เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 599 ได้เวลาแก้แค้นแล้ว

สำหรับชาวทะเล ความตายที่มาถึงโดยไม่รู้ตัว ทำให้ความมุ่งมั่นที่จะแก้แค้นสลายหายวับไปในพริบตา

พวกมันตกอยู่ภายใต้ความหวาดกลัว

การที่อยู่ดีๆ แม่ทัพใหญ่และขุนพลคู่กายต้องศีรษะระเบิดกระจาย นับเป็นสัญญาณเตือนจากสวรรค์

นี่คือสัญญาณเตือนจากฟากฟ้าว่ามีมัจจุราชกำลังรอเล่นงานพวกมันอยู่

ชาวทะเลไม่เคยเห็นการโจมตีเช่นนี้มาก่อน

ฆาตกรลงมือในความเงียบ

ไม่มีพลังลมปราณให้สัมผัสได้

รู้ตัวอีกทีแม่ทัพของพวกมันก็ตายแล้ว

ยังคงมีนักรบชาวทะเลอีกหลายนายขี่ม้าน้ำยักษ์พุ่งออกมาข้างหน้า แต่ศีรษะของพวกมันก็ต้องระเบิดกระจายในลมหายใจต่อมา

ศีรษะขนาดใหญ่ แตกกระจายเป็นม่านหมอกเลือด ไม่ต่างจากลูกแตงโมลูกหนึ่ง

และนั่นทำให้ขบวนนักรบชาวทะเลกว่า 2,000 นายไม่กล้าเคลื่อนไหวอีกแล้ว

ชาวทะเลส่งสัญญาณแจ้งเตือนกันอย่างรวดเร็ว

“เกิดอะไรขึ้น?”

แม่ทัพฉลามวาฬซึ่งมีร่างกายใหญ่โตมากกว่าเพื่อนร่วมเผ่าพันธุ์เดินออกมาข้างหน้า

“กราบเรียนท่านแม่ทัพเปินเล่ย พวกมนุษย์มันลอบโจมตีเราจากความมืดขอรับ…”

นายทหารบนหลังม้าน้ำตัวหนึ่งรายงาน “แม่ทัพเหาซื่อ… โดนพวกมันลอบสังหารไปแล้ว”

“แม่ทัพเหาซื่อเนี่ยนะโดนลอบสังหาร?”

ผู้ที่ถูกเรียกว่าแม่ทัพเปินเล่ยเป็นยอดฝีมือจากเผ่าพันธุ์มนุษย์ฉลามวาฬ มันเพ่งสายตามองไปข้างหน้าและเห็นร่างที่ไร้ศีรษะนอนอยู่บนสะพานโครงกระดูก

หนึ่งในแม่ทัพของหน่วยจู่โจมที่มีชื่อเสียงโด่งดังมากที่สุดก็คือแม่ทัพเหาซื่อ หมวกโลหะที่เคยอยู่บนศีรษะแตกกระจาย หัวที่เคยอยู่เหนือบ่าก็หายไปแล้ว เลือดไหลทะลักออกมาไม่หยุดยั้ง นี่คือการสังหารตายคาที่ แม้แต่หอกซึ่งเป็นอาวุธประจำกายของแม่ทัพเหาซื่อก็ยังเสียบอยู่กับสายรัดบนตัวม้าน้ำยักษ์ กระบี่ยังคงเหน็บอยู่ข้างเอว แต่แม่ทัพเหาซื่อไม่มีโอกาสได้ใช้งานพวกมันอีกแล้วตลอดกาล

เปินเล่ยอดตัวสั่นเทาขึ้นมาไม่ได้

ว่ากันตามลำดับความแข็งแกร่ง แม่ทัพเหาซื่อมีฝีมือสูงส่งมากกว่ามัน แต่ก็ยังต้องถึงแก่ความตายโดยไม่รู้ตัว

คิดได้ดังนั้น แม่ทัพฉลามวาฬก็หันมาคว้าคอหนึ่งในนายทหารม้าน้ำที่อยู่ด้านข้างและโยนมันผู้นั้นออกไปข้างหน้า

นายทหารม้าน้ำผู้โชคร้ายถูกใช้เป็นหนูทดลองการลอบสังหาร กลิ้งกระเด็นไปบนพื้นสะพานโครงกระดูก

มันรีบลุกขึ้นมาด้วยความลนลาน สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

แต่สิ่งที่คิดว่าจะเกิดขึ้น กลับไม่เกิดขึ้น

เปินเล่ยกระทืบเท้าซ้ายของตนเองลงไปบนพื้น

คลื่นแรงสั่นสะเทือนที่เกิดขึ้นทำให้นายทหารชาวทะเลอีกประมาณห้าถึงหกตัวลอยกระเด็นไปข้างหน้า

การลอบสังหารยังไม่เกิด

รอยยิ้มปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเปินเล่ย แต่จังหวะที่มันกำลังจะพูดอะไรออกมานั้นเอง สัญชาตญาณการเอาตัวรอดก็เตือนว่ามีอันตรายกำลังคืบคลานเข้ามาหา เปินเล่ยหันหน้ามองไปทางหอคอยหลังหนึ่งที่ตั้งอยู่ห่างไกล…

โผละ!

แล้วหัวของแม่ทัพฉลามวาฬก็ระเบิดกระจาย

ม่านหมอกเลือดสีแดงและสีขาวสาดกระจายในอากาศ

ร่างกายขนาดใหญ่ยักษ์ของแม่ทัพเปินเล่ยล้มโครมลงไป

ความคิดสุดท้ายในชีวิตของมันคือ ใครกันนะเป็นผู้ลอบสังหารในครั้งนี้? …เหตุไฉนถึงมีฝีมือสูงส่งเหลือเกิน

“อยู่ทางนั้น!”

ในที่สุด ก็เริ่มมีนักรบชาวทะเลสังเกตเห็นแล้วว่าการลอบโจมตีมาจากทิศทางใด

ณ เวลาเดียวกันนี้

“โฮก!”

มังกรเขียวที่บินอยู่บนท้องฟ้าเหนือเกาะกลางทะเลสาบพลันยิงลำแสงสีฟ้าครามออกมาจากปากของมัน

แล้วหอคอยสูงใหญ่ที่ตั้งอยู่ห่างไกลออกไปหลังนั้นก็กลายเป็นหอคอยน้ำแข็งทันที

บนยอดหอคอยก็ปกคลุมด้วยน้ำแข็งเช่นกัน และผลึกน้ำแข็งเหล่านั้นกำลังขยายอาณาเขตมากขึ้นเรื่อยๆ

แต่ในจังหวะนั้น หลินเป่ยเฉินสร้างค่ายอาคมขึ้นมากำบังร่างของเหลียวหวังซู ก่อนที่ตัวเขาเองจะดีดกายลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า

หลินเป่ยเฉินยกปืน 98k เล็งไปที่ส่วนหัวของมังกรยักษ์ และตัดสินใจเหนี่ยวไกยิงโดยไม่ลังเล

ฟู่!

ประกายไฟสาดกระจาย

กระสุนลำแสงพุ่งเข้าไปทำให้เกล็ดบนหัวมังกรเขียวหลุดกระจายไปหลายชิ้น

มังกรเขียวเงยหน้าร้องคำรามด้วยความเจ็บปวด ลำตัวหมุนวนไปมา เลือดไหลทะลักออกมาจากช่องว่างของเกล็ดผิวหนังที่หายไป

เมฆดำกระจายตัว

ทันใดนั้น หญิงชราหลังค่อมก็มาปรากฏตัวอยู่บนหัวมังกรเขียว

ท่าร่างของนางคล่องแคล่วเป็นอย่างยิ่ง

แล้วมังกรเขียวก็หยุดการดิ้นทุรนทุรายทันที

ไม่ต่างจากสัตว์เลี้ยงที่เชื่อฟังเจ้านาย

“แม่ทัพแมวน้ำ ออกคำสั่งให้กองทัพของพวกเราบุกขยี้ชาวเมืองเดี๋ยวนี้”

นักบวชหรงสวมใส่เสื้อคลุมสีฟ้าคราม ซึ่งกำลังแผ่รัศมีสว่างไสวไปทั่วท้องฟ้าเหนือจวนผู้ว่าบนเกาะกลางทะเลสาบ ทว่าในดวงตาของนางเป็นประกายวาวโรจน์มากกว่านั้น

“และเจ้าต้องเป็นคนนำทัพไล่ล่าสังหารมนุษย์ด้วยตนเอง”

เฒ่าทะเลซึ่งเป็นแม่ทัพแมวน้ำเดินขึ้นมารับคำสั่งบนสะพานโครงกระดูก

ได้เวลาแก้แค้นแล้ว

รอยยิ้มเย้ยหยันผุดขึ้นบนริมฝีปากของนักบวชหรง

นางสัมผัสได้ถึงพลังลมปราณของหลินเป่ยเฉินจากระยะไม่ใกล้ไม่ไกล

ต้องยอมรับเลยว่าเจ้าเด็กคนนี้มีพลังสูงส่งไม่ใช่น้อย

แต่ก็ยังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ได้อยู่ดี

อยากจะพาชาวเมืองอพยพออกไปจากเมืองหยุนเมิ่งอย่างนั้นหรือ?

ช่างไร้เดียงสาเสียจริง

ลำพังหลินเป่ยเฉินเพียงคนเดียวจะสามารถเคลื่อนย้ายผู้คนเป็นหมื่นคนได้อย่างไร?

หรือต่อให้มียอดฝีมือคอยช่วยเหลืออีกหลายคน มันก็เป็นเรื่องราวที่ฝืนชะตากรรมมากเกินไป

ยอดฝีมือเหล่านั้นหากเจอกองทัพชาวทะเลจะสามารถต้านทานได้นานสักแค่ไหน?

หลินเป่ยเฉินควรจะต้องเข้าใจในอีกไม่ช้าว่า การที่เขาเกิดมาในจักรวรรดิเป่ยไห่ ก็ถือเป็นการได้รับคำสาปชนิดหนึ่ง

หลินเป่ยเฉินจะต้องได้รับรู้รสชาติของความหมดหวัง

ที่ปรึกษากุยเหนียนและนายทหารชาวทะเลอีก 20 ชีวิต รับหน้าที่ควบคุมตัวฮันปู้ฟู่กับเยว่หงเซียงยืนอยู่ทางด้านหลังของนักบวชหรง

มังกรเขียวตัวนี้มีแผ่นหลังกว้างใหญ่ ย่อมสามารถแบกรับน้ำหนักผู้คนได้อย่างไม่มีปัญหา

มนุษย์เต่าทะเลจ้องมองไปยังทิศทางของเมืองหยุนเมิ่งบริเวณถิ่นที่อยู่อาศัยของมนุษย์ จากนั้น ดวงตาก็เป็นประกายวาวโรจน์ด้วยความคาดหวังอะไรบางอย่าง

ข่าวที่ว่าหลินเป่ยเฉินสังหารขุนพลโยวไฮว่พร้อมด้วยนักรบชาวทะเลอีกร้อยกว่าชีวิต รวมถึงช่วยเหลือพรรคพวกของตนเองออกจากจวนผู้ว่าหลังเก่าได้สำเร็จ ได้ถูกรายงานมาที่เกาะกลางทะเลสาบเรียบร้อยแล้ว

นับเป็นการแสดงฝีมือที่น่าประทับใจ

แต่ก็ยังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้อยู่ดี

ถึงจะได้รับความช่วยเหลือจากจักรวรรดิเป่ยไห่จริงๆ แต่ชีวิตของชาวเมืองหยุนเมิ่งก็ตกต่ำเกินกว่าที่จะกอบกู้อะไรกลับคืนมาได้อีก

เมื่อคิดถึงความอับอายที่เกิดขึ้นระหว่างปฏิบัติหน้าที่ผู้ส่งสาส์นเมื่อวันก่อน ในหัวใจของมนุษย์เต่าทะเลก็เริ่มกลับมาร้อนผ่าวด้วยความโกรธแค้น

ได้เวลาที่เด็กหนุ่มอวดดีอย่างหลินเป่ยเฉินจะรับรู้รสชาติของการเป็นเทวดาตกสวรรค์

คลื่นลูกเล็กย่อมไม่สามารถต้านทานคลื่นลูกใหญ่

เมื่อคลื่นลูกใหญ่ไล่หลังมา อีกเพียงไม่นาน มันก็จะกลืนกินคลื่นลูกเล็กโดยสมบูรณ์

เมื่อนักบวชหรงประกาศไล่ล่าสังหารชาวเมืองหยุนเมิ่ง กุยเหนียนก็แทบรอไม่ไหวแล้วที่จะได้เห็นหลินเป่ยเฉินต้องตกอยู่ในความทนทุกข์ทรมานเบื้องหน้ามัน

ตาต่อตา ฟันต่อฟัน

นับเป็นสิ่งที่สามารถใช้ได้ตลอดกาล

ผู้อ่อนแอต้องพ่ายแพ้ให้กับผู้ที่แข็งแกร่งมากกว่า

และวันนี้ หลินเป่ยเฉินมีสถานะเป็นผู้อ่อนแอเมื่ออยู่ต่อหน้ากองทัพชาวทะเลของพวกมัน

ถ้าอ่าน “เซียนกระบี่มาแล้ว” ถึงบทนี้แล้วยังไม่จุใจ งั้นไปอ่านกันต่อได้ที่เว็บ Enjoybook.co เพราะที่นั่นลงนำไปแล้วกว่า 30 ตอน !! #อ่านก่อนใครได้ที่เว็บเอนจอย