื่อโคจรพลังปราณลงไป เขาก็ได้ยินเสียงของนักพรตหญิงชินดังออกมาจากด้านในแผ่นหยกทันที

“ข้าอยู่หน้าประตูแล้ว เปิดประตูซะ”

เสียงของนักพรตหญิงชินในยามราตรีฟังดูยั่วยวนใจอย่างประหลาด ทำให้หลินเป่ยเฉินอดตกตะลึงขึ้นมาไม่ได้

ในที่สุด นักพรตหญิงชินก็เป็นฝ่ายรุกเขาแล้วหรือนี่?!

หลินเป่ยเฉินรีบสวมใส่เสื้อผ้าและเดินออกไปเปิดประตูโดยไม่ลังเล

เมื่อประตูถูกเปิดออก

ใบหน้าของหลินเป่ยเฉินก็ร้อนผ่าว

เลือดกำเดาแทบพุ่งออกมาจากจมูก

หากไม่ใช่เพราะว่าเขาเคยผ่านประสบการณ์เริงสวาทมาพอสมควร หลินเป่ยเฉินก็คงไม่สามารถควบคุมตนเองได้อีกต่อไป

เพราะเสื้อผ้าอาภรณ์ที่นักพรตหญิงชินสวมใส่อยู่หน้าประตูในขณะนี้ช่างดูเย้ายวนใจเหลือเกิน

เขาไม่เคยเห็นนักพรตหญิงชินแต่งกายเช่นนี้มาก่อน

อาภรณ์ขาวผืนหนึ่งรัดพันเหมือนชุดเกาะอก ผมสีเงินเป็นประกายระยิบระยับถูกปล่อยยาวสยายลงมาถึงต้นคอ ช่วงไหล่ขาวเนียนปราศจากสิ่งใดปกปิด เช่นเดียวกับเนินอกอวบอิ่มที่เบียดตัวกลายเป็นร่องลึกชวนให้จ้องมองโดยไม่รู้ตัว

นอกจากนี้ที่เอวของนางยังคาดไว้ด้วยเข็มขัดทองคำ ชายผ้ายาวลงมาปกคลุมถึงเพียงต้นขาเท่านั้น นั่นยิ่งทำให้ช่วงขาเรียวยาวขาวผ่องดูโดดเด่นเป็นสง่ามากกว่าเดิม นักพรตหญิงชินสวมใส่รองเท้าแตะลำลองสบาย ๆ มองเห็นนิ้วเท้าที่ปรากฏออกมาอย่างหาได้ยากยิ่ง…

ชุดที่นางสวมใส่สามารถให้คำอธิบายได้เพียงประโยคเดียวว่า…

บางเบาและโปร่งใส

หรือหากจะเพิ่มเติมไปอีกสักคำก็คงจะเป็น…

สั้นจุ๊ด…!

หลินเป่ยเฉินไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่าผู้ที่ดำรงตนอยู่ในความสง่างามและสูงส่งอย่างนักพรตหญิงชินจะมาปรากฏตัวเบื้องหน้าเขาใน ‘ชุดอาบน้ำ’ เช่นนี้

แม้ว่าตอนที่ช่วยกันปรับระดับพลังในร่างกาย ณ แดนสุขาวดี นักพรตหญิงชินกับหลินเป่ยเฉินก็เคยเห็นร่างเปลือยของกันและกันมาแล้ว

แต่นั่นก็เพื่อการปรับพื้นฐานพลัง

ยิ่งไปกว่านั้น บรรดาบุรุษหนุ่มล้วนรู้ดีว่าหากเทียบกับการเปลือยกายแล้ว สตรีที่มีเสื้อผ้าปกปิดอย่างบางเบาและหมิ่นเหม่นั้น ย่อมมีความเย้ายวนใจมากกว่ากันหลายเท่า

กรณีของนักพรตหญิงชินก็เช่นกัน

เมื่อสตรีผู้สูงส่งอย่างนางมาปรากฏกายเบื้องหน้าเขาด้วยเสื้อผ้าอาภรณ์เช่นนี้…

มีผู้ใดบ้างที่จะไม่ตกตะลึง

แม้แต่ยอดนักรักอย่างหลินเป่ยเฉินก็ยังต้องตกอยู่ในมนต์สะกด

ทันใดนั้น ได้ยินเสียงประตูห้องพักฝั่งตรงข้ามก็เปิดออก

บุรุษหนุ่มผู้มีร่างกายสูงใหญ่เดินออกมาจากประตูบานนั้นและจ้องมองมาทางพวกของหลินเป่ยเฉิน ซึ่งเมื่อสายตาของเขาจับจ้องมาที่แผ่นหลังของนักพรตหญิงชิน บุรุษหนุ่มก็ตกตะลึงไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายได้อีก

“เจ้าจะไม่เชิญข้าเข้าไปข้างในหรือ?”

นักพรตหญิงชินมีสีหน้าเยือกเย็นขณะจ้องมองหลินเป่ยเฉิน

“อ้อ จริงด้วย เชิญเข้ามาเลยขอรับ”

หลินเป่ยเฉินรีบขยับหลีกทางให้

นักพรตหญิงชินก้าวเข้ามาในห้อง

ปัง!

ประตูปิดสนิท

ณ ประตูห้องพักฝั่งตรงข้าม บุรุษหนุ่มร่างสูงยืนตกตะลึงอยู่ด้วยสีหน้าอิจฉาริษยานานสองนาน ก่อนที่เขาจะหมุนตัวกลับไปและเรียกหาบุคคลที่ชื่อว่าเจิ้นหรู่อี้ ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่สาวผู้ถูกส่งตัวมาเพื่อดูแลรับใช้เขาโดยเฉพาะ

“ผู้ที่อยู่ในห้องพักฝั่งตรงข้ามห้องของข้าเป็นผู้ใด?”

เขาถาม

“กราบเรียนคุณชายหานซาน ผู้ที่พักอยู่ห้องตรงข้ามของคุณชายนั้นมีนามว่าหลินเป่ยเฉิน เขาคือยอดวีรบุรุษผู้สังหารราชาอสูรสิงโตทองคำจินอู๋ซูเจ้าค่ะ”

เจิ้นหรู่อี้ตอบด้วยน้ำเสียงแสดงความเคารพ

นางเองไม่ต่างไปจากอี้ซูหนาน เจิ้นหรู่อี้ก็สังกัดอยู่ในกองทัพเกาเฟิงเช่นกัน ความรับผิดชอบของนางคือการดูแลคุณชายฮั่วหานซาน เจิ้นหรู่อี้เป็นทหารหญิงร่างสูงใบหน้างดงามและมีขอบเขตพลังอยู่ในขั้นจอมเทพระดับ 6 จัดเป็นชนชั้นยอดฝีมือรุ่นใหม่ผู้หนึ่ง

“หลินเป่ยเฉิน?”

ดวงตาของฮั่วหานซานพลันเป็นประกายเย็นชาอำมหิตขึ้นมาทันที