เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 2068 ประกาศสงคราม

เผ่ามนุษย์ทะเลทรายต้องการตัวหลินเป่ยเฉินมานานแล้ว ถึงเขา จะมีสภาพเป็ นซากศพ แต่ศพของหลินเป่ยเฉินก็ยังมีความส าคัญต่อ เผ่ามนุษย์ทะเลทรายในฐานะวัตถุทดลองอยู่ดี

จึงไม่ต้องแปลกใจที่จอมเทพบรรพบุรุษผู้ควบคุมก้อนเมฆโลหิต นั้น จะนาศพของหลินเป่ยเฉินหลบหนีไปด้วย แม้จะต้องเสี่ยงอันตราย ก็ตาม

และเผ่ามนุษย์ทะเลทรายก็ประสบความส าเร็จ หลิงเฉินยกมือปาดน้าตา อารมณ์ความรู ้สึกเปลี่ยนแปลงไปโดยสิ้นเชิง นางยังคงเป็ นหลิงเฉิน แต่ไม่เหมือนหลิงเฉินอีกต่อไป นางรู ้สึกเหมือนอะไรบางอย่างในหัวใจของตนเองถูกแช่แข็ง บางส่วนในหัวใจของนางถูกแช่แข็งไปตลอดกาล หลิงเฉินหันกลับมามองไปที่พวกขององค์ชายหลิงปี๋ คนกลุ่มนี้ ถูกพวกเผ่ามนุษย์ทะเลทรายทิ้งอย่างไร ้เยื่อใย และเมื่อหวังจงกลับ มาแล้ว องค์ชายหลิงปี๋กับพรรคพวกจึงหมดหนทางต่อสู้ “คุกเข่าลง”

น้าเสียงของหลิงเฉินเย็นชาราวกับทะเลสาบน้าแข็งพันปี

ทุกคนสามารถสัมผัสได้ถึงจิตสังหารและความเกลียดชังอัน รุนแรง

ผู้ที่พยายามจะวิ่งหนีถูกจับหักขา

ดังนั้นองค์ชายหลิงปี๋พร ้อมด้วยบุตรชายทั้งสองคน จึงต้องคุกเข่า ลงด้วยร่างกายอันสั่นเทา

“ได้โปรด…ไว้ชีวิตข้าด้วยเถอะ”

“พวกเราถูกหลอกลวง สภาศักดิ์สิทธิ์หลอกลวงพวกเรา!”

“องค์จักรพรรดินีจงเจริญ ข้าขอสนับสนุนให้องค์จักรพรรดินีขึ้น ครองราชย์พ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อพบว่าตนเองเป็ นฝ่ ายพ่ายแพ้ ผู้ก่อกบฏก็เริ่มร ้องขอความ เมตตา

“ฮ่า ๆๆ ชนะก็คือชนะ แพ้ก็คือแพ้ จะฆ่าก็รีบฆ่าเถอะ!”

องค์ชายหลิงปี๋ผู้เดียวเท่านั้นที่ยังสามารถยิ้มเยาะและไม่เกรงกลัว ความตาย

“ฆ่าหรือ?”

หลิงเฉินก้าวเดินออกมาข้างหน้า

ฝ่ามือที่ลุกโชนด้วยไฟอมตะกดทับลงไปที่ศีรษะขององค์ชายหลิง ปี๋ แล้วนางก็กล่าวด้วยความเกลียดชังว่า “ข้าจะทาให้ท่านต้องตกอยู่ ในการเผาไหม้ของเปลวไฟอมตะชั่วนิรันดร ์ท่านจะต้องพบกับความ ทรมานไม่มีสิ้นสุด จนกว่าท้องฟ้ าจะถล่ม จนกว่าวิหารแห่งผู้แปรธาตุ จะทลาย ท่านจะไม่มีวันหนีพ้นความทุกข์ทรมานนี้”

“อ๊ากกกก!”

องค์ชายหลิงปี๋ส่งเสียงกรีดร ้องด้วยความขมขื่น

แล้วร่างกายของเขาก็มีเปลวไฟลุกโชนไม่ต่างจากเทียนไขที่ถูก เผาไหม้อย่างรวดเร็ว เมื่อร่างขององค์ชายหลิงปี๋สลายไป เลือดเนื้อ ของเขาก็รวมตัวใหม่กลายเป็ นร่างคนอีกครั้ง แล้วองค์ชายหลิงปี๋ก็ ต้องถูกเปลวไฟเผาไหม้จนร่างกายสลายหายไป ก่อนที่จะคืนร่าง กลับมาใหม่เพื่อเผชิญการเผาไหม้เช่นนี้ไม่มีจุดจบ…

นี่คือความทรมานชั่วนิรันดร ์

เป็ นบทลงโทษที่โหดร ้ายที่สุดในโลก

“พวกเจ้าเองก็เช่นกัน”

เปลวไฟอมตะลุกโชน

แล้วบุตรชายทั้งสองคนขององค์ชายหลิงปี๋ พร ้อมด้วยคณะ ผู้ติดตามอีกหลายร้อยชีวิต ก็ต้องประสบกับชะตากรรมไม่ต่างไปจาก ผู้เป็ นนายใหญ่

ในขณะนี้ เสียงกรีดร ้องดังกังวานไปถึงหูของทุกคน ด้านหน้าทางเข้าวิหารแห่งผู้แปรธาตุมีเปลวไฟลุกโชนสว่างไสว ดวงตาของหลิงเฉินกลายเป็ นสีแดงก่า นางเดินเข้าไปหาคณะมือสังหารขั้นจอมเทพอสงไขยที่เหลืออยู่ สามคน

สวบ! สวบ! สวบ!

คมกระบี่แทงทะลุร่างกายของพวกมัน

โลหิตสาดกระเซ็นมาเปรอะเปื้อนเส้นผมสีดาของหลิงเฉินจน กลายเป็ นสีแดงฉาน

ร่างกายของนางเปียกชุ่มด้วยโลหิต ราวกับว่าหญิงสาวเพิ่งเดิน ขึ้นมาจากแม่น้าโลหิตอย่างไรอย่างนั้น

“นับจากนี้เป็ นต้นไป เผ่ามนุ ษย์ทะเลทรายจะเป็ นศัตรูกับ อาณาจักรเกิงจิน”

หลิงเฉินใช ้กระบี่ตัดศีรษะของจอมเทพอสงไขยทั้งสามคนนั้น ออกมาแขวนไว้หน้าทางเข้าวิหารแห่งผู้แปรธาตุ

และด้วยสองเท้าที่เปียกชุ่มโลหิต นางก็ค่อย ๆ ก้าวเดินขึ้นไปนั่ง บนบัลลังก์ทองค า

“บัดนี้ข้าคือบรรพบุรุษแห่งผู้แปรธาตุคนใหม่”

หลิงเฉินหันกลับมาเผชิญหน้ากับชาวเมืองจานวนมหาศาลที่ รวมตัวกันอยู่โดยรอบ เสียงของนางดังสะเทือนฟ้ าสะท้านดิน ขณะที่ โลหิตไหลหยดลงไปบนบัลลังก ์แห่งผู้แปรธาตุ “และข้าคือจักรพรรดินี แห่งอาณาจักรเกิงจิน!”

วิหารแห่งผู้แปรธาตุสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

คลื่นพลังสีทองคาถูกปลดปล่อยออกมาจากตัววิหาร

เปลวไฟอมตะพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้ า

คลื่นพลังศักดิ์สิทธิ์แผ่กระจายไปทั่วอาณาจักรเกิงจิน คล้ายกับ เป็ นการประกาศว่ายุคสมัยใหม่ของพวกเขาได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

บรรพบุรุษแห่งผู้แปรธาตุคนใหม่ได้ถือกาเนิดขึ้นแล้ว

บรรดานักเล่นแร่แปรธาตุนับไม่ถ้วนจ้องมองไปที่วิหารด้วยความ พิศวง

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นนี้สามารถอธิบายได้ด้วยตัวของมันเอง

ผู้ที่คิดคดก่อกบฏและสังหารจักรพรรดิองค์เก่า ย่อมไม่มีทาง ได้รับพลังสนับสนุนจากวิหารบรรพบุรุษเช่นนี้แน่

ภาพที่ปรากฏบนหน้าจอถ่ายทอดสดขณะนี้เป็ นภาพของหลิง เฉิน

“อาณาจักรเกิงจินขอประกาศสงครามต่อเผ่ามนุษทะเลทราย อย่างเป็ นทางการ พวกมันคือศัตรูเพียงหนึ่งเดียวของพวกเรา”

หลิงเฉินผู้มีสภาพไม่ต่างจากเทพธิดาแห่งมหาสมุทรโลหิตยังคง กล่าวต่อไปด้วยน้าเสียงแข็งกร ้าว เมื่อได้ครอบครองบัลลังก ์อย่างเป็ น ทางการ หญิงสาวก็ประกาศคาสั่งแรกของตนเองออกมาทันที “ผู้ใดก็ ตามที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการก่อกบฏในครั้งนี้จะต้องตายสถาน เดียว!”

ไม่มีการให้อภัย

ไม่มีวันให้อภัยเด็ดขาด

หลิงเฉินหันมามองหน้าเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิง

“ไม่ทราบว่าเผ่าพันธุ์ปีศาจของท่านจะเลือกเช่นไร?”

แววตาของนางไม่ต่างจากคมกระบี่ที่เย็นเฉียบ

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงจับมือธิดาอู๋ไห่จือตี้ถอยหลังออกมา อย่างช ้า ๆ “เมื่อองค์ราชินีปี ศาจเสด็จมาถึง เผ่ามนุษย์ทะเลทราย จะต้องได้รับการลงทัณฑ์ และทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกมัน ก็ จะไม่สามารถหนีรอดชะตากรรมอันเลวร้ายเด็ดขาด”

ประตูมิติสีม่วงปรากฏขึ้นในอากาศ

แล้วสตรีทั้งสองนางก็หายตัวไป

…

บนฟากฟ้ า

ก้อนเมฆโลหิตยังคงเคลื่อนตัวไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงสุด

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรที่อยู่ในก้อนเมฆมีใบหน้าซีด เซียวเป็ นอย่างยิ่ง

เหตุการณ์เป็ นเช่นนี้ไปได้อย่างไร?

เขารู ้สึกมึนงงสงสัยยิ่งนัก

เสนาบดีฮั่วอวี้จิงผู้มีสถานะสูงส่งและมีฝี มือการต่อสู้แข็งแกร่ง กลับต้องเสียชีวิตด้วยน้ามือของพ่อบ้านชราที่มีนามว่าหวังจง

แต่สิ่งที่ทาให้เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรตกตะลึงมากที่สุดก็ คือหลินเป่ยเฉินตายแล้ว

หลินเป่ยเฉินตายได้อย่างไร?

นี่ไม่ใช่แผนการที่พวกเขาวางกันเอาไว้เมื่อคืน

เกิดอะไรขึ้นกับแผนการของหลินเป่ยเฉิน?

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรหันมองข้างกาย

หลินเป่ ยเฉินสัญญากับเขาว่าเขาจะได้รับผลประโยชน์ใหญ่ หลวงไม่ใช่หรือ?

แต่บัดนี้ เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรได้รับบาดเจ็บและรอด ชีวิตมาเพียงล าพัง สีหน้าของเขาอดแสดงความตื่นเต้นออกมาไม่ได้ ในขณะที่โอบกอดศพของหลินเป่ยเฉินแนบแน่น ศพที่เย็นเฉียบและ ไม่มีลมหายใจ

หลินเป่ยเฉินได้เสียชีวิตแล้วจริง ๆ