เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 2070 ร่วมมือกัน

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรตกใจจนขวัญหนีดีฝ่ อ หอก วิเศษปรากฏขึ้นในมือ ก่อนที่เขาจะหมุนตัวกลับไปแทงหอกด้วย ความว่องไว

วูบ! เกิดคลื่นพลังต้านทานกลับมา

แล้วหอกก็หลุดกระเด็นออกไปจากมือของเขา “จะหนีไปไหน?”

เหลียวจี๋จ้องมองเข้ามาในดวงตาของเจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่ น้องโจร

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรตื่นตกใจ รีบกล่าวว่า “ท่านขุน นางได้โปรดใจเย็น ๆ ก่อน…ข้าน้อยยินดีปฏิบัติตามคาสั่งของท่าน ทุกประการ”

วูบ! เหลียวจี๋โยนศพของหลินเป่ยเฉินกลับคืนมาให้เขา “นี่หมายความว่าอย่างไรกันขอรับ?” เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรถามด้วยความพิศวง

นางขยิบตาและส่งยิ้มให้เขา พลางตอบว่า “ข้าบอกแล้วไม่ใช่ หรือว่าจะท าให้ท่านได้รับความดีความชอบ? รับไปสิ”

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรอ้าปากค้างด้วยความตะลึง

สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

“ท่าน…ท่าน…ท่านเป็ นผู้ใดกันแน่?”

เจ้าของร้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรมีคาตอบอยู่ในใจแล้ว แต่เขาก็ ยังไม่อยากเชื่ออยู่ดี

เหลียวจี๋หัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจ “ข้าหรือ? ข้าก็เป็ นคนที่ อยากร่วมมือกับท่านไงล่ะ ท่านมีความกล้าหาญเด็ดเดี่ยว…เอาอย่าง นี้ก็แล้วกัน ศพของหลินเป่ ยเฉินนี้เป็ นของท่าน ท่านนากลับไปรับ ความดีความชอบดีหรือไม่?”

“ทะ…ทะ…ท่านคือหลินเป่ยเฉินตัวจริงอย่างนั้นหรือ?”

ดวงตาของเจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรแทบจะถลนออกมา จากเบ้า

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

เหลียวจี๋ตบหัวไหล่ของเขาเบา ๆ และกล่าวว่า “บัดนี้ ทุกอย่าง เรียบร ้อยดีแล้ว…ท่านจาสัญญาที่เคยให้ไว้กับข้าได้หรือไม่? ท่าน ต้องพาคนผู้หนึ่งกลับไปที่อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์พร ้อมกับท่าน”

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรสูดหายใจลึก ก่อนพูดออกมา อีกครั้ง “เป็ นท่านจริง ๆ ด้วย…ท่านอยากไปที่อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ หรือ?”

เหลียวจี๋ตอบกลับมาเสียงเรียบว่า “ท่านพาไปได้หรือไม่?”

“แต่หากท่านไปที่นั่น…นี่ไม่ใช่การนาตนเองลงสู่ปากเหวหรือ?”

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรผ่อนคลายมากขึ้น

“ไม่เป็ นไรหรอก”

เหลียวจี๋ตอบ “ข้าจะไปเปิ ดฐานบัญชาการอยู่ในกองทัพของ ศัตรู”

แล้วใบหน้าของขุนนางหญิงก็เปลี่ยนไป

นางกลายเป็ นหลินเป่ยเฉิน

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรเบิกตาโต

หลินเป่ ยเฉินมีวิชาปลอมแปลงโฉมที่ร ้ายกาจจนถึงขั้นจอมเทพ บรรพบุรุษก็ดูไม่ออก

ว่าแต่หลินเป่ ยเฉินปลอมตัวตั้งแต่เมื่อไหร่? เหลียวจี๋ตัวจริงอยู่ที่ ไหน? แล้วศพคนตายผู้นี้แท้ที่จริงแล้วเป็ นใครกันแน่?

“พวกเราอย่ามัวอยู่ที่นี่กันอีกเลย เป้ าหมายของเราคือการ กลับไปที่อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ให้เร็วที่สุด ท่านจะได้กลับไปรับความดี ความชอบแต่เพียงผู้เดียว”

หลินเป่ยเฉินกล่าว “ยิ่งเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น”

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรหยุดชะงัก รับรู ้ได้ทันทีว่าโอกาส เปลี่ยนชีวิตของตนเองได้มาถึงแล้ว

หากเขาน าศพของหลินเป่ ยเฉินกลับไปส่งมอบ เขาก็จะได้รับ ความดีความชอบและแน่นอนว่าจะต้องได้รับการเลื่อนตาแหน่งตาม ค าสัญญา

แต่ปัญหาก็คือ…

“แล้วพวกมนุษย์ทะเลทรายจะดูไม่ออกหรือว่านี่เป็ นศพของท่าน ตัวปลอม?” เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรจ้องมองหลินเป่ ยเฉิน ด้วยความลังเลใจ

หลินเป่ ยเฉินตอบกลับมาด้วยความมั่นใจว่า “ท่านวางใจเถอะ แม้แต่จอมเทพบรรพบุรุษก็ยังดูไม่ออก แล้วมนุษย์ทะเลทรายหน้าโง่ เหล่านั้นจะดูออกได้อย่างไร?”

หัวใจของเจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรกระตุกวูบ

หากเป็ นเช่นนี้ วันเวลาแห่งความร่ารวยของเขาก็ก าลังจะมาถึง แล้ว

“แต่พวกผู้รอดชีวิตที่หลบหนีไปได้ พวกเขาอาจจะนาเรื่องนี้ไป บอกต่อผู้อื่น…” ชายฉกรรจ์พยายามเตือน

“ท่านยังจะกลัวอะไรอีก?”

หลินเป่ยเฉินยิ้มด้วยความปลอดโปร่งโล่งใจ “ผู้ที่สังหารจอมเทพ บรรพบุรุษผู้ควบคุมก้อนเมฆโลหิตคนนั้นก็คือเหลียวจี๋ หาได้มีอันใด เกี่ยวข้องกับข้าไม่”

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรหยุดชะงัก

จริงด้วยสินะ

ทุกคนต่างก็เห็นกับตาว่าเหลียวจี๋เป็ นผู้สังหารท่านจอมเทพ บรรพบุรุษ

“ข้าจะกลับไปอธิบายว่าเหลียวจี๋ทาการโจมตีท่านจอมเทพบรรพ บุรุษเพื่อแย่งชิงความดีความชอบ ข้าจึงอาศัยจังหวะชุลมุนขโมยศพ หลินเป่ยเฉินหลบหนีออกมา…ไม่ทราบว่าคาอธิบายนี้ดีหรือไม่?”

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรมีความคิดบรรเจิดขึ้นมาใน ทันใด

หลินเป่ ยเฉินยกนิ้วโป้ งให้ด้วยความชื่นชม “ประเสริฐ ปล่อยให้ พวกมนุษย์ทะเลทรายไล่ล่าเหลียวจี๋ไปเถอะ ฮ่า ๆๆ ข้าสัญญาเลยว่า พวกเขาจะไม่มีทางค้นพบความจริงเด็ดขาด”

“ถ้าอย่างนั้น…”

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรจ้องมองมาที่หลินเป่ ยเฉินอีก ครั้ง “ในเมื่อท่านไม่ได้จะไปที่อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ในฐานะของเหลียว จี๋ แล้วท่านจะไปที่นั่นในฐานะของผู้ใด?”

หลินเป่ ยเฉินยิ้มกริ่มอย่างผู้ชนะ กล่าวว่า “ก่อนหน้านี้ ข้าบอก ให้ท่านสร ้างตัวตนปลอมเพื่อเปิ ดบัญชีฝากเงินไว้ให้ข้าแล้วไม่ใช่ หรือ? ข้าก็จะไปที่อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ในฐานะตัวตนปลอมนั้นเอง ไม่ ทราบว่ามีปัญหาอันใดหรือไม่?”

เมื่อเจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรได้ยินเช่นนั้น เขาก็ เหมือนกับคนที่เพิ่งสะดุ้งตื่นจากความฝัน “จริงด้วยสินะ ใช่แล้ว ข้า ลืมไปได้อย่างไรกัน? ฮ่า ๆๆ และช่างบังเอิญเหลือเกินที่ตัวตนปลอมที่ ข้าสร ้างขึ้นมาให้ท่านนั้น เป็ นพวกเผ่ามนุษทะเลทรายเสียด้วย…นี่ ท่านวางแผนไว้ล่วงหน้าถึงขนาดนี้เลยหรือ?”

หลินเป่ยเฉินเชิดหน้าขึ้นและกล่าวด้วยน้าเสียงราบเรียบ “ใช่แล้ว นี่คือความชาญฉลาดของข้าเอง ข้ามองทุกอย่างออกมาตั้งแต่ต้น อย่าว่าแต่แผนการในวันนี้เลย ข้ามีแผนการสาหรับอีกหลายร ้อยปี ข้างหน้าแล้วด้วยซ้า…”

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรยอมรับในความสามารถของ หลินเป่ยเฉินอย่างหมดหัวใจ

นับว่าบุรุษผู้นี้น่ากลัวมากจริง ๆ

นี่คือการบุกเข้าถ้าเสือเพียงลาพัง

เจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรจ้องมองหลินเป่ยเฉินด้วยความ เคารพเลื่อมใส

ผู้กล้าหาญที่มีวิสัยทัศน์กว้างไกลไม่มีผู้ใดเกินไปกว่าบุรุษผู้นี้อีก แล้ว

ช่างไร ้ความกลัวจนน่าตื่นตระหนกยิ่งนัก

หลินเป่ ยเฉินกับเจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรอยู่บนดาว เคราะห์ร ้างอีกเพียงครู่เดียว พวกเขาก็เดินทางไปที่จุดทิ้งสมอง โดยเร็วที่สุด เพราะจาเป็ นต้องกลับไปรายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก่อนที่ผู้รอดชีวิตคนอื่น ๆ จะกลับไปถึง

ดังนั้นพวกเขาจึงเชื่องช ้าอยู่อีกไม่ได้แล้ว

ก่อนที่จะเดินทางเข้าสู่ประตูมิติของจุดทิ้งสมอ หลินเป่ยเฉินก็หัน กลับไปมองยังทิศทางที่ตั้งของอาณาจักรเกิงจิน

เขาทราบดีว่าผู้คนที่อยู่ในดาวดวงนั้นจานวนมากคงกาลังรู ้สึก หัวใจสลาย

โดยเฉพาะหลิงเฉิน

คนรักของนางต้องถูกฆ่าตายกลางงานวิวาห์

ไม่ว่าเป็ นผู้ใดก็ต้องหัวใจสลายทั้งนั้น

‘เฉินเอ๋อร์ ข้าหวังว่าเจ้าจะทนไหวนะ’

ชายหนุ่มพูดในใจ

หากมีวิธีที่ดีกว่านี้ เขาก็คงไม่เลือกทาร ้ายความรู ้สึกของนาง กลางงานแต่งงานเช่นนี้หรอก

แต่การพูดคุยก่อนหน้านี้กับเจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจร ทา ให้หลินเป่ ยเฉินได้รู ้ว่าทั้งตัวเขาเองและอาณาจักรเกิงจินก าลัง เผชิญหน้ากับอันตรายใหญ่หลวงเพียงใด แม้จะได้รับการช่วยเหลือ จากหวังจง แต่เขาเพียงคนเดียวคงไม่อาจต่อสู้กับบรรดายอดฝีมือชน ชั้นบรรพบุรุษดั้งเดิมของเผ่ามนุษทะเลทรายได้เด็ดขาด

เพราะฉะนั้น นี่จึงเป็ นโอกาสเดียว

การร่วมมือกับเจ้าของร ้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรเป็ นโอกาสเดียว ของหลินเป่ยเฉิน

หากสูญเสียโอกาสนี้ไป ในครั้งต่อไปที่เผ่ามนุษย์ทะเลทรายบุก มาโจมตีอาณาจักรเกิงจิน หลินเป่ยเฉินก็ไม่อาจคาดเดาได้เลยว่าจะ เกิดอะไรขึ้นบ้าง