เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 53 ฟังก์ชันใหม่ของโทรศัพท์

บทที่ 53 ฟังก์ชันใหม่ของโทรศัพท์

โทรศัพท์ดูดกลืนพลังปราณไปจากร่างกายของเด็กหนุ่มไม่น้อย

การโอนถ่ายข้อมูลเป็นจำนวน 1 GB ไม่ใช่เรื่องที่หลินเป่ยเฉินจะต้องคิดอะไรมากมาย แต่มันก็ทำให้เขารู้สึกเหนื่อยล้ามากกว่าเดิม

ในเวลาเดียวกันนี้ หน้าจอโทรศัพท์กลายเป็นสีขาว ตรงกลางขึ้นแถบสถานะดำเนินการอัปเดตสีเขียว

ทั้งหมดที่หลินเป่ยเฉินสามารถทำได้ในตอนนี้ คือรอคอย

หนึ่งชั่วยามกับอีกหนึ่งก้านธูปต่อมา…

การอัปเดตระบบก็เสร็จสิ้น

“ยินดีด้วย! การอัปเดตระบบเสร็จสมบูรณ์ ฟังก์ชันใหม่ที่ถูกเพิ่มเข้ามาจากการอัปเดตครั้งนี้ คือฟังก์ชันผู้ช่วยส่วนตัวยอดอัจฉริยะ และนอกจากนี้ ผู้ใช้งานยังสามารถเลือกติดตั้งแอปแบบสุ่มจากแอปสโตร์ได้ถึง 2 แอปโดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย”

หน้าต่างข้อความเด้งขึ้นเตือนบนหน้าจอโทรศัพท์

“ผู้ช่วยส่วนตัวงั้นเหรอ?”

หลินเป่ยเฉินรู้ดีว่ามันคืออะไร

เนื่องจากในโทรศัพท์ไอโฟนมีสิริ ในโทรศัพท์แอนดรอยด์ก็มีผู้ช่วยส่วนตัวจากกูเกิล

ผู้ช่วยส่วนตัวเหล่านี้จะรับคำสั่งผ่านทางเสียงพูด ทำให้ผู้ใช้ไม่ต้องเอื้อมมือแตะโทรศัพท์เลยแม้แต่น้อย ถือว่าเป็นฟังก์ชันที่มีประโยชน์มหาศาล

“แต่ผู้ช่วยของโทรศัพท์เครื่องนี้มีชื่อว่าอะไรนะ?”

“สวัสดี สิริ?”

ไม่มีการตอบรับจากโทรศัพท์

“โอเค กูเกิล”

ยังคงไม่มีการตอบรับเช่นเคย

“เสี่ยวโอ้ว?” เด็กหนุ่มลองเรียกชื่อผู้ช่วยส่วนตัวประจำโทรศัพท์แบรนด์ออปโป้

ยังคงไม่มีการตอบสนอง

“เสี่ยวอี้?” คราวนี้หันมาเรียกชื่อผู้ช่วยส่วนตัวประจำแบรนด์หัวเหว่ยบ้าง

แต่ก็ยังไม่มีการตอบสนองอยู่ดี

“เฮ้อ…เสี่ยวจี้ล่ะ อย่าบอกนะว่าชื่อเสี่ยวจี้?”

“ปิ๊งป่อง! มีอะไรให้ข้าน้อยรับใช้เจ้าคะ นายท่าน?”

น้ำเสียงอ่อนหวานของหญิงสาวคนหนึ่งดังออกมาจากโทรศัพท์ในทันที

เฮ้ย…

ชื่อเสี่ยวจี้จริงๆ เหรอวะเนี่ย

ทำไมฟังดูกระจอกจัง

หลินเป่ยเฉินคิดแล้วก็ได้แต่หัวเราะอยู่ในใจคนเดียว

“ช่วยอธิบายให้ฉันฟังหน่อยสิว่า ฟังก์ชันการ ‘ติดตั้งแอปแบบสุ่มจากแอปสโตร์’ คืออะไร?” หลินเป่ยเฉินพูด

“รับทราบเจ้าค่ะ แต่ก่อนอื่น นายท่านต้องเปิดแอปสโตร์ในโทรศัพท์ก่อนนะเจ้าคะ” เสี่ยวจี้ตอบกลับมา

“เธอจัดการเปิดได้เลย” หลินเป่ยเฉินออกคำสั่ง

“ได้เลยเจ้าค่ะ”

แล้วแอปสโตร์ก็ถูกเปิดขึ้นบนหน้าจอในอีกไม่กี่วินาทีให้หลัง

ในนั้นบรรจุด้วยแอปพลิเคชันที่เขาได้ติดตั้งเอาไว้อยู่แล้ว อย่างเช่น แอปคัมภีร์ฝึกวิชากระบี่สามท่าขั้นพื้นฐาน แอปการหลอมรวมพลังลมปราณแล้วก็ยังมีข้อความที่เขาไม่ได้อ่านจำนวนหนึ่ง

เด็กหนุ่มกดอ่านข้อความนั้นทันที

“ผู้ใช้สามารถหมุนวงล้อเพื่อเลือกการติดตั้งแอปแบบสุ่มได้ 2 ครั้งโดยไม่เสียค่าใช้จ่าย ต้องการหมุนวงล้อตอนนี้เลยหรือไม่?”

หน้าต่างข้อความเด้งขึ้นมาบนหน้าจออีกครั้ง

หลินเป่ยเฉินยกมือแตะคางตัวเองอย่างใช้ความคิด

“จะให้เราติดตั้งแอปที่ไม่รู้ว่าคือแอปอะไรน่ะเหรอ?”

จะว่าไปแล้ว แอปที่เขาติดตั้งลงเครื่องก่อนหน้านี้ ก็ไม่มีแอปไหนเหมือนแอปพลิเคชันบนโลกมนุษย์อยู่แล้ว เพราะฉะนั้น มันคงไม่ทำให้โทรศัพท์เสียหายหรอกกระมัง

“มันจะเป็นแอปอะไรบ้างนะ?”

หลินเป่ยเฉินกดเลือก…

“เริ่มหมุนวงล้อ”

จากนั้น ภาพวงล้อลุ้นโชคก็ปรากฏขึ้นบนหน้าแอปสโตร์

หลินเป่ยเฉินยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูใกล้ๆ ก่อนจะพบว่ามันเหมือนวงล้อสำหรับลุ้นผลหมายเลขลอตเตอรี่ เพียงแต่ว่าวงล้อในหน้าจอของเขามันหมุนเร็วรี่อย่างบ้าคลั่งมากเกินไป

ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น…

“ติ๊ง!”

“ยินดีด้วย การหมุนวงล้อครั้งนี้ คุณได้รับการติดตั้งแอปไป่ตู้แมป”

“ติ๊ง!”

“ยินดีด้วย การหมุนวงล้อครั้งนี้ คุณได้รับการติดตั้งแอปไป่ตู้ เน็ตดิสก์”

หน้าต่างข้อความเด้งขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ก่อนที่จะเลือนหายไป

หลังจากนั้น บนหน้าจอโทรศัพท์ก็ปรากฏโลโก้ของแอปพลิเคชันที่ไม่เคยมีอยู่ในเครื่องมาก่อน

ลักษณะโลโก้ที่คุ้นเคย

สีสันของโลโก้ที่เคยผ่านตา

นี่มันแอปไป่ตู้แมปที่หลินเป่ยเฉินเคยใช้นับครั้งไม่ถ้วนตอนยังอยู่บนโลกมนุษย์นี่นา

แล้วก็แอปไป่ตู้ เน็ตดิสก์นั่นด้วย

“นี่มัน…”

ดวงตาของหลินเป่ยเฉินเป็นประกายแวววาวขึ้นมาแล้ว

เขาเลือกกดใช้งานแอปแผนที่เป็นอันดับแรก

รู้สึกตื่นเต้นจัง

ไม่รู้เลยว่า…การใช้งานของแอปแผนที่ในโทรศัพท์เครื่องนี้ จะสามารถใช้งานได้เหมือนแอปแผนที่ทั่วไปหรือเปล่า?

แน่นอนว่ามันต้องมีฟังก์ชันระบบนำทางอยู่แล้ว

“งั้นแบบนี้ เราให้มันหาเส้นทางกลับสู่โลกมนุษย์ได้ไหมนะ?”

หลินเป่ยเฉินคิดดูแล้วก็รู้สึกว่าน่าลอง

เขากดดาวน์โหลดแอปแผนที่โดยไม่ลังเล

การติดตั้งแอปแผนที่ลงโทรศัพท์ ทำให้เขาต้องใช้การโอนถ่ายข้อมูลอีก 1 GB

เป็นอีกครั้งที่พลังงานสสารลึกลับถูกดูดออกไปจากร่างกายจำนวนมาก ส่งผลให้ตอนนี้ หลินเป่ยเฉินใบหน้าซีดขาวไปหมด

เด็กหนุ่มเริ่มรู้สึกเหนื่อยล้าใกล้หมดแรง

เขาแตะนิ้วลงไปบนโลโก้ของแอปไป่ตู้แมป

แล้วหน้าต่างการใช้งานที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้น

บนหน้าจอโทรศัพท์ขณะนี้ ปรากฏภาพแผนที่ภูมิประเทศโดยรวมของค่ายพักแห่งนี้

ตำแหน่งศูนย์กลางบนหน้าจอ ก็คือตำแหน่งกระโจมที่พักของหลินเป่ยเฉิน

ส่วนพื้นที่โดยรอบระบุว่าประกอบไปด้วยปราสาทหิน กำแพงเมือง ประตูทางเข้าหลัก ประตูทางออกสู่ป่าต้องห้าม และอื่นๆ อีกมากมาย ทุกอย่างปรากฏขึ้นบนแผนที่อย่างละเอียดถี่ถ้วน ส่วนหน้าตาการใช้งานนั้นไม่ได้แตกต่างไปจากแอปแผนที่บนโลกมนุษย์เลย

หลินเป่ยเฉินลองพิมพ์ข้อความ ป้อนจุดหมายเส้นทางลงไปด้วยมือที่สั่นเทา

“โลกมนุษย์”

เมื่อพิมพ์เสร็จแล้วเขาก็กด “ค้นหาเส้นทาง”

พลัน บนหน้าจอปรากฏวงกลมหมุนติ้วๆ รอการประมวลผลอยู่เนิ่นนาน

หลินเป่ยเฉินรู้สึกว่าพลังปราณในร่างกายของเขากำลังถูกโทรศัพท์ดูดกินอีกครั้งหนึ่ง

เห็นได้ชัดว่า แม้แต่การดาวน์โหลดข้อมูลเล็กน้อย ก็ต้องใช้พลังงานจากร่างกายเขาเช่นกัน

หลินเป่ยเฉินเริ่มคุ้นเคยแล้ว

ผ่านไปหนึ่งนาทีเต็ม…

หลินเป่ยเฉินอยากรู้ผลการค้นหาใจจะขาด มันเป็นความรู้สึกเดียวกับตอนที่เขารอคอยคำตอบ หลังจากสารภาพรักกับคนที่แอบชอบตอนอยู่มัธยมต้น หัวใจเต้นระรัวดั่งกลองตีจนตอนนี้หัวใจของเขามันแทบจะขึ้นมาเต้นอยู่ที่คอหอยแล้ว

ในที่สุด…

“ติ๊ง!”

หน้าต่างข้อความปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

“โปรแกรมไม่ตอบสนอง หยุดการทำงานตอนนี้เลยหรือไม่?”

หลินเป่ยเฉินถึงกับสะดุ้งโหยง

“อะไรกันวะเนี่ย?”

แอปบ้าบอนี่สามารถใช้งานได้จริงหรือเปล่าเนี่ย?

หรือว่าเป็นของปลอม?

ทำไมใช้งานครั้งแรกก็ห่วยแตกได้ถึงขนาดนี้

น่าผิดหวังเกินไปแล้ว!

หรือจะเป็นเพราะว่าระยะทางมันห่างไกลมากไป เกินขีดจำกัดที่โทรศัพท์มือถือเครื่องนี้จะประมวลผลได้?

หลินเป่ยเฉินแตะนิ้วลงไปบนตัวเลือก…

“หยุดการทำงานทันที”

แล้วแอปแผนที่ก็ปิดตัวเองลงไป

แต่วินาทีต่อมา เด็กหนุ่มก็กดเริ่มต้นการทำงานของมันอีกครั้ง

คราวนี้ เขาลองป้อนจุดหมายปลายทางเป็นเมืองหยุนเมิ่งดูบ้าง

ปรากฏตัวเลือกเส้นทางสามรูปแบบให้เขาเลือกใช้

เส้นทางแรกคือเหาะไปบนท้องฟ้า ใช้เวลาเดินทางราว 1 เค่อ

“แล้วฉันจะบินได้ไงวะ!”

หลินเป่ยเฉินปัดเส้นทางนี้ทิ้งโดยไม่ต้องคิด

เพราะตอนนี้ ความสามารถของเขายังไม่ถึงขั้นเหาะเหินเดินอากาศได้สักหน่อย

เส้นทางต่อมา เป็นการโดยสารรถม้า ใช้เวลาเดินทางทั้งสิ้นครึ่งชั่วยามกับอีก 2 เค่อ

ส่วนเส้นทางสุดท้าย เป็นการเดินทางด้วยเท้า ต้องใช้เวลาเดินทั้งสิ้น 3 ชั่วยามกับอีก 1 ก้านธูป

เส้นทางแต่ละสาย จะมีข้อดีและข้อเสียแตกต่างกันไป

“ถึงจะใช้เดินทางกลับโลกมนุษย์ไม่ได้ แต่อย่างน้อย มีแอปแผนที่อยู่ในมือก็อุ่นใจมากขึ้นละนะ”

หลินเป่ยเฉินปิดการทำงานของแอปลงไป เพราะว่ามันมีรูปแบบการใช้งานที่แตกต่างจากแอปอื่นๆ ภายในเครื่อง ตราบใดที่แอปแผนที่ยังคงเปิดใช้งานอยู่ มันจะดูดกลืนพลังงานสสารลึกลับจากร่างกายของหลินเป่ยเฉินตลอดเวลา ถึงแม้จะไม่ได้เป็นการดูดกลืนพลังงานจำนวนมาก แต่ก็อาจส่งผลเสียได้ในระยะยาวเช่นกัน

ส่วนฟังก์ชันอื่นๆ ของแอปแผนที่ยังไม่ได้ถูกพัฒนา

หลังจากนั้น หลินเป่ยเฉินก็เปิดกลับเข้าไปในแอปสโตร์อีกครั้ง

ดวงตาของเขาจ้องมองอยู่ที่โลโก้ของแอปไป่ตู้ เน็ตดิสก์

ถ้าอยู่ที่โลกมนุษย์ นี่จะเป็นแอปสำหรับเก็บไฟล์ออนไลน์

แต่อยู่ที่นี่ มันเอาไว้ทำอะไรได้บ้าง?

เด็กหนุ่มกดติดตั้งแอปนี้โดยไม่ลังเลเช่นกัน และมันก็ต้องใช้การโอนถ่ายข้อมูลอีก 1 GB

หลังจากติดตั้งเรียบร้อย โลโก้ของแอปก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอหลัก

หลินเป่ยเฉินกดเปิดใช้งานทันที

เมื่อเทียบกับแอปสำหรับเก็บไฟล์ออนไลน์บนโลกมนุษย์ หน้าตาของแอปนี้ก็ไม่มีอะไรแตกต่างกันเลย

แต่มันมีพื้นที่เก็บข้อมูลให้เขาเพียง 10 GB เท่านั้น

“ขี้เหนียวเกินไปไหมเนี่ย ถ้าเป็นแอปที่โลกมนุษย์นะ แค่ดาวน์โหลดมาติดตั้งกับลงทะเบียนใช้งาน ก็ได้พื้นที่เก็บไฟล์ตั้ง 2 เทระไบต์แล้วนะเฮ้ย”

หลินเป่ยเฉินมองหน้าจอโทรศัพท์ด้วยความพิศวงว่าแอปนี้มันจะเอามาใช้ประโยชน์อะไรได้บ้าง

แอปแผนที่อย่างน้อยก็เอาไว้ใช้นำทางได้

แต่แอปเก็บไฟล์ออนไลน์จะเอาไว้เก็บอะไรล่ะ

ในโลกที่ไม่มีไฟฟ้าใช้อย่างนี้ จะมีอะไรให้เก็บในโทรศัพท์ได้ด้วยหรือไง

หรือว่า…

พลัน ความคิดบางอย่างก็ปรากฏขึ้นในหัวสมองของหลินเป่ยเฉิน

เด็กหนุ่มชี้โทรศัพท์มือถือไปที่กระบี่คุณธรรมของตนเอง ก่อนยิ้มกว้าง แล้วพูดออกมาเหมือนท่องคาถาว่า “เจ้ากระบี่คุณธรรม จงเข้าไปอยู่ในพื้นที่เก็บไฟล์เดี๋ยวนี้”

บังเกิดแสงสว่างวูบวาบ แล้วกระบี่คุณธรรมของเขาก็หายวับไปในพริบตา