เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 1936 การเผชิญหน้า - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ตอนที่ 1,936 การเผชิญหน้า

“นายท่าน มีเรือเหาะของพวกเผ่าพันธุ์อสูรอยู่ด้านหน้าขอรับ”

หวังเฟิงหลิวรีบเดินเข้ามารายงานอย่างเร็วไว

เรือเหาะของเผ่าพันธุ์อสูรอย่างนั้นหรือ?

หลินเป่ยเฉินลุกขึ้นเดินไปยังบริเวณหัวเรือ นำกล้องส่องทางไกลที่ซื้อมาจากแอปเถาเป่าขึ้นทาบดวงตาและจ้องมองไปยังท้องฟ้าเบื้องหน้าอันกว้างใหญ่

“ท่านพี่ ท่านมองด้วยตาเปล่าก็เห็นนะขอรับ”

เซียวปิงที่เดินตามมายืนอยู่ด้านข้างพูดขึ้นเงียบ ๆ

หลินเป่ยเฉินจึงลดกล้องส่องทางไกลลง

และเขาก็เห็นว่าห่างออกไปไม่ไกล เรือเหาะขนาดกลางจำนวนสิบลำกำลังแล่นเข้ามาด้วยความเร็วสูงสุด

เรือเหาะเหล่านั้นมีความแตกต่างจากเรือเหาะของมนุษย์ สัญลักษณ์ที่ประดับอยู่บนตัวเรือนั้นเป็นสัญลักษณ์ของเผ่าพันธุ์อสูร หลินเป่ยเฉินสามารถระบุได้ตั้งแต่ตรงนี้เลยว่าวัสดุที่ถูกนำมาสร้างเป็นลำเรือนั้นคือกระดูกชิ้นใหญ่และผืนธงที่กำลังโบกสะบัดก็ทำมาจากหนังสัตว์หลายประเภท… ตำนานที่เล่าขานว่าพวกอสูรมักจะนำศพของยอดฝีมือไปสร้างเป็นเรือเหาะนั้นดูท่าจะเป็นเรื่องจริง

“พวกนี้เป็นเรืออะไร?”

หลินเป่ยเฉินสอบถาม

“เป็นเรือรบขอรับ”

หวังเฟิงหลิวรีบอธิบายอย่างรวดเร็วว่า “นายท่าน พวกมันไม่ได้มีเจตนาดีแน่นอน นี่ไม่ใช่กองเรือขนส่งสินค้าของหอการค้าอสูร แต่นี่เป็นเรือรบของพวกมัน ไม่ว่าพวกมันจะปรากฏตัวขึ้นบริเวณใด พื้นที่ในแถบนั้นก็จะถูกทำลายล้างไม่เหลือสิ้น… โดยเฉพาะในระยะหลัง กองเรืออสูรโจมตีดาวเคราะห์ของมนุษย์นับไม่ถ้วน ดาวเคราะห์หลายดวงถูกยึดไปเป็นเขตแดนของเผ่าอสูรและเรือเหาะของมนุษย์ก็ถูกยิงร่วงทุกหนทุกแห่งในเส้นทางดาราจักร”

“ไม่เป็นไร”

หลินเป่ยเฉินตอบ “เดินหน้าต่อไป ข้าเองก็อยากรู้เช่นกันว่าพวกมันจะทำสิ่งใด”

หวังเฟิงหลิวมีสีหน้าลังเลเล็กน้อย “แต่นายท่าน เราไม่ควรเผยตัวนะขอรับ”

เผ่าพันธุ์อสูรร่วมมือกับเผ่ามนุษย์ทะเลทราย บัดนี้ พวกมันจึงกลายเป็นหนึ่งในขุมกำลังที่น่าเกรงขามที่สุด

และหลินเป่ยเฉินก็กำลังถูกเผ่ามนุษย์ทะเลทรายไล่ล่าตัว

หากหลินเป่ยเฉินเผชิญหน้ากับเรือรบอสูรในครั้งนี้ นั่นก็เท่ากับเด็กหนุ่มเผยตัวให้อีกฝ่ายได้พบเห็น และเผ่ามนุษย์ทะเลทรายก็จะรับทราบข่าวนี้ ซึ่งปัญหาใหญ่ก็จะตามมาในภายหลัง

“ข้าบอกว่าไม่เป็นไรไงล่ะ”

หลินเป่ยเฉินกล่าวเสียงเรียบเฉย “แค่เราฆ่าปิดปากพวกมันให้หมดก็พอ”

หวังเฟิงหลิวหันไปชำเลืองมองหวังจงที่ยืนก้มหน้าอยู่ด้านข้างและเมื่อเห็นว่าชายชราไม่กล่าวคำใด เขาก็รีบหมุนตัวไปปฏิบัติตามคำสั่งทันที

ระยะห่างเหลือเพียงไม่กี่ลี้

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

ทันใดนั้น เรือรบอสูรเปิดฉากยิงปืนใหญ่

กลุ่มอสูรผิวม่วงที่มีฟันแหลมคม ถือดาบและโล่ในมืออย่างละข้างปรากฏตัวขึ้นบนดาดฟ้าเรือเหาะของพวกมัน บางตัวติดปีกโลหะบนแผ่นหลัง บางตัวถือตะขอเกี่ยวอยู่ในมือ รอคอยให้เรือเหาะของพวกมันเข้าใกล้เรือเหาะของมนุษย์มากกว่านี้ พวกมันก็จะข้ามไปบุกโจมตีอย่างไม่รอช้า

เห็นได้ชัดว่านี่คืองานถนัดของพวกมัน

การฆ่าและปล้นสะดม

สิ่งเหล่านี้คือเรื่องราวที่ไหลเวียนอยู่ในเลือดเนื้อ

ทุก ๆ การโจมตีของพวกมันไม่เคยผิดพลาด

แต่ละครั้งที่สามารถจมเรือเหาะของมนุษย์ได้สำเร็จ พวกมันก็จะได้เฝ้ามองมนุษย์ร้องไห้คร่ำครวญและหลั่งเลือดภายใต้คมดาบและคมขวานของเผ่าพันธุ์อสูร ทุกครั้งที่มนุษย์ถึงแก่ความตาย พวกมันจะร่ำรวยมากขึ้น สุดท้าย ผู้คนก็เรียกขานพวกมันว่ากองโจรอสูรม่วง

พวกมันมั่นใจว่าความรุ่งเรืองของเผ่าพันธุ์อสูรกำลังจะกลับคืนมา

และในวันนี้ พวกมันก็พบกับเหยื่อชิ้นโต!

เรือเหาะมนุษย์สีเงินลำนั้นโดดเด่นสะดุดตาตั้งแต่แรกเห็น หมายความว่าบนเรือเหาะต้องบรรทุกบุคคลสำคัญและมีสิ่งของมีค่าอยู่เป็นจำนวนมาก

แม้อาจจะต้องเหนื่อยแรงสักหน่อย แต่รับรองว่าคุ้มค่าแน่นอน

กระสุนปืนใหญ่ที่ยิงออกไปนั้น สามารถทำได้เพียงสร้างความสั่นไหวให้แก่ม่านพลังที่ครอบคลุมเรือเหาะฝ่ายตรงข้ามเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

แต่กองโจรอสูรม่วงก็ไม่วิตกกังวล

เพราะว่าพวกมันมีจำนวนกำลังพลเหนือกว่าเรือเหาะของฝ่ายตรงข้าม

สถานการณ์ในขณะนี้ เรือเหาะของมนุษย์จึงไม่ต่างจากสิงโตที่ถูกฝูงหมาป่าห้อมล้อม

“ฆ่ามัน!”

“เพื่อเกียรติยศแห่งกองโจรอสูรม่วง!”

ผู้นำกองโจรอสูรที่ยืนอยู่บนเรือเหาะลำหน้าสุดชูขวานยักษ์ที่อยู่ในมือของมันขึ้นสูง

เมื่อระยะห่างระหว่างเรือเหาะทั้งสองฝ่ายเหลือเพียงไม่ถึงหนึ่งลี้ กลุ่มอสูรก็เริ่มพุ่งตัวออกไป

และสิ่งที่พวกมันประหลาดใจก็คือมีผู้คนจากเรือเหาะสีเงินลำนั้นพุ่งตัวออกมาด้วยเช่นกัน

ไม่ใช่สิ สิ่งมีชีวิตที่พุ่งตัวออกมานั้นไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นหนูยักษ์ตัวหนึ่ง

ในปากของมันคาบบุหรี่และในมือก็ถือถ้วยสุรา ขนบนตัวของมันชี้ชัน ร่างกายสวมใส่ชุดเกราะหนังสีขาวอย่างเป็นเอกลักษณ์และดูตลกขบขัน ไม่มีสง่าราศีของการเป็นสัตว์อสูรจอมสังหารเลยแม้แต่น้อย

เจ้าหนูตัวนี้จะออกมาทำไมกันนะ?

หรือว่าถูกส่งออกมาเป็นอาหารให้แก่ฝ่ายศัตรู?

การต่อสู้ดำเนินไปชั่วชงน้ำชาหนึ่งถ้วย

แล้วกองเรือหมายเลข 98765 ของกองโจรอสูรม่วงก็แตกพ่าย

อากวงแสดงให้เห็นถึงพลังทำลายล้างที่แท้จริงของมัน หลังจากปลุกพลังอสูรผู้กลืนกินที่หลับใหลอยู่ในตัวขึ้นมาได้สำเร็จ มันต่อสู้ด้วยมือเพียงข้างเดียวเท่านั้น ก็สามารถสังหารอสูรได้นับร้อยตัว มิหนำซ้ำ ยังสามารถจมเรือเหาะของอีกฝ่ายได้สำเร็จอีกด้วย…

นี่เท่ากับกองเรือหมายเลข 98765 ของกองโจรอสูรม่วงต้องพ่ายแพ้ให้แก่หนูยักษ์เพียงตัวเดียว

และบรรดาอสูรที่รอดชีวิตก็ไม่มีตัวไหนหลบหนีไปได้

พวกมันถูกอากวงตามล่าจนถึงที่สุด

สุดท้าย กลุ่มอสูรระดับผู้นำสิบกว่าตัวก็ถูกลากกลับมาที่เรือเหาะเซียนกระบี่อมตะด้วยใบหน้าที่บวมช้ำยับเยิน

“บอกมา พวกเจ้ามาทำอะไรแถวนี้?”

หลินเป่ยเฉินถามพลางย่างเนื้อบนเตาไปด้วยขณะหันไปจ้องมองผู้นำกลุ่มอสูรที่มีนามว่าเฟยหลุน ซึ่งกำลังนั่งคุกเข่าอยู่บนดาดฟ้าเรือเหาะ ใบหน้าบวมช้ำ สภาพน่าอนาถใจ “เท่าที่ข้าทราบ นี่เป็นอาณาเขตของเผ่าพันธุ์มนุษย์ไม่ใช่หรือ?”

หลินเป่ยเฉินคิดไม่ออกจริง ๆ ว่าสิ่งที่ทำให้กองโจรอสูรกลุ่มนี้ถึงกับกล้าบุกโจมตีเรือเหาะของตนเองคืออะไร

“ข้าทำเพื่อแก้แค้นให้กับสหายของเรา”

เฟยหลุนมีเลือดไหลออกมาจากร่างกายเป็นจำนวนมาก แต่มันก็ยังตอบด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวและดุดัน “อาณาเขตนี้เคยเป็นของเผ่าพันธุ์อสูรมาก่อน แต่ที่อยู่อาศัยของพวกเราก็ถูกมนุษย์โสโครกอย่างพวกเจ้าแย่งชิงไปจนหมด ทั้ง ๆ ที่มนุษย์อย่างเจ้ามีค่าเป็นได้เพียงสัตว์เลี้ยงและอาหารของพวกเราเท่านั้น…”

ปัง!

หลินเป่ยเฉินระเบิดศีรษะเฟยหลุนทิ้งไปทันที

“เจ้าตอบผิด”

หลินเป่ยเฉินยกมือขึ้นเป่านิ้วมือของตนเอง “ตัวต่อไป”

เมื่อกลุ่มผู้นำอสูรอีกสิบกว่าตัวเห็นเช่นนั้น พวกมันก็ระเบิดเสียงคำรามออกมาด้วยความโกรธแค้น

แต่ก็ไม่มีผู้ใดกล้าอาละวาดอีก

รองหัวหน้ากลุ่มผู้มีนามว่าเฟยอานถูกลากตัวออกมา

“เจ้าได้ยินคำถามของข้าแล้วนะ บอกมาว่าพวกเจ้ามาทำอะไรแถวนี้?”

หลินเป่ยเฉินยังคงกล่าวด้วยน้ำเสียงเหยียดหยามเย้ยหยันต่อไป

“พวกเรากองโจรอสูรม่วง…”

ปัง!

เฟยอานผู้โกรธแค้นยังไม่ทันได้ตอบคำถามจบประโยค ศีรษะก็ต้องระเบิดกระจายไปเสียแล้ว