เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 916 กระบี่เซียนสะเทือนบัลลังก์เทพฉบับปรับปรุงใหม่ - novel-lucky

ตอนที่ 916 กระบี่เซียนสะเทือนบัลลังก์เทพฉบับปรับปรุงใหม่

“นี่มันกระบวนท่ากระบี่เซียนสะเทือนบัลลังก์เทพของเกาเฉิงฮั่นไม่ใช่หรือ?”

จั่วเซียงหรี่ตาลง ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับคล้ายกับเข้าใจอะไรบางอย่าง ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงคาดหวังว่า “ที่แท้เขาก็เลื่อนระดับพลังขึ้นมาได้อีกหนึ่งขั้นแล้ว…”

หืม?

กระบวนท่ากระบี่เซียนสะเทือนบัลลังก์เทพ

หลินเป่ยเฉินเลิกคิ้วขึ้นสูงเล็กน้อย

อ้อ จริงด้วยสิ

ตอนที่พี่ใหญ่เกาใช้กระบวนท่านี้ออกมาเมื่อครั้งก่อน เขาก็ตะโกนชื่อนี้ออกมาก่อนที่จะเริ่มต่อสู้ไม่ใช่หรือ?

ให้ตายสิ!

แต่กระบี่ทั้ง 16 เล่มที่ลอยตัวอยู่ในอากาศนั้นน่าตื่นตาตื่นใจจริง ๆ พวกมันทรงพลัง แต่ก็ดูมีความแตกต่างจากกระบวนท่ากระบี่เซียนสะเทือนบัลลังก์เทพที่พี่ใหญ่เกาเคยใช้ในวันนั้นเล็กน้อย

ลมหายใจต่อมา…

ครืน! ครืน! ครืน!

พลังลมปราณในจำนวนมหาศาลแผ่กระจายออกมาจากใจกลางเวทีประลอง

มวลพลังนั้นระเบิดออกมาเป็นระลอกคลื่น

ระเบิดออกมาทั้งสิ้น 16 ครั้ง

ทันใดนั้น กระบี่เงินทั้ง 16 เล่มก็พุ่งเป็นลำแสงตรงเข้าไปหาอวี้ซือไป๋ที่ระเบิดเสียงคำรามและโคจรพลังป้องกันเช่นกัน

ผู้ฝึกยุทธ์ทุกคนที่กำลังรับชมถึงตรงนี้พลันพร้อมใจกันเบิกตาโต

โดยเฉพาะยอดฝีมือจากจักรวรรดิเป่ยไห่ หัวใจของพวกเขาแทบจะเต้นออกมาอยู่นอกหน้าอกแล้ว

“เป็นไปไม่ได้!!”

ใครคนหนึ่งอุทานออกมา

เนื่องจากกระบี่เงินทุกเล่มบัดนี้หมดแสงสว่างและเริ่มแตกร้าว

พลังกดดันจางหายไป

แล้วพวกมันก็แตกกระจายเป็นเศษเล็กเศษน้อยในพริบตา

ต้องเข้าใจก่อนว่ากระบี่เงินแต่ละเล่มถูกตีขึ้นมาโดยช่างตีเหล็กชื่อดังระดับปรมาจารย์

แต่บัดนี้พวกมันกลับแตกกระจายปลิวไปในอากาศรอบทิศทางบนสังเวียนเฟิงอวิ๋นที่มีม่านพลังคุ้มครองรอบด้าน

กระบี่ 16 เล่ม แตกหักหมดไม่มีเหลือ

กลายเป็นเพียงใบมีดเศษเล็กเศษน้อย

การโจมตีล้มเหลว

รอบสังเวียนประลองเต็มไปด้วยเสียงอุทานด้วยความไม่อยากเชื่อ

ชาวเป่ยไห่จำนวนมากลุกขึ้นยืนจากที่นั่งด้วยความตกตะลึง

ผู้มีพลังระดับเซียนของจักรวรรดิจี้กวงยังไม่ต้องขยับมือเคลื่อนไหวกระบวนท่าใด เพียงนางระเบิดพลังลมปราณออกมา ก็สามารถป้องกันการโจมตีจากเกาเฉิงฮั่นได้อย่างไม่มีปัญหาแล้วหรือ?

นี่ไม่ใช่หมายความว่า… ระดับพลังของทั้งสองฝ่ายห่างชั้นกันมากเกินไป?

“แย่แล้วสิ”

“นางได้รับพลังเสริมจากคันธนูเทพเจ้าร่ำไห้… หน้าไม่อาย!”

“นี่คงจะเป็นความแตกต่างระหว่างผู้มีพลังขั้นเซียนระดับสองกับระดับสามสินะ?”

ในห้องรับรองเต็มไปด้วยเสียงตะโกนโวยวาย

จั่วเซียงกับเสี่ยวเหยียนมีสีหน้าเคร่งเครียด

หลินเป่ยเฉินยังคงหรี่ตาลง

กระบวนท่าไม้ตายของพี่ใหญ่เกาไม่สามารถทำอะไรฝ่ายตรงข้ามได้เลยหรือนี่?

อีกฝ่ายแข็งแกร่งถึงเพียงนี้เชียวหรือ?

“เฮ้อ ท่านป้าไป๋คงชนะอีกแล้วสิ…”

องค์หญิงอวี่เค่อผู้เสแสร้งแกล้งเป็นเด็กสาวใสซื่อบริสุทธิ์ส่งเสียงตะโกนเจื้อยแจ้วอยู่ในห้องรับรอง “เซียนกระบี่ขี้เมาจากจักรวรรดิเป่ยไห่อ่อนแอเกินไปแล้ว”

เอกอัครราชทูตเว่ยชงเฟิงอาศัยจังหวะนี้ปรบมือสนับสนุนว่า “ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ มือธนูจ้าวอินทรีของพวกเราเป็นถึงผู้มีพลังระดับเซียนเหรียญเงินขั้นที่สาม ตัวตลกเช่นนี้จะสามารถโจมตีนางได้อย่างไร?”

ในห้องรับรอง ผู้คนจำนวนมากหันมาจ้องมองด้วยแววตาเคียดแค้น

บนสังเวียนเฟิงอวิ๋น

“หากนี่คือท่าไม้ตายที่มีการโจมตีรุนแรงที่สุดของท่าน…”

ม่านพลังสีเงินเบื้องหน้าอวี้ซือไป๋หายวับไปแล้ว แววตาของนางดูผิดหวังมากทีเดียวตอนที่กล่าวต่อ “ถ้าอย่างนั้นก็น่าเสียดายเหลือเกิน ท่านอุตส่าห์เลื่อนระดับขึ้นมาได้แล้วแท้ ๆ แต่ก็ยังทะลวงม่านพลังของข้าไม่ได้อยู่ดี คิดไม่ถึงเลยว่าผู้มีพลังระดับเซียนของจักรวรรดิเป่ยไห่… กลับอ่อนแอถึงเพียงนี้”

“เจ้าแน่ใจหรือ?”

เกาเฉิงฮั่นยิ้มเย็นชา

ทันใดนั้น มวลพลังลมปราณก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของชายวัยกลางคนชุดขาว ราวกับเป็นภูเขาไฟที่ระเบิดลาวาออกมาหลังผ่านการกักเก็บยาวนานหลายร้อยปี

บรรยากาศเปลี่ยนไป สถานการณ์พลิกผันอีกครั้ง

“พี่ใหญ่เกาเอาว่ะเฮ้ย”

ดวงตาของหลินเป่ยเฉินเป็นประกายระยิบระยับ

เขาสัมผัสได้ถึงพลังลมปราณที่คุ้นเคย

ครืด!

เสียงของโลหะที่กระจัดกระจายอยู่รอบทิศทางสั่นไหว

เวทีประลองมีม่านพลังกั้นไว้รอบทิศ เศษกระบี่ทั้ง 16 เล่มจึงไม่อาจลอยออกไปนอกเขตการประลอง พวกมันยังคงลอยตัวอยู่ในอากาศรอบทิศทาง ไม่ต่างจากดวงดารากลางท้องฟ้าที่มืดมิด…

ร่างของเกาเฉิงฮั่นพลันลอยขึ้นไปในอากาศ

เขาเปลี่ยนมาถือกระบี่สายฟ้าด้วยมือขวา ยกมันขึ้นจรดหน้าอก และใช้มือซ้ายกดลงไปบนตัวกระบี่อย่างแรง

ถ่ายทอดพลังลมปราณลงไป

เศษกระบี่ที่กระจัดกระจายอยู่รอบทิศทางพลันลอยกลับมาหาร่างของเขา

ไม่ต่างจากสัตว์เลี้ยงที่วิ่งหาเจ้าของ

ไม่ต่างจากดวงดาวที่โคจรรอบดวงอาทิตย์…

สิ่งที่เห็นนี้ทำให้หลินเป่ยเฉินนึกถึงการใช้พลังจากศพคนตายของเหลียงหยวนเตา แต่เกาเฉิงฮั่นเปลี่ยนจากศพคนตายเป็นการรวบรวมพลังจากเศษกระบี่ที่แตกหัก

นี่ต่างหากกระบวนท่ากระบี่เซียนสะเทือนบัลลังก์เทพที่แท้จริง

เศษกระบี่เงินนับพันชิ้นสะท้อนประกายสว่างไสว เพียงไม่กี่ลมหายใจ เศษกระบี่ที่ลอยวนเวียนอยู่รอบกายเกาเฉิงฮั่นก็รวมตัวกันใหม่กลายเป็นกระบี่ยักษ์เล่มหนึ่ง!

มันถูกควบคุมด้วยกระบี่สายฟ้าในมือของเกาเฉิงฮั่น

คราวนี้ พลังกดดันที่แผ่ออกมาจากกระบี่ยักษ์พลันคุกคามไปทั่วพื้นที่เวทีประลองทุกตารางนิ้ว

เกาเฉิงฮั่นมีสง่าราศีไม่ต่างไปจากเทพเจ้าตัวจริง

“อวี้ซือไป๋ เจ้าลองรับกระบี่ของข้าดูอีกสักครั้ง”

เสียงพูดของเกาเฉิงฮั่นดังกังวานรอบบริเวณ สะเทือนฟ้าสะท้านดิน

“กระบวนท่ากระบี่เซียนสะเทือนบัลลังก์เทพ!”

เสียงตะโกนยังไม่ทันขาดหาย

เกาเฉิงฮั่นก็ใช้สองมือกุมด้ามจับกระบี่สายฟ้าตวัดฟาดฟันด้วยความหนักหน่วงสุดแรงเกิด แล้วกระบี่เงินยักษ์ที่ลอยตัวอยู่เบื้องหน้าก็พุ่งทะยานเข้าไปหาอวี้ซือไป๋พร้อมด้วยพลังลมปราณมหาศาล

อานุภาพการโจมตีของกระบี่ยักษ์เล่มนี้มีมากมายกว่ากระบี่เงิน 16 เล่มก่อนหน้านี้หลายสิบเท่า

ชาวเป่ยไห่จำนวนนับไม่ถ้วนรอบสังเวียนประลองมีประกายแห่งความหวังสว่างไสวในดวงตา

และพวกขององค์ชายอวี่ก็ถึงกับมีสีหน้าแปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย

หลินเป่ยเฉินเองก็ตกตะลึงแล้วเช่นกัน

พี่ใหญ่เกาแข็งแกร่งขึ้น

นี่คงเป็นกระบวนท่ากระบี่เซียนสะเทือนบัลลังก์เทพฉบับปรับปรุงใหม่สินะ?

“กระบี่ที่ 17 อย่างนั้นหรือ?”

อวี้ซือไป๋ผู้ยืนหยัดอยู่บนสังเวียนเฟิงอวิ๋นมีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย แววตาที่เย็นชาราวกับผลึกน้ำแข็งของนางในที่สุดก็ปรากฏความมีชีวิตชีวาขึ้นเป็นครั้งแรก

นางยกคันธนูในมือขวาขึ้น

และใช้มือซ้ายทำท่ารั้งสายธนูที่มีแต่ความว่างเปล่าไปทางด้านหลัง

แสงสีเงินเป็นประกายสว่างไสว

ทันใดนั้น บริเวณหัวท้ายของคันธนูกลับมีแสงสีเงินปรากฏขึ้นมาเชื่อมต่อพวกมันเข้าด้วยกัน

และมือของอวี้ซือไป๋ก็กำลังรั้งสายธนูอยู่จริง ๆ

ทั่วร่างกายของนางปกคลุมไปด้วยเปลวไฟสีเงิน

ทว่าเป็นเปลวไฟที่หนาวเย็นยิ่ง

“สวรรค์นำทาง น้ำแข็งหนาวเย็น… เทพเจ้าร่ำไห้ด้วยศรพิฆาต!”

นักรบหญิงผู้มีพลังอยู่ในขั้นเซียนเหรียญเงินระดับสามบริกรรมคาถาแผ่วเบา

พลังลมปราณสายหนึ่งแปรเปลี่ยนเป็นลูกธนูดอกหนึ่งอย่างแช่มช้า

เงาร่างของอวี้ซือไป๋ในขณะนี้มีความสง่างามไม่ต่างจากมวลหิมะกลางฤดูหนาว

ลูกธนูลมปราณสีเงินยวงประทับเข้ากับคันธนูและสายรั้งไม่ช้าไม่เร็ว