เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 2380 กระจกเงิน

เส้นทางดาราจักร

อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ นครศักดิ์สิทธิ์

สงครามที่เกิดขึ้นทาให้ทุกหนทุกแห่งมีแต่ความโกลาหล

สามสถาบันหลักของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์อย่างสภาศักดิ์สิทธิ์ สภาบรรพบุรุษและกองทัพไห่เหยา ต่างถูกบุกโจมตีอย่างหนัก ระเบิด ลอยคลุ้งเต็มท้องนภา ไม่อาจรู ้ได้เลยว่ามียอดฝีมือมากมายเพียงใด เสียชีวิตลงจากการระเบิดในครั้งนี้

ผู้อยู่ในขอบเขตพลังจอมเทพอนันต์จ านวนมากต้องถึงแก่ความ ตายโดยไม่รู ้ตัว ดวงวิญญาณดับสูญโดยไม่ทันได้ทาสิ่งใดด้วยซ้า

หลังจากนั้น ร่างกายของพวกเขาก็ถูกดูดเข้าไปในช่องว่างบน ท้องฟ้ า จากนั้นมวลพลังสีขาวดาก็ถูกดูดออกมาจากซากศพ

ทุกสิ่งทุกอย่างตกอยู่ในความวุ่นวาย

นับตั้งแต่ก่อตั้งอาณาจักรขึ้นมา ไม่เคยมีครั้งใดที่นครหลวงของ พวกเขาจะถูกโจมตีอย่างรุนแรงถึงเพียงนี้… แม้แต่การก่อกบฏของ ชนชั้นบรรพบุรุษดั้งเดิมสองครั้งก่อนหน้า ก็ยังไม่มีผู้คนบริสุทธิ์ต้อง ได้รับลูกหลงมากมายถึงเพียงนี้มาก่อน

ทว่าตอนนี้ ไม่ว่ามองไปทางใดก็เห็นแต่ผู้คนล้มตาย

เมื่อโจมตีเข้าสู่ศูนย์กลางอานาจ ผู้คนที่ล้มตายไปจานวนมาก ล้วนแต่เป็ นเจ้าหน้าที่ระดับสูงทั้งสิ้น เมื่อไม่มีผู้คนคอยออกคาสั่งอีก ต่อไป ระบบการทางานทั้งหมดก็จะล่มสลาย ชาวเผ่ามนุษย์ทะเลทราย ไม่สามารถรับมือการโจมตีครั้งนี้ได้อีกแล้ว

การเดินขบวนจู่โจมของกองทัพเป่ยเฉินเป็ นไปอย่างราบรื่น

บรรดาเจ้าหน้าที่ผู้ถือกระเป๋ าเอกสารสีดาต่างเข้าใจแล้วว่า ตนเองกาลังถือสิ่งใดอยู่

พวกเขาแอบซ่อนตัวอยู่ในตรอกลับและเปิดกระเป๋ าออกกดปุ่ มสี แดงตามคาสั่งของฮันปู้ ฟู่ หลังจากนั้นทุกคนก็ได้เห็นกับตาว่าเกิด อะไรขึ้น

ก้อนเมฆรูปเห็ดระเบิดพุ่งสู่ท้องฟ้ า สังหารยอดฝีมือของชาวเผ่า มนุษย์ทะเลทรายนับไม่ถ้วน…พวกเขาจึงสรุปได้ว่า กระเป๋ าสีดาใบนี้ เป็ นสิ่งที่ให้กาเนิดระเบิดรูปเห็ดนั้นเอง และมันก็เป็ นแรงระเบิดที่มีพลัง มหาศาลมากพอจะกวาดล้างกลุ่มยอดฝีมือของเผ่ามนุษย์ทะเลทราย

เรื่องนี้ทาให้นายทหารทุกคนในกองทัพเป่ยเฉินรู ้สึกตื่นเต้นเป็ น อย่างยิ่ง

ก่อนหน้านี้ พวกเขาเตรียมตัวเตรียมใจรอรับความตายมาเยือน พวกเขาพร ้อมที่จะต่อสู้เป็ นครั้งสุดท้าย ตั้งใจที่จะเป็ นแมลงเม่าบินเข้า กองไฟ แต่ในเมื่อพวกเขาจะตายแล้ว ก็ขอลากศัตรูไปตายด้วยกันให้ ได้มากที่สุด

คิดไม่ถึงเลยว่าพวกเขากลับกลายเป็ นฝ่ ายที่ได้เปรียบใน สงคราม

สมแล้วที่ท่านแม่ทัพฮันปู้ ฟู่เป็ นผู้ยิ่งใหญ่เกรียงไกรตลอดมา

ผู้คนส่งเสียงโห่ร ้องด้วยความคึกคัก

การศึกด าเนินต่อไป

ตู้ม!

การระเบิดของคลื่นพลังมหาศาลพลันปะทุออกมา

พลังแห่งบรรพบุรุษดั้งเดิม

เงาดาที่มีขนาดใหญ่ปกคลุมผืนฟ้ า

ท้องนภาที่เคยสว่างไสวแปรเปลี่ยนเป็ นราตรีอันมืดมิด

“ให้อภัยไม่ได้เด็ดขาด!”

เสียงคารามโกรธแค้นก้องกังวานไปทั่วนครศักดิ์สิทธิ์ “ทุกคนที่ ข้องเกี่ยวกับการโจมตีครั้งนี้จะต้องตายให้หมด!”

ผู้พูดคือบรรพบุรุษผู้ใช ้เงานั่นเอง

ในที่สุด ชนชั้นบรรพบุรุษดั้งเดิมของเผ่ามนุษย์ทะเลทรายที่น้อย ครั้งจะปรากฏตัวออกมาก็ได้ปรากฏตัวออกมาแล้ว

เงาด าเคลื่อนผ่านอากาศ ไม่ว่าเงาดานั้นจะเคลื่อนผ่านไปบริเวณ ใด ทหารในกองทัพผู้บุกรุกก็ต้องระเบิดกระจายกลายเป็ นม่านหมอก เลือด

การบุกโจมตีที่เคยราบรื่นพลันหยุดชะงักในบัดดล

นี่คือความน่ากลัวของชนชั้นบรรพบุรุษดั้งเดิม

นี่คือความหมายที่แท้จริงในการมีบรรพบุรุษดั้งเดิมอยู่ในกองทัพ

เป็ นฝ่ ายมนุษย์ทะเลทรายที่ได้ส่งเสียงโห่ร ้องด้วยความตื่นเต้น ออกมาบ้าง

ท่านบรรพบุรุษของพวกเขาปรากฏตัวออกมาแล้ว

สถานการณ์พลิกกลับตาลปัตรในทันที

จากผู้ถูกไล่ล่า พวกเขาจะได้กลายเป็ นผู้ล่าบ้างแล้ว

“ค านับคนเป็ น…”

ทว่าทันใดนั้นเอง สุ้มเสียงถอนหายใจก็ดังขึ้นมาสะท้านแผ่นฟ้ า

เมื่อจ้องมองไปยังทิศทางของกองทัพเป่ยเฉิน ร่างของคนผู้หนึ่งก็ ลอยตัวขึ้นกลางอากาศพร ้อมกับกลุ่มหมอกควันสีดาทมิฬที่ปกคลุม ทั่ว

กลุ่มหมอกควันเหล่านั้นไม่ต่างจากรัศมีที่แผ่ออกมาจากนรก

คลื่นพลังมหาศาลแผ่ปกคลุมรอบบริเวณ

เงาด าบนท้องฟ้ ากระจายตัวหายไปอย่างรวดเร็ว

ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นอีกครั้ง

“ราชาแห่งยมโลก!”

บรรพบุรุษผู้ใช ้เงาร ้องตะโกนออกมาด้วยความโกรธแค้น

ราชาแห่งยมโลกเป็ นศัตรูคู่แค้นที่พวกเขาเคยต่อสู้กันมาก่อน… แต่ครั้งนั้น ราชาแห่งยมโลกสามารถหลบหนีไปได้สาเร็จ บรรพบุรุษ แห่งผู้ใช ้เงาคิดไม่ถึงเลยว่าราชาแห่งยมโลกจะกลับมาปรากฏตัวขึ้น ในนครศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง มิหนาซ้า ยังปรากฏตัวขึ้นในสถานการณ์ เช่นนี้อีกด้วย

และเมื่อหวังจงปรากฏตัว ความกดดันที่ถาโถมใส่กองทัพเป่ ย เฉินก็สลายไปอย่างรวดเร็ว

“ค านับฟ้ าดิน”

หวังจงก้าวออกมาข้างหน้าช ้า ๆ และก้มตัวลงโค้งคานับอีกครั้ง

ก้อนเมฆสีดาที่ลอยตัวอยู่รอบกายชายชรารวมตัวกันเป็ นรูปทรง ของมนุษย์ยักษ์ตัวหนึ่งที่กาลังโค้งคานับอยู่เช่นกัน

นี่คือวิชาสังหารประจาตัวหวังจง

เป็ นวิชาที่ไม่มีผู้ใดสามารถหลบหนีได้

บรรพบุรุษแห่งผู้ใช ้เงาร ้องครางในลาคอ ม่านพลังที่สร ้างขึ้นมา ห่อหุ้มร่างกายเริ่มเกิดการบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง

แต่ขณะเดียวกันนี้ บรรพบุรุษแห่งผู้ใช ้เงาก็ตอบโต้กลับไป เช่นกัน

คลื่นพลังที่มองไม่เห็นพุ่งออกไป

บนแก้มของหวังจงพลันปรากฏบาดแผลเหมือนรอยกระบี่

แต่ในเวลาเดียวกันนี้อีกเช่นกัน…

ตู้ม!

มวลพลังกาปั้นทองคาปรากฏขึ้นเบื้องหน้าบรรพบุรุษผู้ใช ้เงา หมัดซัดเข้าใส่ม่านพลังจนแตกสลายไม่เหลือชิ้นดี

นี่เป็ นการลงมือของโจวเทียนอวิ๋น

บรรพบุรุษแห่งผู้ใช ้สายเลือดผู้คงกระพันไม่เสียเวลาพูดคุยให้ มากความ เมื่อปรากฏตัวออกมา เขาก็เปิดฉากโจมตีโดยไม่รีรอ

โลหิตสาดกระเซ็นทั่วผืนฟ้ า

ร่างของบรรพบุรุษแห่งผู้ใช ้เงาร่วงหล่นลงจากกลางอากาศ

เมื่อชนชั้นบรรพบุรุษดั้งเดิมทั้งสองคนผนึกกาลังร่วมมือกัน บรรพบุรุษแห่งผู้ใช ้เงาก็ถึงคราวได้รับบาดเจ็บสาหัสในที่สุด

“ค านับความว่างเปล่า”

หวังจงก้าวมาข้างหน้าอีกหนึ่งก้าว

ครั้งนี้ เขาโค้งตัวลงจนเกือบจะเก้าสิบองศา

เงาร่างของมนุษย์ยักษ์ที่อยู่ทางด้านหลังก็โค้งตัวคานับด้วย เช่นกัน

คลื่นพลังมหาศาลพุ่งเข้าไปหาบรรพบุรุษแห่งผู้ใช ้เงา เขารู ้สึกได้ ถึงความตายที่คืบคลานเข้ามา และเมื่อประกอบกับที่ตนเองได้รับ บาดเจ็บสาหัสอยู่ก่อนแล้ว ร่างของบรรพบุรุษแห่งผู้ใช ้เงาก็ระเบิด กระจายกลายเป็ นม่านหมอกเลือดไปในพริบตา…

เมื่อเห็นภาพนี้ ผู้คนในกองทัพเป่ ยเฉินก็ระเบิดเสียงโห่ร ้อง ออกมาด้วยความสะใจ

ชนชั้นบรรพบุรุษดั้งเดิมของเผ่ามนุษย์ทะเลทรายถึงแก่ความตาย ไปแล้วอีกคนหนึ่ง

“ช่างวิเศษจริง ๆ”

องค์ชายเจี้ยนอวี่ถอนหายใจพร ้อมกับสะบัดเลือดออกไปจาก กระบี่

“คิดไม่ถึงเลยว่าข้าจะได้เห็นภาพเช่นนี้”

เขาบีบตราประทับในมือซ ้ายแน่น

แล้วกระจกเงินขนาดเล็กบานหนึ่งก็ลอยออกมาจากกลาง หน้าผากขององค์ชายเจี้ยนอวี่