เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 905 การฆาตกรรมกลางความมืด

ตอนที่ 905 การฆาตกรรมกลางความมืด

ตลอดสองวันที่ผ่านมา สมาคมศิษย์สำนักศึกษาระดับสูงแห่งนครหลวงมีความวุ่นวายมาก

ทุกคนเตรียมพร้อมสำหรับการเดินขบวนประท้วง

กิจกรรมครั้งนี้ได้รับความสนใจจากผู้คนเป็นจำนวนมาก

พวกของเยวียนเหวินจวิ้นหัวหมุนแทบไม่ได้พักผ่อน

โดยเฉพาะบรรดาแกนนำคนสำคัญ

พวกเขาแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน

และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเนื้อหาในการเดินขบวนต้องเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน หลายสิ่งหลายอย่างที่จัดเตรียมมาก่อนหน้านี้ต้องยกเลิกไปทันที และมีแต่เพียงแกนนำที่เชื่อใจได้เท่านั้น ถึงจะได้รับทราบการเปลี่ยนแปลงในครั้งนี้

หลินเป่ยเฉินต้องยอมรับจากใจจริงเลยว่ากลุ่มเด็กหนุ่มเด็กสาวเหล่านี้สามารถเตรียมการสำหรับงานเดินขบวนได้อย่างเป็นมืออาชีพ

พวกเขาจัดการเรื่องราวต่าง ๆ ด้วยความระมัดระวังยิ่งยวด โดยทราบดีว่าหลายสำนักใหญ่ตั้งใจใช้การเดินขบวนประท้วงของพวกเขาสร้างความวุ่นวายในตัวเมือง เพราะฉะนั้น เรื่องราวการเปลี่ยนแปลงเนื้อหาในการประท้วงจึงปล่อยให้หลุดรอดออกไปไม่ได้เด็ดขาด

วันที่สี่ ราตรีเริ่มขึ้นแล้ว

ถนนหน้าสถานศึกษา

ตู้กู่อู๋อิงกับเยวียนหนงเดินออกมาจากประตูใหญ่ของสำนักศึกษากระบี่หลวงระดับสูง แม้สีหน้าจะแสดงออกถึงความเหนื่อยล้า แต่ในแววตากลับบอกชัดถึงความตื่นเต้น

การเตรียมงานขั้นสุดท้ายสำหรับการเดินขบวนประท้วงเสร็จสิ้นลงแล้ว

เช้าวันพรุ่งนี้ การเดินขบวนจะเริ่มขึ้นตามกำหนด

เมื่อคิดว่าตนเองจะได้เป็นส่วนหนึ่งของการแก้ไขความเข้าใจผิดต่อวีรบุรุษแห่งแผ่นดินหลินเป่ยเฉิน เด็กหนุ่มเด็กสาวทั้งสองต่างก็อดรู้สึกภาคภูมิใจไม่ได้

“พี่หนง ข้าอยากซื้อยาบำรุงผิว ท่านช่วยไปเป็นเพื่อนข้าหน่อยได้หรือไม่?”

ยากนักที่พวกเขาจะมีโอกาสได้ผ่อนคลายเช่นนี้ ตู้กู่อู๋อิงจึงควงแขนหวานใจ เปิดเผยให้เห็นถึงมุมที่อ่อนโยนของการเป็นสตรีออกมา

เยวียนหนงใช้นิ้วจิ้มจมูกเด็กสาวและพูดพร้อมกับยิ้มกว้างว่า “ย่อมได้ หลังจากนั้น พวกเราก็ไปรับประทานข้าวต้มที่ร้านของเหล่าเหลียวสักสองชาม แล้วค่อยกลับไปพักผ่อน เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเดินขบวนวันพรุ่งนี้”

“ได้เลยเจ้าค่ะ”

ตู้กู่อู๋อิงรับคำเสียงเจื้อยแจ้วราวกับเป็นเด็กน้อย

ร้านข้าวต้มของเหล่าเหลียวเป็นแผงรถเข็นที่ตั้งอยู่หลังสำนักศึกษามามากกว่าสิบปี เยวียนหนงกับตู้กู่อู๋อิงพบกันครั้งแรกก็ ณ สถานที่แห่งนี้เอง ต่างฝ่ายต่างไม่รู้จักกันมาก่อน ก่อนจะเริ่มเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์จากเพื่อนกลายเป็นคนรัก จึงกล่าวได้ว่าร้านข้าวต้มของเหล่าเหลียว คือสถานที่แห่งความทรงจำของคู่รักคู่นี้

พวกเขาเดินไปด้วยพูดคุยกันไปด้วย ทำให้นึกถึงบรรยากาศเก่า ๆ ครั้งที่ตกหลุมรักกันแรกเริ่ม

แต่ทันใดนั้น เยวียนหนงกลับหยุดชะงักฝีเท้า

เนื่องจากเขาพบว่าบนท้องถนนในขณะนี้ปราศจากผู้คนตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ

เงียบสงัดจนน่ากลัว

สายลมหนาวพัดผ่านไป ใบไม้ปลิวในอากาศ ก่อนร่วงหล่นลงมาตามแรงลมหมุน

บรรยากาศแปลกประหลาดไม่น่าไว้ใจ

เยวียนหนงมือซ้ายจับแขนของคนรัก มือขวาจับที่ด้ามกระบี่ซึ่งแขวนอยู่ข้างเอว

“พี่หนง?”

ตู้กู่อู๋อิงเองก็รับรู้ได้ถึงความผิดปกติเช่นกัน

ห่างออกไปหลายสิบวา รถม้าสีดำคันหนึ่งจอดแน่นิ่งอยู่กลางถนน

สองฝั่งของรถม้ามีร่างของชายฉกรรจ์ชุดดำยืนอยู่ฝั่งละคน

ใบหน้าของชายฉกรรจ์ทั้งสองปกคลุมด้วยผืนผ้าสีดำ ในมือถือกระบี่ยาวเป็นประกายเย็นเยียบ พวกเขายืนนิ่งเงียบภายใต้ท้องฟ้ายามราตรี ปลดปล่อยความรู้สึกคุกคามที่น่าสะพรึงกลัว

“พวกเจ้าเป็นใคร?”

เยวียนหนงถามออกมาด้วยเสียงคำราม

เขารู้สึกได้ถึงความเป็นอันตรายจากฝ่ายตรงข้ามอย่างชัดเจน

แต่ไม่มีคำใดตอบกลับมา

พลันนั้นชายฉกรรจ์ชุดดำสับเท้าวิ่งออกมาข้างหน้า ปลายกระบี่ลากเป็นทางยาวอยู่บนพื้นถนน ส่งสะเก็ดไฟปลิวกระจายขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มืดมิด

แกรก! แกรก!

รังสีอํามหิตพวยพุ่ง

เช้ง!

เยวียนหนงชักกระบี่ออกมาอย่างไม่ลังเล

เขาเป็นหนึ่งในสิบมือกระบี่รุ่นเยาว์ที่น่าจับตาแห่งนครหลวง ระดับพลังของเยวียนหนงย่อมไม่ต่ำต้อย อีกทั้งเด็กหนุ่มยังมีประสบการณ์ต่อสู้โชกโชน

ปฏิกิริยาของเขารวดเร็ว

กระบี่ถูกชักออกมาตวัดฟาดฟัน

การต่อสู้เกิดขึ้นในลมหายใจนั้น

วูบ! วูบ! วูบ!

คมกระบี่สาดประกายในอากาศ

เงาร่างสามสายต่อสู้กันในความมืดมิดยามราตรี คมกระบี่สาดประกายวูบวาบ ก่อนที่ต่างฝ่ายต่างต้องถอยแยกออกจากกันไปหลายวา

ฟู่!

โลหิตไหลทะลักออกมาจากขาซ้ายของเยวียนหนง

เขาได้รับบาดเจ็บแล้ว

“พี่หนง…”

ตู้กู่อู๋อิงอุทานด้วยความตกใจ ในมือถือกระบี่ รีบวิ่งเข้าไปหาเยวียนหนง

ทันใดนั้น…

สวบ! สวบ!

เสียงคล้ายแผ่นกระดาษถูกแทงทะลุดังขึ้น

ขณะนี้ ชายฉกรรจ์ชุดดำทั้งสองคนนั้นมีโลหิตไหลทะลักออกมาจากลำคอพร้อมกัน ปรากฏว่าการปะทะกันเมื่อสักครู่ พวกเขาถูกคมกระบี่ของเยวียนหนงปาดเข้าที่ลำคออย่างแม่นยำ บัดนี้จึงต้องล้มคะมำลงกับพื้นถนนแล้ว

เยวียนหนงรีบยกมือขึ้นกันให้ตู้กู่อู๋อิงอยู่ทางด้านหลัง

ดวงตาของเด็กหนุ่มจ้องมองไปยังรถม้าสีดำที่จอดขวางอยู่บนถนนด้วยความดุร้าย

ภายใต้ความมืดมิด

รถม้าที่ไม่มีป้ายชื่อคันนั้น ไม่ต่างไปจากปีศาจราตรีที่สิงสู่อยู่ในความมืด และกำลังปลดปล่อยรังสีคุกคามออกมาอย่างชัดเจน

“พี่หนง ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”

เมื่อตู้กู่อู๋อิงเห็นบาดแผลที่อยู่บนขาของเยวียนหนง หัวใจของนางก็เริ่มร้อนรนขึ้นมา

เด็กหนุ่มส่ายหน้าและกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง

จังหวะนั้น…

ฟ้าว!

เสียงอะไรบางอย่างแหวกอากาศดังขึ้น

เป็นลูกธนูถูกยิงออกมาจากด้านในรถม้า

ความเร็วของลูกธนูดอกนี้ยิ่งกว่าสายฟ้าฟาด

“แย่แล้ว นี่มันพวกจี้กวง…”

เยวียนหนงหยุดชะงัก กระบี่ในมือเขาเป็นเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นที่จะช่วยป้องกันหน้าอกของตนเองได้

เปรี้ยง!

เสียงลูกธนูปะทะกับคมกระบี่ดังสนั่นหวั่นไหวราวกับเสียงฟ้าคำราม

เยวียนหนงรู้สึกราวกับว่าตนเองถูกค้อนเหล็กทุบเข้าที่หน้าอก กระบี่ที่ถูกหลอมขึ้นมาอย่างดีในมือเขาแตกสลายกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยปลิวกระจายไปรอบทิศทาง

ข้อมือขวาของเขาได้ยินเสียงดังกร๊อบ หมายความว่ากระดูกข้อมือของเยวียนหนงได้แตกหักลงแล้วโดยสมบูรณ์

“เป็นไปได้อย่างไร?”

เสียงอุทานแว่วออกมาจากในรถม้า

เห็นได้ชัดว่ามือธนูก็ตกใจไม่น้อยที่เยวียนหนงไม่ตายภายใต้การโจมตีครั้งนี้

แต่ในเวลาเดียวกันนั้น ธนูดอกที่สองถูกยิงออกมา

ธนูดอกนี้มีความรุนแรงมากกว่าดอกที่แล้ว

มีความรวดเร็วมากกว่าดอกที่แล้ว

ตู้กู่อู๋อิงขยับกระบี่เตรียมสะบัดปัดป้อง

แต่ลูกธนูมีความรวดเร็วเสียจนนางคาดเดาจังหวะไม่ได้

คมกระบี่ของเด็กสาวตวัดออกไป

แต่ลูกธนูกลับเฉียดผ่านกระบี่ของนางไปส่งสะเก็ดไฟปลิวกระจาย

และลูกธนูดอกนั้นยังคงพุ่งตรงเข้าไปหาเยวียนหนงไม่เปลี่ยนแปลง

เป้าหมายของลูกธนูอยู่ที่หน้าผากของเยวียนหนง

พลังทำลายล้างของลูกธนูดอกนี้เพียงพอที่จะระเบิดศีรษะของเยวียนหนงให้แตกกระจาย

เยวียนหนงรับรู้ได้ถึงความตายที่คืบคลานเข้ามา

ในหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกคับแค้นใจ

มีเรื่องราวอีกมากมายหลายอย่างที่เขายังทำไม่สำเร็จ

เขายังไม่ได้เปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวของตู้กู่อู๋อิงในห้องหอคืนแต่งงานเลย

หากเขาตายไป แล้วตู้กู่อู๋อิงจะทำอย่างไร?

“ฮึ่ยยย…”

ดวงตาของเด็กหนุ่มเบิกกว้าง

ในเวลาเดียวกันนี้ ร่างกายของเขาผงะถอยหนีตามสัญชาตญาณ

แต่แล้วเยวียนหนงก็ต้องหยุดชะงัก เนื่องจากลูกธนูที่กำลังจะพุ่งทะลวงหน้าผากของเขานั้น กลับหยุดชะงักค้างอยู่กลางอากาศ โดยที่คมธนูอยู่ห่างจากหัวคิ้วของเขาเพียงไม่กี่นิ้วเท่านั้น

เนื่องจากมีมือข้างหนึ่งกำลังจับลูกธนูดอกนั้น

หรือถ้าจะอธิบายให้ถูกต้อง ก็ต้องเรียกว่ามันเป็นกรงเล็บข้างหนึ่งมากกว่า

กรงเล็บที่เต็มไปด้วยขนปุกปุย!!!