เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 1121 เผยไพ่
บทที่ 1121 เผยไพ่
“ท่านเชื่อจริง ๆ เหรอว่าข้าอยู่ในกำมือแล้ว?” สนมไป่นั่งลงบนชิงช้าอีกครั้ง “ถ้าอย่างนั้น ข้าก็อยากรู้เกี่ยวกับคำพูดของท่าน ทำไมข้าถึงกลายเป็นผู้บงการไปได้”
ซูอันตอบว่า “ในกรณีนี้ ราชันลมปราณกลายเป็นผู้ต้องสงสัยหลัก แม้ว่าราชันลมปราณจะมีลูกน้องมากกว่า แต่องค์จักรพรรดิก็ยังเป็นผู้บ่มเพาะอันดับหนึ่งของโลก โอกาสที่พระองค์จะกำจัดราชันลมปราณได้นั้นยังสูงกว่า นั่นหมายความว่าจะไม่มีใครมาแข่งขันกับองค์รัชทายาทอีกต่อไป ในเวลาเดียวกัน ข้อสงสัยในความบริสุทธิ์ขององค์หญิงรัชทายาทจะกลายเป็นปัญหา ท่านจึงสามารถสืบทอดตำแหน่งของพระนางได้ และท่านยังเป็นมารดาของพระนัดดาด้วย สนมนางในคนอื่น ๆ จะเปรียบเทียบกับท่านได้ยังไง?”
เขาถอนหายใจและพูดว่า “จริง ๆ แล้วมีหลักการอีกประการหนึ่งในการไขคดี ผู้ที่มีแรงจูงใจมากที่สุดและได้รับผลประโยชน์สูงสุดมักจะเป็นผู้กระทำความผิด น่าเสียดายที่ทุกคนถูกท่านหลอกลวงและมองข้ามไปว่าท่านเป็นผู้ได้รับผลประโยชน์มากที่สุด”
สนมไป่พูดอย่างเฉยเมยว่า “ท่านซูรู้หรือไม่ว่าโทษของการใส่ร้ายคืออะไร? ทุกสิ่งที่ท่านพูดมาล้วนไม่มีมูลความจริง ข้ามีคำถามเพียงข้อเดียว ถ้าข้าเป็นคนบงการจริง ๆ ทำไมข้าถึงช่วยพวกท่านสองคนไม่ให้ถูกพบเห็นในสภาพเปลือยกายด้วยกัน? มันจะไม่ตรงตามความต้องการของข้าพอดีเหรอ?”
ซูอันถอนหายใจด้วยความชื่นชม “นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมท่านจึงเก่งกาจ หากปล่อยให้มีการพบเห็นองค์หญิงรัชทายาทเช่นนั้น ชื่อเสียงขององค์หญิงรัชทายาทจะเสียหายอย่างร้ายแรงและถึงจุดจบอย่างรวดเร็ว ทว่าหากผลลัพธ์เป็นเช่นนั้น ท่านจะกลายเป็นผู้ที่ได้รับประโยชน์สูงสุดอย่างโจ่งแจ้ง ซึ่งจะทำให้ทุกคนสงสัยว่าเป็นท่านที่มีเอี่ยว ตรงกันข้ามการให้โอกาสองค์หญิงรัชทายาท พระนางจะดึงความสนใจทั้งหมดไป ในขณะที่ท่านจะปลอดภัยอยู่เบื้องหลัง”
“แน่นอนว่ามีอีกเหตุผลหนึ่ง เมื่อเทียบกับราชันลมปราณ ฝ่ายขององค์รัชทายาทเสียเปรียบตั้งแต่ต้น หากมีอะไรเกิดขึ้นกับองค์หญิงรัชทายาท ฝ่ายขององค์รัชทายาทอาจไม่สามารถเอาชนะฝ่ายของราชันลมปราณได้ นั่นหมายความว่าทุกอย่างจะจบลงด้วยผลประโยชน์ของราชันลมปราณแทน”
สนมไป่ไม่พอใจ “แล้วตอนนี้ล่ะ? ข้าก็ช่วยองค์หญิงรัชทายาทไม่ใช่เหรอ? ข้าได้กำจัดราชันลมปราณเพื่อนางแล้ว นางจะกลายเป็นจักรพรรดินีในอนาคต การกระทำทั้งหมดของข้า สุดท้ายล้วนไม่เป็นภัยต่อองค์หญิงรัชทายาทจริงหรือไม่?”
ซูอันมองเข้าไปในดวงตาที่งดงามของนางและพูดพร้อมกับทอดถอนใจ “และนั่นคือเหตุผลที่ข้ายกย่องว่าท่านยอดเยี่ยม เป็นเพราะสิ่งที่ท่านพูดจึงไม่มีใครสงสัยท่าน แต่ข้าเดาแผนการของท่านคร่าว ๆ ได้ ท่านอาจมีหลักฐานว่าองค์หญิงรัชทายาท ‘มีมลทิน’ ดังนั้นจึงยังคงใช้นางจัดการกับราชันลมปราณ แต่เมื่อสถานการณ์คลี่คลายลงแล้ว ท่านสามารถสั่งกระจายหลักฐานมลทินขององค์หญิงรัชทายาทได้ทุกเมื่อที่ต้องการ ด้วยวิธีนี้องค์หญิงรัชทายาทย่อมไม่มีศักดิ์ศรีที่จะยังคงเป็นจักรพรรดินีต่อไป อีกทั้งยังยากที่จะบอกว่าพระนางจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้หรือไม่”
“แม้องค์หญิงรัชทายาทปรีชายิ่งนัก แต่พระนางจะยังคงเป็นหนึ่งในตัวหมากของท่านตลอดไป พระนางคือผู้กรุยทางให้ท่าน” ซูอันกล่าวสรุป เขาอดไม่ได้ที่จะเคารพการมองการณ์ไกลของปี่หลิงหลง ในตอนแรกเขารู้สึกว่านางร้ายกาจเกินไปที่บอกให้เขาหาโอกาสปิดปากสนมไป่ คิดว่านางจะฆ่าสตรีผู้ใจดีและอ่อนโยนเช่นนี้อย่างไร้เหตุผล
ตอนนี้เขาตระหนักว่านางเป็นคนที่ฉลาดอย่างแท้จริง นางอาจไม่รู้ว่าผู้บงการคือสนมไป่ แต่ความชำนาญทางการเมืองทำให้นางรู้ทันทีว่าไม่ช้าก็เร็ว การดำรงอยู่ของสนมไป่จะเป็นภัยคุกคามต่อนางอย่างมาก จึงเป็นเหตุผลที่นางไม่ลังเลที่จะกำจัดภัยคุกคามนั้น
เฮ้อ ผู้หญิงสองคนนี้ดูภายนอกเป็นมิตรต่อกัน แต่กลับร้ายพอกันทั้งคู่ ผู้หญิงยิ่งสวย ยิ่งโกหกเก่งจริงเหรอ? เพื่อนสาวแสนสวยของซูอันปรากฏขึ้นในใจของเขาทีละคน เขาเริ่มหวาดระแวงอย่างแท้จริง อืม เป็นเพราะองค์รัชทายาทอ่อนแอเกินไป จึงไม่สามารถควบคุมผู้หญิงของตัวเองได้ ข้าแตกต่างออกไปอย่างแน่นอน ในที่สุดซูอันก็ปลอบใจตัวเองแบบนั้น
ทันใดนั้น สนมไป่ก็ปรบมือเบา ๆ “เจ้าวิเคราะห์ได้ค่อนข้างดีทีเดียว ขอโทษด้วย แต่นี่เป็นเพียงการคาดเดาของเจ้าเท่านั้น ไม่มีข้อพิสูจน์”
“งั้นก็รอจนกว่าเจ้าจะพบเขาก่อน” สนมไป่หัวเราะเบา ๆ สีหน้าที่บอบบางและบริสุทธิ์ของนางซึ่งแต่เดิมคล้ายดอกไม้สีขาว ตอนนี้ดูอันตรายเล็กน้อย
ซูอันถอนหายใจ “จากสิ่งที่ท่านพูด ดูเหมือนว่าภัยพิบัติเท่านั้นที่รอโอวอู่อยู่ จริง ๆ แล้วข้าสงสัยมาตลอดว่าโอวอู่กำลังหนีด้วยความคิดของตัวเองหรือว่าถูกบังคับ คนของท่านสามารถฆ่าเขาได้ และทำราวกับว่าเขาหลบหนีเพราะกลัวว่าจะถูกลงทัณฑ์จากความผิดที่ก่อขึ้น และใส่ร้ายราชันลมปราณไปพร้อมกัน”
“คำพูดเหล่านี้ดูน่าขันในสายตาคนอื่น” นิ้วเรียวยาวของสนมไป่ชี้ไปรอบ ๆ “ทุกคนที่นี่รู้ว่าข้าไม่มีอิทธิพลหรือภูมิหลังที่จะทำเรื่องแบบนี้ ข้ามักจะอยู่อย่างสงบในวังของตัวเองและไม่ค่อยออกไปด้านนอก ข้าจะมีความสามารถในการฆ่าผู้ดูแลประตูวังและพาครอบครัวทั้งหมดของเขาไปได้ยังไง?”
“ถึงตัวเองจะอ่อนแอ แต่ก็มีพันธมิตรไม่ใช่เหรอ?” ซูอันหัวเราะเบา ๆ “ตัวอย่างเช่น… อาจจะเป็นอ๋องอู๋?”
เมื่อได้ยินประโยคนี้ ท่าทางที่ผ่อนคลายของสนมไป่ก็เปลี่ยนไป “ข้าไม่รู้ว่าเจ้ากำลังพยายามจะพูดอะไร อาณาเขตของอ๋องอู๋อยู่ห่างไกลถึงเมืองแผ่นฟ้าแดนเหนือ อ๋องรัฐข้าราชบริพารไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าสู่เมืองหลวงโดยไม่มีคำสั่งเรียก ข้าจะเป็นพันธมิตรของเขาได้ยังไง?”
“แต่ข้ารู้ว่าเขาอยู่ในเมืองหลวงตลอดสองสามวันที่ผ่านมา” ซูอันหัวเราะเบา ๆ “เมื่อเช้านี้ข้าถูกตระกูลซือซุ่มโจมตีในบ้านของซินรุ่ยและก็บังเอิญได้เจอฮูหยินอู๋ที่นั่น”
“คนของตระกูลซือพยายามจะฆ่าเจ้า?” สนมไป่ขมวดคิ้ว “พวกคนงี่เง่า”
ซูอันหัวเราะเบา ๆ “นั่นไม่สามารถตำหนิตระกูลซือได้จริง ๆ ทันใดนั้น ฮัวเป่าก็วิ่งออกไปและถูกทูตยุทธ์เสื้อแพรจับตัวไว้ จากนั้นเพื่อช่วยฮัวเป่า เจ้าของบ่อนจึงถูกเปิดโปง หลังจากปิดปากเจ้าของบ่อนจึงใช้ผู้คุมวิญญาณเจียซืออี๋จากทางชายแดนใต้ ทูตยุทธ์เสื้อแพรจะพบว่าพวกเขามีส่วนเกี่ยวข้องไม่ช้าก็เร็ว ดังนั้นพวกเขาจึงได้แต่พยายามยัดเยียดความผิดทั้งหมดมาที่ข้า…”
สนมไป่ตกใจมาก “ฟังจากคำอธิบายของเจ้า ตระกูลซือน่าจะประสบความสำเร็จในการโจมตีอย่างแน่นอน ด้วยกองกำลังที่สามารถถ่ายโอนได้ พวกเขาน่าจะมีทรัพยากรมากพอที่จะฆ่าเจ้า เจ้าเอาตัวรอดมาได้ยังไง?”
“ข้าจะว่ายังไงได้? ข้ามีเสน่ห์มากเกินไปและค่อนข้างโชคดี จึงมักจะรอดมาได้เสมอ” ซูอันพูดอย่างเมินเฉย
สนมไป่มองเขาอย่างลึกซึ้ง “อย่างที่ข้าคาดไว้ ความมั่นใจของท่านซูไม่ใช่สิ่งที่ผู้ชายธรรมดาจะมีได้”
ซูอันไม่พอใจ “ตอนนี้จะมีประโยชน์อะไรในการชื่นชมข้า?”
สนมไป่หัวเราะ “ข้าชื่นชมท่านอย่างจริงใจ ท่านได้ทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้สำหรับคนอื่น ๆ มากมาย”
จากนั้นนางเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “อย่างไรก็ตาม ความชื่นชมเป็นเรื่องหนึ่ง แต่การที่ท่านจะใส่ร้ายข้าเช่นนี้ ข้าย่อมไม่ยินยอม ท่านควรเข้าใจว่าข้าเป็นชายารองขององค์รัชทายาท ข้าจะได้รับผลประโยชน์สูงสุดก็ต่อเมื่อองค์รัชทายาทขึ้นครองราชสมบัติเท่านั้น ทำไมข้าต้องร่วมมือกับอ๋องอู๋และคนอื่นด้วย?”
ซูอันตอบกลับ “เหตุผลที่อ๋องอู๋เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้นั้นเห็นได้ชัดว่ามาจากความโหยหาในราชบัลลังก์ ดังนั้นจึงง่ายต่อการเข้าใจ องค์รัชทายาทไม่ฉลาดนัก ในขณะที่อ๋องอู๋มั่นใจในความเฉลียวฉลาดของตัวเอง เขาจะไม่คิดเข้ามาแทนที่ได้อย่างไร? แต่การกำจัดองค์รัชทายาทเพียงผู้เดียวนั้นไร้ประโยชน์ เขาจำเป็นต้องกำจัดคู่แข่งที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างราชันลมปราณก่อน นั่นเป็นเหตุผลที่เขาเข้าร่วมในแผนนี้ อ๋องอู๋ต้องการฆ่านกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว ทำให้ราชันลมปราณและองค์รัชทายาทอ่อนแอลง อย่างเลวร้ายที่สุดทั้งสองฝ่ายจะทำลายกันเอง โดยมีเขาคอยคว้าโอกาสในภายหลัง”
“ในขณะเดียวกัน เนื่องจากท่านอยู่แต่ในวังจึงถูกจับตามองอยู่ตลอดเวลา เป็นไปไม่ได้ที่ท่านจะทำทุกอย่างให้เกิดขึ้นด้วยตัวคนเดียว ท่านต้องมีคนอื่นคอยช่วยเหลือ ยกตัวอย่างเช่น ฆ่าโอวอู่และแสร้งทำเป็นว่าครอบครัวของเขาหนีไป รวมถึงฮัวเป่าด้วย ด้วยความสัตย์จริง ข้าไม่เชื่อว่าผีพนันอย่างฮัวเป่าจะหลบหนีไปที่บ่อนภายใต้การดูแลอย่างเข้มงวดของตระกูลซือได้ด้วยตัวคนเดียว ท่านคงเป็นคนจัดการเรื่องนั้น”
……….
