เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 1926 เหตุผลที่แท้จริง - novel-lucky

ตอนที่ 1,926 เหตุผลที่แท้จริง

หลินเป่ยเฉินไม่คิดไม่ฝันเลยว่าตนเองจะโชคดีได้รับโลหิตพิสุทธิ์มาง่าย ๆ ขนาดนี้

นี่คือเรื่องราวที่งดงามยิ่งกว่าความฝันของเขาเสียอีก

“เอ่อ คือว่า…”

หลินเป่ยเฉินกล่าวด้วยความกระตือรือร้นอีกครั้ง “มันมีค่ามากเกินไปขอรับ”

กงซานอิ๋งเฉวี่ยนยิ้มกว้างด้วยความเอ็นดู “หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากคุณชายหลิน พวกเราสำนักศึกษาฉิวจื่อก็คงต้องถูกทำลายโดยราชาหินดำไปเรียบร้อยแล้ว ความช่วยเหลือจากคุณชายคือสิ่งที่มีค่ามากที่สุด และอีกอย่าง ปัจจุบันยังไม่มีผู้ใดมีขั้นพลังสูงส่งมากพอที่จะใช้งานโลหิตพิสุทธิ์ชุดนี้ได้ ดังนั้นคุณชายหลินอย่าได้เกรงใจเลย”

“หากเป็นเช่นนั้นข้าน้อยก็ไม่เกรงใจแล้ว”

หลินเป่ยเฉินลุกขึ้นยืนคารวะด้วยความนอบน้อม

และเขาก็รับโลหิตพิสุทธิ์ระดับจอมเทพอนันต์อย่างเป็นทางการ

หลินเป่ยเฉินมั่นใจว่าหลังจากนี้ตนเองต้องเลื่อนขั้นพลังได้สำเร็จแน่นอน

อย่างน้อย เขาก็ต้องเข้าสู่ขอบเขตจอมเทพจักราตอนปลาย

แต่ในอนาคตข้างหน้า นั่นก็แลกมากับการที่เขาต้องคุ้มครองสำนักศึกษาฉิวจื่อด้วยเช่นกัน

เมื่อกงซานอิ๋งเฉวี่ยนเห็นท่าทีของเด็กหนุ่ม นางก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

ในที่สุด กงซานอิ๋งเฉวี่ยนก็สามารถใช้โลหิตพิสุทธิ์ชุดนี้ผูกมัดหลินเป่ยเฉินเข้ากับสำนักศึกษาของตนเองได้สำเร็จ

ไม่ว่าอนาคตข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น แต่นางก็มั่นใจได้แล้วว่าสำนักศึกษาฉิวจื่อจะยังคงอยู่รอดปลอดภัย

หลายคนอาจจะไม่ทราบถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหลินเป่ยเฉิน แต่กงซานอิ๋งเฉวี่ยนมองออกเป็นอย่างดี

นอกจากข้อมูลที่รายงานโดยฟางซื่อหลี่แล้ว กงซานอิ๋งเฉวี่ยนยังใช้ประสบการณ์ที่ผ่านมาวิเคราะห์ลักษณะท่าทีของหลินเป่ยเฉิน และนางก็รู้ว่าตนเองจะประเมินเด็กหนุ่มผู้นี้ต่ำต้อยเกินไปไม่ได้เป็นอันขาด

หลายคนไม่ทราบว่าเพราะเหตุใดนางจึงรับเด็กหัวทึบอย่างเฉียวปี้อี๋เข้าเป็นหนึ่งในศิษย์เอก

เหตุผลที่แท้จริงนั้นเรียบง่ายมาก...

เป็นเพราะว่าเฉียวปี้อี๋สนิทสนมกับหลินเป่ยเฉิน

ผู้ใดที่มีความสนิทสนมใกล้ชิดกับหลินเป่ยเฉิน ผู้นั้นย่อมมีอนาคตที่สดใส

กงซานอิ๋งเฉวี่ยนมีประสบการณ์ใช้ชีวิตมาอย่างยาวนาน นางจึงมองออกว่าหลินเป่ยเฉินเป็นคนไม่ธรรมดา และเด็กหนุ่มก็มักจะเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ผลประโยชน์แก่คนรอบข้างเสมอ โดยเฉพาะคนใกล้ชิดของเขา ยิ่งมีความสนิทสนมกันมากเพียงใด ก็จะยิ่งได้รับผลประโยชน์มากเกินจินตนาการ

“ข้าได้ข่าวมาว่าศพของราชาหินดำอยู่ในมือของคุณชายหลินใช่หรือไม่?”

กงซานอิ๋งเฉวี่ยนถามขึ้นมาอีกครั้ง

หลินเป่ยเฉินพยักหน้าตอบรับว่าใช่

กงซานอิ๋งเฉวี่ยนถามต่อไปโดยทันที “ไม่ทราบว่าข้าขอดูหน่อยได้หรือไม่?”

นางจะดูศพเพื่ออะไรกันนะ?

หรือนางอยากเห็นว่าศัตรูตัวฉกาจของตนเองตายอย่างไร?

หลินเป่ยเฉินได้แต่คิดแล้วก็สงสัย แต่เขาก็นำศพของราชาหินดำออกมาจากพื้นที่เก็บไฟล์ออนไลน์ของแอปสวิ่นเล่ยโดยไม่รอช้า

แม้จะเสียชีวิตมาได้นานพอสมควร แต่หน้าตาของราชาหินดำก็ยังคงเดิม

สภาพศพยังอยู่ในท่านั่งขัดสมาธิ

หลินเป่ยเฉินเคยพยายามเปลี่ยนท่าศพแล้ว

ปรากฏว่าศพของราชาหินดำมีความแข็งทื่อมากเกินไป หลินเป่ยเฉินพยายามจับเหยียดขาอยู่นานสองนานแต่ก็ทำไม่สำเร็จ

เมื่อเห็นศพของราชาหินดำปรากฏขึ้นตรงหน้า อาจารย์ใหญ่กงซานอิ๋งเฉวี่ยนก็มีสีหน้าเคร่งขรึมมากขึ้น

นางลุกขึ้นยืนวาดนิ้วในอากาศลักษณะเหมือนกำลังเขียนอะไรบางอย่าง

ทันใดนั้น ลำแสงสีเงินก็พุ่งออกมาจากปลายนิ้วมือของนางไม่ต่างจากสายโซ่ที่รัดพันร่างกายของราชาหินดำ และหลังจากนั้นไม่กี่อึดใจ ลำแสงเหล่านั้นก็พุ่งเข้าไปในรูจมูกของราชาหินดำ…

เชี่ย!

ขนาดตายแล้วยังจะทรมานซากศพอีกเหรอเนี่ย?

แม่นางท่านนี้จิตใจโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว

นางไม่เหลือจิตสำนึกของความเป็นมนุษย์อยู่บ้างหรือไง?

หลินเป่ยเฉินอดขนลุกไม่ได้

แต่เขาก็ไม่ได้ห้ามปราม

หลังจากนั้น ใบหน้าของกงซานอิ๋งเฉวี่ยนก็ซีดขาวมากขึ้น

นิ้วมือของนางสั่นเทา แต่ก็ยังคงปลดปล่อยพลังเวทมนตร์ต่อไป

และในที่สุด ลำแสงสายโซ่สีเงินก็ไหลคืนกลับออกมาจากรูจมูกของราชาหินดำ และมันก็กลับไปรวมตัวอยู่บนฝ่ามือของนางอีกครั้ง

“ตายแล้วจริง ๆ”

กงซานอิ๋งเฉวี่ยนหอบหายใจเล็กน้อย ก่อนอธิบายว่า “เพียงแต่สภาพการตายแปลกประหลาดมากเกินไป ร่างกายยังคงสมบูรณ์ ไม่มีบาดแผล แต่จิตวิญญาณสูญสลายดับสิ้น เกรงว่าตอนที่เขาตาย ราชาหินดำคงไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ…”

ปรากฏว่านางพยายามตรวจสอบว่าราชาหินดำเสียชีวิตจริงหรือไม่

นี่คือการตรวจสอบที่จำเป็นอย่างยิ่ง

เพราะในอดีตที่ผ่านมา ไม่เคยมีชนชั้นยอดฝีมืออย่างราชาหินดำถึงแก่ความตายง่ายดายเพียงนี้มาก่อน

ต้องเข้าใจว่าชื่อเสียงของราชาหินดำนั้นมีความแข็งแกร่งน่าหวาดกลัว

ดังนั้น แม้ภายนอกชายชราจะดูเหมือนเสียชีวิตไปแล้ว แต่ขอแค่มีพลังวิญญาณหลงเหลืออยู่เล็กน้อย ราชาหินดำก็สามารถฟื้นคืนชีพกลับจากความตายได้เสมอ

นั่นคือสิ่งที่กงซานอิ๋งเฉวี่ยนหวาดกลัว

แต่บัดนี้ นางสามารถวางใจได้แล้ว

หลินเป่ยเฉินเฝ้ามองการตรวจสอบของอาจารย์ใหญ่อย่างใกล้ชิด

นางไม่ทราบว่าเขายืนยันเรื่องนี้มานานแล้ว

เมื่อจิตใจผ่อนคลายลง กงซานอิ๋งเฉวี่ยนก็เอ่ยถามด้วยความระมัดระวังว่า “คุณชายหลิน ไม่ทราบว่าท่านใช้วิธีการใดในการสังหารราชาหินดำหรือ?”

แน่นอนว่าสำหรับนาง วิธีการสังหารในรูปแบบนี้อยู่นอกเหนือขอบเขตความรู้ทั้งมวล

หลินเป่ยเฉินนิ่งคิดเล็กน้อย ก็ให้คำตอบในที่สุด “ข้าน้อยวางยาพิษในสุราของเขาขอรับ”

เรื่องนี้ไม่มีอันใดให้น่าอับอาย เพราะราชาหินดำเป็นคนดื่มเข้าไปเอง

“ในโลกนี้มียาพิษอยู่ไม่กี่ชนิดที่สามารถฆ่าผู้คนระดับราชาหินดำได้ แต่เท่าที่ข้าทราบ ยาพิษเหล่านั้นไม่ได้มีผลลัพธ์อย่างที่ท่านสังหารราชาหินดำเลย… คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าคุณชายหลินยังเป็นผู้ชำนาญการใช้ยาพิษอีกด้วย”

อาจารย์ใหญ่กงซานอิ๋งเฉวี่ยนถอนหายใจออกมาเล็กน้อย

ในฐานะผู้ใช้สายเลือดผู้เยียวยา กงซานอิ๋งเฉวี่ยนเข้าใจว่าตนเองมีขอบเขตความรู้เกี่ยวกับยาพิษมากพอสมควร แต่นางคิดไม่ถึงเลยว่ายังคงมียาพิษชนิดหนึ่งที่สามารถสังหารยอดฝีมืออย่างราชาหินดำได้ง่ายดายขนาดนี้…

“ความจริงนั้น ราชาหินดำเป็นคนที่น่าสงสารผู้หนึ่ง”

กงซานอิ๋งเฉวี่ยนถอนหายใจออกมาอีกครั้งด้วยความเศร้า “คนผู้นี้เกิดที่บริเวณนอกอาณาจักรเล่ยฉื่อ เขามีสายเลือดขั้นสูง จึงมีพรสวรรค์ในการฝึกวิชา โดยเฉพาะการใช้สายเลือดผู้คงกระพัน นั่นทำให้เขามีความแข็งแกร่งเกินหน้าผู้คนที่อยู่ในรุ่นเดียวกัน”

“แต่หลังจากนั้น เขาก็ได้เดินทางมาที่อาณาจักรเล่ยฉื่อ และตกหลุมรักกับเฉียวเหมี่ยวอี้ ซึ่งในขณะนั้นนางเป็นหัวหน้าศิษย์ประจำสำนักชูซาน พวกเขามีความเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก แต่ด้วยความที่เป็นคนมุทะลุดุดันยอมหักไม่ยอมงอมากเกินไป ราชาหินดำจึงมีปัญหากับผู้คนในสำนักชูซาน เช่นเดียวกับผู้คนในอาณาจักรเล่ยฉื่อ สุดท้าย ราชาหินดำก็กลายเป็นศัตรูของผู้คนจำนวนมาก...”

หืม?

อาจารย์ใหญ่กงซานอิ๋งเฉวี่ยนเริ่มเล่าเรื่องแล้วหรือ?

หลินเป่ยเฉินรีบกางหูรับฟังด้วยความตั้งใจ

มีใครบ้างไม่ชอบเรื่องซุบซิบนินทา?

อาจารย์ใหญ่กงซานอิ๋งเฉวี่ยนกล่าวต่อไปว่า “ในตอนนั้น มีคนลอบโจมตีราชาหินดำ และทำให้เขาได้รับการกระทบกระเทือนทางสมอง ธาตุไฟแตกซ่าน เป็นผลให้เขาเสียสติควบคุมตนเองไม่ได้ ราชาหินดำจึงพลั้งมือทำร้ายเฉียวเหมี่ยวอี้จนได้รับบาดเจ็บสาหัส…”