เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 1943 มาแล้วขอรับ - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ตอนที่ 1,943 มาแล้วขอรับ

ในเวลาเดียวกันนี้

อวี้เหวินซิวเซียนก็ล่าถอยออกไปไกลแล้ว

“อ้าว เชี่ย…”

เขาสบถด้วยความขุ่นเคืองใจ “ตาเฒ่านี่ จะโจมตีกันไม่บอกไม่กล่าวสักคำ คิดว่าตัวเองเป็นวัยรุ่นเลือดร้อนหรือไงวะ”

แต่เมื่อหลินเป่ยเฉินโบกสะบัดฝ่ามือ บาดแผลบนร่างกายของเขาก็หายดีเป็นปลิดทิ้ง

เมื่อเผชิญหน้ากับขอบเขตจอมเทพอนันต์ตัวจริง เขาก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้อยู่ดี

แม้จะมีตัวช่วยเป็นโทรศัพท์มือถือและอาวุธหนักหลายชนิด แต่สวีหลิงซูก็ยังแข็งแกร่งมากเกินไปอยู่ดี

ความประหลาดใจบนใบหน้าของสวีหลิงซูค่อย ๆ จางหายไป

รอยยิ้มมีความสุขปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าอีกครั้งขณะกล่าวว่า “คิดไม่ถึงเลยจริง ๆ ว่าวันนี้ข้าจะได้พบกับยอดฝีมือรุ่นใหม่ของพวกมนุษย์ อายุเพียงเท่านี้ เจ้านับว่ามีความแข็งแกร่งมากแล้ว หากได้เติบโตต่อไป เจ้าจะได้อยู่ในขอบเขตจอมเทพอนันต์และมีอนาคตที่ยิ่งใหญ่สวยงาม…”

“อุ๊ย ถือว่ามีสายตาเฉียบแหลมเหมือนกันนะเนี่ย”

อวี้เหวินซิวเซียนยิ้มมุมปากตอบรับด้วยความภาคภูมิใจ “ข้าเองก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน”

“ฮ่า ๆๆ แต่น่าเสียดายเจ้าคงไม่มีวันนั้น เพราะเจ้าต้องมาตายด้วยน้ำมือของข้าเสียก่อน”

สวีหลิงซูกล่าวต่อไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา “การฆ่าเจ้าถือเป็นการตัดไฟตั้งแต่ต้นลม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การได้ฆ่าเจ้าพร้อมกับฮันซางเซียง นี่ก็เปรียบดั่งโชคสองชั้นของข้าแล้ว ฮ่า ๆๆ”

ฮันซางเซียงที่ยืนอยู่ด้านข้างมีสีหน้าร้อนใจมากกว่าเดิม นางพยายามขยิบตาส่งสัญญาณบอกให้อวี้เหวินซิวเซียนหลบหนีไป

“ฮ่า ๆๆ แม่นางคนสวย เจ้าจะขยิบตาให้ข้าอยู่เรื่อยเพื่ออะไร?”

อวี้เหวินซิวเซียนยังคงยิ้มแย้มตอบกลับมาอย่างใจเย็น “ต่อให้เจ้าอยากจะยั่วยวนข้า แต่อย่างน้อยก็ต้องดูเวลาบ้างสิ… อย่าได้เป็นกังวลไปเลย ข้าเป็นคนที่ลุ่มหลงในเงินทองและราคะอยู่แล้ว ข้าไม่มีทางปล่อยเจ้าให้หลุดมือไปเด็ดขาด”

ฮันซางเซียงพูดอะไรไม่ออกอีกต่อไป

นางไม่ทราบเลยว่าอวี้เหวินซิวเซียนมีปัญหาทางสมองหรือไม่?

นางพบว่าตนเองตามความคิดของเขาไม่ทันแล้ว

จังหวะนั้น เป็นเวลาเดียวกับที่เรือเหาะเซียนกระบี่อมตะตามมาทันพอดี

กำลังเสริมของกลุ่มอสูรโลหิตก็ปรากฏตัวขึ้นมาก่อตั้งค่ายกลปิดล้อมเช่นกัน

กำลังเสริมของกลุ่มอสูรโลหิตนั้นมีแม่ทัพระดับสูงของพวกมันคอยควบคุมอยู่ถึงสองตัว

บัดนี้ ฝ่ายมนุษย์ถูกปิดล้อมจากรอบทิศทาง

“นี่พวกเจ้า…”

ฮันซางเซียงรู้สึกร้อนใจจนพูดคำใดไม่ออกอีกต่อไป

ไม่มีช่องทางใดให้อวี้เหวินซิวเซียนได้หลบหนีอีกแล้ว

นับว่าพวกอสูรวางแผนเอาไว้อย่างรอบคอบรัดกุมจริง ๆ

“ไม่ต้องห่วง ถึงข้าจะไม่ใช่คู่มือของตาเฒ่าผู้นี้ แต่ข้ามีน้องชายคนหนึ่งชื่อว่าอวี้เหวินซิวเอ๋อ และเขาก็สามารถจัดการจอมเทพอนันต์ได้ราวกับฆ่าหมูตัวหนึ่ง”

อวี้เหวินซิวเซียนกล่าวด้วยน้ำเสียงของผู้ชนะ ก่อนจะหันหน้าไปตะโกนใส่อากาศธาตุที่ว่างเปล่า

“น้องชาย เจ้าออกมาได้แล้ว”

“มาแล้วขอรับ”

ทันใดนั้น เด็กหนุ่มที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนกับอวี้เหวินซิวเซียนทุกกระเบียดนิ้วก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังของเขา

คนผู้นี้ปรากฏตัวขึ้นมาได้อย่างไร?

ทุกฝ่ายล้วนตกตะลึง

โดยเฉพาะสวีหลิงซู แม้เขาจะอยู่ในขั้นจอมเทพอนันต์ แต่ก็ยังไม่รู้ตัวเลยว่าผู้มีนามว่าอวี้เหวินซิวเอ๋อนั้นปรากฏตัวขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่

“นี่คือน้องชายของข้าเอง”

อวี้เหวินซิวเซียนกล่าวด้วยน้ำเสียงของผู้ชนะต่อไป “และเขานี่แหละสามารถสังหารจอมเทพอนันต์ได้ราวกับฆ่าหมูตัวหนึ่ง เจ้าอย่ากลัวก็แล้วกัน ฮ่า ๆๆ”

ดวงตาของทุกคนจ้องมองไปที่อวี้เหวินซิวเอ๋อเป็นจุดเดียว

คนผู้นี้มีหน้าตาละม้ายคล้ายกับอวี้เหวินซิวเซียนแทบทุกส่วน

ไม่มีความแตกต่างแม้แต่รูขุมขนเดียว

ราวกับเป็นเงาสะท้อนในกระจก

แต่ที่สำคัญก็คืออวี้เหวินซิวเอ๋อไม่มีลักษณะของผู้ฝึกยุทธ์ติดตัวเลยแม้แต่น้อย

ไม่มีพลังปราณ ไม่มีพลังกดดันคุกคามแผ่ออกมาจากร่างกาย

เขาแทบไม่ต่างไปจากคนธรรมดาผู้หนึ่ง

แล้วคนเช่นนี้เนี่ยนะที่สามารถสังหารจอมเทพอนันต์ได้ราวกับฆ่าหมูตัวหนึ่ง?

แม้แต่พวกของหวังเฟิงหลิว เซียวปิงและคนอื่น ๆ ที่อยู่บนเรือเหาะเซียนกระบี่อมตะก็ยังต้องหยุดชะงักแล้ว

“พี่ใหญ่มีน้องชายอย่างนั้นหรือ?”

“ให้ตายสิ มีนายท่านอีกคนได้อย่างไร?”

“นายน้อยอีกคนอย่างนั้นหรือ?”

ทุกคนเบิกตาโต แต่ไม่เข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้น

ความผิดหวังฉายวูบในดวงตาของฮันซางเซียง

เพียงเท่านี้เองหรือ?

นี่คือไพ่เด็ดที่อยู่ในมือของอวี้เหวินซิวเซียน?

“ก่อนที่น้องชายของข้าจะสังหารเจ้า ข้ามีคำถามอยากจะถามและหวังว่าเจ้าคงตอบอย่างจริงใจ”

หลินเป่ยเฉินจ้องมองชายวัยกลางคนสวีหลิงซูและถามว่า “ถึงเจ้าจะมีความแข็งแกร่งสู้น้องชายของข้าไม่ได้ แต่อย่างน้อย เจ้าก็เป็นผู้คนที่มีศักดิ์ศรีในตนเอง ระดับพลังไม่ต่ำต่อย เหตุไฉนจึงต้องลดตัวลงไปเป็นสุนัขรับใช้พวกอสูรด้วย?”

หลินเป่ยเฉินถามเพราะอยากรู้จริง ๆ

แต่สวีหลิงซูกลับรู้สึกว่าตนเองกำลังโดนดูถูกอีกครั้ง

“สามหาว พวกเราเป็นพันธมิตรกับท่านสวีหลิงซู เจ้าอย่าได้พูดจาชักใบให้เรือเสีย…”

หนึ่งในสองของผู้บัญชาการกำลังเสริมกองทัพอสูรร้องตะโกน

“เจ้าลูกเต่า ปากคอเราะร้ายนักนะ ตายซะเถอะ”

สวีหลิงซูมีดวงตาเป็นประกายวาวโรจน์ด้วยจิตสังหารและลงมือโจมตีโดยทันที

เขากระแทกฝ่ามือออกมาข้างหน้า ปลดปล่อยพลังโจมตีของผู้ที่อยู่ในขอบเขตจอมเทพอนันต์

แล้วคลื่นพลังก็รวมตัวเป็นรูปทรงฝ่ามือขนาดยักษ์พุ่งตรงเข้าไปหาอวี้เหวินซิวเซียนด้วยความรวดเร็ว

กระบวนท่านี้เรียกว่าฝ่ามือสายฟ้าทลาย

เป็นพลังทำลายล้างที่สามารถสังหารหลินเป่ยเฉินได้อย่างไม่ต้องสงสัย

ผู้คนที่อยู่รอบข้างล้วนอกสั่นขวัญแขวนด้วยความตกตะลึงจนวิญญาณแทบหลุดลอยออกจากร่าง

นี่คือความน่ากลัวของจอมเทพอนันต์