เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 323 แอปตัวใหม่ เมจิก คาเมร่า

บทที่ 323 แอปตัวใหม่ เมจิก คาเมร่า

มันคือเสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์มือถือของเขา

หลินเป่ยเฉินสะดุ้งโหยง

แม้ว่าข้างกายจะมีมี่หรู่หยานนั่งอยู่ทั้งคน แต่เด็กหนุ่มก็ยังนำโทรศัพท์ออกมากดดูอยู่ดี

“ตรวจพบการอัปเดตระบบใหม่ ต้องการอัปเดตตอนนี้เลยหรือไม่?”

หน้าต่างแจ้งเตือนเด้งขึ้นมาบนหน้าจอ

หลินเป่ยเฉินรู้สึกแปลกใจ

เขาควรได้รับการอัปเดตระบบเมื่อได้รับรางวัลผู้ชนะการแข่งขันไม่ใช่หรือ?

แต่ปัญหาก็คือ หลินเป่ยเฉินยังไม่ได้รับรางวัลเลยนี่นา

แล้วจะมีปัญหาหรือเปล่านะ?

แต่เมื่อแจ้งเตือนขึ้นมาแบบนี้ ก็น่าจะอัปเดตระบบได้ไม่มีปัญหาสิ?

หลินเป่ยเฉินนั่งชั่งใจอยู่เนิ่นนาน ไม่รีบร้อนที่จะกดอัปเดต

แต่เขาเลือกที่จะกดไปดูแผนที่ในแอปไป่ตู้แมป

หลังจากค้นหาพิกัดปัจจุบันของตนเองและแน่ใจว่าไม่มีภัยอันตรายหรือผู้ตามล่าอยู่รอบตัว เด็กหนุ่มถึงได้ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก และกดให้โทรศัพท์อัปเดตระบบทันที

“ติ๊ง”

“การอัปเดตระบบครั้งนี้ต้องใช้การโอนถ่ายข้อมูลเป็นจำนวน 10 GB ใช้เวลาในการดาวน์โหลดประมาณ 1 ชั่วโมง กรุณาตรวจสอบระดับแบตเตอรี่ให้เพียงพอต่อการใช้งาน เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดความผิดพลาดระหว่างการอัปเดต”

ใช้ข้อมูลเพียง 10 GB เท่านั้นหรือ?

น้อยกว่าที่คิดอีกแฮะ

ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่ออัปเดตแล้วจะมีความสามารถใหม่เพิ่มเข้ามาบ้างหรือไม่

หลังจากนั้น หลินเป่ยเฉินก็ใช้เงิน 6 เหรียญทองคำชาร์จแบตเตอรี่โทรศัพท์ให้เต็ม เรียบร้อยดีแล้วเขาก็กดยืนยันการดาวน์โหลด

พลัน พลังลมปราณก็ถูกดูดออกไปจากร่างกายของเขา

“โอ้ว…อ้า…อู้ว์…”

หลินเป่ยเฉินอดส่งเสียงร้องครางออกมาไม่ได้

มี่หรู่หยานกำลังนั่งร้องไห้ด้วยความเป็นห่วงบิดามารดาและญาติพี่น้องอยู่ในความมืดมิด แต่สองแก้มของนางก็แดงระเรื่อขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินเสียงร้องของเด็กหนุ่ม

นางหันไปมองที่หลินเป่ยเฉินโดยไม่รู้ตัว

แล้วสิ่งที่เห็นก็คือหลินเป่ยเฉินกำลังชักกระตุกเล็กน้อย สีหน้าแสดงออกถึงความเคลิบเคลิ้มบางอย่าง มือของเขายกขึ้นมาลูบไล้บริเวณหน้าอกอย่างเมามัน

มี่หรู่หยานเบิกตาโตด้วยความตื่นตะลึง

บัดนี้ นางมีสภาพอยู่ในลักษณะกึ่งเปลือย อาศัยเพียงเสื้อคลุมตัวเดียวของเขาเท่านั้นปิดบังร่างกาย เด็กหนุ่มกับเด็กสาวอยู่ด้วยกันตามลำพังในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ เสียงร้องครางของหลินเป่ยเฉินดังกระเส่าอีกครั้ง… ใบหน้าที่ขาวเนียนของมี่หรู่หยานกลับมีเลือดลมสูบฉีดจนแดงก่ำยิ่งกว่าลูกมะเขือเทศ

นางไม่รู้จะทำตัวอย่างไร นอกจากยกขาขึ้นมานั่งกอดเข่าตนเอง

เสียงร้องครางของหลินเป่ยเฉินดังอยู่ประมาณครึ่งชั่วยาม

“อ๊า…”

แล้วเสียงแห่งความสยิวก็หยุดลงในที่สุด

มี่หรู่หยานรอจังหวะอยู่หลายลมหายใจเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีเสียงใดดังออกมาอีก นางถึงได้เงยหน้าขึ้นมาจากหัวเข่าของตนเอง หลินเป่ยเฉินเปลี่ยนไปเหมือนเป็นคนละคน เขาเอนตัวพิงผนัง สองตาจ้องมองที่ฝ่ามือของตนเองเขม็ง นิ่งเงียบไม่พูดไม่จา

“หืม? สามารถเพิ่มความสามารถแอปแบบสุ่มได้หนึ่งครั้ง กับสามารถเลือกแอปใหม่แบบสุ่มได้อีกหนึ่งแอปงั้นเหรอเนี่ย?”

หลินเป่ยเฉินมองของรางวัลที่ได้จากการอัปเดตระบบด้วยความประหลาดใจ

มีรางวัลมากกว่าที่เขาคิดเอาไว้เสียอีก

“เสี่ยวจี้ กดรับรางวัลให้หน่อย” เขาออกคำสั่งผู้ช่วยอัจฉริยะในใจ

“รับทราบเจ้าค่ะนายท่าน”

หลังจากนั้นกงล้อลุ้นโชคก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์

เมื่อหมุนกงล้อ 2 ครั้ง หลินเป่ยเฉินก็ได้ของรางวัล 2 ชิ้น

“ติ๊ง! ท่านได้รับของรางวัลเป็นแอปเมจิก คาเมร่า”

“ติ๊ง! ท่านได้รับรางวัลให้เป็นสมาชิกร้านค้าในแอปจิงตง มอลล์แบบสุ่มหนึ่งร้าน”

ข้อความแจ้งเตือนเด้งขึ้นบนหน้าจอ

รางวัลที่เขาได้รับครั้งนี้…

ดูไม่ค่อยมีประโยชน์สักเท่าไหร่

แอปเมจิก คาเมร่ามันเอาไว้แต่งรูปเฉยๆ ไม่ใช่หรือไง? นอกจากใส่ข้อความให้รูปภาพหรือใส่หูแมวหัวหมาหางกระต่ายกับปรับแต่งสีอีกนิดหน่อยแล้ว ก็ไม่เห็นจะมีประโยชน์อะไรอีก โดยเฉพาะที่นี่มีหลินเป่ยเฉินคนเดียวเท่านั้นที่มีโทรศัพท์มือถือ แล้วจะให้เขาแต่งรูปส่งไปให้ใครดูกันล่ะ?

ส่วนสิทธิ์ให้เป็นสมาชิกเลือกซื้อของจากร้านค้าในแอปจิงตง มอลล์นั้น…

เอาล่ะ กดดูอันนี้ก่อนก็แล้วกัน

หลินเป่ยเฉินเปิดเข้าไปในแอปจิงตง มอลล์

ในรายชื่อร้านค้าที่ปรากฏขึ้นบนประวัติของเขา นอกจากร้านของเทพีกระบี่หิมะไร้นามแล้ว บัดนี้ยังปรากฏร้านค้าแห่งใหม่ขึ้นมาอีกหนึ่งร้าน ซึ่งแค่ชื่อร้านก็ฟังสะดุดหูแล้วว่า ‘เพื่อนพ้องพี่น้องโจร’

หืม?

ในดินแดนทวยเทพมีโจรอยู่ด้วยหรือ?

ร้านค้าของเทพีกระบี่ไร้นามในแอปจิงตงมอลล์ถูกระบุให้เป็นร้านค้าทั่วไป ส่วนร้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรถูกระบุให้เป็นร้านค้าอย่างเป็นทางการ นี่จะบ่งบอกถึงสถานะทวยเทพที่มีความสูงส่งมากกว่ากันใช่หรือไม่?

อย่าว่าแต่เรื่องอื่นเลย เอาแค่คำว่า ‘ร้านค้าทั่วไป’ กับ ‘ร้านค้าอย่างเป็นทางการ’ ก็ดูออกแล้วว่าฝ่ายไหนมีระดับมากกว่ากัน

หลินเป่ยเฉินกดเข้าไปดูสินค้าในร้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรด้วยความสนใจ

สินค้าในร้านค้าแห่งนี้มีมากกว่าสินค้าในร้านของเทพีกระบี่หิมะไร้นามจริงๆ โดยสินค้าจะแบ่งแยกออกเป็น 4 หมวดหมู่ ประกอบไปด้วยหมวดหมู่ผลไม้ตามฤดูกาล หมวดหมู่ผักสด หมวดหมู่เนื้อไก่ ไข่ไก่และเนื้อสด และหมวดหมู่สินค้าเบ็ดเตล็ด

ในแต่ละหมวดหมู่จะมีสินค้าแยกย่อยอีกประมาณ 5-6 ชนิด

ชื่อสินค้าฟังดูไม่ค่อยเป็นมิตรทั้งนั้น

แถมยังมีสรรพคุณไม่น่ายุ่งเกี่ยวอีกด้วย ไม่ว่าจะเป็นผลไม้ที่รับประทานแล้วท้องเสียอย่างรุนแรง ผักสดที่รับประทานแล้วช่วยทำให้อึด ถึก ทน และเนื้อสัตว์ที่สามารถรักษาอาการเป็นหมันให้หายขาด…

เอ่อ…

ต้องเป็นคนประเภทไหนกันนะถึงขายของพวกนี้?

หลินเป่ยเฉินสูดหายใจลึก ราคาของแต่ละอย่างใช่ว่าจะถูกๆ

แต่หน่วยเงินในการซื้อสินค้ากลับใช้เป็น ‘ค่าความศรัทธา’

ไม่ได้ใช้เหรียญทองคำ

หลินเป่ยเฉินไม่ได้เสียดายสักเท่าไหร่

อีกอย่าง ตอนนี้เขาก็ไม่จำเป็นต้องใช้ผลไม้เนื้อสัตว์หรือไข่ไก่อะไรทั้งนั้น

แล้วเขาก็ไม่มีค่าพลังศรัทธาอะไรนั่นด้วย

แต่สิ่งที่สะดุดใจหลินเป่ยเฉินก็คือของในหมวดหมู่สินค้าเบ็ดเตล็ดต่างหาก

ผลิตภัณฑ์ในนั้นมีมากมายหลายอย่าง แต่ละอย่างล้วนมีหน้าตาแปลกประหลาดทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นก้อนหินสีดำทมิฬ ผลไม้ที่เหี่ยวแห้ง เมล็ดพืชที่ใช้งานไม่ได้ อาวุธที่แตกหักเสียหายและของอย่างอื่นอีกมากมาย สินค้าในหมวดหมู่นี้แต่ละชิ้น ไม่บอกชื่อ ไม่บอกสรรพคุณ ไม่บอกราคา

ทางร้านแจ้งไว้เพียงประโยคเดียวว่า

‘ราคาสามารถต่อรองกันได้’

หลินเป่ยเฉินกดดูจนทั่วก็ไม่พบว่าจะมีสินค้าตัวไหนเหมาะสมต่อการใช้งานในขณะนี้ สุดท้าย เขาก็ต้องปิดแอปจิงตง มอลล์ลงไปด้วยความผิดหวัง

ต่อมา เขาเปิดแอปไป่ตู้แมปตรวจดูอันตรายรอบกายอีกครั้ง ยังคงไม่มีการแจ้งเตือนว่ามีผู้ตามล่าอยู่แถวนี้ ในเมื่อพบว่าตนเองยังคงอยู่ในที่ที่ปลอดภัย เด็กหนุ่มก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก และเปิดเข้าไปในแอปสโตร์ของโทรศัพท์มือถือ

เขากดเข้าไปดูข้อมูลของแอปเมจิก คาเมร่า

แต่กลับชะงักเมื่อกำลังจะกดปุ่มดาวน์โหลด

“เชี่ย” หลินเป่ยเฉินอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจเมื่อพบว่าแอปแต่งรูปโง่ๆ นี้มีขนาดถึง 5 GB

หรือว่าจะเป็นของดี?

ชักน่าสนใจขึ้นมาแล้วสิ

เด็กหนุ่มกดดาวน์โหลดทันที

แล้วเสียงครางกระเส่าของหลินเป่ยเฉินก็ดังลั่นกระท่อมน้อยอีกครั้ง

มี่หรู่หยานต้องรีบยกขาขึ้นมาซุกหน้ากอดเข่าอีกครั้ง

คราวนี้เสียงร้องครางดังนานประมาณ 1 ก้านธูป

หลินเป่ยเฉินหยุดส่งเสียงร้องแล้ว

การดาวน์โหลดเสร็จสมบูรณ์

เขากดติดตั้ง

ไม่กี่อึดใจต่อมา โลโก้สีเหลืองหน้ายิ้มที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์ สำรวจดูภายนอกโลโก้ก็เหมือนแอปเมจิก คาเมร่าที่เขาเคยใช้ทุกประการ แต่ดูเหมือนว่าโลโก้ที่เขาเห็นอยู่ในตอนนี้จะไม่ชัดเจนอยู่สักหน่อย ทำให้มองไม่ออกว่าใบหน้าบนโลโก้นั้นกำลังยิ้มหรือร้องไห้อยู่กันแน่

หลินเป่ยเฉินกดเปิดแอป

หลังจากมีการแจ้งเตือนขออนุญาตเข้าถึงข้อมูลภายในโทรศัพท์เด้งขึ้นมาให้กดตกลงหลายรอบ ในที่สุดก็มีหน้าต่างข้อความปรากฏขึ้นว่า…

“นี่คือแอปพลิเคชันที่มีค่าใช้จ่าย ท่านจำเป็นต้องจ่ายค่าสมาชิกเพื่อเข้าใช้งาน โดยสามารถเลือกได้ว่าจะจ่ายเป็นรายเดือน ราย 3 เดือน ราย 6 เดือน หรือรายปี…”

อห.ที่ไม่ได้แปลว่าโอ้โห!

หลินเป่ยเฉินสบถคำหยาบออกมาโดยไม่รู้ตัว

ขนาดทะลุมิติมาอยู่โลกนี้ ยังมีแอปที่ต้องจ่ายเงินตามมาหลอกหลอนอีกหรือ?