เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 1934 เขาเป็นผู้ช่วยชีวิต
ตอนที่ 1,934 เขาเป็นผู้ช่วยชีวิต
เซี่ยอู๋บอกข้อมูลทุกอย่างที่ตนเองรับทราบโดยละเอียด และไม่มีการปิดบังแม้แต่เรื่องเดียว
โดยเฉพาะคำพูดที่บอกว่า ‘ท่านยังจำหลินเป่ยเฉิน เยว่หงเซียงและไป๋ชินอวิ๋นได้หรือไม่?”
เมื่อกล่าวประโยคนี้ออกไป เซี่ยอู๋ก็สัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าท่านแม่ทัพใหญ่ตัวสั่นเทาและต้องพยายามควบคุมตนเองไม่ให้แสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมา
ลานหน้าที่พักตกอยู่ในความเงียบ
ท่านแม่ทัพใหญ่หอบหายใจ
ก่อนที่จะสงบจิตใจลงได้สำเร็จ
บรรยากาศรอบกายของเขาเงียบงันและกดดัน
เซี่ยอู๋พร้อมด้วยภรรยาไม่กล้ากล่าวคำใดออกมาอีก พวกเขาเองก็ตกอยู่ในความเงียบเช่นกัน
ไม่ทราบเลยว่าเวลาผ่านไปนานเพียงใด
“ประเสริฐ ประเสริฐมาก”
ดูเหมือนน้ำเสียงของท่านแม่ทัพใหญ่จะมีความสงบเยือกเย็นดีแล้ว แต่ก็ยังไม่อาจปิดบังความตื่นเต้นเอาไว้ได้อยู่ดี ท่านแม่ทัพใหญ่กล่าวต่อไปว่า “นึกไม่ถึงเลยจริง ๆ …ข้านึกไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะมาถึง”
“ท่านแม่ทัพใหญ่ขอรับ ไม่ทราบว่าหลินเป่ยเฉินเป็นสหายสนิทกับท่านจริง ๆ หรือ?”
เซี่ยอู๋อดถามออกไปไม่ได้
หากอยู่ภายในกองทัพ เซี่ยอู๋คงไม่มีวันกล้าถามคำถามเช่นนี้แน่ แต่นี่เป็นโอกาสอันดีงาม เซี่ยอู๋จึงกล้าถามออกมาในที่สุด
ท่านแม่ทัพใหญ่ผงกศีรษะและตอบว่า “เขาคือปาฏิหาริย์ เขาคือยอดฝีมืออัจฉริยะ… เขาคือคนที่เปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของข้า”
เซี่ยอู๋ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ “กราบเรียนท่านแม่ทัพ ถ้าอย่างนั้นให้ข้าน้อยเดินทางไปที่อาณาจักรซือเว่ย และเชิญตัวคุณชายหลินเป่ยเฉินมาที่นี่ดีไหมขอรับ?”
เมื่อเขาทราบว่าตัวตนที่แท้จริงของหลินเป่ยเฉินเป็นผู้ใด ทุกสิ่งทุกอย่างก็แปรเปลี่ยนไปแล้ว
ท่านแม่ทัพใหญ่มองหน้าเซี่ยอู๋และตอบว่า “พี่เซี่ยเพิ่งแต่งงาน คงไม่เหมาะสำหรับการเดินทางไกล... เรื่องนี้เดี๋ยวข้าจะจัดการเองก็แล้วกัน”
เซี่ยอู๋รีบกล่าวด้วยความร้อนใจว่า “คุณชายหลินเป็นผู้ช่วยชีวิตข้าน้อยกับภรรยาเอาไว้ขอรับ และมีเพียงข้าน้อยเท่านั้นที่คุณชายหลินจะเชื่อใจ ท่านแม่ทัพใหญ่ได้โปรดให้ข้าน้อยไปเถอะ”
ภรรยาของเซี่ยอู๋รีบกล่าวสนับสนุนว่า “พวกเราสามีภรรยามีวันนี้ได้ก็เพราะความช่วยเหลือของคุณชายหลิน สามีของข้าสมควรตอบแทนบุญคุณของเขา ท่านแม่ทัพได้โปรดให้สามีของข้าเดินทางไปเถอะเจ้าค่ะ”
ท่านแม่ทัพใหญ่ส่งเสียงครางในลำคอเล็กน้อยและกล่าวออกมาในที่สุด “หากเป็นเช่นนั้นพี่เซี่ยก็ไปเตรียมตัวเถอะ ยังไม่ช้าเกินไปที่ท่านจะออกเดินทาง สหายของข้าผู้นี้เป็นมังกรในกลุ่มพยัคฆ์ เขาคงอยู่ในดาวดวงเล็ก ๆ อย่างอาณาจักรซือเว่ยได้ไม่นาน... สามชั่วยามหลังจากนี้ ขอให้ท่านไปรายงานตัวที่หอบังคับการด้วย”
“ข้าน้อยรับคำบัญชา”
เซี่ยอู๋ก้มหน้าประสานมือรับคำสั่งด้วยความดีใจ
…
เรือเหาะเซียนกระบี่อมตะลอยล่องไปบนท้องฟ้าเป็นสีเงินยวง
บนดาดฟ้าเรือ มีการก่อเตาย่างเนื้อขึ้น
หลินเป่ยเฉินรับประทานเนื้อย่างพร้อมกับดื่มสุราไปด้วย โดยมีเซียวปิง อากวง และหวังจงนั่งยอง ๆ อยู่ข้างกาย
“พวกเจ้านี่นะ ถึงกับแอบหลบหนีมาก่อนและทิ้งข้าไว้อย่างไร้ความเมตตา…”
หลินเป่ยเฉินสบถสาบานขณะรับประทานเนื้อย่าง “หัวใจของข้าแตกสลาย ข้าขอสั่งให้พวกเจ้านั่งยอง ๆ เฝ้ามองเรารับประทานทั้งวันทั้งคืน”
“พี่ใหญ่ พวกเราไม่ได้ทิ้งท่านสักหน่อย เพราะท่านเลือกที่จะอยู่ที่นั่นเองเพื่อช่วยเหลือนักพรตหญิงชินกับเยว่หงเซียงให้เข้าสู่สำนักศึกษาฉิวจื่อ แล้วท่านจะมาโกรธพวกเราได้อย่างไร?”
เซียวปิงถามด้วยความไม่เข้าใจ
หลินเป่ยเฉินตอบกลับไปด้วยความเดือดดาล “เจ้าต้องนั่งยอง ๆ เช่นนี้ไปอีกสิบวัน”
เซียวปิงพูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว
“ฮ่า ๆๆ…”
หวังจงหัวเราะเยาะด้วยความสะใจ
“เจ้ายังมีหน้าไปหัวเราะเยาะผู้อื่นอีกได้อย่างไร?”
หลินเป่ยเฉินตวาด “เจ้าเป็นคนรับใช้ของข้า มีคนรับใช้ที่ไหนบ้างทิ้งนายท่านของตนเอง…เจ้าต้องนั่งยอง ๆ เช่นนี้ไปอีกยี่สิบวัน”
“จี๊ด!”
อากวงเป็นฝ่ายส่งเสียงหัวเราะออกมา
หลินเป่ยเฉินหันขวับไปมองหน้ามัน “ส่วนเจ้าห้ามดื่มสุราห้ามสูบบุหรี่อย่างไม่มีกำหนด”
ดังนั้น เซียวปิง หวังจงและอากวงจึงมีสีหน้าสลดลง
หลังจากนั้น เมื่อหลินเป่ยเฉินรับประทานอาหารจนอิ่มหนำและกำลังจะกลับเข้าห้องกักตัวเพื่อหลอมรวมพลังจากโลหิตพิสุทธิ์ หลินเป่ยเฉินก็นำโทรศัพท์มือถือออกมาดูเล่นฆ่าเวลา และเมื่อเขากดเข้าไปในแอปจิงตง มอลล์…
‘ติ๊ง!’
‘ติ๊ง!’
‘ติ๊ง!’
ข้อความจำนวนมากก็เด้งขึ้นมา
“หืม? ร้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจร”
หลินเป่ยเฉินรีบกดเข้าไปดูข้อความส่วนตัวและพบว่าผู้ดูแลร้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรส่งข้อความมาหาเขาเป็นจำนวนมาก
‘ท่านยังมีสินค้าอีกหรือไม่?’
‘ท่านยังอยู่หรือไม่?’
‘ยาวิเศษของท่านใช้ได้ผล ไม่ทราบว่าท่านยังเหลือยาวิเศษอยู่อีกเท่าไหร่?’
‘สวัสดี มีผู้ใดอยู่บ้าง?’
‘ช่วยตอบข้อความหน่อยเถอะ’
‘ทำไมท่านถึงยังไม่ตอบข้อความกลับมาอีก?’
‘น้องชาย รีบตอบข้อความเร็วเข้า… ข้ากำลังเจอปัญหาใหญ่แล้ว’
‘น้องชาย หากเจ้าไม่ตอบข้อความกลับมา ข้าคงต้องตายแน่’
‘ยังไม่ตอบข้อความของข้าอีกหรือ…’
หลินเป่ยเฉินยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ
ฮ่า ๆๆ
ก่อนหน้านี้เย็นชานักไม่ใช่หรือไง?
ไม่เคยเห็นอยากพูดคุยกับเขาถึงขนาดนี้เลยนี่นา?
ดูท่ายาบำรุงกำลังที่เขาฝากขายคงจะขายดีมากเลยสินะ
‘ท่านมีเรื่องอะไร ช่วยอธิบายให้ข้ารับฟังที’
หลินเป่ยเฉินส่งข้อความตอบกลับไปในที่สุด
และแทบจะลมหายใจต่อมา ผู้ดูแลร้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรก็ตอบข้อความอย่างรวดเร็วว่า ‘ท่านกลับมาแล้วหรือ? ยังมีสินค้าอีกหรือไม่? ไม่ว่าแพงเท่าไหร่ ข้าก็ยินดีซื้อ’
หลินเป่ยเฉินยิ้มกว้างมากกว่าเดิม
เขาสามารถมองเห็นความกระตือรือร้นของผู้ดูแลร้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรผ่านตัวอักษรบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือได้อย่างชัดเจน
หวานหมูล่ะ
‘ท่านอธิบายก่อนเถอะว่าเกิดอะไรขึ้น’
หลินเป่ยเฉินตัดสินใจใช้โอกาสนี้ขุดคุ้ยข้อมูลเกี่ยวกับร้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจร
ผู้ดูแลร้านไม่ได้เย็นชาอีกต่อไป เขารีบพิมพ์ข้อความตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว ‘โอสถวิเศษที่ท่านส่งมาเมื่อครั้งที่แล้วสามารถรักษาการบาดเจ็บของยอดฝีมือระดับสูงได้อย่างน่าประทับใจ… บัดนี้ ผู้คนทั่วอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ต่างก็อยากจะสั่งซื้อมันไปกินกันแทบตายแล้ว’
อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์?
หลินเป่ยเฉินสะดุดกับคำนั้น
อย่าบอกนะว่า…
ไม่มีทาง
หรือว่าร้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรจะเปิดกิจการอยู่ในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์?
YOU MAY ALSO LIKE
puiphone
มีช่องทาง