เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 2377 ในที่สุด พวกเราก็ต้องมาสู้กัน

นี่นางกาลังคิดไปเองใช่หรือไม่?

เยว่หงเซียงอดถามตนเองไม่ได้

หรือว่า…นางตายแล้ว

หญิงสาวลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง

แล้วนางก็ได้เห็นใบหน้าหล่อเหลาและคุ้นเคย

กระแสพลังอบอุ่นไหลผ่านจากฝ่ ามือ ช่วยฟื้นฟูพลังวิญญาณที่ กาลังเสื่อมถอยให้กลับคืนสู่ความสมบูรณ์อย่างรวดเร็ว

เยว่หงเซียงเริ่มกลับมามีเรี่ยวแรงอีกครั้ง

นี่นางยังไม่ตายใช่หรือไม่?

นางยังมีชีวิตอยู่?

ดวงตาของเยว่หงเซียงกลับมามีประกายสดใสอีกครั้ง

นางจ้องมองชายหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้า ไม่ทราบเลยว่าตนเองกาลัง รู ้สึกตื่นเต้นหรือเศร ้าใจมากกว่ากัน แต่หยดน้าตาพิสุทธ ์เอ่อล้น ออกมาจากหางตาของนางเรียบร ้อยแล้ว

หยดน้าตาเหล่านี้มีความบริสุทธิ์ไม่ต่างไปจากดวงวิญญาณของ นาง

“รอข้าก่อนนะ” หลินเป่ยเฉินกล่าว

หลังจากนั้น ม่านพลังสายหนึ่งก็ปกคลุมร่างกายของเยว่หงเซีย งก่อนที่เขาจะส่งนางตรงไปยังประตูมิติ ซึ่งแผ่นดินตงเต้าและดินแดน ทวยเทพหายเข้าไปก่อนหน้านี้

เยว่หงเซียงพยายามยื่นมือออกมาด้วยความหมดหวังอย่าง ต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง

ชายหนุ่มคลี่ยิ้มพลางกล่าวว่า “รอข้าก่อนเถอะนะ เมื่อข้าจัดการ เรื่องราวทุกอย่างเสร็จเรียบร ้อยแล้ว ข้าจะกลับมาอย่างแน่นอน”

แล้วประตูมิติก็หายวับไป

เยว่หงเซียงถูกส่งตัวจากไปแล้ว

หลินเป่ ยเฉินยืนอยู่กลางอากาศ พลังปราณไหลออกจาก ร่างกายอย่างต่อเนื่อง

ชายหนุ่มกวาดสายตามองความมืดมิดอันโดดเดี่ยวรอบกาย สี หน้าปรากฏความพึงพอใจ

ในที่สุด การทาความสะอาดก็เสร็จเรียบร ้อยแล้ว

นักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่เคยกล่าวไว้ว่าจงทาความสะอาดบ้านก่อน ต้อนรับแขกผู้มาเยือน

ตอนนี้ แผ่นดินตงเต้าและดินแดนทวยเทพได้ถูกเคลื่อนย้ายไป อยู่ที่อื่นเรียบร ้อยแล้ว

ไม่มีสิ่งใดให้ต้องเป็ นกังวลอีกต่อไป

เพียงเท่านี้ เขาก็พร ้อมที่จะสู้อย่างเต็มที่

ชายหนุ่มสั่งงานโทรศัพท์มือถืออยู่ในใจ

แล้วแอปเมจิก คาเมร่าก็ช่วยแปลงโฉมเขากลับไปเป็ นหลี่เฉาเฟ ยอีกครั้ง

หลังจากนั้น ชายหนุ่มก็นาร่างแยกออกมาสองร่าง

พวกมันไม่ใช่ร่างแยกที่อยู่ในการควบคุมของวิชาชักใยชะตาฟ้ า

แต่นี่เป็ นสองร่างแยกใหม่ล่าสุดที่เพิ่งจะนาออกมาจากตู้กระจก ของบรรพบุรุษแห่งผู้ใช ้พิษ คิดแล้วหลินเป่ ยเฉินก็ต้องขอบคุณชาย ชราผู้นั้นจริง ๆ ที่ทาให้เขามีร่างแยกสาหรับการใช ้งานมากมายถึง เพียงนี้

แอปเมจิก คาเมร่าทางานอีกครั้ง แล้วร่างแยกทั้งสองร่างนี้ก็แปลง โฉมเป็ นหวังจงกับเหล่าโจว

ไม่ใช่เพียงแค่รูปร่างหน้าตาเท่านั้น แต่พลังปราณในร่างกายยัง เหมือนกับตัวจริงอีกด้วย

หลังจากนั้น หลินเป่ยเฉินกับร่างแยกเหล่านั้นก็ระเบิดพลังกดดัน ออกมาจากร่างกายขณะต่อสู้กัน

คลื่นพลังแผ่กระจายไปรอบบริเวณอย่างไม่มีจุดสิ้นสุด มวล อากาศปั่นป่ วน ในความว่างเปล่าเกิดรอยแตกที่มองเห็นได้อย่าง ชัดเจน

คลื่นพลังทาลายล้างระดับบรรพบุรุษดั้งเดิมแผ่ขยายออกไปเป็ น วงกว้าง

ราวกับต้องการจะทาลายล้างทุกสิ่งทุกอย่างให้สิ้นซาก

กาลเวลาผ่านไป

ความสงสัยปรากฏขึ้นในหัวใจของหลินเป่ยเฉิน “น่าประหลาด นี่ ก็เลยเวลานัดหมายมานานแล้ว เหตุใดพวกบรรพบุรุษดั้งเดิมของ มนุษย์ทะเลทรายกลับยังไม่มากันอีก?”

ระหว่างกาลังต่อสู้กันอยู่นี้ ชายหนุ่มก็หันมองไปรอบกาย

เพื่อตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีผู้ใดซ่อนตัวอยู่จริง ๆ

หรือว่าสุนัขเฒ่าเหล่านั้นจะรู ้แผนการของเขาแล้ว?

ชายหนุ่มรู ้สึกหงุดหงิดใจเล็กน้อย

หากเขาไม่สามารถหลอกล่อชนชั้นบรรพบุรุษดั้งเดิมของเผ่า มนุษย์ทะเลทรายมาที่นี่ได้ ถ้าอย่างนั้น แผนการบุกโจมตีนคร ศักดิ์สิทธิ์ก็จะมีปัญหาใหญ่

ผ่านไปอีกหนึ่งก้านธูป

หลินเป่ยเฉินปรับเปลี่ยนระดับการต่อสู้ของตนเอง เพื่อถ่วงเวลา การต่อสู้ให้เนิ่นนานมากขึ้น

หลังจากนั้น…

ครืน!

มวลอากาศก็เกิดการสั่นไหวอย่างรุนแรง

แล้วเงาร่างของผู้คนสามคนก็ปรากฏตัวขึ้น

ย่อมเป็ นบรรพบุรุษแห่งผู้ใช ้พิษ บรรพบุรุษแห่งผู้ใช ้สายเลือด ปีศาจและบรรพบุรุษแห่งผู้แปลงกาย

ยอดฝีมือชนชั้นบรรพบุรุษดั้งเดิมทั้งสามท่านได้มาปรากฏตัวขึ้น แล้ว

เมื่อเห็นเช่นนั้น หลินเป่ยเฉินก็แสร ้งยิ้มด้วยความดีใจ

“ท่านบรรพบุรุษ ได้โปรดช่วยเหลือข้าน้อยด้วย!”

เขารีบล่าถอยไปสมทบกับกลุ่มบรรพบุรุษดั้งเดิม

“สหายน้อยไม่ต้องเป็ นกังวล”

บรรพบุรุษแห่งผู้ใช ้สายเลือดปีศาจยิ้มออกมาเล็กน้อย

หลี่เฉาเฟย ณ ตอนนี้เป็ นหนึ่งในสมาชิกพรรคชีวิตนิรันดร ์ถือ เป็ นบุคคลชนชั้นสูงสาหรับเผ่ามนุษย์ทะเลทราย

อันที่จริง พวกเขาต้องมาต่อสู้พร ้อมกันนานแล้ว

แต่ชนชั้นบรรพบุรุษดั้งเดิมทั้งสามท่านตั้งใจมาสายเล็กน้อย

แต่เมื่อเห็นว่า ถึงแม้หลี่เฉาเฟยจะตกเป็ นรองหวังหยงจงกับโจว เทียนอวิ๋น แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือมีท่าทีว่าจะตาย ตก นั่นทาให้บรรพบุรุษดั้งเดิมทั้งสามท่านอดผิดหวังไม่ได้

ส าหรับชาวเผ่ามนุษย์ทะเลทราย พวกเขาเคารพผู้แข็งแกร่งก็จริง แต่หลี่เฉาเฟยมีภูมิหลังลึกลับยิ่ง ซ้ายังป่าเถื่อน ชอบสังหารพวกเดียว กันเองอย่างไม่มีเหตุผลครั้งแล้วครั้งเล่า พวกเขาจึงลงความเห็นว่า บุรุษผู้นี้ควบคุมยาก และทาให้ ‘พระองค์’ เกิดความไม่พอใจขึ้นมา

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงตั้งใจจะใช ้กลยุทธ ์ยืมดาบฆ่าคน ปล่อยให้ หวังหยงจงกับโจวเทียนอวิ๋นสังหารหลี่เฉาเฟยให้ตายไป

มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น พวกเขาจึงจะสามารถกลับไปคืนดีกับแดน มัชฌิมได้อีกครั้ง

แต่ผู้ใดจะไปคาดคิดเลยว่า…หลี่เฉาเฟยจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้!

แม้แต่จิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์อย่างหวังหยงจง ก็ยังไม่สามารถ สังหารหลี่เฉาเฟยได้ด้วยซ้า

“ว่าแต่ท าไมพวกท่านถึงมาช ้าจังเลยขอรับ?”

เสียงตั้งคาถามของหลี่เฉาเฟยฟังดูไม่สบอารมณ์

เขาไม่พอใจที่ตนเองต้องสู้อยู่เพียงลาพัง

บรรพบุรุษแห่งผู้ใช ้สายเลือดปี ศาจหันไปมองหน้าหวังหยงจง กับโจวเทียนอวิ๋น ซึ่งเป็ นศัตรูคนสาคัญ ก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วตอบว่า “กว่าพวกเราจะได้รับข่าว เวลาก็ล่วงเลยมาแล้ว สหาย น้อยอย่าได้สงสัยเลย เจ้าไปพักผ่อนก่อนเถอะ เดี๋ยวพวกเราจัดการ ต่อเอง”

หลี่เฉาเฟยตอบกลับด้วยความกราดเกรี้ยว “ข้าไม่พัก ข้าจะฆ่า พวกมันทั้งสองคนด้วยมือข้าเอง!”

ดูเหมือนความพ่ายแพ้ที่เกิดขึ้นจะทาให้ชายหนุ่มเจ็บใจไม่น้อย

ชนชั้นบรรพบุรุษดั้งเดิมทั้งสามท่านไม่ได้มีความสงสัยเกิดขึ้นใน ใจแม้แต่นิดเดียว

หลี่เฉาเฟยเป็ นคนที่มีนิสัยยโสโอหังมาแต่ไหนแต่ไร นี่คือครั้ง แรกที่เขาต้องพ่ายแพ้ให้แก่ผู้อื่น เพราะฉะนั้น การที่เขาต้องการจะสู้ ต่อไปเช่นนี้ จึงเป็ นเหตุผลที่เข้าใจได้

“เหล่าหวัง”

บรรพบุรุษแห่งผู้แปลงกายเดินออกมาข้างหน้าช ้า ๆ จ้องมองไป ยังหวังหยงจงและถอนหายใจ “ข้าไม่คิดเลยว่าพวกเราจะต้องมาพบ เจอกันอีกในสถานการณ์เช่นนี้…ในที่สุด พวกเราก็ต้องมาต่อสู้กัน”

หวังหยงจงไม่พูดค าใด กลับระเบิดพลังกดดันออกมาจาก ร่างกายอย่างรุนแรง