เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 1951 ท่านมาอยู่กับข้าดีกว่า
ตอนที่ 1,951 ท่านมาอยู่กับข้าดีกว่า
แต่ผู้ใดจะรู้ว่า…
เฉียนเจินกลับสามารถสร้างความประหลาดใจให้เขาได้อย่างแท้จริง
ชีวิตใหม่ได้ถือกำเนิดขึ้นมาแล้ว
“นายท่าน ขะ… ข้าน้อยป่วยเป็นอะไรหรือเจ้าคะ?”
เฉียนเจินเห็นสีหน้าของหลินเป่ยเฉินจึงเกิดสังหรณ์ใจไม่ดี
“เจ้าไม่ได้เป็นโรคร้าย”
หลินเป่ยเฉินส่ายหน้าและกล่าวต่อ “แต่สิ่งที่เจ้าเป็นนั้นน่าตกใจยิ่งกว่าโรคร้ายเสียอีก”
“ฮื่อ…” นิ้วมือเรียวยาวของเฉียนเจินยกขึ้นปิดปากตนเอง ดวงตาเบิกโตและถามว่า “ข้าน้อยเป็นอะไรหรือ?”
นางเกิดมาในหอนางโลมของจักรวรรดิเป่ยไห่ ได้รับการฝึกฝนให้ดูแลบุรุษตั้งแต่จำความได้ เฉียนเจินมีความรอบรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับการดูแลบุรุษ แต่นางไม่มีความรู้เกี่ยวกับการให้กำเนิดบุตรแม้แต่น้อย
เพราะชะตาชีวิตของนางคณิกาไม่สมควรมีบุตร ดังนั้นจึงไม่เคยมีผู้ใดสั่งสอนเฉียนเจินเรื่องนี้
หลินเป่ยเฉินหัวเราะออกมา ก่อนจะโอบกอดสาวรับใช้แนบแน่นมากกว่าเดิม จูบหน้าผากของนางและกล่าวว่า “เจ้าทำให้ข้าประหลาดใจจริง ๆ”
“นายท่าน อย่าบอกนะว่า…”
ดวงตากลมโตของเฉียนเจินเบิกกว้าง ในที่สุดนางก็เข้าใจแล้ว สาวรับใช้ทำปากจู๋ เสียงของนางสั่นเล็กน้อย
“ใช่ เจ้ากำลังจะมีลูก”
หลินเป่ยเฉินหัวเราะอย่างมีความสุข
“ข้าน้อยกำลังจะมีลูกจริง ๆ หรือ…”
ดวงตาของเฉียนเจินพลันแดงก่ำขึ้นมาในทันใด
นางไม่คิดไม่ฝันเลยว่าเหตุผลที่ตนเองอ่อนเพลียตลอดเวลาในระยะหลังนั้นเป็นเพราะว่าตนเองกำลังตั้งครรภ์
นางกำลังจะมีลูกกับนายท่าน
นี่คือของขวัญที่ล้ำค่าที่สุด!
ของขวัญที่สวรรค์ประธานมอบให้!!!
บัดนี้ เฉียนเจินรู้สึกมีความสุขอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เมื่อหลินเป่ยเฉินโอบกอดนางแนบแน่น เฉียนเจินก็รู้สึกเหมือนตนเองกำลังลอยล่องอยู่บนก้อนเมฆแห่งความเหนือจริง
หลังจากนั้น ความคิดของนางก็เริ่มทำงาน
นี่ควรจะเป็นบุตรคนแรกของนายท่าน
แต่สถานะของนางผู้เป็นมารดา… เฉียนเจินรู้ดีว่าตนเองไม่มีทางกลายเป็นภรรยาออกหน้าออกตาของนายท่านได้เป็นอันขาด
ด้วยเหตุนี้ บุตรที่เกิดขึ้นมาจึงมีสถานะเป็นได้เพียงบุตรนอกสมรส
ไม่มีทางเป็นทายาทสืบทอดความยิ่งใหญ่ของนายท่านได้
สำหรับบุตรนอกสมรส บางครั้งการเกิดเร็วเกินไปก็ถือเป็นโชคร้ายเช่นกัน
“นายท่านเจ้าคะ ไม่ทราบว่าท่านพี่หลิงเฉิน ท่านพี่เยว่เว่ยหยาง…”
เฉียนเจินรีบสอบถามด้วยความร้อนรน “พวกนางจะพอใจหรือไม่?”
เมื่อถามประโยคนี้ออกมา สาวรับใช้ก็รู้สึกเสียใจทันที
เฉียนเจินรู้สึกว่านี่เป็นคำถามที่ฟังดูเห็นแก่ตัวมากเกินไป
“เด็กโง่ เจ้าคิดอะไรอยู่?”
หลินเป่ยเฉินจูบหน้าผากเฉียนเจินอีกครั้งอย่างแผ่วเบาและกล่าวต่อไป “เจ้าอย่าเพิ่งนึกถึงเรื่องอื่นเลย บัดนี้ดูแลตนเองให้ดีเถอะ ไม่ว่าลูกที่ออกมาจะเป็นเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิง แต่พวกเขาก็เป็นลูกของข้า ข้าจะมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้กับลูกของเรา ข้าขอสาบานต่อเจ้า ข้า…”
เฉียนเจินรีบยกมือปิดปากผู้เป็นเจ้านายและกล่าวว่า “ไม่ต้องพูดแล้วเจ้าค่ะ นายท่าน”
“ฮ่า ๆๆ ข้าคิดไม่ถึงเลยว่าในที่สุดหลินเป่ยเฉินก็ได้เป็นพ่อคนแล้ว”
หลินเป่ยเฉินมีความสุขมากกว่าที่ตนเองคิดขณะจับมือเฉียนเจินด้วยความอบอุ่นหัวใจ
ความรู้สึกแบบนี้ คนที่ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนย่อมนึกไม่ออกอย่างแน่นอน
บัดนี้ หลินเป่ยเฉินรู้แล้วว่าความรู้สึกของการได้เป็นพ่อคนที่แท้จริงนั้นเป็นอย่างไร
หลินเป่ยเฉินเริ่มใช้ความคิดด้วยความว้าวุ่นใจ
นี่คงเป็นอาการของคุณพ่อมือใหม่ทุก ๆ คน
อย่างเช่น หลินเป่ยเฉินเริ่มคิดว่าจะฝึกสอนลูกของตนเองอย่างไรดี เขาจะเตรียมการให้เฉียนเจินคลอดลูกอย่างไร และเขาจะสร้างสภาพแวดล้อมที่ดีกว่านี้ขึ้นมาได้อย่างไรบ้าง…
ความคิดมากมายตีกันปั่นป่วนอยู่ในหัวของหลินเป่ยเฉิน
“อย่าขยับ ขอข้าดูอีกสักครั้ง”
เมื่อกลับมาตั้งสติได้อีกครั้ง หลินเป่ยเฉินก็ปลดปล่อยพลังปราณเข้าสู่ร่างกายของเฉียนเจินและเพ่งพินิจดูภาพจำลองในร่างกายของนางโดยละเอียด
ในท้องของนางเขายังไม่เห็นเด็กทารก
หลินเป่ยเฉินมองเห็นเป็นเพียงกลุ่มก้อนพลังงานสีเงินที่รวมตัวกันอยู่ในนั้น
กลุ่มก้อนพลังงาน?
หลินเป่ยเฉินหัวใจกระตุกวูบเล็กน้อย
เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ลูกของเขาจะเกิดออกมาเป็นมนุษย์ปกติ… หรือจะเป็นมนุษย์กลายพันธุ์?
ทันใดนั้น หลินเป่ยเฉินเริ่มเป็นกังวลขึ้นมาแล้ว
แต่พลังชีวิตของกลุ่มก้อนพลังงานนั้นไม่มีสิ่งใดผิดปกติ
หมายความว่านี่น่าจะเป็นการตั้งครรภ์ไม่มีผิดพลาด
หรือลูกของเขาจะเกิดมามีความพิเศษกว่าผู้อื่น?
หลินเป่ยเฉินยังคงกล่าวต่อด้วยสีหน้าดีใจไม่เปลี่ยนแปลง “ลูกของเราแข็งแรงดีมาก”
เฉียนเจินพลันส่งเสียงหัวเราะออกมา
บนใบหน้างดงามประดับรอยยิ้มอ่อนหวานน่ารัก
ไม่ทราบว่าเขาคิดไปเองหรือไม่ แต่หลินเป่ยเฉินรู้สึกว่าหลังจากที่ทราบว่านางตั้งครรภ์ เฉียนเจินก็ดูจะมีความงดงามมากกว่าเดิมหลายเท่า
ตลอดช่วงบ่าย หลินเป่ยเฉินไม่ได้ออกไปไหนอีกทั้งสิ้น เขาอยู่ในห้องพักกับเฉียนเจิน
หลินเป่ยเฉินถึงกับเลือกผลิตภัณฑ์บำรุงครรภ์จากแอปเถาเป่า เก็บใส่ตะกร้าสินค้าเอาไว้ เพื่อให้แน่ใจว่าจะสามารถสั่งซื้อได้ตลอดเวลา
หลังจากนั้น เขาก็สั่งซื้อหนังสือเกี่ยวกับการดูแลหญิงตั้งครรภ์มาอ่าน
“นับจากนี้เป็นต้นไป ข้าจะกลับมาดูพวกเจ้าแม่ลูกทุกวัน”
หลินเป่ยเฉินกล่าวด้วยสีหน้าจริงจังและกระตือรือร้น
เฉียนเจินหัวเราะคิกคักออกมาอีกครั้ง
นางมองออกว่านายท่านลุ่มหลงบุตรที่ยังไม่ทันถือกำเนิดผู้นี้มากแล้ว
นี่ทำให้เฉียนเจินมีความสุข มีความสุขอย่างเปี่ยมล้นใจ
เฉียนเจินยังจำได้ดีถึงตอนที่ตนเองทราบข่าวว่าผู้ที่ซื้อตนเองออกมาจากหอนางโลมนั้นคือหลินเป่ยเฉิน เด็กหนุ่มจอมเสเพลชื่อดังประจำเมือง หัวใจของนางรู้สึกหมดหวัง ไม่ต่างจากต้องออกไปเผชิญหน้ากับฤดูหนาวเพียงลำพัง ความทุกข์ทรมานใดกำลังรอคอยนางอยู่บ้าง? นั่นคือสิ่งที่เด็กสาวไม่สามารถรับทราบได้เลย
แต่แทนที่จะต้องตกนรกทั้งเป็น เฉียนเจินกลับพบว่าตนเองได้รับการดูแลเป็นอย่างดีราวกับได้อยู่ในสรวงสวรรค์ก็ปาน
โชคชะตาคือเรื่องที่มหัศจรรย์
นับตั้งแต่ที่นางติดตามนายท่าน เฉียนเจินก็ได้รับความเคารพและรับรู้ถึงศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์
เฉียนเจินได้พบกับความสุขที่แท้จริงซึ่งเป็นสิ่งที่สตรีคนอื่น ๆ ในจักรวรรดิเป่ยไห่คงไม่เคยได้พบเจอไปชั่วชีวิต
“ขอบคุณนายท่านมากเจ้าค่ะ”
เฉียนเจินกล่าวออกมาด้วยความซาบซึ้งใจ
หลินเป่ยเฉินยิ้มกว้างอย่างมีความสุข “เจ้าจะมาขอบคุณข้าทำไม ข้าต่างหากที่ต้องขอบคุณเจ้า… เจ้าไม่รู้หรอกว่าลูกคนนี้มีความหมายสำหรับข้ามากเพียงใด…”
และเด็กหนุ่มก็พูดกับตนเองในใจต่อไปว่า ‘หลังจากนี้ เราคงไม่สามารถตัดขาดโลกนี้ได้อีกแล้ว นี่หมายความว่าสำหรับโลกแห่งวรยุทธ์ เราจะไม่ได้เป็นเพียงผู้ผ่านทางมาอีกต่อไป’
ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าเร่งร้อนดังขึ้น
ก่อนจะตามมาด้วยเสียงโยนค้อนเหล็กทิ้งลงบนพื้น
และได้ยินเสียงเฉียนเหมยพูดว่า “นายท่าน เฉียนเจินไม่ค่อยสบายอยู่นะเจ้าคะ ท่านรบกวนนางทั้งบ่ายแล้ว… ให้นางพักผ่อนบ้างเถอะ ท่านมาอยู่กับข้าดีกว่า”
YOU MAY ALSO LIKE
