เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 779 ตกลงว่าเจ้าเป็นตัวอะไรกันแน่?

ตอนที่ 779 ตกลงว่าเจ้าเป็นตัวอะไรกันแน่?

เหลียงหยวนเตาผู้ค่อยๆ ลอยตัวขึ้นมาจากแอ่งโลหิตมีความหล่อเหลาจนหลินเป่ยเฉินรู้สึกกดดัน ร่างกายกำยำบึกบึน มัดกล้ามเนื้ออยู่ในอัตราส่วนที่พอดี ไม่มากเกินไปและไม่น้อยเกินไป

ความหล่อเหล่าเช่นนี้ราวกับไม่ได้เป็นมนุษย์อีกแล้ว

แต่นี่คืองานศิลปะชั้นเลิศของยอดนักแกะสลักมากกว่า

“เจอกันอีกแล้วนะ”

เหลียงหยวนเตาร่างกายเปลือยเปล่า ผิวหนังปกคลุมด้วยเมือกสีแดงเหนียวหนืด สายตายามจ้องมองหลินเป่ยเฉินมีแต่ความอำมหิตและนึกสนุก ไม่ต่างจากสายตาที่แมวใช้จ้องมองหนูผู้เป็นเหยื่อ

หลินเป่ยเฉินจุดบุหรี่สูบแก้เครียด

นอกจากบุหรี่พวกนี้ที่เขาซื้อมาจากแอป Taobao จะมีสรรพคุณช่วยทำให้จิตใจสงบขึ้นแล้ว มันยังทำให้หลินเป่ยเฉินลืมเลือนความเจ็บปวดไปชั่วคราว และสามารถใช้สมองขบคิดแผนการต่างๆ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ

“แน่ใจหรือว่าเจ้าจะสามารถเอาชนะข้าได้?”

หลินเป่ยเฉินพ่นควันเป็นรูปวงแหวน ท่วงท่าของเขาช่างเยือกเย็นสง่างาม แตกต่างจากตัวตนโอตาคุผู้ขี้ตกใจและกระวนกระวายโดยสิ้นเชิง

“แล้วเจ้าล่ะ?”

เหลียงหยวนเตายกยิ้มมุมปาก ก่อนพูดว่า “เจ้าไม่เหลือไม้ตายอะไรเอาไว้ใช้กับข้าอีกแล้ว ถ้าเจ้าไม่เชื่อ จะลองโจมตีข้าดูอีกสักครั้งก็ได้ เจ้าคิดว่าวิชาฝ่ามือลำแสงพิฆาตอันแปลกประหลาดเหล่านั้นจะสามารถฆ่าข้าได้อีกอย่างนั้นหรือ?”

หลินเป่ยเฉินหัวเราะในลำคอ “ดูเหมือนข้าคงต้องตายแล้วสินะ?”

เหลียงหยวนเตาพยักหน้า “เจ้าต้องตายแล้ว”

“ตกลงว่าเจ้าเป็นตัวอะไรกันแน่?”

หลินเป่ยเฉินถามออกมาด้วยความสงสัย “ต่อให้มีพลังอยู่ในขั้นเซียน ก็ยังไม่สามารถฟื้นคืนชีพได้ครั้งแล้วครั้งเล่าเช่นนี้”

เหลียงหยวนเตาพูดสวนกลับมาด้วยความรู้ทัน “เจ้าคิดจะถ่วงเวลาใช่หรือไม่? ถ้าอย่างนั้นก็ตามสบาย ต่อให้เจ้าถ่วงเวลาทั้งวันทั้งคืน มันก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้อีกแล้ว”

“เจ้ารู้ตัวไหมว่าตนเองน่ารำคาญเพียงใด…”

หลินเป่ยเฉินดีดก้นบุหรี่ออกไปตกอยู่ใต้ต้นไม้ซึ่งมีป้ายแขวนเอาไว้ว่า ‘ห้ามทิ้งขยะติดไฟและก้นบุหรี่’ อีกต้นหนึ่งอย่างแม่นยำ ก่อนจะยิ้มเหยียดหยามเล็กน้อย “แต่เกรงว่าข้าคงไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เจ้าพูด และถ้าไม่แสดงฝีมือให้เห็น เจ้าคงไม่ยอมเชื่อกระมัง?”

“จงตื่นขึ้นจากความฝันเสียที เจ้าไม่มีทางเอาชนะข้าได้อยู่แล้ว”

เหลียงหยวนเตาพูดเสียงเรียบ

หัวใจของหลินเป่ยเฉินร้อนผ่าวด้วยความเคียดแค้น

เขาใช้ท่าไม้ตายเกือบทุกอย่างออกมาแล้ว

แต่ยังมีอีกหนึ่งไพ่เด็ดที่เขาไม่ได้แสดงออกมา

“เฮ้อ…”

หลินเป่ยเฉินถอนหายใจยาวแรง “เป็นเจ้าบังคับให้ข้าต้องทำเช่นนี้เองนะ…”

หลังจากนั้นเด็กหนุ่มก็สูดหายใจลึก และเงยหน้าส่งเสียงตะโกนกึกก้องผืนฟ้าว่า “ถ้ายังไม่รีบออกมาช่วยข้าตอนนี้ ท่านก็จะต้องสูญเสียข้าไปตลอดกาลแล้วนะ…”

เหลียงหยวนเตาชะงักไปเล็กน้อย

หลินเป่ยเฉินหมายความว่าอย่างไร?

แต่ลมหายใจต่อมา คำตอบก็ปรากฏ

วูบ!

เกิดลำแสงกระบี่พุ่งออกมาจากเขตเมืองชั้นใน

มองดูครั้งแรกเหมือนมันอยู่ห่างไกล

แต่ลมหายใจต่อมา ลำแสงกระบี่ก็เข้าถึงตัวแล้ว

ลำแสงกระบี่สายนี้มีความงดงามไม่ต่างจากแสงจันทรา พลังทำลายล้างมหาศาล กลุ่มก้อนเมฆบนท้องฟ้าแตกกระจาย…มวลอากาศกลับมาปั่นป่วนโกลาหลอีกครั้ง

“นี่มันอะไรกัน…”

เหลียงหยวนเตาเบิกตาโตด้วยความตกตะลึง ลำแสงกระบี่ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา ยังไม่ทันที่ท่านเจ้าเมืองหนุ่มรูปงามจะมีปฏิกิริยาตอบโต้ใดๆ ลำแสงกระบี่นั้นก็พุ่งทะลวงร่างกายของเขาเสียแล้ว

ทุกอย่างหยุดนิ่ง

บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบ

บัดนี้ แสงตะวันสาดส่องลงมาจากช่องว่างของกลุ่มเมฆดำ แสงสีทองส่องต้องพื้นดิน เกิดเป็นภาพที่สวยงามตระการตา ราวกับว่าพื้นดินที่จับตัวเป็นน้ำแข็งเหล่านี้ทำขึ้นมาจากทองคำก็ไม่ปาน

นี่คือความมหัศจรรย์ของธรรมชาติ

“กระบวนท่าที่ประเสริฐ…. ฝากไว้ก่อนเถอะ… ข้าจะต้องกลับมาทวงแค้น…”

เหลียงหยวนเตาพูดตะกุกตะกัก ใบหน้าที่หล่อเหลากระตุกระริก

ฟู่! ฟู่! ฟู่!

ได้ยินเหมือนเสียงน้ำรั่ว

แล้วโลหิตสายหนึ่งก็พุ่งกระฉูดออกมาจากหน้าผากของเหลียงหยวนเตา ตำแหน่งของบาดแผลอยู่กึ่งกลางระหว่างคิ้วพอดี หลังจากนั้น รอยแตกร้าวก็ลุกลามไปทั่วใบหน้าของเหลียงหยวนเตา เริ่มจากจมูกวิ่งมาถึงปลายคาง ลามลงมายังลำคอ คืบคลานสู่หน้าอก จรดลงสิ้นสุดที่กลางหว่างขา

ร่างของท่านเจ้าเมืองแบะแยกออกเป็นสองซีก

โผละ!

อวัยวะภายในไหลทะลักออกมา

ร่างของเหลียงหยวนเตาร่วงหล่นลงจากท้องฟ้า

หลินเป่ยเฉินรอคอยเวลานี้อยู่แล้ว

เขาต่อยหมัดออกไป

ผลั่ก! ผลั่ก!

เมื่อกำปั้นของเด็กหนุ่มปะทะเข้ากับร่างที่แยกเป็นสองซีกของเหลียงหยวนเตา ร่างกายของท่านเจ้าเมืองก็ลอยกระเด็นไประเบิดกระจายกลางอากาศห่างไกลหลายร้อยวา เศษเหลือเศษเนื้อและซากศพของเขากระจัดกระจายลงไปบนกองซากศพของนายทหารกองทัพเว่ยซาน ไม่มีอวัยวะสักส่วนเดียวของเหลียงหยวนเตาที่จะตกหล่นกลับลงไปในแอ่งโลหิตอีกแล้ว…

ไปที่ชอบที่ชอบเถอะนะ ไอ้อ้วนนรก!

เพียงเท่านี้ก็เรียบร้อย

หลินเป่ยเฉินถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

เพราะการต่อยหมัดสุดกำลังเมื่อสักครู่ ทำให้ปากแผลบนร่างกายของเขาฉีกขาด เกิดเป็นความเจ็บปวดแทบทนทานรับไม่ไหว…

แต่ผลสุดท้ายมันก็คุ้มค่า

เด็กหนุ่มหันมองไปยังทิศทางของวิหารประจำเมือง

นี่คือฝีมือของเยว่เว่ยหยาง

นอกจากจะเตรียมอาวุธเพื่อรับมือการต่อสู้ในวันนี้ให้ครบถ้วนที่สุดแล้ว แน่นอนว่าหลินเป่ยเฉินยังต้องเตรียมทางหนีทีไล่ยามคับขันให้แก่ตนเองทุกวิถีทางที่จะทำได้อีกด้วย

แม้จะต้องไปกราบขอร้องเยว่เว่ยหยางก็ตาม

โบราณว่าเมื่อมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแล้ว คนเราก็จะทนดูดายเห็นอีกฝ่ายเดือดร้อนไม่ได้เด็ดขาด

หลินเป่ยเฉินกับเยว่เว่ยหยางเรียกได้ว่าเป็นคู่ที่มีความสัมพันธ์ทั้งลึกและทั้งซึ้ง เด็กหนุ่มต้องถูกดูดพลังไปหลายยกทีเดียวกว่าที่เยว่เว่ยหยางจะยอมใจอ่อนรับปากช่วยเหลือ

อีกอย่าง เยว่เว่ยหยางก็มีสถานะเป็นถึงเทพีกระบี่องค์เก่า

ขณะนี้ นางกลับมาครองบัลลังก์บนโลกมนุษย์อีกครั้ง ได้รับแรงศรัทธาจากชาวเมืองจำนวนหลายล้านคน เช่นเดียวกับที่ได้รับพลังพิเศษจากหลินเป่ยเฉินตลอดเดือนที่ผ่านมา พลังของนางจึงฟื้นคืนขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

การโจมตีของนางสามารถสังหารร่างที่สี่ของเหลียงหยวนเตาได้จริงๆ

ความรุนแรงของกระบวนท่านี้ทำให้หลินเป่ยเฉินอดตกตะลึงไม่ได้

“คิดไม่ถึงเลยนะว่าเยว่เว่ยหยางจะแข็งแกร่งขนาดนี้ ถึงร่างที่สี่ของเหลียงหยวนเตาจะไม่ได้มีพลังอยู่ในขั้นเซียนก็จริง แต่เล่นโดนฆ่าตายด้วยกระบี่เดียว ก็ออกจะโหดร้ายอยู่ไม่น้อย…”

“ดูเหมือนว่าถ้ายังต้องอยู่ในโลกนี้ต่อไป เราคงต้องหาทางประจบเอาใจนางเสียแล้วสิ…”

หลินเป่ยเฉินพยายามปรับลำดับสิ่งสำคัญที่ตนเองควรทำขึ้นมาใหม่

เขาจะมีตำแหน่งเป็นอะไรนั้นไม่สำคัญหรอก

ขอแค่ให้เยว่เว่ยหยางอยู่ฝ่ายเดียวกับเขาตลอดไปก็พอแล้ว

บัดนี้ ทุกคนที่รับชมการต่อสู้อยู่โดยรอบต่างก็จ้องมองไปยังหลินเป่ยเฉินด้วยความเคารพเทิดทูนมากกว่าเดิม

พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่ายามหน้าสิ่วหน้าขวาน เทพีกระบี่จะแสดงอิทธิฤทธิ์ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือหลินเป่ยเฉิน

เพราะลำแสงนั้นพุ่งมาจากทิศทางของวิหารประจำเมือง

หากไม่ใช่เทพีกระบี่แล้วจะเป็นผู้ใดได้อีก

ทุกอย่างจบสิ้นลงแล้ว

ความตื่นเต้นตึงเครียดเริ่มผ่อนคลายลง

แต่ในทันใดนั้น…

ปุดปุดปุด!

ผิวน้ำแอ่งโลหิตที่เคยราบเรียบราวกับแผ่นกระจก อยู่ดีๆ ก็มีฟองอากาศผุดพราวขึ้นมาปานน้ำเดือด

เมื่อทุกคนเห็นเช่นนั้น พวกเขาก็ตกตะลึงจนหัวใจแทบหยุดเต้น

นิ้วมือของหลินเป่ยเฉินสั่นระริก บุหรี่มวนใหม่ที่ตั้งใจเอาออกมาจุดสูบร่วงตกลงไปบนพื้นดิน

ยังไม่ตายอีกหรือ?

ไม่มีทาง

ทันใดนั้น ในหัวของเขาก็มีเสียงแจ้งเตือนดัง ‘ติ๊ง’

‘แอปพลิเคชันห้าธาตุหลอมวิญญาณได้รับการโอนถ่ายเรียบร้อย ต้องการดาวน์โหลดเลยหรือไม่?’

หน้าต่างข้อความเด้งขึ้นมาบนหน้าจอโทรศัพท์