เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 1994 หลินรั่วซู

ตอนที่​ 1,994 หลิน​รั่ว​ซู

หลิน​เป่ยเฉิน​ถึงกับ​พูด​อะไร​ไม่ออก​ไป​ชั่วขณะ​

ให้​ตาย​เถอะ​

ชื่อ​ของ​เด็กน้อย​มีความหมาย​ว่า​สีขาว​

เฉียนเจิน​ตั้งชื่อ​ลูก​น้อย​ว่า​รั่ว​ซูเพราะ​เห็น​หลิน​เป่ยเฉิน​ชอบ​สวม​ชุด​สีขาว​

ยิ่งไปกว่านั้น​ คำ​ว่า​รั่ว​ซูยัง​มีความหมาย​ถึงความ​สงบสุข​อีกด้วย​

หมายความว่า​ไม่ว่า​จะเกิด​อะไร​ขึ้น​ ทุกอย่าง​ก็​จะจบ​ลง​ด้วยดี​

เฉียนเจิน​จำเป็นต้อง​ติดตาม​สตรี​ปริศนา​ใน​ชุด​ขาว​ไป​โดย​ไม่รู้​ด้วยซ้ำ​ว่า​ตนเอง​กำลังจะ​ต้อง​พบ​เจอ​สิ่งใด​บ้าง​ในอนาคต​ นาง​หวัง​เพียงแต่ว่า​เมื่อ​ได้​อยู่​กับ​บุตรสาว​ บุตรสาว​จะช่วย​ทำให้​จิตใจ​ของ​นาง​สงบ​ร่มเย็น​

หลิน​รั่ว​ซู

นี่​คือ​บุตรสาว​ของ​เขา​!

ไม่ต้อง​ห่วง​ หลิน​เป่ยเฉิน​จะต้อง​ตามตัว​เฉียนเจิน​และ​บุตรสาว​กลับมา​ให้ได้​แน่นอน​

หลิน​เป่ยเฉิน​สาบาน​อยู่​ใน​ใจครั้งแล้วครั้งเล่า​

ผ่าน​ไป​เนิ่นนาน​ เด็กหนุ่ม​ก็​ถอนหายใจ​ออกมา​ยาว​แรง​ พยายาม​รวบรวม​ความคิด​ที่​ฟุ้งซ่าน​หันมา​กล่าว​กับ​เฉียน​เหมย​ว่า​ “เจ้าบอกเล่า​เรื่องราว​ที่​เกิดขึ้น​ก่อนหน้านี้​มาให้​หมด​อีกครั้ง​ อย่า​ให้​พลาด​รายละเอียด​แม้แต่​นิดเดียว​เป็นอันขาด​”

เฉียน​เหมย​ยกมือ​เช็ด​น้ำตา​ ทบทวน​เรื่องราว​และ​บอกเล่า​โดยละเอียด​

นาง​กล่าว​อย่าง​เชื่องช้า​

บางครั้ง​หลิน​เป่ยเฉิน​ก็​จะถามคำถาม​แทรก​ขึ้น​มา

ในที่สุด​ สีหน้า​ของ​หลิน​เป่ยเฉิน​ก็​ประหลาด​พิกล​ยิ่งนัก​

สตรี​ปริศนา​ผู้​นั้น​เป็น​ผู้​ที่​แข็งแกร่ง​จน​น่า​ประหลาดใจ​ คง​มีขั้น​พลัง​อยู่​ใน​ระดับ​จอม​เทพ​อนันต์​เป็น​อย่าง​น้อย​… หรือ​อาจจะ​สูงมากกว่า​นั้น​ด้วยซ้ำ​

เพราะ​ตัว​หลิน​เป่ยเฉิน​เอง​อยู่​ใน​ขั้น​จอม​เทพ​อนันต์​ แต่​เขา​ก็​ยัง​ไม่มั่นใจ​เลย​ว่า​หาก​ตนเอง​ต้อง​เผชิญหน้า​กับ​สตรี​ชุด​ขาว​เพื่อ​ช่วยเหลือ​สอง​แม่ลูก​ ตนเอง​จะรับมือ​กับ​นาง​ได้​หรือไม่​

สตรี​ปริศนา​ผู้​นั้น​สามารถ​เข้าสู่​สุสาน​กษัตริย์​ได้​อย่าง​ง่ายดาย​

นาง​ยัง​สามารถ​ปิดกั้น​สัญญาณโทรศัพท์มือถือ​ ทำให้​แอ​ป​วี​แชต​ใช้งาน​ไม่ได้​ชั่วคราว​

นาง​ทำให้​หลิน​เป่ยเฉิน​ไม่สามารถ​เข้าสู่​สุสาน​กษัตริย์​

ฟังจาก​ปากคำ​ของ​เฉียน​เหมย​แล้ว​ เรื่องราว​ใน​ครั้งนี้​เกิดขึ้น​จาก​การวางแผน​มาเป็น​อย่าง​ดี​ ไม่ใช่เรื่อง​บังเอิญ​โดย​เด็ดขาด​

สำหรับ​สตรี​ที่​มีความสามารถ​ใน​ระดับ​นี้​…

หลิน​เป่ยเฉิน​รู้จัก​อยู่​เพียงผู้เดียว​เท่านั้น​

แต่​ความเป็นไปได้​ที่จะ​เป็น​นาง​ค่อนข้าง​ต่ำ​

จะเป็น​นาง​จริง​หรือ​?

ไม่น่า​ใช่

ไม่มั้ง?!

หวัง​ว่า​จะไม่ใช่!

ต้อง​ไม่ใช่อย่าง​แน่นอน​!!!

หลิน​เป่ยเฉิน​พยายาม​สะกด​ความสงสัย​ใน​หัวใจ​

เขา​นั่ง​ใช้ความคิด​อยู่​บน​ขอบ​เตียง​

เหตุการณ์​ใน​ครั้งนี้​ได้​ทำให้​เขา​รู้ซึ้ง​ถึงสิ่งหนึ่ง​ที่​สำคัญ​…

สุสาน​กษัตริย์​ไม่ได้​ปลอดภัย​อีกต่อไป​แล้ว​

สตรี​ชุด​ขาว​ผู้​นั้น​สามารถ​เข้าออก​ที่นี่​ได้​อย่าง​ง่ายดาย​ราวกับ​เป็น​สวน​หลังบ้าน​ของ​ตนเอง​

ครั้งนี้​ นาง​มาพา​ตัว​เฉียนเจิน​สอง​แม่ลูก​ไป​ หมายความว่า​นาง​สามารถ​กลับมา​ที่นี่​เพื่อ​ทำ​ทุกอย่าง​ที่​ต้องการ​อีก​ได้​ทุกเมื่อ​

ก่อนหน้านี้​ หลิน​เป่ยเฉิน​ใช้สุสาน​กษัตริย์​เป็น​จุด​พัก​ระหว่าง​ผู้คน​จาก​แผ่นดิน​ตง​เต้า​และ​เส้นทาง​ดาราจักร​ เขา​ถึงกับ​ใช้ที่นี่​เป็น​ฐาน​บัญชาการ​ของ​กองทัพ​เซียน​กระบี่​ เพื่อ​เตรียมตัว​ทุกคน​ให้​พร้อม​สำหรับ​การ​ทำสงคราม​ครั้ง​ใหญ่​…

แต่​ดูเหมือน​เขา​คง​ต้อง​เปลี่ยน​แผนการ​เสียแล้ว​

“นาย​ท่าน​เจ้าคะ​ นาย​ท่าน​จะออก​ตามหา​ท่าน​พี่​เฉียนเจิน​กับ​รั่ว​ซูน้อย​หรือไม่​?”

เฉียน​เหมย​จ้องมอง​มาที่​เขา​ด้วย​ความคาดหวัง​

หลิน​เป่ยเฉิน​พยักหน้า​ยืนยัน​หนักแน่น​ “ข้า​จะต้อง​พา​ตัว​พวก​นาง​กลับมา​แน่นอน​”

ไม่ว่า​สตรี​ชุด​ขา​วจะ​เป็น​ผู้ใด​ ไม่ว่า​จะต้อง​เสียสละ​อะไร​บ้าง​ แต่​หลิน​เป่ยเฉิน​จะต้อง​พา​ตัว​สอง​แม่ลูก​กลับคืน​มาให้จงได้​

ขณะนี้​ คำถาม​สำคัญ​ที่​กวนใจ​หลิน​เป่ยเฉิน​ก็​คือ​ ‘ทำไม​หญิง​ปริศนา​ชุด​ขาว​จึงต้อง​ทำ​อย่างนี้​ด้วย​?’

หลิน​เป่ยเฉิน​รู้สึก​สับสน​ยิ่งนัก​

แต่​เขา​ก็​รู้ดี​อีก​เช่นกัน​ว่า​ใน​ฐานะ​แม่ทัพ​ใหญ่​แห่ง​กองทัพ​เซียน​กระบี่​ และ​ตนเอง​ก็​เป็น​ความหวัง​สูงสุด​ของ​ผู้คน​ที่​ดำรงชีวิต​อยู่​ใน​แผ่นดิน​ตง​เต้า​ เขา​จะต้อง​รีบ​หาทาง​แก้ปัญหา​เรื่อง​นี้​ให้​เร็ว​ที่สุด​

“เฉียน​เหมย​ พยายาม​ปิดข่าว​ไว้​ก่อน​นะ​ อย่า​ให้​ผู้ใด​รู้เรื่อง​ที่​เกิดขึ้น​ใน​วันนี้​ นอกจาก​พวก​รุ่ย​เอ๋อ​”

หลิน​เป่ยเฉิน​เริ่มต้น​วางแผน​ใน​ใจ

เขา​ออกคำสั่ง​อีก​หลายอย่าง​

การฝึกฝน​ของ​กองทัพ​เซียน​กระบี่​หยุด​ลง​ชั่วคราว​

ขั้นตอน​การฝึกฝน​และ​แผนการ​ทั้งหมด​ถูก​ยกเลิก​

ถ้าหลิน​เป่ยเฉิน​ยัง​หา​ ‘ฐาน​บัญชาการ​’ แห่ง​ใหม่​ไม่พบ​ ทุกสิ่งทุกอย่าง​ก็​ต้อง​หยุดชะงัก​ไป​ก่อน​

บัดนี้​ ฐาน​บัญชาการ​เดียว​ที่​เขา​นึกออก​ก็​คือ​แผ่นดิน​ตง​เต้า​

ที่นั่น​เป็น​อาณาเขต​ส่วนตัว​ของ​หลิน​เป่ยเฉิน​ ต่อให้​เป็น​ผู้​มีพลัง​สูงกว่า​ขั้น​จอม​เทพ​อนันต์​ ก็​ยัง​ไม่สามารถ​เข้าไป​ได้​หาก​เขา​ไม่อนุญาต​

เพราะฉะนั้น​ หลิน​เป่ยเฉิน​จึงต้อง​รีบ​ฟื้นฟู​แผ่นดิน​ตง​เต้า​ให้​กลับคืน​สู่ความสมบูรณ์​โดยเร็ว​

แต่​ในเวลาเดียวกัน​นี้​ หลิน​เป่ยเฉิน​ก็​ต้อง​ปรับ​ให้​สภาพแวดล้อม​และ​พลัง​ปราณ​ใน​อากาศ​มีความหนาแน่น​ไม่แพ้​กับ​เส้นทาง​ดาราจักร​ ซึ่งถือว่า​ไม่ใช่เรื่อง​ง่าย​

เมื่อ​จัดระเบียบ​ความคิด​เรียบร้อย​ หลิน​เป่ยเฉิน​ก็​สั่งให้​เฉียน​เหมย​ออก​ไป​กระจาย​คำสั่ง​

ตัว​เขา​ยัง​คงอยู่​ใน​ห้องนอน​ต่อไป​

หลิน​เป่ยเฉิน​นั่ง​อยู่​บน​ขอบ​เตียงนอน​ของ​เฉียนเจิน​

ใน​หู​ของ​เขา​ถึงกับ​ได้ยิน​เสียงร้อง​ของ​เด็กน้อย​ผู้​มีนาม​ว่า​หลิน​รั่ว​ซู

หลิน​เป่ยเฉิน​กำหมัด​แน่น​

รั่ว​ซูเป็น​บุตรสาว​คน​แรก​ของ​เขา​

เป็น​ลูก​คน​แรก​ของ​เขา​ใน​สอง​ชีวิต​นี้​!

แต่​เมื่อ​ทารก​น้อย​คลอด​ออกมา​ นาง​ก็​ถูก​พา​ตัว​ไป​ที่อื่น​เสียแล้ว​

พ่อ​ลูก​ยัง​ไม่มีโอกาส​ได้​พบ​หน้า​กัน​เลย​ด้วยซ้ำ​

มิหนำซ้ำ​ ภรรยา​ที่​ให้กำเนิด​บุตรสาว​ก็​ถูก​พา​ตัว​ไป​เช่นกัน​

แม้หญิงสาว​ใน​ชุด​ขา​วจะ​ไม่ได้​แสดงท่าที​ความโหดร้าย​อำมหิต​ใด​ ๆ แต่​หลิน​เป่ยเฉิน​ก็​อด​เป็นกังวล​ไม่ได้​

เขา​นั่ง​ทบทวน​คำพูด​ของ​เฉียน​เหมย​และ​สร้าง​เป็น​ภาพ​เหตุการณ์​ใน​ห้วง​คิด​

การ​ต้อง​พลัดพราก​กับ​บุตรสาว​ที่​เพิ่ง​ถือกำเนิด​คือ​ความเจ็บปวด​ที่​ทรมาน​ที่สุด​ใน​โลก​

ใน​ชาติ​ภพ​ที่แล้ว​ หลิน​เป่ยเฉิน​เคย​ดู​ละครทีวี​มากมาย​ที่​เกี่ยวกับ​การ​ลักพาตัว​เด็ก​และ​ก็​รู้สึก​สะเทือนใจ​เสมอ​

และ​วันนี้​ เหตุการณ์​ที่​เคย​เกิดขึ้น​ใน​ละครทีวี​ได้​เกิดขึ้น​ใน​ชีวิตจริง​ของ​เขา​

ความคิด​มากมาย​ปั่นป่วน​อยู่​ใน​หัวสมอง​ของ​หลิน​เป่ยเฉิน​

สีหน้า​ของ​เขา​เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย​ เดี๋ยว​วิตกกังวล​เดี๋ยว​อำมหิต​

เวลา​ผ่าน​ไป​อย่าง​เชื่องช้า​

หลิน​เป่ยเฉิน​นั่ง​อยู่​เพียงลำพัง​ เขา​ไม่สามารถ​ระงับ​ความ​ตื่นตระหนก​ของ​ตนเอง​ได้​เลย​

แสงจันทร์​สาดส่อง​ผ่าน​เข้ามา​ทาง​หน้าต่าง​

เพียง​พริบตาเดียว​ก็​เป็นเวลา​กลางคืน​แล้ว​

หลิน​เป่ยเฉิน​นั่ง​นิ่ง​ไม่เคลื่อนไหว​

ในไม่ช้า​ก็​ดึกสงัด​

เฉียน​เหมย​รีบ​กลับ​เข้ามา​ใน​ห้องพัก​

นาง​เพิ่ง​เสร็จสิ้น​ภารกิจ​ใน​การ​ถ่ายทอด​คำสั่ง​ของ​หลิน​เป่ยเฉิน​

เฉียน​เหมย​อยาก​จะรีบ​กลับมา​ปลอบโยน​นาย​ท่าน​

แต่​เมื่อ​นาง​เดิน​มาถึงกลาง​ห้อง​ สาว​รับใช้​ก็​ต้อง​หยุดชะงัก​ ดวงตา​จ้องมอง​หลิน​เป่ยเฉิน​ด้วย​ความ​ตกตะลึง​

“นาย​ท่าน​ นาย​ท่าน​เป็น​อะไร​ไป​?”

ดูเหมือน​นาง​จะพบเห็น​สิ่งที่​น่า​ตื่นตระหนก​ยิ่งนัก​ สายตา​ของ​นาง​ที่​จ้องมอง​หลิน​เป่ยเฉิน​เต็มไปด้วย​ความ​ตกตะลึง​และ​สะเทือนใจ​