เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 2066 ชีวิตดับสิ้น

ไม่สิ บางทีองค์ชายหลิงหวงฉีอาจจะถูกองค์จักรพรรดิหลิงจิว ควบคุมโดยไม่รู ้ตัว

แต่ที่แน่นอนก็คือเขาเป็ นหุ่นเชิดขององค์จักรพรรดิหลิงจิวมา ตั้งแต่แรก

แล้วท าไมนางถึงดูไม่ออก?

ยิ่งคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ หลิงเฉินก็ยิ่งรู ้สึกเจ็บใจมากเท่านั้น

ก่อนหน้านี้ องค์จักรพรรดิหลิงจิวถึงกับสามารถเปิดประตูมิติ นา ร่างแยกของตนเองเข้าสู่วิหารแห่งผู้แปรธาตุ พร ้อมกับหลิงเฉินและ หลินเป่ยเฉินได้อย่างง่ายดาย

เพราะฉะนั้น การที่องค์จักรพรรดิหลิงจิวจะแบ่งเศษเสี้ยว วิญญาณของตนเองฝังอยู่ในร่างขององค์ชายหลิงหวงฉี และออกมา ยึดครองร่างเช่นนี้จึงไม่ใช่เรื่องที่เป็ นไปไม่ได้อีกแล้ว

หลินเป่ยเฉินเองก็นึกไม่ถึงมาก่อนเช่นกัน

นั่นจึงเป็ นเหตุผลที่นามาสู่การโจมตีในครั้งนี้ ปรากฏว่ามือสังหารตัวจริงกลับเป็ นองค์ชายหลิงหวงฉี “อา…อะ…”

หลินเป่ยเฉินส่งเสียงคารามแหบต่าในลาคอ

ร่างกายของเขาสั่นเทิ้ม ชายหนุ่มพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง

แต่อักขระโบราณที่ลุกลามไปทั่วร่างกายของเขาราวกับเป็ นรอย สักที่แปลกประหลาดนั้น ทาให้หลินเป่ยเฉินสูญเสียความสามารถใน การควบคุมร่างกายไปอย่างสิ้นเชิง แม้แต่การพูดอะไรออกมาสักค า เขาก็ท าไม่ได้อีกแล้ว

ดวงตาของชายหนุ่มเริ่มเหม่อลอย

“ท่านเป็ นเช่นนี้ไม่ได้นะ!”

น้าตาไหลออกมาจากดวงตาของหลิงเฉิน

เพราะนางสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่า ชีพจรของชายหนุ่มแผ่วเบา ลงอย่างรวดเร็วไม่ต่างจากเม็ดทรายในนาฬิกาทรายที่กาลังจะหมดลง

หลินเป่ ยเฉินไม่เคยแสดงด้านที่อ่อนแอของตนเองออกมาเลย ยามที่เขาอยู่กับหลิงเฉิน

ดวงตาที่เหม่อลอยของหลินเป่ ยเฉินพลันชาเลืองมองนางคล้าย กับต้องการจะขอโทษ

สายตานั้นเหมือนชายหนุ่มต้องการจะบอกคนรักของตนเองว่า ‘ข้าขอโทษ ข้าไม่คิดเลยว่าตนเองจะต้องมาตายในงานแต่งงานของ เรา ข้าไม่ได้ต้องการให้เป็ นเช่นนี้ ข้าไม่อยากทาให้เจ้าเศร ้า แต่ข้า ทนไม่ไหวแล้ว’

“ไม่นะ ไม่นะ ไม่นะ ไม่นะ!”

น้าตาไหลทะลักออกมาจากดวงตาของหลิงเฉินอย่างควบคุม ไม่ได้อีกต่อไป

นางพยายามใช ้เปลวไฟอมตะกาจัดอักขระโบราณที่อยู่บนตัว ของหลินเป่ยเฉิน รักษาบาดแผลบนหน้าอก และท าลายกระบี่ที่เสียบ ติดอยู่กับหน้าอกของเขาออกไป

แต่ก็ไม่เป็ นผล

หลินเป่ยเฉินก าลังจะตาย

ห่างออกไป ร่างของเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงสั่นเทาเล็กน้อย

แม้ว่านางจะอยู่ห่างไกล แต่ก็สามารถรับรู ้ได้ถึงความ เปลี่ยนแปลงในร่างกายของหลินเป่ยเฉินอย่างชัดเจน

ไม่มีชีพจร

ไม่มีพลังชีวิต

เป็ นไปไม่ได้

นี่เขา…เขาจะตายได้อย่างไร?

ความไม่อยากเชื่อปรากฏขึ้นในแววตาของเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ย อู่หมิง

หลังจากนั้น หัวใจของนางก็รู ้สึกเหมือนถูกฟ้ าผ่า

“หรือว่าเขาจะไม่ใช่คนผู้นั้น…เขาเป็ นเพียงผู้ที่มีสายเลือด ศักดิ์สิทธิ์เหมือนกันและข้าก็เข้าใจผิดไปเอง?”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงรีบกระโดดเข้าไปทิ้งตัวอยู่ข้างกายหลิน เป่ยเฉิน

นางอยากจะตรวจสอบอะไรบางอย่าง “ถอยไปซะ” หลิงเฉินระเบิดเสียงค ารามแหลมสูง

ดวงตาของนางแดงก่าขณะจ้องมองไปที่เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่ห มิง “อย่าเข้ามาใกล้ ห้ามผู้ใดเข้ามาใกล้เขาทั้งสิ้น…”

คลื่นพลังกดดันแผ่ออกมาจากร่างกายของหลิงเฉิน

นางเริ่มรวบรวมสติกลับคืนมาได้แล้ว

“ข้าเป็ นภรรยาของเขา”

หลิงเฉินพูดประโยคนี้ออกมา ขณะจ้องมองไปที่เทพธิดาเจี๋ยน เซวี่ยอู่หมิง

ทันใดนั้น สองเท้าของเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงก็เหมือนกับถูก ตะปูตอกตรึงอยู่กับที่ ไม่สามารถขยับเข้าไปใกล้ได้อีกแม้แต่ก้าวเดียว

สติสัมปชัญญะของหลินเป่ยเฉินเริ่มเลือนราง

เขารู ้สึกเหมือนตนเองเป็ นกระจกที่แตกร ้าว ที่กาลังถูกทุบทาลาย กลายเป็ นผุยผง

ร่างกายขยับไม่ได้

พูดก็ไม่ได้

โลกทั้งใบเริ่มมืดมิดลงเรื่อย ๆ

นี่คือความรู ้สึกของความตายใช่หรือไม่?

“เจ้าลูกเต่า?”

ฉู่เหินไม่อยากเชื่อสายตาตนเอง สมองของเขามึนงงราวกับถูก ค้อนเหล็กฟาดใส่ แม้แต่ตัวคนก็แทบไม่อาจยืนหยัดได้อีกแล้ว

“จี๊ด”

อากวงส่งเสียงกรีดร ้องและวิ่งกลับมาหาหลินเป่ยเฉิน

“พี่ใหญ่!”

เซียวปิงตกตะลึง ก่อนจะเริ่มต่อสู้ด้วยความบ้าคลั่งมากกว่าเดิม

ไต้จือฉุนรู้สึกเหมือนหัวใจของตนเองถูกควักออกมา เขาแทบ หายใจไม่ออกอีกแล้ว

แม้แต่ชินหลันซู หลิงจุนเซวียนและคนอื่น ๆ ก็ยังมีสีหน้าไม่อยาก เชื่อ…

ณ ขณะนี้ บรรดาคนสนิทของหลินเป่ยเฉินต่างก็รู ้สึกพูดไม่ออก เศร ้าหมองและทรมานใจ

ศพของชายหนุ่มในอ้อมแขนหลิงเฉินเริ่มแข็งทื่ออย่างรวดเร็ว

ไม่มีลมหายใจ

ชีพจรสูญหาย

ชีวิตดับสิ้น

กระบี่สีดาที่เสียบติดอยู่กับหน้าอกของเขาสลายกลายเป็ นผุยผง ในพริบตา

“ฮ่า ๆๆ! เมื่อเจอกระบี่อาบยาพิษเล่มนี้เข้าไป ต่อให้อยู่ใน ขอบเขตจอมเทพบรรพบุรุษก็ไม่อาจอยู่รอดได้อีกแล้ว…หลินเป่ยเฉิน ตายแล้ว ผู้มีสายเลือดศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถฝึกวรยุทธ ์ได้คนล่าสุดตาย แล้ว ฮ่า ๆๆ ภารกิจของข้าส าเร็จแล้ว!”

เมื่อองค์ชายหลิงหวงฉีเห็นภาพนั้น เขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะ ออกมาทันที

ผู้ที่สังหารหลินเป่ ยเฉินได้สาเร็จจะได้รับความดีความชอบจาก เผ่ามนุษย์ทะเลทรายอย่างใหญ่หลวง

องค์ชายหลิงหวงฉีจึงอดแสดงความดีใจไม่ได้

“ข้าจะฆ่าเจ้า!”

หลิงเฉินกรีดร้องด้วยความเศร้า

วูบ!

ลมหายใจต่อมา นางก็มาปรากฏตัวอยู่เบื้องหน้าองค์ชายหลิง หวงฉี ใช ้มือที่มีเปลวไฟอมตะลุกโชนทะลวงเข้าไปในหน้าอก และ ควักหัวใจของอีกฝ่ายออกมาอย่างง่ายดาย

“จะ เจ้า…”

องค์ชายหลิงหวงฉีเบิกตาโตด้วยความเหลือเชื่อ “เจ้าแข็งแกร่ง… ถึงเพียงนี้…ได้อย่างไร…”

หัวใจที่อยู่ในมือของหญิงสาวเป็ นหัวใจสีดาทมิฬ

โผละ!

หัวใจดวงนั้นถูกบดขยี้ทาลายทิ้งทันที

นี่แสดงให้เห็นว่าหลิงเฉินมีขอบเขตพลังอยู่ในขั้นจอมเทพ อสงไขยแล้ว

และแววตาขององค์ชายหลิงหวงฉีก็กลับมาเป็ นปกติอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะล้มลงสิ้นใจตายในที่สุด

หลิงเฉินเงยหน้ากรีดร้องใส่ท้องฟ้ า

น้าตาไหลออกมาจากดวงตาของนางกลายเป็ นสายเลือด