เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 2034 ดื่มด่ำไปกับความสุข
ตอนที่ 2,034 ดื่มด่ำไปกับความสุข
“เป็นเขา เขาชนะอีกแล้ว อวี้เหวินซิวเซียนชนะแล้ว”
“สุดท้าย ผู้ที่หล่อเหลาที่สุดก็กลายเป็นผู้ชนะจริง ๆ”
“ประเสริฐ ตัวแทนจากเผ่าพันธุ์มนุษย์เป็นผู้ชนะ”
“โอ๊ย ความฝันของข้าเป็นจริงแล้ว”
“แม้แต่อสูรผลาญดาราต่วนซิงก็ยังต้องถูกฆ่าตายในอาณาเขตเงาทมิฬ… คุณชายอวี้เหวินซิวเซียนช่างแข็งแกร่งยิ่งนัก ว่าแต่ว่าเกิดอะไรขึ้นในอาณาเขตเงาทมิฬบ้างนะ?”
ทันทีที่หลินเป่ยเฉินปรากฏตัวขึ้นมา เสียงผู้คนจำนวนมากก็โห่ร้องดังอื้ออึง
เขาคือผู้เข้าแข่งขันที่โด่งดังมากที่สุด
เขาคือผู้เข้าแข่งขันที่มีผู้คนติดตามมากที่สุด
สมาชิกของเผ่าพันธุ์มนุษย์ทุกคนต่างก็ฝากความหวังเอาไว้ที่หลินเป่ยเฉิน
ไม่ใช่เพราะว่าพวกเขาชื่นชมในตัวของหลินเป่ยเฉิน แต่เป็นเพราะทุกคนอยากจะให้องค์หญิงไข่มุกขาวมีความสุข เพราะความรักระหว่างมนุษย์เป็นสิ่งที่สิ่งมีชีวิตสายพันธุ์อื่นมอบให้ไม่ได้เด็ดขาด
“อย่าบอกนะว่า…”
องค์ชายหลงขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย
นี่ไม่ใช่ผลการประลองที่เขาคาดคิดเอาไว้
โดยเฉพาะเมื่อเขาพบว่าบนร่างกายของหลินเป่ยเฉินไม่มีบาดแผลใด ๆ เลย… นี่จึงนับว่าเป็นเรื่องราวที่ผิดปกติยิ่งนัก
อสูรผลาญดาราต่วนซิงไม่ควรถูกจัดการได้ง่ายดายถึงเพียงนี้
หรือว่าหลินเป่ยเฉินซ่อนฝีมือที่แท้จริงเอาไว้?
องค์ชายหลงยังคงสงสัยอยู่ในใจ
ขณะที่องค์ชายหลิงหวงฉี อากวง เซียวปิงและคนอื่น ๆ เฉลิมฉลองกันอย่างบ้าคลั่ง
บนสังเวียนประลอง
ผมสีขาวปลิวไสวราวกับหิมะโปรยปราย
เช่นเดียวกับชุดเสื้อคลุมสีขาวของหลินเป่ยเฉิน
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่อยู่ห่างไกล
เขายื่นมือออกไปรองรับหิมะที่โปรยปรายลงมาจากท้องฟ้า ก่อนจะเป่าหิมะเหล่านั้นทิ้งไป
“ผู้แข็งแกร่งมักจะโดดเดี่ยวเสมอ”
หลินเป่ยเฉินรำพึงรำพันด้วยความเบื่อหน่าย
หลังจากนั้น เขาก็ลงจากสังเวียนประลองและเดินขึ้นบันไดไปยังที่นั่งด้านบนสุดของหอคอยนักรบ
ก่อนที่หลินเป่ยเฉินจะกระโดดขึ้นไปอยู่บนเรือเหาะของหลิงเฉิน
ดวงตาทุกคู่จ้องมองไปที่พวกเขาเป็นหนึ่งเดียว
บุรุษหนุ่มและหญิงสาวยืนเคียงคู่กันด้วยความเหมาะสมไม่ต่างจากกิ่งทองใบหยก
ทุกคนแทบลืมหายใจ
หลินเป่ยเฉินยื่นมือออกไปข้างหน้าอย่างแช่มช้า…
ทันใดนั้น เขาก็ดึงองค์หญิงไข่มุกขาวเข้ามาอยู่ในอ้อมแขน ก่อนจะก้มหน้าลงไปประทับจูบบนริมฝีปากสีชมพูของหลิงเฉินโดยตรง
หลิงเฉินเบิกตาโต หัวใจแทบทะลุออกมานอกหน้าอก
ความคิดและแผนการซับซ้อนที่วางเอาไว้ก่อนหน้านี้สลายกลายเป็นหมอกควันเมื่อพบกับจูบของหลินเป่ยเฉิน นางไม่ได้ขัดขืน หลิงเฉินยื่นมือไปโอบรัดเอวของหลินเป่ยเฉิน เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย หลับตาลงและดื่มด่ำไปกับความสุขนั้น
“จูบกันแล้ว จูบกันแล้ว”
สายลับรหัส 91 ชินเซียนเฉิงเองก็ตื่นเต้นจนหัวใจแทบกระดอนออกมานอกหน้าอกเช่นกัน
เพราะนี่เป็นฉากที่ล้ำค่าเหลือเกิน
เขารีบบันทึกภาพเก็บเอาไว้โดยไม่ลังเล
‘ไม่ต้องพูดถึงฉากอื่นเลย แค่ฉากนี้เพียงฉากเดียว ข้าก็สามารถทำเงินได้มหาศาลแล้ว’
ชินเซียนเฉิงคิดอย่างมีความสุข
เขามั่นใจว่าต้องมีเรื่องราวเบื้องลึกเบื้องหลังบางอย่างระหว่างอวี้เหวินซิวเซียนกับองค์หญิงไข่มุกขาวอย่างแน่นอน
มิฉะนั้นภาพเช่นนี้คงไม่ปรากฏขึ้น
องค์ชายหลงกัดฟันกรอด
รอบหอคอยนักรบกึกก้องด้วยเสียงโห่ร้องแสดงความยินดี
สำหรับพวกเขา การได้เห็นอวี้เหวินซิวเซียนเป็นคู่ครองขององค์หญิงไข่มุกขาวนั้น ทำให้พวกเขามีความสุขมากกว่าตนเองได้แต่งงานเสียอีก
“จี๊ด”
อากวงที่มือซ้ายกำลังถือขวดไวน์และมือขวากำลังคีบบุหรี่ร้องไห้ออกมาด้วยความตื้นตันใจ
“เจ้าจะร้องไห้ทำไม?”
เซียวปิงตบศีรษะเจ้าหนูอสูรอย่างแรง
อากวงรีบอธิบายโดยเร็ว
มันเองก็ไม่ทราบว่าตนเองจะร้องไห้ออกมาทำไม เจ้าหนูอสูรเพียงรู้สึกว่ากว่านายท่านจะมาถึงวันนี้ได้ต้องผ่านความยากลำบากไม่ใช่น้อย ดังนั้นมันจึงเกิดความตื้นตันใจยิ่งนัก
องค์ชายหลิงหวงฉีก็หัวเราะออกมาเช่นกัน “ฮ่า ๆๆ …ประเสริฐนัก ประเสริฐที่สุด”
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา มีเขาเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่รู้เรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่างหลินเป่ยเฉินกับหลิงเฉิน
เมื่อเห็นว่าทุกอย่างจบลงอย่างมีความสุขเช่นนี้ องค์ชายหนุ่มใหญ่ก็อดแสดงความดีใจออกมาไม่ได้
และนั่นก็เป็นจังหวะเดียวกับที่เขาได้ยินหวังจงกล่าวขึ้นด้วยความตื่นเต้นว่า “นายน้อยกำลังจะแต่งงานแล้ว พวกเราต้องรีบจัดเตรียมงานแต่งไม่ใช่หรือ? องค์ชายหลิง ท่านรีบไปเตรียมรายชื่อแขกที่พวกเราต้องส่งเทียบเชิญดีกว่าพ่ะย่ะค่ะ นี่เป็นโอกาสดีที่พวกเราจะทำเงินมหาศาล ข้ารู้ใจนายน้อยดี นายน้อยไม่มีทางปล่อยให้โอกาสทำเงินเช่นนี้หลุดมือไปเด็ดขาด เมื่อเวลานั้นมาถึง ท่านก็ค่อยส่งของขวัญชุดใหม่เหล่านี้พร้อมกับของขวัญชุดเก่าที่ท่านเคยเก็บเอาไว้ก่อนหน้าให้แก่นายน้อยเถอะ”
“หืม? เป็นข้าอีกแล้วหรือ? ก็ได้ ก็ได้”
องค์ชายหลิงหวงฉีไม่หัวเราะอีกต่อไปแล้วและหันมาร้องไห้ทันที
“ท่านเป็นอะไรไป?”
หวังจงจ้องมองมาด้วยความสงสัย
“ฮื่อ ข้ากำลังมีความสุขน่ะ”
องค์ชายหลิงหวงฉีตอบด้วยใบหน้านองน้ำตา
นับว่าการพนันสามารถทำลายชีวิตผู้คนได้
หากรู้ว่าเรื่องราวจะเป็นเช่นนี้ เขาคงไม่เอาของขวัญเหล่านั้นไปเดิมพันหรอก
หวังจงตบไหล่องค์ชายหลิงหวงฉีหนัก ๆ พร้อมกับกล่าวว่า “ท่านเป็นคนดี ข้ารู้ว่าท่านไม่มีทางยักยอกของขวัญเหล่านั้นเก็บเอาไว้เองเด็ดขาด ท่านคงไม่รู้หรอกว่านายน้อยมีหูตากว้างไกลเพียงใด นายน้อยรู้ว่าผู้ใดให้ของขวัญชิ้นเล็ก ผู้ใดให้ของขวัญชิ้นใหญ่ หรือผู้ใดแอบขโมยของขวัญไป นายน้อยล้วนจำได้หมดสิ้น… ดังนั้นองค์ชายหลิง ท่านอย่าทำให้นายน้อยของข้าผิดหวังก็แล้วกันนะพ่ะย่ะค่ะ”
“หืม? ได้เลย ไม่ผิดหวัง ไม่ผิดหวังเด็ดขาด”
องค์ชายหลิงหวงฉียิ่งร้องไห้ด้วยความเศร้าเสียใจมากกว่าเดิม
หวังจงกล่าวต่อไปว่า “แต่ท่านวางใจได้ นายน้อยไม่เคยเมินเฉยต่อผู้ติดตามของตนเอง เมื่อได้รับของขวัญแล้ว นายน้อยก็จะแบ่งของขวัญให้แก่พวกเราอย่างเท่า ๆ กัน รับรองว่าท่านเองก็จะได้ส่วนแบ่งไม่น้อยเช่นกัน”
“จริงหรือ?”
เมื่อองค์ชายหลิงหวงฉีได้ยินคำพูดนั้น เขาก็สามารถกลับมาหัวเราะได้อีกครั้ง “ฮ่า ๆๆๆ ประเสริฐ ในเมื่อหลิงเฉินเป็นหลานสาวของข้า คุณชายหลินก็จะมีสถานะเป็นหลานเขยของข้าเช่นกัน ข้าจะตั้งใจจัดงานแต่งงานให้เด็กทั้งสองคนนี้อย่างสมเกียรติทีเดียว พ่อบ้านหวังวางใจได้เลย ข้าจะเชิญบรรดาคนใหญ่คนโตภายในเมืองนี้มาให้หมด รับรองว่าพวกเราจะได้นับของขวัญกันไม่หวาดไม่ไหวแน่”
“ฮ่า ๆๆๆๆ”
“อิ ๆๆๆ”
บุรุษต่างวัยทั้งสองคนมองหน้ากันและก็หัวเราะออกมาอย่างมีความสุข
ในเวลาเดียวกันนี้ เซียวปิงก็รู้สึกสังหรณ์ใจขึ้นมาชอบกลว่ากำลังจะมีใครบางคนต้องพบกับเคราะห์กรรมอันน่าสังเวชใจยิ่งนัก
YOU MAY ALSO LIKE
