เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 1082 สองสิ่ง
บทที่ 1082 สองสิ่ง
………………….
บทที่ 1082 สองสิ่ง
ซูอันแสดงสีหน้าโง่งมและถามว่า “สองสิ่งนั้นคืออะไร?”
หมี่ลี่ตอบว่า “อย่างแรกคือการสั่งสมชื่อเสียงของเจ้า! ยิ่งมีคนรู้จักเจ้ามากเท่าไร พวกเขาก็จะยิ่งเต็มใจติดตามเจ้ามากขึ้นเท่านั้น ในอนาคต เจ้าจะสามารถรวบรวมผู้คนได้อย่างง่ายดาย”
“สั่งสมชื่อเสียง? แล้วต้องทำยังไง?” ซูอันถาม
“พูดง่าย ๆ ก็คือ เจ้าต้องทำสิ่งที่คนอื่นทำไม่ได้ ยิ่งสิ่งเหล่านั้นยากขึ้นเท่าไร ชื่อเสียงของเจ้าก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น” หลี่หลี่กล่าว “ตัวอย่างเช่น ในกรณีขององค์หญิงรัชทายาท เมืองหลวงทั้งหมดปั่นป่วนไปด้วยข่าวลือ หากเจ้าสามารถไขคดีนี้ได้ ร่วมกับเรื่องของวิชาวัฏจักรหงส์อมตะ หลายคนจะเริ่มจดจำชื่อของเจ้าได้”
ซูอันเริ่มรู้สึกปวดหัว “แต่ข้ายังไม่มีเบาะแสใด ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้…”
“มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แม้ว่าเจ้าจะไม่สามารถไขคดีนี้ได้” หมี่ลี่มีสีหน้าแปลกเล็กน้อย “มีอีกวิธีหนึ่งที่จะได้รับการยอมรับ”
“มันคืออะไร?” ซูอันถามทันที
“ถ้าเจ้าสามารถนอนกับผู้หญิงที่ไม่ธรรมดาได้ ตัวอย่างเช่น หากเจ้าเปิดเผยต่อสาธารณะว่าเจ้าหลับนอนกับจักรพรรดินี ข้าสามารถสัญญากับเจ้าได้ว่าทุกคนบนท้องถนนจะจำเจ้าได้ พลังทั้งหมดที่ต่อต้านราชวงศ์โจว แม้แต่ชนต่างเผ่าที่ติดกับชายแดนจะเห็นเจ้าเป็นวีรบุรุษ” หมี่ลี่ยิ้ม เห็นได้ชัดว่าคำแนะนำนี้ค่อนข้างน่าขบขัน
ซูอันพูดไม่ออก เขายังไม่เบื่อที่จะมีชีวิตอยู่ ถ้าเขากล้าพูดเช่นนั้นออกไป แม้ว่าคนทั้งโลกจะรู้จักชื่อของเขา แต่เขาก็จะถูกจักรพรรดิที่โกรธเคืองระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
“วิธีที่สองจริง ๆ แล้วคืออะไร?” ซูอันถามอย่างใจร้อน
“อย่างที่สองคือ การเพิ่มความแข็งแกร่ง ในท้ายที่สุด นี่คือโลกแห่งความแข็งแกร่ง” หมี่ลี่หุบยิ้มและทำสีหน้าจริงจัง “น่าเสียดายที่เจ้าไม่เต็มใจที่จะใช้วิชาเทพยุทธ์กลืนสวรรค์นั่นจะเป็นวิธีที่เร็วที่สุด แต่แน่นอนว่าเจ้าก็คงมีเหตุผลของตัวเอง”
นางขมวดคิ้วในทันใด ใคร่ครวญถึงวิธีเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาเช่นกัน ในที่สุด นางพูดว่า “ใช่ ข้าจำได้ว่าผนึกความแข็งแกร่งของผู้เฒ่ามี่ไว้ในร่างกายมาก่อน เจ้าไม่สามารถดูดซับได้ในตอนนั้นเพราะจะเป็นอันตรายต่อรากฐาน ตอนนี้การบ่มเพาะของเจ้าเติบโตขึ้นอย่างมาก ถ้าเจ้าไปถึงขั้นสูงสุดของระดับแปด เจ้าควรจะสามารถดูดซับพลังที่เหลือของเขาได้”
“ขั้นสูงสุดของระดับแปดเหรอ?” ซูอันครุ่นคิด อักขระตัวที่เจ็ดของเขาสว่างขึ้นแล้ว เขายังห่างไกลจากจุดสูงสุดของระดับแปดอีกมาก แม้ว่าการบ่มเพาะจะยิ่งยากขึ้นเรื่อย ๆ อย่างน้อยที่สุดก็ยังมีความหวังอยู่บ้าง
เขาถามอย่างรวดเร็ว “ตอนนี้ท่านบอกว่ายาควบแน่นพลังชี่สามารถช่วยให้ผู้บ่มเพาะระดับสูงทะลวงระดับได้ มันเป็นยังไง? ข้าไม่คิดว่าข้าต้องการอะไรเพื่อช่วยทะลวงระดับได้”
หมี่ลี่อธิบายว่า “การบ่มเพาะยิ่งยากขึ้นเรื่อย ๆ เจ้าอาจไม่มีปัญหากับการทะลวงระดับเมื่อเจ้าอยู่ในระดับที่ต่ำกว่า แต่เมื่อเจ้าผ่านระดับที่เจ็ดมาแล้ว การทะลวงของทุกระดับต่อไปจะกลายเป็นเรื่องยากมาก
“หลายคนที่เป็นอัจฉริยะในวัยเยาว์สามารถก้าวขึ้นสู่ระดับที่ห้าหรือหกตั้งแต่อายุยังน้อย แต่พวกเขาไม่สามารถทะลวงผ่านระดับเจ็ดและเข้าสู่ระดับที่แปดได้ นั่นเป็นเพราะว่าหลังจากระดับเจ็ด ทุก ๆ การเพิ่มระดับนั้นอาศัยมากกว่าแค่การสะสมพลังชี่มันต้องการความเข้าใจของเจ้าเอง”
“ข้าต้องเข้าใจอะไร?” ซูอันรู้สึกสับสน
“เส้นทางเต๋าของเจ้าเอง!” เสียงของหมี่ลี่เริ่มเข้มงวด “เริ่มจากระดับแปด เจ้าสามารถยืมพลังจากโลกนี้ได้ เต๋าแห่งโลกมีความสำคัญอย่างยิ่งในการทะลวงระดับเจ็ดเข้าสู่ระดับแปด และยังเชื่อมโยงกับความสำเร็จในอนาคตของเจ้าอีกด้วย ยิ่งเจ้าเข้าใจเต๋าได้ชัดเจนขึ้น และยิ่งมองโลกได้กระจ่างมากเท่าไร ความสำเร็จในอนาคตของเจ้าก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น ไม่อย่างนั้นเจ้าจะต้องบ่มเพาะหนักขึ้นโดยไม่มีความคืบหน้ามากนัก”
“อืม อย่างน้อยข้าก็เข้าใจ” ซูอันมั่นใจ ไม่ว่าจะเป็นทอยเต๋าสูงต่ำ หรือแม้แต่เต๋าเต้ยนึ่งซีอิ๊วก็อร่อย… อะแฮ่ม ข้าเข้าใจทั้งนั้นแหละ
“เจ้าเข้าใจจริง ๆ เหรอ?” หมี่ลี่ขมวดคิ้ว “นี่ไม่ใช่เรื่องตลกนะรู้ไหม?”
“ข้าเข้าใจ” ซูอันเคยอ่านนิยายมากมายในโลกที่ผ่านมา มีเรื่องราวที่คล้ายกันอยู่มาก สำนักขงจื๊อเรียกมันว่า ‘แก้ไข’ พุทธศาสนาเรียกมันว่า ‘ความทะเยอทะยานอันยิ่งใหญ่’… ในท้ายที่สุดทุกคนก็แค่หาทางที่เหมาะกับตัวเอง
“แล้วเส้นทางของเจ้าคืออะไร” หมี่ลี่ถามด้วยความอยากรู้ อีกฝ่ายใกล้ถึงขั้นสูงสุดของระดับเจ็ดแล้ว เป็นเวลาที่ดีแล้วที่จะเริ่มพิจารณาเรื่องเต๋า
ซูอันตอบโดยไม่รู้ตัวว่า “เต๋าของข้าคือ วันหนึ่งไม่ว่ามันจะเป็นเส้นทางของใคร ข้าก็สามารถเข้าไปได้ตราบเท่าที่ข้าต้องการ”
หมี่ลี่พูดไม่ออก แม้ว่านางจะไม่เข้าใจ แต่นางรู้สึกว่าเด็กคนนี้กำลังพูดอะไรพิเรนทร์ ๆ อยู่
นางส่ายหน้ากำจัดความคิดที่ยุ่งเหยิง “ผู้บ่มเพาะในโลกนี้มักใช้ยาบางอย่างเพื่อควบแน่นพลังชี่ที่ดูเหมือนจับต้องไม่ได้ให้รวมตัวกันเป็นของเหลวและอาจถึงขั้นแข็งตัว ทำให้พวกเขาสัมผัสได้ถึงต้นกำเนิดของโลก แต่ละคนมีพรสวรรค์โดยกำเนิดที่แตกต่างกัน และความคิดของพวกเขาก็แตกต่างกันเช่นกัน สิ่งที่พวกเขาเข้าใจย่อมแตกต่างกันอย่างมาก”
ดวงตาของซูอันเป็นประกาย ‘ต้นกำเนิดของโลก’ นี้หมายถึงการก่อตัวของจักรวาลหรือไม่?
เฮ้อ คนพวกนี้ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์เลย คนโง่เขลาเหล่านี้จะรับรู้ภาพรวมได้อย่างไร? แน่นอนว่าสิ่งที่พวกเขาจะเข้าใจจากเต๋าที่ว่าย่อมห่างไกลจากต้นกำเนิดโลกที่แท้จริงอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าวิทยาศาสตร์จะพัฒนาขึ้นในโลกที่แล้ว แต่ความเข้าใจในเต๋าก็ขาดหายไปเช่นเดียวกัน
หมี่ลี่ผู้ไม่รู้ว่าซูอันเข้าใจเรื่องนี้ล้ำลึกอย่างยิ่งแล้ว กล่าวต่อ “ยาควบแน่นพลังชี่ที่เจ้าเพิ่งกลั่นเป็นยาเม็ดที่ใช้ควบแน่นพลังชี่ภายในร่างกายของเจ้า”
ซูอันรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย “ไม่น่าแปลกใจที่ข้าไม่รู้สึกว่าการบ่มเพาะเพิ่มขึ้นมากนัก”
หมี่ลี่ลังเลเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ไม่ใช่แค่ตอนนี้ แม้ว่าเจ้าจะไปถึงขั้นสูงสุดของระดับเจ็ด เม็ดยาเหล่านี้ก็ยังไม่มีประโยชน์มากนัก”
“ทำไมล่ะ? พวกมันช่วยข้าควบแน่นพลังชี่ไม่ได้เหรอ?” ซูอันรีบถาม
หมี่ลี่กล่าวว่า “เจ้าเรียนรู้วิชาที่ยอดเยี่ยมอย่างวิชาวัฏจักรหงส์อมตะและวิชาปฐมบทแรกเริ่ม รวมถึงวิชาเทพยุทธ์กลืนสวรรค์ เส้นทางการบ่มเพาะของเจ้าแตกต่างจากเส้นทางอื่น ๆ อย่าบอกนะว่าเจ้าไม่ได้สังเกตว่าการเลื่อนระดับนั้นยากสำหรับเจ้ามากกว่าคนอื่น?”
ซูอันรู้สึกประทับใจทันทีเมื่อได้ยินเรื่องนี้ “ในที่สุดก็มีคนที่เข้าใจข้า! ตัวเอกในนิยายทั้งหมดสามารถอัปเลเวลกันอย่างบ้าคลั่ง แต่ทำไมข้าถึงช้าเหมือนเต่าบกว่ายน้ำ!? ส่วนผู้บ่มเพาะธรรมดาพวกนั้นคือกระต่าย แต่ข้าก็แค่…”
หมี่ลี่กล่าวอย่างเฉยเมย “เจ้าไม่รู้หรือว่าเจ้าแข็งแกร่งกว่าคนอื่นในระดับเดียวกัน”
ซูอันตกตะลึง เขาไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนเลยจริง ๆ
หมี่ลี่กล่าวว่า “ถึงแม้ข้าจะนอนตลอดเวลา แต่ข้าก็ยังคิดถึงเจ้าเช่นกัน ตอนนี้ข้ามีความเข้าใจที่ดีพอสมควร เหตุผลที่การบ่มเพาะของเจ้าช้ากว่ามาก เหตุผลที่ปริมาณพลังชี่ที่เจ้าต้องการนั้นมากกว่า ก็เพราะว่าเจ้าได้ควบแน่นพลังชี่ด้วยตัวเองมาเป็นเวลานานแล้ว มันแตกต่างจากรูปแบบของเหลวของคนอื่น พลังชี่ของเจ้าอยู่ในสถานะที่ข้าไม่สามารถเข้าใจได้ กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เจ้าได้ทำสิ่งที่คนอื่นที่ขั้นสูงสุดของระดับที่เจ็ด แปด และเก้าทำไปแล้ว ซึ่งคนปกติอาจติดอยู่กับปัญหาคอขวดเหล่านี้ได้หลายปี หรือแม้แต่ตลอดชีวิต”
………………….