เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 1866 มีบุตรยาก - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ตอนที่ 1,866 มีบุตรยาก

ก่อนหน้านี้ หลิงเฉินไม่เคยแสดงฝีมือที่แท้จริงมาก่อน

นางเสแสร้งแกล้งเป็นกระต่ายน้อยไร้พิษสง ข้อมูลที่เผ่ามนุษย์ทะเลทรายได้รับทราบมาก่อนหน้านี้ จึงยึดถือนางเป็นสตรีผู้อ่อนแอคนหนึ่ง เพราะนางมักจะอยู่ภายใต้การดูแลขององค์ชายหลิงหวงฉีกับหลินเป่ยเฉิน ผู้คนจำนวนมากจึงไม่รู้ถึงความน่ากลัวที่แท้จริงของนาง

และค้อนคว่ำนภาที่อยู่ในมือหลิงเฉินนั้น ก็จัดเป็นสุดยอดอาวุธชิ้นหนึ่ง

ในเวลาเดียวกันนี้ แม้แต่องค์ชายหลิงหวงฉีก็ยังอดประหลาดใจไม่ได้

การจู่โจมโดยไม่คาดฝันของเผ่ามนุษย์ทะเลทรายทำให้เขาได้รับบาดเจ็บ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การเผชิญหน้ากับหนงซินซาน หากไม่ใช่เพราะหลิงเฉินแอบยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือโดยที่ผู้อื่นไม่รู้ตัว พวกเขาก็คงต้องถูกจับตัวไปคุมขังอีกเป็นแน่แท้

องค์ชายหลิงหวงฉีทราบว่าหลิงเฉินสามารถควบคุมค้อนคว่ำนภาได้ดีกว่าตนเอง

แต่เขาก็ไม่นึกว่านางจะสามารถใช้งานได้ดีเยี่ยมถึงเพียงนี้

นับว่าหลิงเฉินซ่อนฝีมือที่แท้จริงเอาไว้ได้แนบเนียนเหลือเกิน

ก่อนหน้านี้ องค์ชายหลิงหวงฉีเป็นฝ่ายที่ต้องดูแลคุ้มครองความปลอดภัยให้แก่นางมาโดยตลอด

แต่บัดนี้… ดูเหมือนจะเป็นเขาเองที่ได้รับการคุ้มครองจากหลานสาวของตน

ส่วนสองพ่อลูกอย่างหลิงจุนเซวียนกับหลิงไท่ซวี บัดนี้ พวกเขาก็กำลังจ้องมองไปที่หลิงเฉินด้วยความเหลือเชื่อเช่นกัน

เด็กสาวเติบโตขึ้นแล้ว

นางเริ่มเป็นที่พึ่งพิงให้แก่ผู้อื่นได้แล้ว

วูบ!

แสงสว่างพลันสาดประกายเจิดจ้า

แล้วศีรษะของหนงซินซานก็ลอยกระเด็นขึ้นไปในอากาศ ร่างกายของเขาถูกแสงสว่างสีเหลืองนวลกลืนกิน แม้แต่วิญญาณก็ถูกสลายสิ้น

เป็นอันว่าการโจมตีของเผ่ามนุษย์ทะเลทรายได้จบสิ้นลงอย่างเป็นทางการ

“พวกเรารีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ”

องค์ชายหลิงหวงฉีกล่าว “พวกมนุษย์ทะเลทรายมักจะมีแผนการสำรองอยู่เสมอ เมื่อแผนการแรกล้มเหลว พวกมันก็สามารถลงมือต่อเนื่องได้โดยทันที ลุงมั่นใจว่าอีกไม่นาน คงมียอดฝีมือของเผ่ามนุษย์ทะเลทรายปรากฏตัวขึ้นมาอีกเป็นแน่แท้”

“เสด็จลุงไม่ต้องห่วงหรอกเจ้าค่ะ”

หลิงเฉินเก็บค้อนคว่ำนภาและกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “พวกมันก็เป็นได้เพียงสุนัขลอบกัดเท่านั้น ไยพวกเราต้องหวาดกลัวด้วย? อย่าลืมสิเจ้าคะว่าพวกเราเองก็ไม่ใช่ชนชั้นต่ำต้อยสักหน่อย”

องค์ชายหลิงหวงฉีพูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว

ทันใดนั้น เขาได้รู้ว่าหลานสาวของตนเองเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ

แม้ว่ายามอยู่กับหวานใจของนางอย่างหลินเป่ยเฉิน เด็กสาวจะแสดงท่าทีขี้อ้อน อ่อนหวานและน่ารักน่าชัง แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้อื่น นางจะแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมา… โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่เผชิญหน้ากับศัตรู หลิงเฉินจะแสดงออกถึงความเข้มแข็งและกล้าหาญ ฉลาดเฉลียว ดุดัน และด้วยความที่กำเนิดในชาติตระกูลสูงส่ง นางจึงมองว่าผู้อื่นต่ำต้อยกว่าตนเองเสมอ

หลิงเฉินเดินเข้าไปสำรวจซากศพไร้ศีรษะของหนงซินซาน

หลังจากนั้น นางก็พบอุปกรณ์เก็บของวิเศษ คัมภีร์ฝึกวิชายุทธ์ ถุงเงินและข้าวของมีค่าอีกจำนวนหนึ่ง

หลิงจุนเซวียนกับหลิงไท่ซวีหนังตากระตุกขึ้นมาพร้อมกัน

นี่เป็นภาพที่พวกเขาคุ้นเคย

แต่ปกติแล้วต้องเป็นพฤติกรรมของหลินเป่ยเฉินไม่ใช่หรือ?

สงสัยหลิงเฉินคงติดเชื้อมาแล้วแน่ ๆ

พวกเขาคงต้องหาโอกาสพูดคุยกับนางสักหน่อย หากผู้คนรู้ว่าองค์หญิงไข่มุกขาวมีพฤติกรรมปล้นศพ แล้วพวกเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?

“อิ ๆ ท่านพ่อ ท่านปู่ บางทีพวกท่านอาจต้องการสิ่งของเหล่านี้นะเจ้าคะ”

หลิงเฉินโยนสิ่งของจำนวนหนึ่งที่ค้นพบจากซากศพไปให้แก่บิดาและท่านปู่ของตนเอง

หลิงจุนเซวียนกับหลิงไท่ซวียกมือรับสิ่งของเหล่านั้นและก้มดูด้วยความสนใจ ก่อนที่จะต้องพากันกลั้นหายใจด้วยความตกตะลึงและยิ้มกว้างโดยไม่รู้ตัว

เพราะสิ่งของเหล่านั้นเป็นวัตถุล้ำค่าที่หาได้ยากยิ่ง

การปล้นศพก็มีข้อดีเหมือนกันแฮะ

“เฉินเอ๋อร์ ลูกทำได้ดีมาก หลังจากนี้เวลาฆ่าคนแล้วก็อย่าลืมตรวจดูของมีค่าเช่นนี้ด้วยล่ะ”

หลิงจุนเซวียนกล่าวด้วยความดีใจ

หลิงไท่ซวีรีบส่งเสริมอย่างเห็นดีเห็นงาม “ใช่แล้ว เจ้าอย่าได้เมตตาต่อผู้ที่เป็นศัตรูของเรา แม้พวกมันตายแล้ว ก็จงปล้นทรัพย์สินมาอย่าให้เหลือ สำหรับเรื่องราวเหล่านี้ เจ้าสามารถเรียนรู้เอาจากหลินเป่ยเฉินได้เป็นอย่างดี หากเด็กหนุ่มผู้นั้นไม่มีพฤติกรรมเช่นนี้ เขาก็คงไม่มีความยิ่งใหญ่เช่นในปัจจุบันนี้หรอก นี่นับว่าเป็นพฤติกรรมที่ควรค่าแก่การเอาเป็นแบบอย่างยิ่งนัก”

หลิงเฉินยิ้มมุมปาก เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย “รับทราบแล้วเจ้าค่ะ”

นางเลียนแบบท่าทางการพูดของหลินเป่ยเฉิน

องค์ชายหลิงหวงฉียืนนิ่งอึ้งตะลึงงันอยู่กับที่

หลังจากนั้น หลิงเฉินก็สูดหายใจลึกและหันหน้ามองไปยังทิศทางที่ตนเองเดินทางจากมาด้วยแววตาเป็นกังวล

พวกนางสามารถจัดการกับผู้โจมตีจากเผ่ามนุษย์ทะเลทรายได้แล้ว แต่ไม่ทราบเลยว่าพวกของพี่หลินจะเป็นอย่างไรบ้าง?

เขาจะถูกพวกเผ่ามนุษย์ทะเลทรายลอบจู่โจมเช่นกันหรือไม่?

แต่จะย้อนกลับไปช่วยตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้ว

อีกอย่าง อาณาจักรเกิงจินกำลังเกิดภาวะวิกฤต มารดากำลังรอนางอยู่

เมื่อเห็นสีหน้าของหลิงเฉิน บุรุษต่างวัยทั้งสามคนก็เข้าใจทันทีว่าเด็กสาวกำลังคิดอะไรอยู่

“พวกเราออกเดินทางกันต่อเถอะเจ้าค่ะ”

นางตัดสินใจที่จะไม่ย้อนกลับไป

นางรู้ว่าตนเองควรรีบเดินทางไปให้ถึงอาณาจักรเกิงจินโดยเร็วที่สุด

ส่วนหลินเป่ยเฉินนั้น…

นางเชื่อมั่นว่าพี่หลินจะต้องเอาชนะพวกมนุษย์ทะเลทรายได้อย่างแน่นอน

เพราะว่าเขาไม่เคยพ่ายแพ้ให้แก่ผู้ใดมาก่อน

และจะไม่มีทางพ่ายแพ้ตลอดไป

…

กาลเวลายังคงเดินไปข้างหน้า

ในสวนดอกไม้ของสุสานกษัตริย์

ในที่สุด อาการบาดเจ็บทางร่างกายของหลินเป่ยเฉินก็หายดีเป็นปลิดทิ้ง เขาไม่มีอาการปวดแขน ปวดขาหรือปวดเอวอีกแล้ว แม้แต่พลังปราณก็กลับมาคงที่

“ถ้ามีโลหิตพิสุทธิ์อีกสักชุดก็คงจะดีไม่น้อยเลยนะ”

หลินเป่ยเฉินรู้สึกเสียใจยิ่งนัก

การต่อสู้กับกู่โจวทำให้เขาได้รับบาดเจ็บพอสมควร แต่ถ้ามีโลหิตพิสุทธิ์อยู่ในการครอบครองอีกสักชุด รับรองว่าเขาต้องเลื่อนขั้นพลังได้อย่างแน่นอน

โดยเฉพาะการเลื่อนขั้นในวิชาเคลื่อนย้ายกระแสปราณ

แต่น่าเสียดายที่เขาไม่มีโลหิตพิสุทธิ์อยู่ในมือ

สุดท้าย เด็กหนุ่มก็ไม่มีทางเลือกนอกจากคอยเฝ้าดูทุกคนออกกำลังกายตามตารางฝึกของแอปพลิเคชัน Keep ต่อไป

และในช่วงนี้ เฉียนเจินก็มีอาการคลื่นไส้อาเจียนติดต่อกันหลายวัน ตอนแรก หลินเป่ยเฉินนึกว่าร่างกายของนางคงเหนื่อยล้ามากเกินไปจากการฝึกวิชา แต่เมื่อตรวจสอบสภาพร่างกายของสาวรับใช้ดูแล้ว นางกลับไม่ได้มีความผิดปกติใด ๆ เลย

ไม่มีแม้แต่การตั้งครรภ์

หลินเป่ยเฉินเคยคิดสงสัยอยู่เช่นกันว่าในฐานะผู้ที่ทะลุมิติมาอยู่ต่างโลก ในฐานะที่ตนเองเป็นพระเอกของเรื่องราวเหล่านี้ เหตุไฉนตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา บรรดาสตรีที่เคยหลับนอนกับเขาถึงไม่มีผู้ใดตั้งครรภ์เลยสักคน?

นับเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดอย่างยิ่ง

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเพียงใด ไม่ว่าสงครามสวาทจะผ่านไปสักกี่ครั้ง อย่างไรก็ไม่มีวี่แววว่าพวกนางจะตั้งครรภ์

และเมื่อคำนวณถึงความเป็นไปได้หลายอย่างแล้ว คำตอบที่ออกมาก็มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น

ความผิดปกติย่อมอยู่ที่หลินเป่ยเฉินเอง

เขากลายเป็นบุรุษที่มีภาวะมีบุตรยากเสียอย่างนั้น

แล้วจะทำอย่างไรดี?

หลินเป่ยเฉินไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่าพระเอกที่สมบูรณ์แบบอย่างตนเองจะต้องมาเผชิญหน้ากับปัญหาเรื่องภาวะมีบุตรยาก

ช่างเป็นเรื่องที่น่าหัวเราะเกินไปแล้ว

แต่จังหวะที่ความคิดดำเนินมาถึงตรงนี้…

“ติ๊ง!”

เสียงแจ้งเตือนที่คุ้นหูจากโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น

เป็นการแจ้งเตือนว่าแอปพลิเคชันจิงตง มอลล์ได้อัปเดตเสร็จสิ้นแล้ว