เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 782 เสียงเปลือกไข่แตก

ตอนที่ 782 เสียงเปลือกไข่แตก

หลินเป่ยเฉินหลับตาลงและรอรับเปลวไฟที่แผดเผาเข้ามา

หืม?

ทำไมถึงไม่ร้อนเลยล่ะ?

เด็กหนุ่มลืมตาขึ้น

จากนั้นจึงได้เห็นแผ่นหลังที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นอยู่ต่อหน้า

เรือนร่างผอมบาง

ไม่สูงไม่เตี้ย

ไม่อ้วนไม่ผอม

สมส่วนอย่างสมบูรณ์แบบ

หากจะมีอะไรเกินสัดส่วนสักนิดก็คงเป็นท่อนขาที่เรียวบางไปหน่อย แต่นั่นก็ถือเป็นของขวัญสำหรับหลินเป่ยเฉินไม่ใช่หรือ?

แม้จะมองจากด้านข้าง ถึงพบว่าหน้าอกหน้าใจของบุคคลตรงหน้าจะไม่ได้ใหญ่โตล้นมือ แต่ก็ถือว่าไม่ได้ว่าแบนราบเกินไปนัก

กลิ่นกายที่ลอยเข้ามาปะทะจมูก ช่วยทบทวนความทรงจำของหลินเป่ยเฉินได้เป็นอย่างดี บุคคลที่เขาเคยรู้จักมีเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่มีบุคลิกลักษณะเช่นนี้ โดยเฉพาะรูปร่างสมส่วนและหน้าอกอันพอเหมาะพอเจาะ

หลิงเฉิน

บุตรสาวของอดีตผู้ว่าการเมืองหยุนเมิ่ง

หลินเป่ยเฉินเบิกตาโต หัวใจเต้นระรัว

นางคือเด็กสาวที่พบหน้าหลินเป่ยเฉินครั้งแรกก็แอบอ้างว่าเป็นคนรักของเขาทันที

เอ่อ

ไม่ได้เจอกันตั้งนาน คิดไม่ถึงเลยว่านางจะมีเยื่อใยให้เขาอยู่มากถึงขนาดนี้

ให้ตายสิ น่ารักชะมัด

“เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม?”

หลินเป่ยเฉินถามออกมาเสียงดัง

เหลียงหยวนเตาในร่างปีศาจกระทิงพ่นไฟออกมาร้อนแรงอันตราย ถึงแม้หลินเป่ยเฉินจะมองเห็นทุกอย่างไม่ชัดเจน แต่เขาก็มั่นใจเลยว่าต่อให้ตนเองมีร่างกายสมบูรณ์แข็งแรงทุกอย่าง เขาก็คงไม่อาจต้านทานเปลวไฟนรกของเหลียงหยวนเตาได้แน่นอน

“อย่าบอกนะว่าท่านเป็นห่วงข้า?”

หลิงเฉินตอบพร้อมกับลดกำปั้นลง ก่อนจะชำเลืองมองกลับมาเล็กน้อย ใบหน้าที่สวยงามของนางแสดงออกถึงความตื่นตระหนก แต่ก็ยังมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นที่ริมฝีปาก

หลินเป่ยเฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอก

หมัดของหลิงเฉินสามารถต้านทานไฟนรกของปีศาจกระทิงได้อย่างนั้นหรือ?

ทำไมหลิงเฉินถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?

จริงด้วยสิ

หลินเป่ยเฉินลืมไปเลยว่าเด็กสาวมีพลังแปลกประหลาดอยู่ในตัว

ก่อนหน้านี้ นางเคยรับมือการโจมตีจากผู้มีพลังขั้นยอดปรมาจารย์ตอนปลายมาแล้ว

แต่คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าไม่พบกันหลายเดือน การตอบโต้เพียงหมัดเดียวของหลิงเฉินกลับสามารถสลายเปลวไฟนรกของเหลียงหยวนเตาผู้มีพลังอยู่ในขั้นเซียนได้สำเร็จ

และต้องไม่ลืมว่านางเป็นฝ่ายตามมาเกาะแกะเขาก่อน

สมแล้วที่มีตำแหน่งเป็นว่าที่เมียในอนาคต

หลินเป่ยเฉินยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

แต่ในจังหวะนั้น…

ขวับ!

เหลียงหยวนเตาสะบัดหางเข้ามาอีกครั้ง

หลิงเฉินมัวแต่หันมาส่งยิ้มหวานให้แก่หลินเป่ยเฉิน นางจึงถูกหางของปีศาจกระทิงฟาดเข้าใส่เต็มแรง ร่างที่แสนบอบบางของเด็กสาวลอยกระเด็นออกไปไกลหลายสิบวา ก่อนจะตกกระแทกพื้นดินเสียงดังสนั่นหวั่นไหว

หลินเป่ยเฉินได้แต่ยืนกะพริบตาปริบ ๆ

นี่มันอะไรกันครับเนี่ย?

หลิงเฉินโดนเล่นงานเพราะหันมาพูดกับเขาอย่างนั้นหรือ?

นางคงไม่ตายหรอกนะ… ใช่ไหม?

หลินเป่ยเฉินใจหายวูบ กำลังจะวิ่งเข้าไปดูอาการเด็กสาว

ฟึบ!

เด็กหนุ่มพลันเห็นลำแสงสีแดงพุ่งออกไปปานสายฟ้าฟาด

ตู้ม!

ร่างกายขนาดใหญ่ยักษ์ของเหลียงหยวนเตาราวกับถูกฟาดอย่างแรงด้วยค้อนขนาดมหึมา หัวกระทิงผงะหงายไปด้านหลัง ร่างกายซวนเซ ก่อนจะล้มลงไปบนพื้นดิน

พื้นดินสะเทือนอย่างรุนแรง

ส่งผลให้กลุ่มผู้ชมกระเด็นกระดอนไปคนละทาง

ในอากาศเต็มไปด้วยหมอกควันและฝุ่นผง

ลำแสงสีแดงนั้นแท้จริงแล้วกลับเป็นหลิงเฉิน นางกระโดดขึ้นไปยืนอยู่บนหัวของปีศาจกระทิง และรัวกำปั้นต่อยลงไปบนหน้าผากของอสูรกายเจ้าเมืองด้วยความโกรธแค้น

ทุกหมัดของเด็กสาวอัดแน่นด้วยพลังลมปราณ

คลื่นพลังลมปราณแผ่กระจายไปรอบบริเวณไม่ต่างจากพายุหมุน

แม้แต่หลินเป่ยเฉินก็ถูกพัดกระเด็นลอยออกมาเช่นกัน

เด็กหนุ่มอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมหลิงเฉินถึงมีความแข็งแกร่งขนาดนี้? แม้ร่างกายจะอยู่ในขั้นยอดปรมาจารย์ตอนปลาย แต่ก็ยังไม่สามารถต้านทานพลังลมปราณจากกำปั้นของนางได้เลย ถ้าหลิงเฉินเปลี่ยนเป้าหมายมาต่อยเขาบ้าง หลินเป่ยเฉินก็คงมีแต่ตายกับตายเท่านั้น…

ทันใดนั้น หลินเป่ยเฉินรู้สึกได้ถึงความเคลื่อนไหวที่ด้านหลัง

พร้อมกับกลิ่นกายที่คุ้นเคย

“นายท่านเจ้าคะ…”

เฉียนเจินขี่หลังเจ้าลูกเสือสายฟ้าเสี่ยวเอ้อร์ ตั้งใจเข้ามาพาผู้เป็นเจ้านายหลบหนีออกไปจากสมรภูมิ

“โฮกกกก…”

เหลียงหยวนเตาในร่างอสูรกายระเบิดเสียงคำรามด้วยความโกรธแค้น แอ่งโลหิตบนพื้นดินขยายบริเวณกว้างขวางมากกว่าเดิม ในอากาศตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นคาวเลือดและกำมะถัน และในทันใดนั้น ปีศาจกระทิงก็พ่นไฟออกมาอีกคำรบ

และก็ยังเป็นหลิงเฉินที่กระโดดกลับมายืนหยัดปกป้องคุ้มครองหลินเป่ยเฉินเช่นเคย

ลำแสงสีแดงพวยพุ่งออกมาจากมือของหลิงเฉิน ก่อนรวบรวมกลายเป็นกำแพงม่านพลังหนาแน่น ต้านรับการโจมตีของเปลวเพลิงได้อย่างมั่นคง

เปลวไฟสาดกระจายหายไป

แต่แรงกระแทกครั้งนี้ก็ทำให้หลิงเฉินลอยกระเด็นออกไปหลายสิบวา

เหลียงหยวนเตาอาศัยจังหวะนี้ลุกขึ้นยืนและเอี้ยวตัวสะบัดหาง กวาดผ่านเข้ามาอีกครั้งเพื่อจะสังหารหลิงเฉิน…

“เจ้าสัตว์นรก” เด็กสาวหมุนตัวหลบการฟาดหางได้อย่างหวุดหวิด หลังจากนั้น นางก็ใช้มือขวาจับข้อมือซ้ายและหมุนวนเล็กน้อย

ทันใดนั้น กำไลข้อมือสีแดงเข้มก็เปลี่ยนแปลงกลายเป็นกระบี่สีเดียวกันอยู่ในมือของหลิงเฉิน

กระบี่เล่มนี้มีพลังลมปราณไหลเวียนหนาแน่น

วูบ!

คมกระบี่สาดประกาย

โลหิตเป็นสายพุ่งกระฉูดผ่านผืนฟ้า

เหลียงหยวนเตาส่งเสียงร้องโหยหวน

ปรากฏว่าหางของมันถูกตัดขาดแล้ว

หลิงเฉินตวัดกระบี่ในมือฟันซ้ำต่อเนื่องอีกหลายกระบวนท่า โลหิตสีแดงสดยังคงจะฉีดพุ่งออกมาจากร่างของปีศาจกระทิงเหลียงหยวนเตาต่อเนื่องไม่หยุดยั้ง

“ขะ แข็งแกร่งเกินไปแล้ว”

หลินเป่ยเฉินซึ่งถอยออกมายืนรับประทานแตงโมอยู่ด้านข้างอุทานด้วยความประหลาดใจ

ใช่แล้ว

เขากำลังรับประทานแตงโมอยู่จริง ๆ

ไม่ใช่เพราะว่าหิวหรืออย่างไร แต่แตงโมที่หลินเป่ยเฉินกำลังรับประทานอยู่นี้มาจากแดนไกล

มันเป็นเมล็ดพันธุ์ที่เขาซื้อมาจากแอป Taobao เมื่อนำมาปลูกภายใต้การดูแลของอู๋เฟิ่งกู อดีตเถ้าแก่สวนแตงโม มันจึงเจริญเติบโตให้ผลผลิตจำนวนมาก เมื่อรับประทานเข้าไปแล้ว แตงโมสายพันธุ์นี้ก็จะช่วยบำรุงเลือดในร่างกาย สามารถรักษาอาการบาดเจ็บของผู้ที่สูญเสียเลือดได้เป็นอย่างดี

ก่อนหน้านี้ หลินเป่ยเฉินเสียเลือดไปไม่น้อย เพราะฉะนั้น เขาก็ต้องรับประทานแตงโมแล้ว

ในเวลาเดียวกันนี้ เด็กหนุ่มก็ยังคงไม่หายตกตะลึงไปกับความแข็งแกร่งของหลิงเฉิน

การโจมตีด้วยมือเปล่าว่าน่ากลัวแล้ว แต่การโจมตีเมื่อนางมีอาวุธอยู่ในมือยิ่งน่ากลัวมากกว่านั้น

กล่าวคือ กระบี่สีแดงเข้มที่แปลงร่างมาจากกำไลข้อมือของนางสามารถตัดผ่านร่างกายของปีศาจกระทิงเหลียงหยวนเตาได้ง่ายดายราวกับหั่นเต้าหู้ กระบี่เล่มนี้น่ากลัวมากเกินไป หลินเป่ยเฉินอดคิดภาพขึ้นมาไม่ได้ว่าหากวันใดวันหนึ่งนางใช้กระบี่เล่มนี้ทิ่มแทงเขา หลินเป่ยเฉินก็คงได้แต่นอนรอรับความตายเท่านั้นเอง…

และคุณชายหลินยังสังเกตเห็นอะไรบางอย่างนอกเหนือไปจากนี้

ข้อมือขวาของหลิงเฉินยังคงมีกำไลข้อมือสีน้ำเงินอีกหนึ่งวง

มันมีลักษณะเดียวกับกำไลข้อมือที่เปลี่ยนเป็นกระบี่ในมือของนางไม่มีผิด

เกรงว่าน่าจะเป็นอาวุธวิเศษอีกหนึ่งชิ้นแน่ ๆ

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ หลินเป่ยเฉินก็รู้สึกว่าหลิงเฉินมีความเหมาะสมกับเขาอยู่ไม่น้อย ถึงเขาจะทำเป็นเย็นชากับนางมาตลอด แต่ของแบบนี้มันเปลี่ยนแปลงกันได้

อีกอย่าง ก่อนหน้านี้ที่หลินเป่ยเฉินต้องทำตัวเย็นชากับหลิงเฉิน ก็เพราะเขามัวแต่ให้ความสนใจกับการค้นหาวิธีกลับสู่โลกมนุษย์ใบเก่า

และบัดนี้ เขาก็รู้แล้วว่าเว่ยหมิงเฉินแห่งมณฑลเฉียนเกาผู้เป็นคู่หมั้นของนางไม่ใช่คนดี

หลินเป่ยเฉินไม่มีทางปล่อยให้คนดี ๆ อย่างหลิงเฉินตกไปอยู่ในมือเจ้าเศษสวะอย่างนั้นเด็ดขาด

ใช่แล้ว คุณชายหลินพลันค้นพบความจริงบางอย่าง

ที่เขาอยากจะดูแลหลิงเฉิน ไม่ใช่เพราะว่าต้องการอาวุธวิเศษของนาง ไม่ใช่เพราะว่าต้องการเรือนร่างของนาง

แต่นี่คือความรักที่แท้จริง

หลินเป่ยเฉินยิ่งคิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้สึกเป็นห่วงหลิงเฉินมากเท่านั้น

เพราะว่าเหลียงหยวนเตามีทักษะในการเรียนรู้และจดจำการโจมตีของคู่ต่อสู้ ยิ่งยืดเยื้อไปนานมากเท่าไหร่ หลิงเฉินก็จะยิ่งตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบมากเท่านั้น ถึงแม้ขณะนี้ เด็กสาวดูจะเป็นฝ่ายได้เปรียบอยู่ทุกประตู แต่คงอีกไม่นานหรอก เดี๋ยวเจ้าปีศาจกระทิงมันก็ฟื้นตัวกลับมาได้แน่นอน!

ในระหว่างที่กำลังยืนใช้ความคิดอยู่นี้ โทรศัพท์มือถือก็ส่งเสียงแจ้งเตือน

“แอปห้าธาตุหลอมวิญญาณได้รับการติดตั้งแล้ว ต้องการเปิดใช้งานเลยหรือไม่?”

หลินเป่ยเฉินมองหน้าจอและกดตัวเลือก ‘ตกลง’ โดยไม่ลังเล

บนหน้าจอโทรศัพท์ในขณะนี้ปรากฏภาพพื้นหลังเป็นลำแสงห้าสีสันสวยงาม อันประกอบไปด้วยสีทอง สีเขียว สีเหลือง สีน้ำเงินและสีแดง โลโก้ประจำแอปพลิเคชันเป็นรูปคนกำลังนั่งสมาธิอยู่ท่ามกลางมวลพลังลมปราณ หลังจากนั้น โทรศัพท์มือถือของเขาก็เปิดใช้งานแอปห้าธาตุหลอมวิญญาณอย่างเป็นทางการ

หลินเป่ยเฉินสังเกตความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับร่างกายอย่างระมัดระวัง

ทันใดนั้น หูของเขาก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง

เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ!

มันเป็นเสียงคล้ายกับเปลือกไข่กำลังแตกร้าว