เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 2371 สำเร็จวิชาเร็วกว่ำกำหนด

ณ อำณำจักรอวิ๋นเหยำ

สนำมหญ้ำหน้ำบ้ำนพักหลังหนึ่งมีวัชพืชปกคลุมและใบไม้แห้ง กองทับถม ซึ่งแสดงให้เห็นว่ำสถำนที่แห่งนี้ถูกทิ้งร ้ำงมำนำนแล้ว

ไม่มีร่องรอยของสิ่งมีชีวิต

สำยลมโชยพัด

ใบไม้แห้งลอยไปตำมแรงลม

บ้ำนเรือนของผู้คนที่อยู่ใกล้เคียงก็อยู่ในสภำพทรุดโทรมและรก ร ้ำงเช่นกัน

ในอดีต ดำวเครำะห์ดวงนี้เคยเป็ นศูนย์กลำงอำรยธรรมแห่งผู้ใช ้ สำยเลือดผู้สร ้ำงค่ำยอำคม แต่บัดนี้ มันกลับตกอยู่ในสภำพดำว เครำะห์ร ้ำงดวงหนึ่ง มีข่ำวลือเผยแพร่ออกไปว่ำที่ดำวเครำะห์มีสภำพ เป็ นเช่นนี้ ก็เพรำะไม่มีผู้ใดอยำกจะอยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว…

บัดนี้ บรรดำผู้คนที่มีควำมสำมำรถล้วนย้ำยออกไปหมดสิ้น

ส่วนผู้คนที่ยังอำศัยอยู่บนดำวเครำะห์ดวงนี้ล้วนแต่เป็ นคน ยำกจน เด็กกำพร ้ำ และบรรดำผู้อ่อนแอซึ่งไม่มีทำงเลือกอื่นนอกจำก ยอมตำยอยู่ที่นี่เท่ำนั้น

แอ๊ดด!

เสียงประตูไม้ของกระท่อมหลังหนึ่งเปิดออก

เป็ นเสียงของประตูไม้บ้ำนพักหลังนี้เอง

หญิงสำวผู้มีหน้ำตำงดงำมเดินออกมำจำกบ้ำนพักในชุดสีขำว แล้วนำงก็สัมผัสได้ถึงควำมวังเวงของบรรยำกำศโดยรอบได้ในทันที

หญิงสำวผู้นี้มีผมยำวสีเกำลัดหยักศก ผิวพรรณขำวผ่อง ใบหน้ำอำจจะไม่ได้งดงำมตำมฉบับยอดบุปผำล่มเมือง แต่ดูรวม ๆ แล้ว นำงก็มีเสน่ห์ในแบบตนเองเป็ นอย่ำงยิ่ง

หญิงสำวผู้นี้ย่อมต้องเป็ นเยว่หงเซียง

หลังจำกได้รับคัมภีร ์กำรสร ้ำงค่ำยอำคมสลักดำรำจำกแม่เฒ่ำ เจ้ำของบ้ำน เยว่หงเซียงก็อยู่ศึกษำคัมภีร ์ที่นี่ ไม่ได้ออกไปไหนอีก เลย

วันนี้ นำงศึกษำคัมภีร ์สำเร็จแล้ว

เยว่หงเซียงสำมำรถสร ้ำงค่ำยอำคมสลักดำรำระดับสูงได้อย่ำง ช ำนำญ

นี่คือค่ำยอำคมที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศำสตร ์

นำงคิดว่ำตนเองคงต้องใช ้เวลำหลำยพันปีกว่ำจะสำมำรถฝึ กฝน เคล็ดวิชำนี้ได้สำเร็จ

ด้วยเหตุนี้ จึงนึกไม่ถึงเลยว่ำตนเองจะสำเร็จวิชำรวดเร็วได้ถึง เพียงนี้

ไม่รู ้เลยว่ำนับแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน เคยมียอดอัจฉริยะมำกมำย เพียงใดพยำยำมที่จะฝึกฝนกำรสร ้ำงค่ำยอำคมสลักดำรำ แต่พวก เขำก็พบเจออุปสรรคขัดขวำงมำกมำย ถึงกระนั้น อุปสรรคทั้งหมด เหล่ำนั้นกลับไม่เกิดขึ้นแก่เยว่หงเซียงเลยแม้แต่ครั้งเดียว

ในวันนี้ นำงมีควำมเข้ำใจอย่ำงลึกซึ้งแล้ว

ตอนนี้ เยว่หงเซียงมีสภำพแทบไม่แตกต่ำงไปจำกบุคคลธรรมดำ ร่ำงกำยปรำศจำกพลังปรำณ พลังชีวิตอ่อนแอเป็ นอย่ำงยิ่ง

ระหว่ำงที่เดินข้ำมสนำมหญ้ำอันรกร ้ำง หญิงสำวก็หลับตำลง

ทุกสิ่งอย่ำงที่เกิดขึ้นในอดีตผุดวำบเข้ำมำในห้วงภวังค์

“สถำนที่แห่งนี้เคยเป็ นต้นกำเนิดแห่งผู้ใช ้ค่ำยอำคมจำนวนมำก แต่น่ำเสียดำยที่ต้องถูกทำลำยลงไปด้วยน้ำมือของคนรุ่นหลัง…”

เยว่หงเซียงถอนหำยใจออกมำพลำงเดินต่อไป

หลังจำกนั้น ร่ำงของนำงก็ไปปรำกฏตัวขึ้นบนท้องฟ้ ำ

เยว่หงเซียงจ้องมองลงไปจำกด้ำนบน

นำงสำมำรถมองเห็นได้อย่ำงชัดเจนว่ำดำวเครำะห์ดวงนี้มีค่ำย อำคมสร ้ำงม่ำนพลังห่อหุ้มอยู่โดยรอบ

เป็ นค่ำยอำคมจำกยุคโบรำณ

ค่ำยอำคมเหล่ำนี้ถูกสร ้ำงขึ้นจำกสำนักต่ำง ๆ ในอดีต พวกมัน ถูกสร ้ำงมำแล้วหลำยพันปี แต่ด้วยควำมที่ทุกสำนักต่ำงก็มีแนวทำง เป็ นของตนเอง ค่ำยอำคมเหล่ำนี้เมื่อน ำมำประกอบรวมกันแล้ว จึงดู วุ่นวำยยุ่งเหยิงเป็ นอย่ำงยิ่ง

จวบจนถึงปัจจุบัน ไม่เคยมีผู้ใดมำจัดระเบียบค่ำยอำคมเหล่ำนี้

ในดวงตำของเยว่หงเซียงเกิดเป็ นประกำยระยิบระยับ

หลังจำกนั้นนำงก็เอื้อมมือออกไปข้ำงหน้ำและกดอำกำศธำตุ ที่ว่ำงเปล่ำ

ล ำแสงเป็ นประกำยสว่ำงไสว

ม่ำนพลังที่ปกคลุมอำณำจักรอวิ๋นเหยำพลันสลำยหำยไป

ดวงดำวแห่งนี้เผยโฉมสภำพที่แท้จริง

อันที่จริง ดำวเครำะห์ดวงนี้เป็ นพื้นที่อันแห้งแล้ง ผืนดิน แตกระแหง ซ้ำแล้วในอำกำศยังมีแต่กลิ่นอำยควำมตำย

เยว่หงเซียงยกมือขึ้นสร ้ำงค่ำยอำคมขึ้นมำอีกครั้ง

นำงวำดมือเพียงแผ่วเบำ อักขระโบรำณเรืองรองออกมำจำก ปลำยนิ้วมือของนำง

พริบตำต่อมำ ล ำแสงหลำยสำยก็พุ่งลง ไปครอบคลุม อำณำจักรอวิ๋นเหยำอีกครั้ง

แสงสีทองเรืองรองขึ้นบนนภำกำศ ไม่ต่ำงจำกภำพฝนดำวตกอัน สวยงำม

เวลำนี้ ผู้คนที่อำศัยอยู่ตำมสถำนที่ต่ำง ๆ ในอำณำจักรอวิ๋น เหยำล้วนได้เห็นภำพที่สวยงำมบนท้องนภำ

พวกเขำประหลำดใจที่พบว่ำอำกำศมีควำมชุ่มชื้นมำกขึ้น สำย ลมมีควำมเย็นสบำยมำกขึ้น กลิ่นกำมะถันในอำกำศลดลง เสียงภูเขำ ไฟที่ปะทุตัวอยู่ตลอดเวลำก็เงียบลงแล้ว…

บังเกิดเสียงฟ้ ำร ้องฟ้ ำผ่ำ

แล้วสำยฝนก็โปรยปรำยลงมำ

ดำวเครำะห์ดวงนี้ฟื้นฟูขึ้นมำอย่ำงรวดเร็วไม่น่ำเชื่อ

ต้นไม้เจริญเติบโตงอกงำม

แหล่งน้ำที่เคยแห้งขอดกลับมำอุดมสมบูรณ์อีกครั้ง

ธรรมชำติสวยงำมฟื้นตัวขึ้นมำอย่ำงรวดเร็ว

สภำพแวดล้อมของดำวเครำะห์ทั้งดวงคล้ำยกับเกิดกำรย้อนเวลำ ไม่ต่ำงจำกผู้เฒ่ำแก่ชรำได้ย้อนวัยกลับสู่ควำมหนุ่มฉกรรจ์อีกครั้ง

“ทุกอย่ำงกลับมำอุดมสมบูรณ์แล้ว”

“เกิดอะไรขึ้น?”

“ค่ำยอำคมสลักดำรำ นี่คือค่ำยอำคมสลักดำรำ!”

“ท่ำนบรรพบุรุษกลับมำแล้วหรือ?”

“ท่ำนบรรพบุรุษขอรับ!”

ผู้คนจำนวนมำกต่ำงก็คุกเข่ำลงบนพื้นดินและภำวนำด้วยควำม ซำบซึ้งใจ

พวกเขำมองเห็นดวงดำวในท้องฟ้ ำที่มีควำมสว่ำงสดใสมำกขึ้น

ด้ำนนอกดำวเครำะห์

เยว่หงเซียงใช ้ค่ำยอำคมสลักดำรำในกำรฟื้นฟูอำณำจักรอวิ๋น เหยำ

หลังจำกนั้น นำงก็จัดกำรฟื้นฟูดำวเครำะห์ดวงอื่น ๆ ที่โคจรอยู่ โดยรอบอีกด้วย

เพียงเท่ำนี้ อำณำจักรอวิ๋นเหยำก็จะได้รับกำร ‘เยียวยำ’ โดย สมบูรณ์

‘ท่ำนแม่เฒ่ำ ข้ำน้อยท ำส ำเร็จแล้ว’

เยว่หงเซียงพูดอยู่ในใจ

แต่ทันใดนั้น… ลำแสงสีฟ้ ำอ่อนเป็ นประกำยระยิบระยับ

ประตูมิติบำนหนึ่งปรำกฏขึ้นด้ำนหลังเยว่หงเซียง

ไป๋ ชินอวิ๋นเดินออกมำอย่ำงเชื่องช ้ำ

“พี่เยว่” นำงร ้องเรียก

“ศิษย์น้องไป๋ เจ้ำมำแล้ว”

เยว่หงเซียงพยักหน้ำด้วยรอยยิ้มและกล่ำวว่ำ “ข้ำได้รับข่ำวจำก นักพรตหญิงชินเรียบร ้อยแล้ว ข้ำจะทำตำมที่นำงบอก”

ก่อนหน้ำนี้ เยว่หงเซียงได้ติดต่อกับนักพรตหญิงชินผ่ำนทำง แอปวีแชต

ไป๋ ชินอวิ๋นกล่ำวว่ำ “ดูเหมือนข้ำคงไม่ต้องมำช่วยเหลือท่ำนแล้ว ท่ำนส ำเร็จวิชำเร็วก่อนก ำหนด”

เยว่หงเซียงตอบว่ำ “เร็วกว่ำก ำหนดจริง ๆ ศิษย์น้องไป๋ เจ้ำจะไป พร ้อมกับข้ำเลยหรือไม่?”

ไป๋ ชินอวิ๋นส่ำยหน้ำ “ข้ำมีเรื่องอื่นต้องไปกระทำ”

เยว่หงเซียงพยักหน้ำด้วยควำมเข้ำใจ “ถ้ำอย่ำงนั้น…รักษำตัว ด้วย”

ไป๋ ชินอวิ๋นประสำนมือคำนับด้วยควำมนอบน้อม “พี่เยว่ รักษำ ตัว”

แล้วทั้งสองคนก็แยกย้ำยใช ้ประตูมิติของตนเองเดินทำงจำกไปสู่ จุดหมำยปลำยทำงที่แตกต่ำงกัน