เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 1917 ลูกศิษย์ของอาจารย์ใหญ่
ตอนที่ 1,917 ลูกศิษย์ของอาจารย์ใหญ่
นี่คือบุคลิกลักษณะประจำตัวของหลี่กวงอวี้ สุภาพ อ่อนน้อมและมีความเป็นสุภาพบุรุษ
ด้วยบุคลิกลักษณะเช่นนี้เอง หลี่กวงอวี้จึงได้รับความเคารพนับถือไปทั่วอาณาจักรเล่ยฉื่อ
แต่ชินเหลียนเซินไม่ชายตามองเขาเลยแม้แต่น้อย เสมือนกับคำพูดของหลี่กวงอวี้เป็นสายลมที่ผ่านพัดไป
ในสายตาของนางมีเพียงหลินเป่ยเฉินผู้เดียวเท่านั้น
“ข้าสอบเสร็จแล้ว”
ดวงตากลมโตสวยใสของชินเหลียนเซินเป็นประกายด้วยความโล่งอก
หลินเป่ยเฉินไม่สนใจสายตาของผู้คนรอบกาย กางแขนออกอย่างช้า ๆ พลางกล่าวว่า “กอดกันหน่อยไหมขอรับ?”
ชินเหลียนเซินยิ้มเล็กน้อย
บรรยากาศสดใสขึ้นมาในทันตา
ไม่ต่างจากหิมะหลอมละลาย แสงแดดสดใส
ไม่ทราบเลยว่ามีบุรุษหนุ่มต้องหัวใจหลอมละลายไปกี่คนกับรอยยิ้มนี้
นางเดินเข้ามาหาหลินเป่ยเฉินและสวมกอดอย่างแนบแน่น
นางเลือกที่จะทำตามคำขอของหลินเป่ยเฉินแต่ก็ยังไม่วายกระซิบข้างหูเขาว่า “เจ้าอายุเท่าไหร่แล้ว? ทำตัวเป็นเด็กไปได้”
หลินเป่ยเฉินกระซิบตอบกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้ว่า “แต่เด็กน้อยมีจิตใจใสซื่อบริสุทธิ์นะขอรับ”
เสียงพูดยังไม่ทันขาดหาย
ทั้งสองคนก็ได้ยินเสียงอุทานดังออกมาจากกลุ่มคน
“อาจารย์ใหญ่เปิดเผยรายชื่อลูกศิษย์ของตนเองแล้ว”
“เหตุไฉนจึงได้เร็วอย่างนี้?”
“รายชื่อผู้ที่สอบผ่านยังไม่ได้ประกาศอย่างเป็นทางการเลยนะ”
“เป็นผู้ใดกัน?”
“ปรากฏว่าเป็น… พวกเขาออกมาประกาศเองหรือ?”
กลุ่มคนรีบไปรวมตัวกันที่หน้าประตูลานทำข้อสอบ
และนั่นก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ฟางซื่อหลี่และอาจารย์อาวุโสคนอื่น ๆ ของสำนักศึกษาฉิวจื่อเดินออกมาจากประตูพอดี
ผู้ที่เดินออกมาพร้อมกับฟางซื่อหลี่นั้นประกอบไปด้วยหลี่เสี่ยวเฟย ซื่อจิงซา และจางไป่ฝู
พวกเขาเปรียบได้กับสี่เสาหลักแห่งสำนักศึกษาฉิวจื่อ
ในอาณาจักรเล่ยฉื่อแห่งนี้ ชายวัยกลางคนสี่คนนี้มีสถานะเป็นรองแต่เพียงอาจารย์ใหญ่กงซานอิ๋งเฉวี่ยนเท่านั้น
พวกเขาครอบครองความยิ่งใหญ่มาอย่างยาวนาน
บัดนี้ ไม่มีผู้ใดทราบข้อมูลตื้นลึกหนาบางเลยว่าอาจารย์อาวุโสทั้งสี่ท่านมีขั้นพลังอยู่ในระดับใด
แต่สำหรับผู้คนภายนอกล้วนทราบดีกว่าต่อให้อาจารย์ใหญ่กงซานอิ๋งเฉวี่ยนไม่ลงมือด้วยตนเอง ขอเพียงอาจารย์อาวุโสทั้งสี่ยื่นมือเข้ามาจัดการ เรื่องราววุ่นวายทั้งหมดก็จะสามารถคลี่คลายได้อย่างรวดเร็ว
ในคณะอาจารย์อาวุโสทั้งสี่ ฟางซื่อหลี่เป็นคนที่เข้าถึงง่ายมากที่สุด เป็นคนที่ติดต่อสื่อสารกับโลกภายนอกมากที่สุด เป็นคนที่มีความสนิทสนมกับบรรดาศิษย์ในสำนักศึกษามากที่สุด และด้วยความที่เป็นชายชราจิตใจดี ใบหน้าของเขาจึงมักจะประดับรอยยิ้มอยู่เสมอ ดังนั้นฟางซื่อหลี่จึงกลายเป็นที่รักและเคารพของผู้คนจำนวนมาก
ส่วนอาจารย์อาวุโสอีกสองท่านอย่างหลี่เสี่ยวเฟยและซื่อจิงซามักจะประพฤติตัวเป็นผู้สูงส่ง แทบไม่เคยเห็นผู้ใดอยู่ในสายตา
ทางด้านจางไป่ฝูก็เอาแต่นิ่งเงียบอยู่เสมอ ไม่ว่ากระแสลมพัดพาไปในทิศทางใด เขาก็จะลอยไปทิศทางนั้นอย่างไม่มีปัญหา
ไม่บ่อยครั้งนักที่คณะอาจารย์อาวุโสทั้งสี่ท่านจะมาปรากฏตัวพร้อมกัน
แต่ทุกครั้งที่พวกเขามาปรากฏตัวพร้อมกัน นั่นก็หมายความว่ามีเรื่องสำคัญได้เกิดขึ้นแล้ว
“ชินเหลียนเซิน เฉียวฟู่ เฉียวปี้อี๋”
ฟางซื่อหลี่เดินออกมาข้างหน้าและกวาดสายตาจ้องมองเข้าไปในกลุ่มคน “ขอแสดงความยินดีด้วย นับจากวันนี้เป็นต้นไป พวกเจ้าทั้งสามคนได้รับการแต่งตั้งให้เป็นศิษย์โดยตรงของอาจารย์ใหญ่กงซานอิ๋งเฉวี่ยน... ยังไม่รีบก้าวออกมาเพื่อเตรียมตัวไปเข้าพิธีเคารพอาจารย์อีก?”
หลังจากนั้น ฝูงชนก็ส่งเสียงอุทานฮือฮา
ในที่สุด พวกเขาก็ได้รับทราบแล้วว่าอาจารย์ใหญ่กงซานอิ๋งเฉวี่ยนเลือกผู้ใดเป็นลูกศิษย์
กระแสการวิพากษ์วิจารณ์แผ่กระจายออกไปทั่วภูเขาเหวินเต้าในพริบตา และอีกไม่นาน เรื่องราวนี้คงรับรู้ไปทั่วอาณาจักรเล่ยฉื่ออย่างแน่นอน
“ฮ่า ๆๆ…”
หลินเป่ยเฉินเงยหน้าระเบิดเสียงหัวเราะใส่ท้องฟ้า
ใบหน้าอ้วนกลมเต็มไปด้วยชั้นไขมันของเฉียวฟู่ปรากฏความตื่นเต้นให้เห็นชัดเจน
นี่คือเกียรติยศสูงสุดในชีวิต ไม่ว่าก่อนหน้านี้ตนเองจะมีความแข็งแกร่งเพียงใด ไม่ว่าตนเองจะมีความสงบเยือกเย็นทางอารมณ์แค่ไหน แต่เมื่อได้รับการแต่งตั้งอย่างเป็นทางการ เฉียวฟู่ก็ยังอดตื่นเต้นไม่ได้อยู่ดี
“จริงหรือ?”
เฉียวปี้อี๋ยืนนิ่งอึ้งตกตะลึง
นางไม่คิดไม่ฝันเลยว่าตนเองจะได้กลายเป็นหนึ่งในศิษย์เอกของกงซานอิ๋งเฉวี่ยน
ดังนั้น บัดนี้เด็กสาวจึงเกิดข้อสงสัยอยู่ในใจว่า ‘เป็นข้าได้อย่างไร?’
ทั้ง ๆ ที่วิชาวิญญาณศาสตร์ก่อนหน้านี้ นางสอบตกด้วยซ้ำ
แล้วมันจะไม่เป็นไรหรือ?
“ท่านช่วยตีข้าหน่อย”
เฉียวปี้อี๋หันขวับมามองหน้าหลินเป่ยเฉิน
เพียะ!
หลินเป่ยเฉินตีก้นนางโดยไม่ลังเล
ตีไปอย่างเต็มไม้เต็มมือ
“โอ๊ย…”
นางร้องอุทานออกมา “เจ็บจัง”
ในเวลาเดียวกันนี้ บรรดาผู้คนที่รวมตัวอยู่ในบริเวณนั้นต่างก็ส่งเสียงพูดคุยกันอย่างเผ็ดร้อน
“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด”
หลี่กวงอวี้ผู้รักษาความสงบเยือกเย็นของตนเองเสมอมาบัดนี้ถึงกับมีใบหน้ากระตุก เสียงของเขาแหบแห้ง พูดด้วยความร้อนรน “เหตุไฉนถึงไม่มีชื่อของข้าอยู่ด้วย?”
หลี่ซืออี้ผู้ดำรงตำแหน่งรองอาจารย์ใหญ่สำนักตงหลินก็ไม่อยากเชื่อหูของตนเองเช่นกัน
“เหตุไฉนจึงไม่ใช่บุตรชายของข้า?”
ชายชราร่างอ้วนใช้พลังเวทมนตร์ของตนเองทำให้เสียงของเขาดังกลบเสียงของคนอื่น ๆ “บุตรชายของข้าทำคะแนนได้เป็นอันดับสองของคะแนนรวมทั้งหมด และการสอบสองวิชาล่าสุดที่ผ่านมา บุตรชายของข้าก็สามารถทำได้หนึ่งร้อยคะแนนเต็ม แล้วทำไมอาจารย์ใหญ่ถึงไม่เลือกเขา? ไม่ทราบว่ามีสิ่งใดผิดพลาดหรือไม่?”
เสียงของหลี่ซืออี้ดังกังวานปานฟ้าคำราม
สายตาจำนวนนับไม่ถ้วนหันมาจ้องมองที่หลี่ซืออี้กับหลี่กวงอวี้เป็นหนึ่งเดียว
นั่นสินะ?!
เหตุไฉนอาจารย์ใหญ่กงซานอิ๋งเฉวี่ยนจึงไม่รับตัวหลี่กวงอวี้ผู้ทำคะแนนรวมได้เป็นอันดับสองเข้าเป็นลูกศิษย์ของตนเอง?
แม้ว่าชินเหลียนเซินจะครอบครองตำแหน่งอันดับหนึ่งได้อย่างเหนียวแน่น แต่หลี่กวงอวี้ก็สามารถสร้างผลงานได้ยอดเยี่ยมไม่แพ้กัน
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การสอบสองวิชาสุดท้ายนั้น หลี่กวงอวี้สามารถทำได้หนึ่งร้อยคะแนนเต็มทั้งสองวิชา นี่คือสิ่งที่พิสูจน์แล้วว่าเขาคือหนึ่งในยอดอัจฉริยะที่แท้จริง แล้วเหตุไฉนอาจารย์ใหญ่กงซานอิ๋งเฉวี่ยนจึงไม่เลือกเขาเป็นลูกศิษย์ส่วนตัว?
“ข้าไม่เข้าใจ”
หลี่กวงอวี้กล่าวเสียงดัง “ข้า… ต้องการคำอธิบาย!”
เขาก้าวเดินออกมาจากกลุ่มคนและหยุดยืนอยู่เบื้องหน้าฟางซื่อหลี่ พยายามข่มกลั้นความเดือดดาลใจ แต่ดวงตาร้อนผ่าวด้วยความโกรธแค้นที่ไม่อาจปิดบัง
ฟางซื่อหลี่จ้องมองบุรุษหนุ่มด้วยสายตาเยือกเย็นไร้ความรู้สึก
“อาจารย์ใหญ่ไม่เคยบอกว่าจะเลือกลูกศิษย์ตามคะแนนสอบ”
ฟางซื่อหลี่ตอบเสียงเรียบ
หลี่กวงอวี้ถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งตัว
บังเกิดเสียงอุทานดังขึ้นรอบกายอีกครั้ง
เมื่อลองนึกทบทวนดูให้ดี หลายคนก็นึกขึ้นมาได้ว่าดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้นจริง ๆ อาจารย์ใหญ่กงซานอิ๋งเฉวี่ยนไม่เคยประกาศสักหน่อยว่าจะรับลูกศิษย์ส่วนตัวตามคะแนนสอบ
แล้วทำไมทุกคนถึงคิดเช่นนั้นล่ะ?
ผู้ใดเป็นคนปล่อยข่าวให้ทุกคนเข้าใจผิด?
เมื่อลองมองย้อนกลับไป นี่ดูเหมือนว่าจะเกิดความไม่ชอบมาพากลขึ้นแล้วจริง ๆ
YOU MAY ALSO LIKE
puiphone
ตามคาด