เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 906 สวนแห่งอิสรภาพ

ตอนที่ 906 สวนแห่งอิสรภาพ

มันเป็นกรงเล็บที่คล้ายกับกรงเล็บของสัตว์ฟันแทะ กรงเล็บนี้ยื่นออกมาจากกลางอากาศอย่างไม่มีสัญญาณเตือน และมันมีเพียงแต่กรงเล็บเท่านั้น หาได้มีส่วนอื่นของร่างกายปรากฏออกมาไม่

หลังจากนั้น กรงเล็บหนูก็สะบัดบิดเล็กน้อย

ลมหายใจต่อมา…

ลูกธนูในมือกรงเล็บหนูพุ่งออกไป

รถม้าสีดำที่จอดขวางถนนพลันระเบิดกระจายกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อย

ตู้ม!

ร่างที่นั่งอยู่ด้านในห้องโดยสารมีลูกธนูพุ่งปักหน้าอก ลอยกระเด็นออกไปตอกติดอยู่กับเสาหินต้นหนึ่งทางด้านหลัง

ฟ้าว!

แข็งแกร่งเหลือเกิน

เรียกได้ว่าแข็งแกร่งมากเกินไปด้วยซ้ำ

แข็งแกร่งเสียจนเยวียนหนงรู้สึกว่าตนเองต่ำต้อย

ความตกตะลึงที่เกิดขึ้นทำให้เด็กหนุ่มลืมเลือนไปแล้วว่าเมื่อสักครู่นี้ตนเองเกือบจะต้องเสียชีวิตลงแล้ว

เยวียนหนงรู้ดีว่าลูกธนูดอกนั้นมีความน่าสะพรึงกลัวเพียงใด

แต่มันกลับกลายเป็นเพียงลูกธนูธรรมดาดาษดื่นที่เจ้าของกรงเล็บปริศนานั้นสามารถคว้าจับและขว้างปากลับไปได้อย่างง่ายดาย

และความเร็วของลูกธนูยามพุ่งทะลวงกลับไปหารถม้าคันนั้น มีความเร็วยิ่งกว่าความเร็วเสียงเสียอีก

ดังนั้น เมื่อชายฉกรรจ์ในรถม้าถูกลูกธนูปักหน้าอกและลอยออกไปตอกติดอยู่กับเสาหินทางด้านหลังเรียบร้อยแล้ว เยวียนหนงจึงเพิ่งได้ยินเสียงของลูกธนูพุ่งแหวกอากาศตามมานั่นเอง

หลังจากนั้น เด็กหนุ่มถึงได้กลับมารับรู้ถึงสภาวะ ณ ปัจจุบันอีกครั้ง

ทุกอย่างเกิดขึ้นในเวลาเพียงพริบตาเดียว

แต่สำหรับหนึ่งในสิบสุดยอดมือกระบี่รุ่นเยาว์แห่งนครหลวงผู้นี้ เขากลับรู้สึกว่าช่วงเวลานี้ช่างยาวนานเหลือเกิน

เพราะเขาเกือบจะต้องลงไปยมโลกเสียแล้ว

“พี่หนง…”

ตู้กู่อู๋อิงรีบวิ่งเข้ามาช่วยประคองเด็กหนุ่มด้วยความตื่นตกใจ

และแทบจะในเวลาเดียวกันนี้เอง พวกเขาทั้งสองคนก็เห็นสิ่งที่แปลกประหลาดเกิดขึ้น…

แสงสีน้ำเงินกะพริบวูบวาบ

แล้วร่างของอะไรบางอย่างก็ปรากฏกายขึ้นกลางอากาศ

มันเป็นหนูอสูรหางกุดร่างยักษ์ มีความสูงเท่ากับครึ่งเอวมนุษย์ ร่างกายเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อกำยำ แตกต่างจากหนูอสูรทุกชนิดที่เยวียนหนงกับตู้กู่อู๋อิงเคยพบเจอ

มันตัวใหญ่

มันมีขนสีเงิน

เจ้าหนูตัวนี้เป็นอสูรกลายพันธุ์อย่างนั้นหรือ?

เยวียนหนงกับตู้กู่อู๋อิงได้แต่คิดด้วยความตกตะลึง ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ว่าเจ้าหนูประหลาดที่ปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้าพวกเขานี้มีความร้ายกาจมากกว่าอสูรกลายพันธุ์ทั่วไป

นอกจากมันจะสามารถล่องหนหายตัวได้แล้ว ก็ยังสามารถจับลูกธนูและสังหารผู้มีพลังระดับยอดปรมาจารย์ตอนปลายที่ซ่อนตัวอยู่ในรถม้าได้อีกด้วย

หรือว่ามันจะเป็นสัตว์อสูรที่มีพลังอยู่ในขั้นเซียน?

ว่าแต่ว่า

ทำไมเจ้าหนูตัวนี้ถึงต้องมาช่วยเขาด้วย?

เยวียนหนงได้แต่คิดแล้วก็สงสัยอยู่ในใจ

ฉับพลันนั้น…

วูบ! วูบ! วูบ!

เจ้าหนูอสูรหางกุดเคลื่อนไหวร่างกายว่องไวเป็นลำแสงสีเงิน

ภายใต้แสงจันทรา ลำแสงของมันเป็นประกายกลางความมืดมิด

ตุบ! ตุบ! ตุบ! ตุบ!

ร่างของชายฉกรรจ์ชุดดำอีกสี่คนถูกลากออกมาจากจุดซ่อนตัวในความมืด ก่อนที่พวกมันจะมาล้มลงตายกลางถนนอย่างน่าอนาถใจ

วูบ!

เยวียนหนงกับตู้กู่อู๋อิงเห็นแสงสว่างปรากฏขึ้นเบื้องหน้า

เจ้าหนูอสูรหางกุดมาปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง

เด็กหนุ่มและเด็กสาวผงะถอยหลังโดยไม่รู้ตัว

เจ้าหนูผีสางตัวนี้มีความแข็งแกร่งมากเกินไปจนพวกเขาหวาดกลัว

โชคดีที่มันไม่ได้มีเจตนาทำร้ายพวกเขา

และบัดนี้ เยวียนหนงกับตู้กู่อู๋อิงก็ได้ค้นพบอีกหนึ่งอย่างที่แปลกประหลาด…

บนหน้าอกของเจ้าหนูอสูรหางกุดตัวนี้มีกระดานชนวนแผ่นหนึ่งแขวนเอาไว้

หืม?

หมายความว่ามันถูกมนุษย์เลี้ยงดูใช่หรือไม่?

บัดนี้ มันกำลังใช้แท่งสีขาวเขียนด้วยมือขวาและใช้มือซ้ายคอยลบตัวอักษรที่เขียนผิด

ครืด ครืด

‘ไม่จำเป็นต้องขอบคุณข้า’

ตัวอักษรของจักรวรรดิเป่ยไห่ปรากฏขึ้นบนกระดาน

เจ้าหนูตัวนี้สามารถเขียนหนังสือได้?

ซ้ำยังเป็นภาษาเป่ยไห่อีกด้วย

หรือว่ามันถูกเลี้ยงดูขึ้นมาโดยชาวเป่ยไห่?

เยวียนหนงหันมองหน้าตู้กู่อู๋อิง พวกเขารู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น และในเวลาเดียวกันนี้ ทั้งสองต่างก็รู้สึกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้มันช่างมหัศจรรย์มากเกินไป

ทันใดนั้น เจ้าหนูยักษ์สะบัดแขนเล็กน้อย

เคร้ง!

ขวดหยกใบหนึ่งตกลงมาอยู่เบื้องหน้าเด็กหนุ่มเด็กสาวทั้งสองคน

‘ยาแก้พิษ’

เจ้าหนูลบข้อความที่เขียนเอาไว้ก่อนหน้านี้ ก่อนจะเขียนข้อความใหม่ลงไปบนกระดาน

เยวียนหนงเข้าใจทุกอย่างโดยทันที

นี่คือขวดยาแก้พิษสำหรับเขา

แสดงว่าลูกธนูมียาพิษ

บัดนี้ เยวียนหนงและตู้กู่อู๋อิงเงยหน้ามองเจ้าหนูอสูรหางกุดที่ยืนจังก้าอยู่เบื้องหน้า และพวกเขาก็รู้สึกขึ้นมาทันทีว่ามัน… น่ารักจังเลย?

…

“หืม ล้มเหลวอย่างนั้นหรือ?”

ณ สถานทูตจักรวรรดิจี้กวง

องค์ชายอวี่ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้รับรายงาน

เขาส่งมือธนูขั้นยอดปรมาจารย์ระดับสามไปถึงห้าคน ส่งผู้ใช้ค่ายอาคมระดับยอดปรมาจารย์ไปอีกหนึ่งคน และส่งมือสังหารที่มีพลังอยู่ในขั้นยอดปรมาจารย์ระดับเจ็ดไปอีกหนึ่งคน… เพียงเพื่อจับตัวตู้กู่อู๋อิงมายังสถานทูตแห่งนี้ พิจารณาดูเบื้องต้น นี่ออกจะเป็นการใช้กำลังผู้คนมากเกินไปด้วยซ้ำ

แต่คิดไม่ถึงเลยว่าภารกิจกลับล้มเหลว

เว่ยชงเฟิงมีเหงื่อออกเต็มหน้าผากขณะกล่าวว่า “ตู้กู่อู๋อิงได้รับการคุ้มครองจากยอดฝีมือพ่ะย่ะค่ะ”

“ยอดฝีมือ?”

อวี่เค่อซึ่งกำลังนั่งดื่มนมจากถ้วยพลันแลบลิ้นเลียคราบนมบนริมฝีปากและถามว่า “เขามีพลังอยู่ในขั้นไหน?”

เว่ยชงเฟิงตอบว่า “ดูจากร่องรอยในสถานที่เกิดเหตุแล้ว บุคคลที่สามารถทำให้มือสังหารของเราเสียชีวิตได้ในทันที ต้องมีพลังไม่ต่ำกว่าขั้นยอดปรมาจารย์ตอนปลายแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ”

“ยอดปรมาจารย์ตอนปลายอย่างนั้นหรือ?”

อวี่เค่อขมวดคิ้วและยิ้มออกมาเล็กน้อย

คำตอบนี้คล้ายกับเป็นการไขปริศนาบางอย่างในใจของนาง

แสดงว่าตู้กู่อู๋อิงต้องมีสถานะไม่ธรรมดา

องค์ชายอวี่ขมวดคิ้วนิ่วหน้าและสอบถามว่า “สำนักแสงตะวันมียอดฝีมือระดับนั้นก็มีเพียงตู้กู่จิงหงคนเดียว ส่วนยอดฝีมือคนอื่นก็อยู่ภายใต้การจับตามองของพวกเราทั้งหมด แล้วใครกันที่คอยคุ้มครองความปลอดภัยให้แก่นาง? นี่หมายความว่าอย่างไรกันแน่?”

เขาถามออกมาด้วยความสงสัยจากใจจริง

“ให้ผู้อาวุโสลู่ล่ายคอยจับตามองตู้กู่จิงหงเอาไว้อย่างใกล้ชิด แล้วก็สืบข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับตู้กู่อู๋อิงมาให้ละเอียดมากที่สุด” อวี่เค่อยกถ้วยนมขึ้นดื่มอีกครั้ง

เว่ยชงเฟิงพยักหน้าเร่งร้อนและเอ่ยถาม “ส่วนแผนการลักพาตัวตู้กู่อู๋อิงนั้น พวกเราสมควรหยุดไว้ก่อนไหมพ่ะย่ะค่ะ?”

อวี่เค่อยิ้มออกมาเล็กน้อย แลบลิ้นเลียริมฝีปากและตอบว่า “ไม่ต้องหยุด ดำเนินการต่อไปได้เลย แต่ระวังหน่อยก็แล้วกัน… ห้ามแหวกหญ้าให้งูตื่นเด็ดขาด!!”

เว่ยชงเฟิงรับคำสั่งล่าถอยกลับไป

อวี่เค่อดื่มนมจนหมดถ้วยจึงพูดว่า “ท่านพ่อ วันนี้ลูกอยากไปหาท่านพี่หลิน”

“บัดนี้เขาเป็นตัวแทนของจักรวรรดิเป่ยไห่ ตามกฎระเบียบแล้ว พวกเราไม่ควรพบปะพูดคุยกับศัตรูเด็ดขาด”

องค์ชายอวี่ย้ำเตือน

อวี่เค่อยิ้มออกมาด้วยความใสซื่อบริสุทธิ์ ดวงตาหรี่ลงจนคล้ายกับดวงจันทร์เสี้ยว “ข้าไม่ได้เป็นเจ้าหน้าที่ของจักรวรรดิเราสักหน่อย ข้านั้นเป็นเพียงเด็กสาวที่ไร้เดียงสานางนึงเท่านั้น การพบกับท่านพี่หลินในครั้งนี้ คงไม่สร้างความเสียหายอันใดหรอกกระมังเพคะ?”

…

“ท่านประมุขคาดเดาได้ถูกต้องเลยขอรับ”

ในห้องลับ ซางกวนเฟยรายงานด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “พวกของศิษย์น้องปลอดภัยดีแล้ว นางได้รับการคุ้มครองโดยยอดฝีมือท่านหนึ่ง บัดนี้ เจ้าหน้าที่กองลาดตระเวนได้ประกาศแจ้งเตือนประชาชนและทำการสืบสวนถึงเหตุการณ์ในครั้งนี้ ผลการสืบสวนออกมาว่านี่เป็นการทะเลาะวิวาทกันระหว่างสำนักยุทธ์ในนครหลวง…”

ตู้กู่จิงหงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

ตราบใดที่บุตรสาวของเขาปลอดภัย เรื่องอื่น ๆ ก็ไม่สำคัญอีกแล้ว

คิดไม่ถึงเลยว่าคนของจักรวรรดิจี้กวงจะคิดลงมือลักพาตัวบุตรสาวของเขาจริง ๆ

โชคดีที่กู่เทียนเล่อไม่ผิดคำสัญญาและส่งยอดฝีมือมาคอยดูแลความปลอดภัยให้แก่บุตรสาวของเขา

เมื่อเป็นเช่นนี้ ตู้กู่จิงหงก็รู้ดีว่าสถานการณ์ของตนเองยิ่งอันตรายมากขึ้น

แต่ไม่เป็นไรหรอก

ขอแค่บุตรสาวของเขาปลอดภัยก็พอแล้ว

ชายชรารู้อยู่แล้วว่าผลการสืบสวนจะต้องปัดออกมาเป็นการทะเลาะวิวาทระหว่างสำนักยุทธ์…

นี่คือสิ่งที่คาดเดาได้ไม่ยาก

ตู้กู่จิงหงยิ้มเหยียดหยามออกมาเล็กน้อย

…

วันต่อมา

อากาศขมุกขมัว

อุณหภูมิลดต่ำ

ค่าฝุ่น PM 2.5 ในอากาศอยู่ที่ 5

ดวงตะวันยังไม่โผล่พ้นขอบฟ้า

บัดนี้ เส้นขอบฟ้าปรากฏเพียงแสงสว่างรำไร

กลุ่มศิษย์จากสำนักศึกษาทั่วนครหลวงมารวมตัวกันด้วยความตื่นเต้น พวกเขายืนเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ขบวนกลุ่มผู้ชุมนุมได้รับการดูแลโดยสมาคมศิษย์สำนักศึกษาระดับสูงประจำนครหลวง และบัดนี้ ขบวนผู้ประท้วงก็กำลังมุ่งหน้าไปทางสวนพฤกษาเทพเจ้า ซึ่งอยู่ห่างจากที่ตั้งสมาคมของพวกเขาไปเพียงช่วงตรอกเดียวเท่านั้น

สวนพฤกษาแห่งนี้มีอีกนามหนึ่งว่า…

สวนแห่งอิสรภาพ

เนื่องจากทุกครั้งที่มีการเดินขบวนประท้วง พวกเขาจะต้องผ่านสวนแห่งนี้เป็นประจำ

ครั้งนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น

ภายในสวนพฤกษา กลุ่มแกนนำของผู้ชุมนุม อาทิ หลี่ซิวเยวียนและคนอื่น ๆ ได้มายืนรออยู่ล่วงหน้าก่อนแล้ว

แน่นอนว่าย่อมต้องมีเยวียนหนงกับตู้กู่อู๋อิงด้วยเช่นกัน

อาการบาดเจ็บของเด็กหนุ่มฟื้นฟูดีแล้วจากการรักษาของยาแก้พิษที่หนูอสูรหางกุดตัวนั้นทิ้งเอาไว้ให้ เพียงโรยผงในขวดหยกลงไปบนบาดแผลที่โดนพิษเท่านั้น ผิวหนังที่ได้รับความเสียหายก็หายดีราวกับปาฏิหาริย์

ผู้คนมารวมตัวกันมากขึ้นและมากขึ้น

ก่อนตะวันจะลอยตัวขึ้นจากเส้นขอบฟ้า ก็มีศิษย์จากสำนักศึกษาต่าง ๆ หลายระดับชั้นทั่วนครหลวงมารวมตัวกันกว่า 40,000 ชีวิตแล้ว

บางคนค้นพบได้โดยทันทีว่าการเดินขบวนครั้งนี้มีอะไรบางอย่างแตกต่างจากการเดินขบวนในครั้งก่อน ๆ

ณ จุดนัดพบ ปรากฏหน้าจอถ่ายทอดสดขนาดใหญ่ตั้งอยู่จำนวนมาก ค่ายอาคมทั้งหมดถูกจัดเตรียมเรียบร้อย ดูเหมือนว่ากำลังจะมีการฉายภาพอะไรบางอย่างให้กลุ่มผู้ชุมนุมได้ดูอย่างทั่วถึง…

คงเป็นหลักฐานพฤติกรรมความชั่วร้ายของหลินเป่ยเฉินกระมัง?

กลุ่มผู้ร่วมชุมนุมพากันตั้งตารอคอยด้วยความตื่นเต้น