เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 1036 จับโจรต้องจับให้ได้คาหนังคาเขาเท่านั้น

บทที่ 1036 จับโจรต้องจับให้ได้คาหนังคาเขาเท่านั้น

ซูอันรีบเอ่ยอธิบาย “กระหม่อมไม่ได้ตื่นเร็วกว่าพระองค์มากนัก กระหม่อมก็สับสนเช่นกัน ดูเหมือนกระหม่อมจะคลำหาและโอบกอดพระองค์ไว้ แต่ไม่คิดว่าได้ทำอะไรลงไป… พระองค์ไม่รู้สึกถึงร่างกายตัวเองหรือพะย่ะค่ะ ว่ามีอะไรผ่านเข้าไปไหม!?”

“เจ้าคลำและโอบกอดข้า? นั่นมันยังไม่มีอะไรอีกเหรอ!?” ดวงตาขององค์หญิงรัชทายาทเบิกกว้าง นางตรวจสอบตัวเองภายใต้ผ้าห่มแล้วถามซูอัน อันที่จริงดูเหมือนว่านางยังคงบริสุทธิ์อยู่ แต่ทำไมนางถึงอยากทุบตีเมื่อได้ยินคำถามของเขา?

นางสูดหายใจเข้าลึก ๆ และบังคับตัวเองให้สงบลง มองไปรอบ ๆ และพูดว่า “เสื้อผ้าของข้าอยู่ที่ไหน? รีบเอาเสื้อผ้ามาให้ข้า” เห็นได้ชัดว่านางไม่ได้อยู่ในสภาพที่จะเดินหาสิ่งใดในตอนนี้ ไม่เช่นนั้นเขาคงได้มองเห็นทุกอย่างจริง ๆ

ซูอันหันกลับและเริ่มมองหา แต่เมื่อเขาลุกขึ้น ดวงตาขององค์หญิงรัชทายาทก็หรี่ลง ผู้ชายคนนี้เป็นม้าที่บ้าคลั่งหรืออะไรทำนองนั้น!

หลังจากมองไปรอบ ๆ ซูอันก็ส่ายหัว “ไม่มีเสื้อผ้า”

ในเมื่อมีคนต้องการใส่ร้ายทั้งสองคน บุคคลนั้นจะยอมให้พวกเขาสวมเสื้อผ้าได้อย่างไร?

เขาคิดว่าอาจเป็นเพราะเขาตื่นเร็วกว่าที่วางแผนไว้ นี่เป็นสาเหตุที่แผนยังดำเนินการไม่เต็มที่ เดี๋ยวนะ ทำไมองค์หญิงรัชทายาทถึงตื่นก่อนเวลาด้วย? เขาคิดว่า…

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามากังวลเรื่องนั้น เขารีบมองไปรอบ ๆ และพูดว่า “องค์หญิงรัชทายาท ทรงทราบไหมว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหน?”

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ได้อยู่ในห้องโถงใหญ่ก่อนหน้านี้ พวกเขาออกจากวังมาแล้วเหรอ?

เป็นไปไม่ได้ ถ้าพวกมันต้องการใส่ร้ายเรา เราก็ยังคงอยู่ในวังอย่างแน่นอน

ใบหน้าขององค์หญิงรัชทายาทซีดเผือดเมื่อได้ยินว่าไม่มีเสื้อผ้า นางตอบโดยไม่รู้ตัวว่า “นี่ไม่ใช่ตำหนักร้อยดอกไม้ สนมไป่หน้าไม่อาย นางไม่กล้าใส่ร้ายข้าในตำหนักของนาง!”

นางอาศัยอยู่ในวังมานาน ดังนั้นนางจึงเข้าใจรูปแบบของอาคารเป็นอย่างดี การออกแบบข้าวของเครื่องใช้ หน้าต่าง และส่วนอื่น ๆ ของห้องไม่ตรงกับมาตรฐานห้องของสนม

จู่ ๆ ก็มีเสียงดังมาจากข้างนอก “มันอยู่ตรงนี้! ข้าได้ยินเสียงน่าสงสัยทางนี้!”

ซูอันตกตะลึง น้ำเสียงนั้นดูคุ้นเคย นี่คือเสียงของซือจวิ้น! ชายคนนี้ยอมทำถึงขนาดนี้จริง ๆ เหรอ? เขากล้าที่จะล่วงเกินแม้แต่กับองค์หญิงรัชทายาทเหรอ!?

ทันใดนั้น ซูอันก็เชื่อมโยงข้อมูลต่าง ๆ ไม่น่าแปลกใจที่ซือจวิ้นกล้าที่จะโจมตีเขาอย่างเปิดเผยโดยไม่เกรงกลัววังตะวันออกที่อยู่เบื้องหลัง! พวกมันวางแผนที่จะโค่นองค์หญิงรัชทายาทตั้งแต่ต้น! แต่ทำไมมันถึงกล้าหาญขนาดนี้?

ใบหน้าขององค์หญิงรัชทายาทซีดเผือดไร้เลือดฝาด นางกังวลมากจนแทบจะร้องไห้ “มันจบแล้ว ไม่มีทางแล้ว…”

เมื่อคนเหล่านั้นบุกเข้ามาและเห็นพวกเขาสองคนที่นี่โดยไม่สวมเสื้อผ้า แม้ว่านางจะอธิบายจนตายก็คงไม่มีใครเชื่อ นอกจากนี้ เพื่อปกปิดเรื่องอื้อฉาว ราชวงศ์ก็จะกำจัดนางอย่างเงียบ ๆ แม้แต่ตระกูลปี่ก็จะถูกทำลายไปด้วย

บรรดาผมเส้นเล็กของซูอันชี้ตั้ง เขารู้ว่านี่คือช่วงเวลาแห่งความเป็นความตาย จักรพรรดิเคยบอกให้เขาตัดแขนตัวเองออกหลังจากที่รู้ว่าเขาได้สัมผัสองค์หญิงรัชทายาท ถ้าจักรพรรดิพบว่าลูกสะใภ้ของเขาได้ใกล้ชิดกับชายอื่นเช่นนี้ เขาคงจะระเบิดข้าจนเละเป็นจุณ

ทันใดนั้น เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นในหูของเขา ฟังดูเหมือนวิตกกังวลอย่างมาก “รีบวิ่งไปเสีย! ข้าจะช่วยหยุดพวกมันสักพัก!” มันเป็นเสียงผู้หญิงที่ไม่รู้จัก ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยพูดกับเขามาก่อน

ปฏิกิริยาแรกของเขาคือ สิ่งนี้เป็นส่วนหนึ่งของกับดักที่ดึงเขาให้ลึกลงไปอีก แต่ซูอันปฏิเสธความคิดนี้อย่างรวดเร็ว เขาและองค์หญิงรัชทายาทเปลือยกายล่อนจ้อนขนาดนี้ จะต้องวางกับดักอะไรอีก?

แต่ใครในวังนี้จะมาช่วยเขา? แม้ว่าเขาจะมีเพื่อนอยู่ในวัง แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นแค่คนรู้จักที่อาจช่วยเหลือเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้ แต่คนที่ข้องเกี่ยวกันอย่างผิวเผินเหล่านี้ย่อมไม่ต้องการเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องอันตรายนี้อย่างแน่นอน

คนผู้นี้เป็นของอวิ้นเจียนเยว่หรือไม่? เขาคิดว่านี่คือความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว เขาไม่รู้จักผู้หญิงคนอื่นในวังเลย

ในที่สุด เขาหยิบชุดเสื้อผ้าจากดวงแก้วผู้รอบรู้มาสวมใส่ เขารู้สึกขอบคุณจริง ๆ ที่ก่อนหน้านี้หมี่ลี่เคยสอนวิธีปรับแต่งดวงแก้วผู้รอบรู้ให้เข้ากับร่างกายของเขามาก่อน หากปราศจากการยินยอม อีกฝ่ายจะไม่พบดวงแก้วผู้รอบรู้แม้ว่าจะผ่าท้องของเขาออกมาดูก็ตาม

สำหรับองค์หญิงรัชทายาท ซูอันห่อนางไว้ในผ้าห่มแล้วกระโดดออกไปนอกหน้าต่าง

“เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?!” องค์หญิงรัชทายาทตกใจและโกรธจัด นางดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง

—

ท่านยั่วยุปี่หลิงหลงสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +233… +233… +233…

—

ซูอันเอ่ยว่า “หากจะจับขโมยก็ต้องมีหลักฐานหรือจับได้คาหนังคาเขา! ตราบใดที่พวกมันไม่พบเรา เราก็ยังคงมีโอกาส!”

ปี่หลิงหลงตกตะลึง ตอนนี้นางรู้ว่าเข้าใจซูอันผิด นางเห็นว่าท่าทางขี้เล่นของเขาหายไปราวกับกลายเป็นคนที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

“อย่าโผล่หน้าออกไป!” ซูอันกดหัวของนางจมลงไปในหน้าอกของเขา จากนั้นก็พุ่งทะลุหน้าต่างและออกแรงวิ่งสุดชีวิต

“ตรงนั้น!” ซือจวิ้นตะโกนขึ้นมา กลุ่มคนรีบพุ่งเข้าหาพวกเขาทันที

ซูอันไม่ได้ใช้จ้าววายุ และไม่ได้ใช้วิชาร่างก้าวทานตะวันด้วย ไม่เช่นนั้นเขาจะต้องตายอย่างแน่นอนเมื่อรายงานไปถึงพระเนตรพระกรรณ จักรพรรดิบ้านั่นไม่มีทางสนใจหลักฐาน ตัดสินใจตามสิ่งที่ตัวเองเชื่อว่าเป็นความจริง โชคดีที่การบ่มเพาะของเขาก้าวหน้าอย่างมาก ดังนั้นความเร็วพื้นฐานเพียงอย่างเดียวของเขาจึงค่อนข้างเร็วอยู่แล้ว

เสียงกลองดังขึ้น ผู้คนจำนวนมากวิ่งเข้ามา และแม้แต่ทหารราชองครักษ์ของพระราชวังก็กรูกันเข้ามาด้วย

ศัตรูของพวกเขาได้เตรียมพร้อมไว้แล้ว พวกมันได้สร้างตาข่ายที่หนีไม่พ้นขึ้นมาแล้ว

องค์หญิงรัชทายาทเห็นเงาทุกทิศทุกทาง อารมณ์ของนางดิ่งลง มันจบแล้ว… เราจะหนีจากคนจำนวนมากได้อย่างไร?

แทนที่จะให้ทุกคนเห็นสภาพตอนนี้ของนางที่น่าสังเวช นางควรจะตายภายในห้องนั้นก่อนหน้านี้ แม้ว่าจะมีผ้าห่มคลุมร่างกายอยู่ แต่นางก็ยังไม่รู้สึกปลอดภัยใด ๆ

“หยุด!” ทหารสี่คนพุ่งเข้าใส่พวกเขาจากด้านหน้าและกวัดแกว่งกระบี่ ทั้งสี่ได้รับการฝึกมาเป็นอย่างดีทำให้การประสานโจมตีเป็นไปอย่างราบรื่น สองคนเข้าโจมตีซูอัน คนหนึ่งพยายามดึงตัวองค์หญิงรัชทายาทในผ้าห่มเพื่อให้สับสน และคนสุดท้ายตัดเส้นทางหลบหนีทั้งหมด!

ราชองครักษ์เหล่านี้อยู่ในระดับสี่และห้า เกราะและอาวุธของพวกเขาฝังผนึกเฉพาะเอาไว้

เกราะของพวกเขาสามารถป้องกันการโจมตีจากผู้บ่มเพาะระดับหกได้เต็มกำลัง และสามารถลดพลังของผู้บ่มเพาะระดับเจ็ดได้อย่างมาก ส่วนดาบยังมีธาตุที่แตกต่างกัน เมื่อทำงานร่วมกัน ไม่ว่าคู่ต่อสู้จะบ่มเพาะธาตุชนิดใด พวกเขาก็ยังสามารถตัดผ่านเกราะธาตุของผู้นั้นได้

ร่วมกับทักษะประสานโจมตี พวกเขาสามารถล้มผู้บ่มเพาะระดับหกได้อย่างง่ายดาย และเพิ่มโอกาสเอาชนะในการต่อสู้กับผู้บ่มเพาะระดับเจ็ด

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ซูอันและองค์หญิงรัชทายาทจะถูกต้องทหารเหล่านี้จับตัวไว้ชั่วขณะหนึ่ง ทหารคนอื่น ๆ จะเข้ามาใกล้หลังจากได้รับข่าว เมื่อพวกเขามาถึงก็จะไม่เหลือความหวังในการหลบหนีอีก!